F*nne.Baeken
12th November 2014, 15:40
Zonnefietspad is een slecht plan
In de jaren zestig droomden ze van rollende trottoirs, nu fantaseren ze over het neefje: het fietspad dat elektriciteit opwekt. Terwijl het rollende trottoir nooit verder kwam dan de tekentafel - of je moet luchthavens meetellen - ligt er sinds kort een zonnefietspad achter een tankstation in het Nederlandse Krommenie.
Het gaat om een proefopstelling van 100 meter lang. Drie jaar zal er worden getest hoe het fietspad zich gedraagt. Klinkt als een goed idee: Nederland ligt net als België vol met asfalt dat daar maar een beetje ligt te liggen. Waarom zou je al die nutteloze oppervlakte niet gebruiken om er energie mee op te wekken? Gewoon zonnecellen erin, aansluiten op het stroomnet en je vangt twee vliegen in een klap. De weg levert zo zelf de energie voor bijvoorbeeld straatverlichting en verkeerslichten. Ingenieurs dromen zelfs van elektrische auto's die worden opgeladen terwijl ze over de weg rijden. Hoe groen wil je het hebben? Beleidsmakers vinden het prachtig, want ze kunnen met zo'n fietspad hun groene inslag mooi benadrukken. Jammer alleen dat het zo'n slecht plan is.
1. Het rendement daalt
Ten eerste en misschien wel het belangrijkste: het rendement. Wetenschappers en de industrie hebben de grootste moeite getroost het rendement van kristallijne siliciumzonnecellen te verhogen. Dat gaat sinds de jaren zeventig slechts gestaag omhoog, al gaat het de laatste jaren wat sneller. Het rendement (dus het deel van het zonlicht dat wordt omgezet in bruikbare elektriciteit) ligt nu voor commerciële panelen rond de 24 procent.
Over zonnecellen kun je echter niet fietsen zonder ze te beschadigen. Dus moeten ze worden voorzien van een toplaag, in dit geval van gehard glas van een centimeter dik. De toplaag moet zo veel mogelijk licht doorlaten, schrijft TNO in een recent persbericht, en vuil afstoten. Tegelijk moet de laag stroef genoeg zijn om een veilig wegdek te garanderen. Een dikke laag glas boven zonnecellen betekent meteen al een vermindering van het rendement. Maak je die laag dan ook nog stroef, dan wordt het zonlicht nog meer verstrooid, waardoor het rendement verder daalt.
Hoe groot het rendement is van het zonnepad, is niet bekend. Daarvoor is deze proefopstelling bedoeld, aldus een woordvoerder. Maar het zal zeker zijn dat tientallen jaren vooruitgang en onderzoek naar betere rendementen richting het afvoerputje vloeit.
2. "Gewone daken leveren niet genoeg op"
Maar, zeggen de makers, dat is niet erg, want we maken gebruik van oppervlakte die anders onbenut in de zon ligt. Dat klinkt goed, maar is het niet. Er zijn namelijk nog heel veel daken (ook tamelijk nutteloze oppervlakte, behalve dat ze onze spullen droog houden) die onbenut zijn. Door daar zonnepanelen op te leggen, haal je tegen veel lagere kosten een veel hoger rendement. Dus waarom moeilijk doen met wegen?
Omdat, zeggen de bedenkers, slechts een fractie van de totale elektriciteitsvoorziening gedekt is als men alle daken in Nederland vollegt. Een raar argument, het is alsof je het keukenbestek op zolder legt, omdat je daar toevallig ook nog een laatje vrij hebt.
3. Het is duur
Zonnecellen in fietspaden en rijwegen zijn kostbaar, het rendement is lager, de kans op hoge onderhoudskosten is groter en het is maar de vraag of glas nu zo'n goede ondergrond is voor optimale grip voor rubber banden. De vraag is daarom opnieuw: waarom? Wel, zeggen de bedenkers, zo'n zonneweg verdient zichzelf terug met de elektriciteit die hij opwekt. Op alle bovenstaande vragen over terugverdientijden, extra onderhoud, opbrengst, verkeersveiligheid hebben de makers nog geen antwoord. Daarom wordt deze pilot ook gehouden, zeggen ze.
Gezien alle onzekerheden lijkt het beter dit geld in nuttige duurzame toepassingen te steken. Daar is nog genoeg te halen. Nu is het duurzame fietspad vooral de snelste weg naar een nieuwe baan voor beleidsmakers zonder visie.
Bron: De Morgen, 12/11/2014, http://www.demorgen.be/buitenland/zonnefietspad-is-een-slecht-plan-a2118447/
Commentaar:
Ik vind dat ze in dit artikel wel erg negatief zijn, maar ik snap de argumenten wel. Als het echt niet voordelig is, dan kunnen ze inderdaad beter het geld in andere zaken steken. Ze gaan er hier al wel vanuit dat het slecht is, maar ze moeten dit juist nog testen. Net om het te testen zijn deze fietspaden aangelegd, dus vind ik de conclusies nogal voorbarig. Wanneer uit het onderzoek blijkt dat het inderdaad niet voordelig is, ben ik er wel mee akkoord dat deze fietspaden niet grootschaliger doorgevoerd moeten worden.
