Barst
4th December 2014, 02:40
Steeds meer Europese steun voor Palestina
Frankrijk is het vijfde Europese land dat zich in korte tijd uitspreekt voor erkenning van de staat Palestina. Tegenstanders vinden dat met deze stap het recente Palestijnse geweld wordt beloond.
Israëlische lobbyisten trekken alles uit de kast, maar er lijkt geen houden meer aan. Het ene na het andere Europese land wil de staat Palestina erkennen. Gisteren was het de beurt aan Frankrijk, waar een ruime meerderheid van de Assemblée nationale het kabinet verzocht om Palestina te erkennen. De Franse minister van buitenlandse zaken Laurent Fabius voert het niet-bindende verzoek graag uit, maar hij heeft nog niet gezegd wanneer.
Frankrijk is in korte tijd het vijfde Europese land dat zich uitspreekt voor het erkennen van Palestina, een gebied dat sinds 1967 door Israël wordt bezet en dat snakt naar vrijheid en zelfstandigheid. De Europese steungolf begon in Zweden. Dat land kwam op 3 oktober met een intentieverklaring, gevolgd door erkenning op 30 oktober. Groot-Brittannië, Ierland en Spanje volgden, niet met definitieve erkenning, maar - net als Frankrijk - met een parlementaire motie aan de regering om Palestina te erkennen.
Geduld raakt op
Ook Denemarken, Italië, Slovenië en Finland staan klaar voor een besluit over de kwestie. En in Straatsburg stemt het Europees Parlement er rond 18 december over. Malta, Cyprus en de voormalige Oostbloklanden hebben Palestina overigens al jaren geleden erkend. En twee jaar terug zetten 138 van de 193 VN-landen deze stap gezamenlijk in VN-verband.
De meeste West-Europese landen hielden tot dusver de boot af, om Israël niet te irriteren. Nederland blijft die lijn volgen, maar elders in Europa raakt het geduld op. Politici zijn in toenemende mate gefrustreerd over het voortslepende Midden-Oostenconflict.
Israël wil Palestina pas erkennen na vredesoverleg. Maar dit proces faalt al decennia. Intussen bouwt Israël volop nederzettingen op Palestijns land. Dit maakt het voor de Palestijnen steeds lastiger om een levensvatbare staat op te bouwen. Vanwege het gebrek aan perspectief grijpen ze de laatste weken vaker naar geweld, en daar lijden de Israëliërs dan weer onder.
Impasse
Deze impasse moet eindelijk worden doorbroken, klinkt het in Europese hoofdsteden. Het erkennen van Palestina kan daarbij helpen, verklaart Hugh Lovatt, Israël-Palestina-coördinator bij denktank European Council on Foreign Relations in Londen.
"Met erkenning bied je de Palestijnen een alternatief voor geweld, door hen te laten zien dat diplomatie wel degelijk iets oplevert", zegt hij. "Tegelijkertijd zet je druk op Israël om de bezetting en de kolonisatie te beëindigen. Het is een krachtig signaal dat het zo niet langer kan."
Maar tegenstanders vinden de timing verkeerd. Als je Palestina nu erkent, redeneren zij, is het een beloning voor het Palestijnse geweld van de laatste tijd. Ze vinden bovendien dat er eerst nog meer moet worden onderhandeld.
Breekijzer
Van dat laatste is de nieuwe buitenlandchef van de EU, Federica Mogherini, niet vies. Ze wil dat de EU een hoofdrol gaat spelen bij het vredesproces. Niet voor niets ging haar eerste werkreis, vorige maand, naar Israël en de Palestijnse gebieden. Nog binnen haar regeertermijn hoopt ze het conflict op te lossen. Daarbij is het de vraag is of ze de erkenning van Palestina liever inzet aan het begin, als breekijzer, of aan het eind, als stok achter de deur.
De Israëlische regering is zeer ontstemd over de Europese trend. Ze noemt de eenzijdige erkenning van Palestina een 'ernstige fout' die de vrede bemoeilijkt. Israëlische media zien de erkenningsgolf vooral als een symptoom van toenemend antisemitisme in Europa. Maar die uitleg is pertinent onjuist, meent Lovatt. "Het erkennen van Palestina is niet antisemitisch of anti-Israëlisch, maar anti-bezetting. Het doel is duurzame vrede, en daar is iedereen bij gebaat, zowel Israëliërs als Palestijnen."
