Barst
20th February 2015, 16:12
De link tussen IS en Israël
Dyab Abou Jahjah
De lichamen van de vier joodse slachtoffers van de aanval in de koosjere winkel in Parijs waren nog niet koud of Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu stuurde al zijn eerste boodschap naar de Franse en Europese joden om naar de staat Israël te komen. Een geluid dat Netanyahu en zijn politieke clan in de Joodse staat geregeld naar buiten brengen. Dat is niet verwonderlijk, want die staat was gebouwd door Europese kolonisten die daartoe gemotiveerd werden met een ideologie die gelooft dat antisemitisme eigen is aan de Europese cultuur en beschaving en dat de joodse aanwezigheid in Europa antisemitisme aanwakkert. Dat zijn niet mijn woorden, maar wel de woorden van de stichter van het zionisme, Theodor Herzl, in zijn pamflet The Jewish State, zeg maar de bijbel van het zionisme.
De Joodse staat is gebouwd op de ideeën van Theodor Herzl en draagt de zionistische overtuiging hoog in het vaandel. Zionist zijn lijkt vaak het enige bindende element in een vaak gepolariseerde en gespannen kunstmatige maatschappij. Daarom moest Tzipi Livni, de politieke tegenstander van Bibi, op zijn uitspraken schieten net vanuit dat zionistische denkkader. Livni zei dat joden niet naar Israël moeten emigreren omdat het een safe haven is, maar omdat ze zionisten zijn. Een contradictie volgens mij, want de leer van het zionisme zegt juist dat Joden nérgens in de wereld veilig kunnen zijn behalve in een eigen Joodse staat. Dus Netanyahu is de consequente zionist en Livni probeert politieke punten te scoren zonder afstand te nemen van de staatsideologie. Begrijpelijk, maar zwak.
In de Franse synagoge waar Netanyahu kwam spreken en zijn uitspraken herhaalde, was de reactie geloofwaardiger. Na de speech van de Israëlische premier barstte een spontane Marseillaise uit, een niet mis te verstaan statement. Netanyahu stond gegeneerd te luisteren hoe zijn religiegenoten duidelijk maakten dat ze geen landgenoten van hem zijn, maar wel van, bijvoorbeeld, de Franse moslims. Een gedachte die elke zionist doet huiveren.
Je zou denken dat de man zijn les had geleerd, maar niks bleek minder waar. Zondag heeft Netanyahu naar aanleiding van de aanslag in Denemarken dezelfde boodschap de wereld ingestuurd, deze keer met veel meer kracht: ‘Europese joden zouden massaal moeten emigreren naar Israël, want dat is hun land’, zei hij.
Zionisme kan alleen leven van een pessimistisch wereldbeeld, waar racisme en botsing der beschavingen onvermijdelijk zijn. Een wereldbeeld en een discours waar gevaar de enige realiteit is en ‘samenleving’ een illusie. Joden aanmoedigen om te migreren naar een koloniale staat die van apartheidsmuren en nucleair arsenaal moet leven, en die systematisch het internationaal recht en de mensenrechten met voeten treedt, om daar dan veilig te zijn: het is niet alleen paradoxaal maar ook wansmakelijk. Nergens zijn joden meer in gevaar dan in bezet Palestina. Nergens worden ze meer in een conflict geïnstrumentaliseerd dan daar.
De parallellen met het discours van Islamitische Staat zijn frappant. Daesh beweert ook dat moslims niks te zoeken hebben in het Westen en dat ze massaal naar het nieuwe kalifaat moeten emigreren om mee te bouwen aan een utopische maatschappij van gelijkheid en rechtvaardigheid. IS huivert ook voor elk project van geslaagd samenleven en heeft islamofobie nodig, zoals een zionist antisemitisme nodig heeft voor zijn politieke doeleinden. Zonder antisemitisme kan het zionistische project niet slagen, en zonder islamofobie kan het kalifaat-project niet slagen. Daarin versterken die twee tendensen elkaar.
Ik hoor u al zeggen, beste lezer, ‘maar Israël is een democratie en pleegt geen barbaarse daden’. Dat is maar een deel van het perspectief. Israël is een democratie voor het eigen volk, maar een apartheidsstaat voor niet-joden. Discriminaties tegen niet-joden die in de Joodse staat wonen en zijn nationaliteit dragen, zijn wettelijk bepaald en zijn niet zoals hier bij ons een eventueel gevolg van misbruik. Het beleid tegen de Palestijnen is een nog extremere vorm van apartheid en actieve etnische zuivering. Israël pleegt wel degelijk barbaarse daden en moordt onschuldige burgers. Al zijn het dan hightech barbaarse daden en zijn we allemaal zo geconditioneerd dat we het dan op een cynische manier aanvaarden.
Maar los van de gebruikte methodieken is de kern van het discours identiek. Dat is een reden te meer om te strijden tegen antisemitisme en tegen islamofobie. Daarom moeten Joden en moslims hier ook gezamenlijk strijden tegen nefaste segregatie-ideologieën zoals het zionisme en wat meer en meer moslims ervaren als de salafistische versie ervan.
