Barst
29th September 2014, 03:26
Oorlogsmisdaden door Israël
'Het Israëlische leger maakte doelbewust gebruik van disproportioneel geweld om de burgerbevolking collectief te bestraffen voor daden van verzetsgroepen of politieke leiders', was een van de bevindingen van het Russell Tribunaal voor Palestina.
Afgelopen zomer bestookte het Israëlische leger 50 dagen lang de Gazastrook vanuit de zee en de lucht. Het resultaat was gruwelijk: 2188 Palestijnen vonden de dood, onder wie minstens 1658 burgers. Er vielen 11.231 gewonden. 13 procent van alle woningen in de Gazastrook werden gedeeltelijk of volledig vernietigd. Langs Israëlische zijde vielen 73 doden, onder wie 66 militairen.
In een speciale zitting van het Russell Tribunaal voor Palestina (24 en 25 september) kwamen experten en getuigen aan het woord die de jury naar een duidelijke conclusie leidden, namelijk dat er tijdens de Israëlische operatie 'Protective Edge' tal van oorlogsmisdaden zijn gepleegd. De lijst is lang en schokkend.
Een greep: alle elementaire infrastructuur werd geraakt. Van de 32 ziekenhuizen werden er 17 beschadigd, 6 ervan moesten uiteindelijk sluiten. De Israëlische bombardementen zorgden voor de volledige vernietiging van 128 bedrijven en werkplaatsen alsook van de enige elektriciteitsinstallatie. Ook scholen werden getroffen en 373.000 kinderen hebben nood aan psychosociale opvang. Voor kinderen van 8 jaar is het nu al de vierde oorlog in hun erg korte leven.
De schaal van de vernietiging van burgerdoelwitten en het grote aantal slachtoffers dwingen tot het besluit dat Operatie Protective Edge grotendeels gericht was tegen de burgerbevolking. Het gaat om zo veel individuele gevallen dat het de anekdotiek overstijgt. Het gebruik van zoveel brutaal geweld, en de ongeziene inzet van 700 ton munitie in 50 dagen is niet te verantwoorden.
Het ging dan ook om een bewuste politiek. Het Israëlische leger maakte gebruik van verschillende doctrines. De belangrijkste is de Dahiya-doctrine. Deze doctrine omvat het doelbewust gebruik van disproportioneel geweld om de burgerbevolking collectief te bestraffen voor daden van verzetsgroepen of politieke leiders. Daarnaast is er de Hannibal Directive : de vernieling van een volledig gebied om te beletten dat Israëlische soldaten in een hinderlaag terechtkomen en gevangen genomen kunnen worden.
Israël beroept zich op het recht om zich te verdedigen. Volgens de Verenigde Naties is Israël evenwel de bezettende macht van de Gazastrook. Vanuit het standpunt van het internationaal recht kan Israël als bezetter niet optreden ter zelfverdediging. Het werd immers niet aangevallen door militaire strijdkrachten van een andere staat. Volgens resolutie 3314 van de VN is de bezetting, an sich, al een daad van agressie.
Inmiddels is er een verpletterende hoeveelheid bewijsmateriaal verzameld die uitvoerig de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger bewijzen: opzettelijk doden en massale vernietiging van eigendommen, niet gerechtvaardigd vanuit militair oogpunt; bewuste aanvallen op ziekenhuizen, medische eenheden en hun personeel en het inzetten van Palestijnen als menselijk schild. Het afvuren van wapens die het onderscheid niet kunnen maken tussen militaire en civiele doelen is op zich een criminele daad. Palestijnen werden opgeroepen hun huizen te verlaten maar nergens waren ze veilig.
Volgens het Russell Tribunaal zijn er drie elementen van de definiëring van misdaden tegen de menselijkheid, zoals bepaald door het Internationaal gerechtshof, toegepast tijdens operatie "Beschermende rand": moord, uitroeiing (zowel het massaal doden als het bewust onmogelijk maken van elementaire levensomstandigheden zoals de toegang ontzeggen tot voedsel, water of medische verzorging) en vervolging (het bewust ontzeggen van fundamentele mensenrechten van een groep of collectief op basis van discriminatie). Het beleid van Israël is er al decennia op gebaseerd om Palestijnen te onderwerpen aan Israëls dominantie. De recente oorlogsoperatie vormde een zodanige en nooit eerder geziene escalatie van geweld waardoor de notie van genocide, zoals bepaald door het internationaal recht, zeker verder moet onderzocht worden, aldus het Tribunaal nog.