In de jaren zestig droomden ze van rollende trottoirs, nu fantaseren ze over het neefje: het fietspad dat elektriciteit opwekt. Terwijl het rollende trottoir nooit verder kwam dan de tekentafel - of je moet luchthavens meetellen - ligt er sinds kort een zonnefietspad achter een tankstation in het Nederlandse Krommenie.
Het gaat om een proefopstelling van 100 meter lang. Drie jaar zal er worden getest hoe het fietspad zich gedraagt. Klinkt als een goed idee: Nederland ligt net als België vol met asfalt dat daar maar een beetje ligt te liggen. Waarom zou je al die nutteloze oppervlakte niet gebruiken om er energie mee op te wekken? Gewoon zonnecellen erin, aansluiten op het stroomnet en je vangt twee vliegen in een klap. De weg levert zo zelf de energie voor bijvoorbeeld straatverlichting en verkeerslichten. Ingenieurs dromen zelfs van elektrische auto's die worden opgeladen terwijl ze over de weg rijden. Hoe groen wil je het hebben? Beleidsmakers vinden het prachtig, want ze kunnen met zo'n fietspad hun groene inslag mooi benadrukken. Jammer alleen dat het zo'n slecht plan is.
1. Het rendement daalt
Ten eerste en misschien wel het belangrijkste: het rendement. Wetenschappers en de industrie hebben de grootste moeite getroost het rendement van kristallijne siliciumzonnecellen te verhogen. Dat gaat sinds de jaren zeventig slechts gestaag omhoog, al gaat het de laatste jaren wat sneller. Het rendement (dus het deel van het zonlicht dat wordt omgezet in bruikbare elektriciteit) ligt nu voor commerciële panelen rond de 24 procent.
Over zonnecellen kun je echter niet fietsen zonder ze te beschadigen. Dus moeten ze worden voorzien van een toplaag, in dit geval van gehard glas van een centimeter dik. De toplaag moet zo veel mogelijk licht doorlaten, schrijft TNO in een recent persbericht, en vuil afstoten. Tegelijk moet de laag stroef genoeg zijn om een veilig wegdek te garanderen. Een dikke laag glas boven zonnecellen betekent meteen al een vermindering van het rendement. Maak je die laag dan ook nog stroef, dan wordt het zonlicht nog meer verstrooid, waardoor het rendement verder daalt.
Hoe groot het rendement is van het zonnepad, is niet bekend. Daarvoor is deze proefopstelling bedoeld, aldus een woordvoerder. Maar het zal zeker zijn dat tientallen jaren vooruitgang en onderzoek naar betere rendementen richting het afvoerputje vloeit.
2. "Gewone daken leveren niet genoeg op"
Maar, zeggen de makers, dat is niet erg, want we maken gebruik van oppervlakte die anders onbenut in de zon ligt. Dat klinkt goed, maar is het niet. Er zijn namelijk nog heel veel daken (ook tamelijk nutteloze oppervlakte, behalve dat ze onze spullen droog houden) die onbenut zijn. Door daar zonnepanelen op te leggen, haal je tegen veel lagere kosten een veel hoger rendement. Dus waarom moeilijk doen met wegen?
Omdat, zeggen de bedenkers, slechts een fractie van de totale elektriciteitsvoorziening gedekt is als men alle daken in Nederland vollegt. Een raar argument, het is alsof je het keukenbestek op zolder legt, omdat je daar toevallig ook nog een laatje vrij hebt.
3. Het is duur
Zonnecellen in fietspaden en rijwegen zijn kostbaar, het rendement is lager, de kans op hoge onderhoudskosten is groter en het is maar de vraag of glas nu zo'n goede ondergrond is voor optimale grip voor rubber banden. De vraag is daarom opnieuw: waarom? Wel, zeggen de bedenkers, zo'n zonneweg verdient zichzelf terug met de elektriciteit die hij opwekt. Op alle bovenstaande vragen over terugverdientijden, extra onderhoud, opbrengst, verkeersveiligheid hebben de makers nog geen antwoord. Daarom wordt deze pilot ook gehouden, zeggen ze.
Gezien alle onzekerheden lijkt het beter dit geld in nuttige duurzame toepassingen te steken. Daar is nog genoeg te halen. Nu is het duurzame fietspad vooral de snelste weg naar een nieuwe baan voor beleidsmakers zonder visie.
Bron: De Morgen, 12/11/2014, http://www.demorgen.be/buitenland/zonnefietspad-is-een-slecht-plan-a2118447/
Commentaar:
Ik vind dat ze in dit artikel wel erg negatief zijn, maar ik snap de argumenten wel. Als het echt niet voordelig is, dan kunnen ze inderdaad beter het geld in andere zaken steken. Ze gaan er hier al wel vanuit dat het slecht is, maar ze moeten dit juist nog testen. Net om het te testen zijn deze fietspaden aangelegd, dus vind ik de conclusies nogal voorbarig. Wanneer uit het onderzoek blijkt dat het inderdaad niet voordelig is, ben ik er wel mee akkoord dat deze fietspaden niet grootschaliger doorgevoerd moeten worden.