Sofie.DeWolf
12th October 2015, 13:05
Zo ontstaat runner’s high
Uit onderzoek blijkt dat endorfines niet de hoofdrolspeler zijn bij het fenomeen runner’s high. Proeven tonen aan dat de stof anandamide een grotere impact heeft op de roes die we ervaren na een zware inspanning.
Vroeger dachten wetenschappers dat het aangename gevoel na een zware fysieke inspanning ontstond doordat het lichaam endorfines aanmaakt. Maar endorfines zijn te groot om door te bloed-hersenbarrière te geraken. Dus onderzochten ze andere moleculen die misschien een rol spelen bij het gevoel dat onder andere hardlopers ervaren.
Uit proeven met muizen bleek dat de diertjes na vijf uur lopen een hogere dosis endocannabinoïden bezaten, die de neurotransmitter anandamide positief beïnvloeden. Die stof speelt een grote rol bij pijn, depressie en het geheugen. De muizen waren na het lopen beduidend minder gevoelig voor pijn en angst.
Vervolgens bekeken de onderzoekers het effect van cannabinoïdereceptoren met behulp van geneesmiddelen zoals rimonabant (merknaam Acomplia). Dat middel blokkeert de endocannabinoïdreceptor in de hersenen. Gedrogeerde muizen vertoonden na het lopen dezelfde verschijnselen als de proefdiertjes die niet hadden gelopen, omdat rimonabant de werking van de receptor verhindert. Daardoor kan die niet binden aan de anandamide.
De onderzoekers vergeleken het effect van endorfines met dat van de endocannabinoïdreceptoren aan de hand van bepaalde geneesmiddelen die de vrijgave van endorfines beletten. Na die proef bleek dat de muizen mét een verhoogde waarde endorfines exact hetzelfde gedrag vertoonden als muizen zonder endorfines in het lichaam. Endorfines zijn dus niet de oorzaak van het euforische gevoel dat sporters ervaren tijdens of na een fysieke inspanning. Endocannabinoïden spelen daarentegen wel een grote rol bij runner’s high.
Bron: http://eoswetenschap.eu/artikel/zo-ontstaat-runner-s-high
Datum: 07/10/2015 om 10:26
Mening
Toen ik de titel las, was ik meteen geïnteresseerd. Enerzijds omdat ik de term zelf nog maar weinig gehoord heb en anderzijds omdat het mij wel interesseert welke fysische en chemische reacties er in ons lichaam plaatsvinden. Toen ik het artikel las, werd het al meteen duidelijk waar de term ‘runner’s high’ voor staat. Tijdens de lente, zomer en herfst ga ik zelf één à twee keer per week joggen. Het valt op dat ik mezelf na het joggen altijd beter voel dan ervoor. Daar is een wetenschappelijke verklaring voor, die uitgelegd staat in het artikel. Ik vind het goed dat dit artikel verschenen is, want er bestaan verschillende uitspraken over de redenen van waarom mensen zich beter voelen na het sporten. Nu is het voor eens en altijd voor iedereen duidelijk. Misschien zorgt deze wetenschappelijke ontdekking wel voor nieuwe geneesmiddelen of behandelwijzen tegen depressies. De wetenschap is tot veel in staat en er kampen steeds meer mensen met neerslachtige gevoelens. Het zou goed zijn dat er nog meer middelen op de markt zouden komen ter preventie of ter behandeling van depressies, zodat meer mensen gericht geholpen kunnen worden.
Uit onderzoek blijkt dat endorfines niet de hoofdrolspeler zijn bij het fenomeen runner’s high. Proeven tonen aan dat de stof anandamide een grotere impact heeft op de roes die we ervaren na een zware inspanning.
Vroeger dachten wetenschappers dat het aangename gevoel na een zware fysieke inspanning ontstond doordat het lichaam endorfines aanmaakt. Maar endorfines zijn te groot om door te bloed-hersenbarrière te geraken. Dus onderzochten ze andere moleculen die misschien een rol spelen bij het gevoel dat onder andere hardlopers ervaren.
Uit proeven met muizen bleek dat de diertjes na vijf uur lopen een hogere dosis endocannabinoïden bezaten, die de neurotransmitter anandamide positief beïnvloeden. Die stof speelt een grote rol bij pijn, depressie en het geheugen. De muizen waren na het lopen beduidend minder gevoelig voor pijn en angst.
Vervolgens bekeken de onderzoekers het effect van cannabinoïdereceptoren met behulp van geneesmiddelen zoals rimonabant (merknaam Acomplia). Dat middel blokkeert de endocannabinoïdreceptor in de hersenen. Gedrogeerde muizen vertoonden na het lopen dezelfde verschijnselen als de proefdiertjes die niet hadden gelopen, omdat rimonabant de werking van de receptor verhindert. Daardoor kan die niet binden aan de anandamide.
De onderzoekers vergeleken het effect van endorfines met dat van de endocannabinoïdreceptoren aan de hand van bepaalde geneesmiddelen die de vrijgave van endorfines beletten. Na die proef bleek dat de muizen mét een verhoogde waarde endorfines exact hetzelfde gedrag vertoonden als muizen zonder endorfines in het lichaam. Endorfines zijn dus niet de oorzaak van het euforische gevoel dat sporters ervaren tijdens of na een fysieke inspanning. Endocannabinoïden spelen daarentegen wel een grote rol bij runner’s high.
Bron: http://eoswetenschap.eu/artikel/zo-ontstaat-runner-s-high
Datum: 07/10/2015 om 10:26
Mening
Toen ik de titel las, was ik meteen geïnteresseerd. Enerzijds omdat ik de term zelf nog maar weinig gehoord heb en anderzijds omdat het mij wel interesseert welke fysische en chemische reacties er in ons lichaam plaatsvinden. Toen ik het artikel las, werd het al meteen duidelijk waar de term ‘runner’s high’ voor staat. Tijdens de lente, zomer en herfst ga ik zelf één à twee keer per week joggen. Het valt op dat ik mezelf na het joggen altijd beter voel dan ervoor. Daar is een wetenschappelijke verklaring voor, die uitgelegd staat in het artikel. Ik vind het goed dat dit artikel verschenen is, want er bestaan verschillende uitspraken over de redenen van waarom mensen zich beter voelen na het sporten. Nu is het voor eens en altijd voor iedereen duidelijk. Misschien zorgt deze wetenschappelijke ontdekking wel voor nieuwe geneesmiddelen of behandelwijzen tegen depressies. De wetenschap is tot veel in staat en er kampen steeds meer mensen met neerslachtige gevoelens. Het zou goed zijn dat er nog meer middelen op de markt zouden komen ter preventie of ter behandeling van depressies, zodat meer mensen gericht geholpen kunnen worden.