Barst
20th December 2005, 01:17
Europese top / Meer doen met minder centen
De Europese Unie kan in 2013 bijna 125 miljard euro uitgeven, 4 miljard meer dan nu. Dat lijkt redelijk, maar in werkelijkheid bezuinigt de EU fors.
Hoe langer er over de begroting van de Europese Unie wordt onderhandeld, hoe magerder die wordt, leert de ervaring. De landen tellen voortdurend hun knopen en vergeten het gemeenschappelijke Europese belang. Nieuwe plannen worden in de kiem gesmoord.
De 120,688 miljard voor de EU in 2006 is 1,09 procent van het totale bruto inkomen. Maar de 124,753 miljard die de regeringsleiders voor het jaar 2013 hebben ingeboekt zal tegen die tijd slechts 0,93 procent van het bruto inkomen zijn. Hoe ’weinig’ dat is, blijkt uit de regel dat de EU nooit meer dan 1,24 procent van het totale inkomen verbruikt, iets waar ook in de afgelopen jaren ruimschoots aan werd voldaan.
Als dagelijks bestuur van de EU ervaart de Europese Commissie de zuinigheid van de lidstaten het eerst. Haar probleem is dat de lidstaten de EU in de afgelopen jaren met vele nieuwe taken hebben belast, maar daarvoor nu niet het geld willen uittrekken. Zo wilden de landen fors meer investeringen in wetenschappelijk onderzoek en onderwijs, om de EU wereldwijd bij de les te houden. Maar het uiteindelijke bedrag op de begroting verraadt aanmerkelijk minder ambitie.
Regionale ontwikkeling stond ook hoog aangeschreven, met name door de toetreding van tien nieuwe lidstaten in 2004. De Britse premier Tony Blair verdedigde een verhoging van 5 miljard euro op de afgelopen top door te stellen dat dit een investering is waarvan de hele EU profiteert. Maar hij zei er niet bij dat dit gebaar aanzienlijk minder was dan de Europese Commissie en de nieuwe lidstaten aanvankelijk op redelijke gronden hadden begroot.
Ook wordt er nogal wat verwacht van de EU op het gebied van veiligheid en justitie. De bewaking van de buitengrenzen van de EU en de strijd tegen grensoverschrijdende criminaliteit zijn steeds meer een ’Brussels’ probleem. Maar de aloude marginale rol van de EU in deze zaken omzetten in een actieve rol, mag van de landen hooguit een derde meer kosten.
Aanvankelijk had de Europese Commissie voorgesteld om in de zeven jaar vanaf 2007 gemiddeld 1,09 procent van het bruto inkomen van de EU te besteden. Nu moet het team van José Manuel Barroso de plannen bijstellen, waarbij ironisch genoeg de grootste post bijna onaangetast blijft. De landbouw, die 40 procent van het totaal opslokt, komt pas in 2008 weer ter sprake.
Barroso, de Portugees die ooit zelf premier was, heeft goed in de gaten dat hij slechts een ’employee’ is van de landen die de EU-instituten financieren. Maar de landen houden aan de afspraken die ze zelf hebben gemaakt, is een van zijn belangrijkste taken. Aan een van die afspraken verbond hij zelfs zijn lot: van de EU de meest slagvaardige, innovatieve kenniseconomie van de wereld maken. Volgens hem had Brussel daarvoor een begroting nodig van 158,45 miljard euro in 2013. Maar zijn oud-collega’s vinden 33,7 miljard minder wel genoeg.
Trouw, 20-12-2005
De Europese Unie kan in 2013 bijna 125 miljard euro uitgeven, 4 miljard meer dan nu. Dat lijkt redelijk, maar in werkelijkheid bezuinigt de EU fors.
Hoe langer er over de begroting van de Europese Unie wordt onderhandeld, hoe magerder die wordt, leert de ervaring. De landen tellen voortdurend hun knopen en vergeten het gemeenschappelijke Europese belang. Nieuwe plannen worden in de kiem gesmoord.
De 120,688 miljard voor de EU in 2006 is 1,09 procent van het totale bruto inkomen. Maar de 124,753 miljard die de regeringsleiders voor het jaar 2013 hebben ingeboekt zal tegen die tijd slechts 0,93 procent van het bruto inkomen zijn. Hoe ’weinig’ dat is, blijkt uit de regel dat de EU nooit meer dan 1,24 procent van het totale inkomen verbruikt, iets waar ook in de afgelopen jaren ruimschoots aan werd voldaan.
Als dagelijks bestuur van de EU ervaart de Europese Commissie de zuinigheid van de lidstaten het eerst. Haar probleem is dat de lidstaten de EU in de afgelopen jaren met vele nieuwe taken hebben belast, maar daarvoor nu niet het geld willen uittrekken. Zo wilden de landen fors meer investeringen in wetenschappelijk onderzoek en onderwijs, om de EU wereldwijd bij de les te houden. Maar het uiteindelijke bedrag op de begroting verraadt aanmerkelijk minder ambitie.
Regionale ontwikkeling stond ook hoog aangeschreven, met name door de toetreding van tien nieuwe lidstaten in 2004. De Britse premier Tony Blair verdedigde een verhoging van 5 miljard euro op de afgelopen top door te stellen dat dit een investering is waarvan de hele EU profiteert. Maar hij zei er niet bij dat dit gebaar aanzienlijk minder was dan de Europese Commissie en de nieuwe lidstaten aanvankelijk op redelijke gronden hadden begroot.
Ook wordt er nogal wat verwacht van de EU op het gebied van veiligheid en justitie. De bewaking van de buitengrenzen van de EU en de strijd tegen grensoverschrijdende criminaliteit zijn steeds meer een ’Brussels’ probleem. Maar de aloude marginale rol van de EU in deze zaken omzetten in een actieve rol, mag van de landen hooguit een derde meer kosten.
Aanvankelijk had de Europese Commissie voorgesteld om in de zeven jaar vanaf 2007 gemiddeld 1,09 procent van het bruto inkomen van de EU te besteden. Nu moet het team van José Manuel Barroso de plannen bijstellen, waarbij ironisch genoeg de grootste post bijna onaangetast blijft. De landbouw, die 40 procent van het totaal opslokt, komt pas in 2008 weer ter sprake.
Barroso, de Portugees die ooit zelf premier was, heeft goed in de gaten dat hij slechts een ’employee’ is van de landen die de EU-instituten financieren. Maar de landen houden aan de afspraken die ze zelf hebben gemaakt, is een van zijn belangrijkste taken. Aan een van die afspraken verbond hij zelfs zijn lot: van de EU de meest slagvaardige, innovatieve kenniseconomie van de wereld maken. Volgens hem had Brussel daarvoor een begroting nodig van 158,45 miljard euro in 2013. Maar zijn oud-collega’s vinden 33,7 miljard minder wel genoeg.
Trouw, 20-12-2005