Israëlische sociale en traditionele media waren tijdens de oorlog een vrijplaats geworden van opstoten van racistische retoriek en haatberichten. Het internationaal recht erkent het aanzetten tot genocide.
Ondertussen is deze oorlog gestopt, is er een bestand maar duurt de blokkade gewoon voort. Gaza zal heropgebouwd moeten worden. Het cynische is dat Israël hier voor zichzelf een rol in ziet, temeer omdat het als bezettende macht de Palestijnse economie volledig controleert en de import en export van goederen bepaalt.
Het wordt tijd dat de Europese Unie optreedt. De EU zou eerst en vooral compensatie moeten vragen aan Israël voor de vernietiging van gebouwen die gefinancierd zijn met Europese middelen in Gaza.
Daarnaast moet de EU eindelijk eens de druk verhogen zodat er een einde komt aan de bezetting en kolonisatie van de bezette gebieden, de belangrijkste voorwaarde om te komen tot een duurzame vrede. De EU kan daarvoor putten uit een uitgebreid arsenaal beleidsdaden zoals het afkondigen van een wapenembargo, zowel qua import als export of Israël en Palestina ertoe aanzetten om het Statuut van Rome te ratificeren en Palestina te erkennen als staat.
Ondertussen moet het Associatie-akkoord tussen Europa en Israël opgeschort worden. Zo uitzonderlijk is dat niet. De EU stond snel klaar om sancties af te kondigen tegen Rusland. Hoelang ontspringt Israël nog de dans ?
Koen Vanbrabandt - coördinator Internationale Dienst van de Algemene Centrale
Ludo De Brabander - woordvoerder Vrede vzw
Blog DS, 28-09-2014
'Het Israëlische leger maakte doelbewust gebruik van disproportioneel geweld om de burgerbevolking collectief te bestraffen voor daden van verzetsgroepen of politieke leiders', was een van de bevindingen van het Russell Tribunaal voor Palestina.
Afgelopen zomer bestookte het Israëlische leger 50 dagen lang de Gazastrook vanuit de zee en de lucht. Het resultaat was gruwelijk: 2188 Palestijnen vonden de dood, onder wie minstens 1658 burgers. Er vielen 11.231 gewonden. 13 procent van alle woningen in de Gazastrook werden gedeeltelijk of volledig vernietigd. Langs Israëlische zijde vielen 73 doden, onder wie 66 militairen.
In een speciale zitting van het Russell Tribunaal voor Palestina (24 en 25 september) kwamen experten en getuigen aan het woord die de jury naar een duidelijke conclusie leidden, namelijk dat er tijdens de Israëlische operatie 'Protective Edge' tal van oorlogsmisdaden zijn gepleegd. De lijst is lang en schokkend.
Een greep: alle elementaire infrastructuur werd geraakt. Van de 32 ziekenhuizen werden er 17 beschadigd, 6 ervan moesten uiteindelijk sluiten. De Israëlische bombardementen zorgden voor de volledige vernietiging van 128 bedrijven en werkplaatsen alsook van de enige elektriciteitsinstallatie. Ook scholen werden getroffen en 373.000 kinderen hebben nood aan psychosociale opvang. Voor kinderen van 8 jaar is het nu al de vierde oorlog in hun erg korte leven.
De schaal van de vernietiging van burgerdoelwitten en het grote aantal slachtoffers dwingen tot het besluit dat Operatie Protective Edge grotendeels gericht was tegen de burgerbevolking. Het gaat om zo veel individuele gevallen dat het de anekdotiek overstijgt. Het gebruik van zoveel brutaal geweld, en de ongeziene inzet van 700 ton munitie in 50 dagen is niet te verantwoorden.