DS, 20-02-2015 (Dyab Abou Jahjah)
Dyab Abou Jahjah
De lichamen van de vier joodse slachtoffers van de aanval in de koosjere winkel in Parijs waren nog niet koud of Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu stuurde al zijn eerste boodschap naar de Franse en Europese joden om naar de staat Israël te komen. Een geluid dat Netanyahu en zijn politieke clan in de Joodse staat geregeld naar buiten brengen. Dat is niet verwonderlijk, want die staat was gebouwd door Europese kolonisten die daartoe gemotiveerd werden met een ideologie die gelooft dat antisemitisme eigen is aan de Europese cultuur en beschaving en dat de joodse aanwezigheid in Europa antisemitisme aanwakkert. Dat zijn niet mijn woorden, maar wel de woorden van de stichter van het zionisme, Theodor Herzl, in zijn pamflet The Jewish State, zeg maar de bijbel van het zionisme.
De Joodse staat is gebouwd op de ideeën van Theodor Herzl en draagt de zionistische overtuiging hoog in het vaandel. Zionist zijn lijkt vaak het enige bindende element in een vaak gepolariseerde en gespannen kunstmatige maatschappij. Daarom moest Tzipi Livni, de politieke tegenstander van Bibi, op zijn uitspraken schieten net vanuit dat zionistische denkkader. Livni zei dat joden niet naar Israël moeten emigreren omdat het een safe haven is, maar omdat ze zionisten zijn. Een contradictie volgens mij, want de leer van het zionisme zegt juist dat Joden nérgens in de wereld veilig kunnen zijn behalve in een eigen Joodse staat. Dus Netanyahu is de consequente zionist en Livni probeert politieke punten te scoren zonder afstand te nemen van de staatsideologie. Begrijpelijk, maar zwak.
In de Franse synagoge waar Netanyahu kwam spreken en zijn uitspraken herhaalde, was de reactie geloofwaardiger. Na de speech van de Israëlische premier barstte een spontane Marseillaise uit, een niet mis te verstaan statement. Netanyahu stond gegeneerd te luisteren hoe zijn religiegenoten duidelijk maakten dat ze geen landgenoten van hem zijn, maar wel van, bijvoorbeeld, de Franse moslims. Een gedachte die elke zionist doet huiveren.
Je zou denken dat de man zijn les had geleerd, maar niks bleek minder waar. Zondag heeft Netanyahu naar aanleiding van de aanslag in Denemarken dezelfde boodschap de wereld ingestuurd, deze keer met veel meer kracht: ‘Europese joden zouden massaal moeten emigreren naar Israël, want dat is hun land’, zei hij.
Zionisme kan alleen leven van een pessimistisch wereldbeeld, waar racisme en botsing der beschavingen onvermijdelijk zijn. Een wereldbeeld en een discours waar gevaar de enige realiteit is en ‘samenleving’ een illusie. Joden aanmoedigen om te migreren naar een koloniale staat die van apartheidsmuren en nucleair arsenaal moet leven, en die systematisch het internationaal recht en de mensenrechten met voeten treedt, om daar dan veilig te zijn: het is niet alleen paradoxaal maar ook wansmakelijk. Nergens zijn joden meer in gevaar dan in bezet Palestina. Nergens worden ze meer in een conflict geïnstrumentaliseerd dan daar.
De parallellen met het discours van Islamitische Staat zijn frappant. Daesh beweert ook dat moslims niks te zoeken hebben in het Westen en dat ze massaal naar het nieuwe kalifaat moeten emigreren om mee te bouwen aan een utopische maatschappij van gelijkheid en rechtvaardigheid. IS huivert ook voor elk project van geslaagd samenleven en heeft islamofobie nodig, zoals een zionist antisemitisme nodig heeft voor zijn politieke doeleinden. Zonder antisemitisme kan het zionistische project niet slagen, en zonder islamofobie kan het kalifaat-project niet slagen. Daarin versterken die twee tendensen elkaar.
Ik hoor u al zeggen, beste lezer, ‘maar Israël is een democratie en pleegt geen barbaarse daden’. Dat is maar een deel van het perspectief. Israël is een democratie voor het eigen volk, maar een apartheidsstaat voor niet-joden. Discriminaties tegen niet-joden die in de Joodse staat wonen en zijn nationaliteit dragen, zijn wettelijk bepaald en zijn niet zoals hier bij ons een eventueel gevolg van misbruik. Het beleid tegen de Palestijnen is een nog extremere vorm van apartheid en actieve etnische zuivering. Israël pleegt wel degelijk barbaarse daden en moordt onschuldige burgers. Al zijn het dan hightech barbaarse daden en zijn we allemaal zo geconditioneerd dat we het dan op een cynische manier aanvaarden.
Maar los van de gebruikte methodieken is de kern van het discours identiek. Dat is een reden te meer om te strijden tegen antisemitisme en tegen islamofobie. Daarom moeten Joden en moslims hier ook gezamenlijk strijden tegen nefaste segregatie-ideologieën zoals het zionisme en wat meer en meer moslims ervaren als de salafistische versie ervan.
DS, 20-02-2015 (Dyab Abou Jahjah)