Barst
6th December 2014, 01:25
Tweestatenleugen
Dyab Abou Jahjah
Eindelijk is het debat over de erkenning van Palestina als staat in Europa en ook in België geopend (DS 3 december) . Ook al gaat het om symbolische moties in parlementen die niet bindend zijn voor regeringen. Vaak worden die erkenningen gekoppeld aan voorwaarden voor de Palestijnen, die dan plots wel au sérieux genomen worden door de regeringen. Zo moeten ze het Palestijnse verzet veroordelen en Israël erkennen als joodse staat.
Ik ben niet onder de indruk. Natuurlijk ben ik niet tegen de erkenning van de Palestijnse staat op zich, maar het is een beetje raar om iets te erkennen dat niet eens bestaat. Daarom ben ik eerder voorstander van een volwaardige erkenning van Palestijnse rechten.
Mijn sympathie voor die rechten komt niet alleen door mijn etnische en culturele banden met de Palestijnen of door het feit dat ik als kind ook onder Israëlische bezetting in Libanon opgroeide, met al het geweld en de vernedering die eraan gekoppeld zijn. Mijn problemen met die zogezegde tweestaten-‘oplossing’ zijn dieper dan dat, en veelzijdiger.
Principieel ben ik tegen kolonialisme, tegen etnische zuivering en tegen andere misdaden tegen de menselijkheid, die niet verjaren of vervallen. En Israël is gebouwd op de fundamenten van kolonialisme, etnische zuivering en misdaden tegen de menselijkheid. Dat is niet wat ik zeg, dat zeggen respectabele Israëlische historici zoals Ilan Pappé, maar ook Benny Morris (die zelf zionist is).
Principieel ben ik ook tegen apartheidsstaten waar burgers niet gelijk zijn voor de wet, waar muren gebouwd worden om bevolkingsgroepen in een gigantische openluchtgevangenis te laten leven die met extreem geweld worden bewaakt.
Principieel ben ik ook tegen etnisch-religieuze staten waar de ene etnie superieur is tegenover andere en waar de ene religie superieur is tegenover andere. Ik ben tegen zo’n staat in Iran, in Saudi-Arabië, in de gebieden die gecontroleerd worden door IS. Ik ben ook tegen zo’n staat hier in Europa, en overal in de wereld, en ik veronderstel dat de meerderheid onder ons daar ook tegen is. Dus waarom zijn we plots voor een joodse staat in Palestina? En waarom is een etnisch-religieuze staat in Palestina plots een goede zaak? Welke conclusies kunnen we trekken uit zo’n dubbele moraal?
Bovendien, en belangrijker, de tweestatenoplossing is al uitgeprobeerd en ze bleek onmogelijk toe te passen. De PLO had begin jaren negentig de Oslo-akkoorden ondertekend waarin ze capituleerde en de tweestatenoplossing aanvaardde. Het betekende voor de Palestijnen een bezette, niet-leefbare staat, onder de knoet van bajonetten van settlers in de steeds groeiende nederzettingen, en in de schaduw van een apartheidsmuur.
De kolonisering en de etnische zuivering van Palestina gaan maar door. Elke dag, elke minuut worden Palestijnen met geweld uit hun huizen gezet en nemen settlers die pas uit Europa aangekomen zijn hun plaats in. Tegelijk leven zes miljoen Palestijnen in vluchtelingenkampen, in erbarmelijke omstandigheden. Ze mogen niet terug naar hun dorpen of huizen, noch naar de Palestijnse gebieden die steeds kleiner worden. Wat heeft die magische oplossing de Palestijnen na 23 jaar opgeleverd? De hele Westbank is verdwenen en heeft plaatsgeruimd voor nieuwe illegale kolonies. En Gaza dient nu als een open gevangenis die om de twee jaar platgebombardeerd wordt. Een echte farce.
De enige uitweg uit de impasse is een oplossing op basis van het Zuid-Afrikaanse model. Dat betekent dat beide partijen het idee van een zuiver etnische staat moeten laten varen om één staat te bouwen waar alle burgers gelijk zijn, waar de vluchtelingen terug naar hun huizen kunnen en de settlers afstand nemen van het racisme en van hun privileges. Een staat waar zionisme uit den boze is, net zoals apartheid dat vandaag is in Zuid-Afrika.
Zo’n oplossing zal helaas niet voor morgen zijn. Voor men die piste bewandelt, moet nog menige ronde in het conflict gestreden worden, vrees ik. Is ze realistisch? In elk geval realistischer dan de onmogelijke tweestatenleugen. Is ze rechtvaardig? Zeker en vast, want ze is gebaseerd op de waarden en normen die we overal promoten, die van een inclusieve pluralistische staat van alle burgers. Dat zijn toch de universele Europese waarden?