Blog Trouw, 03-12-2014 (Sander Becker)
Frankrijk is het vijfde Europese land dat zich in korte tijd uitspreekt voor erkenning van de staat Palestina. Tegenstanders vinden dat met deze stap het recente Palestijnse geweld wordt beloond.
Israëlische lobbyisten trekken alles uit de kast, maar er lijkt geen houden meer aan. Het ene na het andere Europese land wil de staat Palestina erkennen. Gisteren was het de beurt aan Frankrijk, waar een ruime meerderheid van de Assemblée nationale het kabinet verzocht om Palestina te erkennen. De Franse minister van buitenlandse zaken Laurent Fabius voert het niet-bindende verzoek graag uit, maar hij heeft nog niet gezegd wanneer.
Frankrijk is in korte tijd het vijfde Europese land dat zich uitspreekt voor het erkennen van Palestina, een gebied dat sinds 1967 door Israël wordt bezet en dat snakt naar vrijheid en zelfstandigheid. De Europese steungolf begon in Zweden. Dat land kwam op 3 oktober met een intentieverklaring, gevolgd door erkenning op 30 oktober. Groot-Brittannië, Ierland en Spanje volgden, niet met definitieve erkenning, maar - net als Frankrijk - met een parlementaire motie aan de regering om Palestina te erkennen.
Geduld raakt op
Ook Denemarken, Italië, Slovenië en Finland staan klaar voor een besluit over de kwestie. En in Straatsburg stemt het Europees Parlement er rond 18 december over. Malta, Cyprus en de voormalige Oostbloklanden hebben Palestina overigens al jaren geleden erkend. En twee jaar terug zetten 138 van de 193 VN-landen deze stap gezamenlijk in VN-verband.
De meeste West-Europese landen hielden tot dusver de boot af, om Israël niet te irriteren. Nederland blijft die lijn volgen, maar elders in Europa raakt het geduld op. Politici zijn in toenemende mate gefrustreerd over het voortslepende Midden-Oostenconflict.
Israël wil Palestina pas erkennen na vredesoverleg. Maar dit proces faalt al decennia. Intussen bouwt Israël volop nederzettingen op Palestijns land. Dit maakt het voor de Palestijnen steeds lastiger om een levensvatbare staat op te bouwen. Vanwege het gebrek aan perspectief grijpen ze de laatste weken vaker naar geweld, en daar lijden de Israëliërs dan weer onder.
Impasse
Deze impasse moet eindelijk worden doorbroken, klinkt het in Europese hoofdsteden. Het erkennen van Palestina kan daarbij helpen, verklaart Hugh Lovatt, Israël-Palestina-coördinator bij denktank European Council on Foreign Relations in Londen.
"Met erkenning bied je de Palestijnen een alternatief voor geweld, door hen te laten zien dat diplomatie wel degelijk iets oplevert", zegt hij. "Tegelijkertijd zet je druk op Israël om de bezetting en de kolonisatie te beëindigen. Het is een krachtig signaal dat het zo niet langer kan."
Maar tegenstanders vinden de timing verkeerd. Als je Palestina nu erkent, redeneren zij, is het een beloning voor het Palestijnse geweld van de laatste tijd. Ze vinden bovendien dat er eerst nog meer moet worden onderhandeld.
Breekijzer
Van dat laatste is de nieuwe buitenlandchef van de EU, Federica Mogherini, niet vies. Ze wil dat de EU een hoofdrol gaat spelen bij het vredesproces. Niet voor niets ging haar eerste werkreis, vorige maand, naar Israël en de Palestijnse gebieden. Nog binnen haar regeertermijn hoopt ze het conflict op te lossen. Daarbij is het de vraag is of ze de erkenning van Palestina liever inzet aan het begin, als breekijzer, of aan het eind, als stok achter de deur.
De Israëlische regering is zeer ontstemd over de Europese trend. Ze noemt de eenzijdige erkenning van Palestina een 'ernstige fout' die de vrede bemoeilijkt. Israëlische media zien de erkenningsgolf vooral als een symptoom van toenemend antisemitisme in Europa. Maar die uitleg is pertinent onjuist, meent Lovatt. "Het erkennen van Palestina is niet antisemitisch of anti-Israëlisch, maar anti-bezetting. Het doel is duurzame vrede, en daar is iedereen bij gebaat, zowel Israëliërs als Palestijnen."
Blog Trouw, 03-12-2014 (Sander Becker)