Barst
21st August 2014, 20:37
Loketbediende deelt punten uit in de klas
Karel Verhoeven
Wat nog het meest verbaast aan de homorel in het Brusselse onderwijs – een kandidaat-leraar trekt zich terug omdat hij het advies krijgt discreet te blijven over zijn geaardheid – is de hang naar neutraliteit die eruit spreekt. Ook bij hen die vinden dat je niet minder neutraal bent omdat je je als homo out. Neutraliteit wordt meer en meer een verdienste voor leraren. Neutraal in de betekenis van objectief, behoedzaam met zichzelf en met zijn leerlingen, het liefst zo weinig mogelijk persoonlijk (géén Facebook!). Dat is veilig. Voor alle betrokkenen. ‘Het is een kwestie van bescherming’, zei de topman van het Brusselse onderwijs gisteren. ‘Hoe minder de leraar zegt, hoe minder problemen ervan komen.’ Zoiets kan alleen een verdienste zijn voor wie vindt dat een school vooral kennis moet overdragen en objectieve cijfers en rapporten moet afleveren. Dat is helaas een schrale visie op onderwijs.
Neem het onderwijs in Brussel. Dat vormt een uitzonderlijk sociologisch experiment. Voor de meeste leerlingen is de school zowat de enige bindende factor. Ze komen uit alle windstreken, spreken alle talen, worden opgevoed in uiteenlopende religies, de ene met onvrijere opvattingen dan de andere. Nog meer dan elders moet het Brusselse onderwijs de grote emancipatiemachine zijn. Kinderen kansen geven door hun blik te verruimen, hen met kennis te ontvoogden, hen een gemeenschappelijke taal te geven, hen te wijzen op gedeelde normen en attitudes. Het is dus ook een grote burgerschapsmachine.
Dat lukt nooit als de leraar zich moet gedragen als de loketbediende van de school. In tegenstelling tot een loket heeft een school wel degelijk de opdracht om normen en waarden door te geven. Respect voor de geaardheid is cruciaal. Dus neen, hoeveel hommeles de directeur er wellicht ook al mee gehad heeft, omdat heus niet alleen sommige moslims homofoob zijn, daar stilletjes over zwijgen druist in tegen de kern van zijn opdracht.
Dat die ‘neutraliteit’ zo breed weerklank vindt, houdt ook verband met de oprukkende technocratie in het onderwijs. Leraren worden radertjes in een organisatie, ze dragen geen passies maar ‘competenties’ over en meten met objectiveerbare toetsen. Van scholen worden dra rankings opgesteld. Dat maakt cijfers en rapporten voor leerlingen nog belangrijker.
Bevrijd leerlingen van die cijfers, pleit Roger Standaert, een eminence grise van het Vlaamse onderwijs, vandaag in deze krant. Stop met quoteren. Veel wat van waarde is in onderwijs, valt niet te meten. Strikt meetbaar onderwijs is arm onderwijs. Het oogt neutraal en dus veilig, maar mist waar het echt om gaat. Benieuwd hoeveel bijval hij zal krijgen.
DS, 20-08-2014 (Karel Verhoeven)
Karel Verhoeven
Wat nog het meest verbaast aan de homorel in het Brusselse onderwijs – een kandidaat-leraar trekt zich terug omdat hij het advies krijgt discreet te blijven over zijn geaardheid – is de hang naar neutraliteit die eruit spreekt. Ook bij hen die vinden dat je niet minder neutraal bent omdat je je als homo out. Neutraliteit wordt meer en meer een verdienste voor leraren. Neutraal in de betekenis van objectief, behoedzaam met zichzelf en met zijn leerlingen, het liefst zo weinig mogelijk persoonlijk (géén Facebook!). Dat is veilig. Voor alle betrokkenen. ‘Het is een kwestie van bescherming’, zei de topman van het Brusselse onderwijs gisteren. ‘Hoe minder de leraar zegt, hoe minder problemen ervan komen.’ Zoiets kan alleen een verdienste zijn voor wie vindt dat een school vooral kennis moet overdragen en objectieve cijfers en rapporten moet afleveren. Dat is helaas een schrale visie op onderwijs.
Neem het onderwijs in Brussel. Dat vormt een uitzonderlijk sociologisch experiment. Voor de meeste leerlingen is de school zowat de enige bindende factor. Ze komen uit alle windstreken, spreken alle talen, worden opgevoed in uiteenlopende religies, de ene met onvrijere opvattingen dan de andere. Nog meer dan elders moet het Brusselse onderwijs de grote emancipatiemachine zijn. Kinderen kansen geven door hun blik te verruimen, hen met kennis te ontvoogden, hen een gemeenschappelijke taal te geven, hen te wijzen op gedeelde normen en attitudes. Het is dus ook een grote burgerschapsmachine.
Dat lukt nooit als de leraar zich moet gedragen als de loketbediende van de school. In tegenstelling tot een loket heeft een school wel degelijk de opdracht om normen en waarden door te geven. Respect voor de geaardheid is cruciaal. Dus neen, hoeveel hommeles de directeur er wellicht ook al mee gehad heeft, omdat heus niet alleen sommige moslims homofoob zijn, daar stilletjes over zwijgen druist in tegen de kern van zijn opdracht.
Dat die ‘neutraliteit’ zo breed weerklank vindt, houdt ook verband met de oprukkende technocratie in het onderwijs. Leraren worden radertjes in een organisatie, ze dragen geen passies maar ‘competenties’ over en meten met objectiveerbare toetsen. Van scholen worden dra rankings opgesteld. Dat maakt cijfers en rapporten voor leerlingen nog belangrijker.
Bevrijd leerlingen van die cijfers, pleit Roger Standaert, een eminence grise van het Vlaamse onderwijs, vandaag in deze krant. Stop met quoteren. Veel wat van waarde is in onderwijs, valt niet te meten. Strikt meetbaar onderwijs is arm onderwijs. Het oogt neutraal en dus veilig, maar mist waar het echt om gaat. Benieuwd hoeveel bijval hij zal krijgen.
DS, 20-08-2014 (Karel Verhoeven)