Blog DS, 05-12-2014 (Dyab Abou Jahjah)
Dyab Abou Jahjah
Eindelijk is het debat over de erkenning van Palestina als staat in Europa en ook in België geopend (DS 3 december) . Ook al gaat het om symbolische moties in parlementen die niet bindend zijn voor regeringen. Vaak worden die erkenningen gekoppeld aan voorwaarden voor de Palestijnen, die dan plots wel au sérieux genomen worden door de regeringen. Zo moeten ze het Palestijnse verzet veroordelen en Israël erkennen als joodse staat.
Ik ben niet onder de indruk. Natuurlijk ben ik niet tegen de erkenning van de Palestijnse staat op zich, maar het is een beetje raar om iets te erkennen dat niet eens bestaat. Daarom ben ik eerder voorstander van een volwaardige erkenning van Palestijnse rechten.
Mijn sympathie voor die rechten komt niet alleen door mijn etnische en culturele banden met de Palestijnen of door het feit dat ik als kind ook onder Israëlische bezetting in Libanon opgroeide, met al het geweld en de vernedering die eraan gekoppeld zijn. Mijn problemen met die zogezegde tweestaten-‘oplossing’ zijn dieper dan dat, en veelzijdiger.
Principieel ben ik tegen kolonialisme, tegen etnische zuivering en tegen andere misdaden tegen de menselijkheid, die niet verjaren of vervallen. En Israël is gebouwd op de fundamenten van kolonialisme, etnische zuivering en misdaden tegen de menselijkheid. Dat is niet wat ik zeg, dat zeggen respectabele Israëlische historici zoals Ilan Pappé, maar ook Benny Morris (die zelf zionist is).
Principieel ben ik ook tegen apartheidsstaten waar burgers niet gelijk zijn voor de wet, waar muren gebouwd worden om bevolkingsgroepen in een gigantische openluchtgevangenis te laten leven die met extreem geweld worden bewaakt.
Principieel ben ik ook tegen etnisch-religieuze staten waar de ene etnie superieur is tegenover andere en waar de ene religie superieur is tegenover andere. Ik ben tegen zo’n staat in Iran, in Saudi-Arabië, in de gebieden die gecontroleerd worden door IS. Ik ben ook tegen zo’n staat hier in Europa, en overal in de wereld, en ik veronderstel dat de meerderheid onder ons daar ook tegen is. Dus waarom zijn we plots voor een joodse staat in Palestina? En waarom is een etnisch-religieuze staat in Palestina plots een goede zaak? Welke conclusies kunnen we trekken uit zo’n dubbele moraal?
Bovendien, en belangrijker, de tweestatenoplossing is al uitgeprobeerd en ze bleek onmogelijk toe te passen. De PLO had begin jaren negentig de Oslo-akkoorden ondertekend waarin ze capituleerde en de tweestatenoplossing aanvaardde. Het betekende voor de Palestijnen een bezette, niet-leefbare staat, onder de knoet van bajonetten van settlers in de steeds groeiende nederzettingen, en in de schaduw van een apartheidsmuur.
De kolonisering en de etnische zuivering van Palestina gaan maar door. Elke dag, elke minuut worden Palestijnen met geweld uit hun huizen gezet en nemen settlers die pas uit Europa aangekomen zijn hun plaats in. Tegelijk leven zes miljoen Palestijnen in vluchtelingenkampen, in erbarmelijke omstandigheden. Ze mogen niet terug naar hun dorpen of huizen, noch naar de Palestijnse gebieden die steeds kleiner worden. Wat heeft die magische oplossing de Palestijnen na 23 jaar opgeleverd? De hele Westbank is verdwenen en heeft plaatsgeruimd voor nieuwe illegale kolonies. En Gaza dient nu als een open gevangenis die om de twee jaar platgebombardeerd wordt. Een echte farce.
De enige uitweg uit de impasse is een oplossing op basis van het Zuid-Afrikaanse model. Dat betekent dat beide partijen het idee van een zuiver etnische staat moeten laten varen om één staat te bouwen waar alle burgers gelijk zijn, waar de vluchtelingen terug naar hun huizen kunnen en de settlers afstand nemen van het racisme en van hun privileges. Een staat waar zionisme uit den boze is, net zoals apartheid dat vandaag is in Zuid-Afrika.
Zo’n oplossing zal helaas niet voor morgen zijn. Voor men die piste bewandelt, moet nog menige ronde in het conflict gestreden worden, vrees ik. Is ze realistisch? In elk geval realistischer dan de onmogelijke tweestatenleugen. Is ze rechtvaardig? Zeker en vast, want ze is gebaseerd op de waarden en normen die we overal promoten, die van een inclusieve pluralistische staat van alle burgers. Dat zijn toch de universele Europese waarden?
Blog DS, 05-12-2014 (Dyab Abou Jahjah)