Het ging dan ook om een bewuste politiek. Het Israëlische leger maakte gebruik van verschillende doctrines. De belangrijkste is de Dahiya-doctrine. Deze doctrine omvat het doelbewust gebruik van disproportioneel geweld om de burgerbevolking collectief te bestraffen voor daden van verzetsgroepen of politieke leiders. Daarnaast is er de Hannibal Directive : de vernieling van een volledig gebied om te beletten dat Israëlische soldaten in een hinderlaag terechtkomen en gevangen genomen kunnen worden.
Israël beroept zich op het recht om zich te verdedigen. Volgens de Verenigde Naties is Israël evenwel de bezettende macht van de Gazastrook. Vanuit het standpunt van het internationaal recht kan Israël als bezetter niet optreden ter zelfverdediging. Het werd immers niet aangevallen door militaire strijdkrachten van een andere staat. Volgens resolutie 3314 van de VN is de bezetting, an sich, al een daad van agressie.
Inmiddels is er een verpletterende hoeveelheid bewijsmateriaal verzameld die uitvoerig de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger bewijzen: opzettelijk doden en massale vernietiging van eigendommen, niet gerechtvaardigd vanuit militair oogpunt; bewuste aanvallen op ziekenhuizen, medische eenheden en hun personeel en het inzetten van Palestijnen als menselijk schild. Het afvuren van wapens die het onderscheid niet kunnen maken tussen militaire en civiele doelen is op zich een criminele daad. Palestijnen werden opgeroepen hun huizen te verlaten maar nergens waren ze veilig.
Volgens het Russell Tribunaal zijn er drie elementen van de definiëring van misdaden tegen de menselijkheid, zoals bepaald door het Internationaal gerechtshof, toegepast tijdens operatie "Beschermende rand": moord, uitroeiing (zowel het massaal doden als het bewust onmogelijk maken van elementaire levensomstandigheden zoals de toegang ontzeggen tot voedsel, water of medische verzorging) en vervolging (het bewust ontzeggen van fundamentele mensenrechten van een groep of collectief op basis van discriminatie). Het beleid van Israël is er al decennia op gebaseerd om Palestijnen te onderwerpen aan Israëls dominantie. De recente oorlogsoperatie vormde een zodanige en nooit eerder geziene escalatie van geweld waardoor de notie van genocide, zoals bepaald door het internationaal recht, zeker verder moet onderzocht worden, aldus het Tribunaal nog.
Israëlische sociale en traditionele media waren tijdens de oorlog een vrijplaats geworden van opstoten van racistische retoriek en haatberichten. Het internationaal recht erkent het aanzetten tot genocide.
Ondertussen is deze oorlog gestopt, is er een bestand maar duurt de blokkade gewoon voort. Gaza zal heropgebouwd moeten worden. Het cynische is dat Israël hier voor zichzelf een rol in ziet, temeer omdat het als bezettende macht de Palestijnse economie volledig controleert en de import en export van goederen bepaalt.
Het wordt tijd dat de Europese Unie optreedt. De EU zou eerst en vooral compensatie moeten vragen aan Israël voor de vernietiging van gebouwen die gefinancierd zijn met Europese middelen in Gaza.
Daarnaast moet de EU eindelijk eens de druk verhogen zodat er een einde komt aan de bezetting en kolonisatie van de bezette gebieden, de belangrijkste voorwaarde om te komen tot een duurzame vrede. De EU kan daarvoor putten uit een uitgebreid arsenaal beleidsdaden zoals het afkondigen van een wapenembargo, zowel qua import als export of Israël en Palestina ertoe aanzetten om het Statuut van Rome te ratificeren en Palestina te erkennen als staat.
Ondertussen moet het Associatie-akkoord tussen Europa en Israël opgeschort worden. Zo uitzonderlijk is dat niet. De EU stond snel klaar om sancties af te kondigen tegen Rusland. Hoelang ontspringt Israël nog de dans ?
Koen Vanbrabandt - coördinator Internationale Dienst van de Algemene Centrale
Ludo De Brabander - woordvoerder Vrede vzw
Blog DS, 28-09-2014