Bijna helft jonge Vlamingen overweegt pleegouderschap

[a*melie.van.den.broeck]

Bijna de helft (48,4 procent) van de Vlamingen tussen 20 en 39 jaar overweegt om pleegouder te worden. Dat blijkt uit een onderzoek bij 1.500 Vlamingen naar aanleiding van de Internationale Dag van het Gezin, donderdag 15 mei. De drempels om te starten als pleegouder liggen vooral bij een druk gezinsleven, het loslaten van kinderen of te weinig woonruimte. Dat meldt Pleegzorg Vlaanderen in een persbericht.
Vlaanderen telt meer dan 4.000 pleeggezinnen. Vandaag is slechts 15 procent van de pleegouders jonger dan 39 jaar. ‘Dan is dit cijfer (48,4 procent) best hoog en voor ons ook ietwat verrassend’, zegt Niels Heselmans, woordvoerder van Pleegzorg Vlaanderen. De 1.500 respondenten werden via Cera en KBC bereikt. Bij een betrouwbaarheid van 95 procent bedraagt de foutenmarge van de bevraging 2,53 procent.

‘Globaal gezien geeft 36,3 procent van de ondervraagden aan de stap als pleeggezin wel of eerder wel te willen zetten. In de doelgroep tussen 20 en 39 jaar is dat aantal gegroeid tot 48 procent. Daarvan geeft 15,6 procent duidelijk mee dat ze de stap willen zetten, 32,8 procent kampt nog met de nodige positieve voorzichtigheid. De resultaten tonen dat het sociaal engagement van jonge Vlamingen groot is en pleegzorg steeds meer bespreekbaar wordt’, aldus Heselmans.

Druk gezinsleven belemmerende factor
Jonge gezinnen worden vooral tegengehouden door een druk gezinsleven. 29 procent van de Vlamingen die zich willen openstellen voor een pleegkind geven aan dat ze momenteel een te druk gezinsleven hebben of dat hun eigen kinderen nog te jong zijn. Ook het emotionele speelt een grote rol.

‘Er bestaat een mogelijkheid dat een pleegkind terugkeert naar de ouders en voor 18 pct van de ondervraagden is net dat de grootste drempel. Toch bestaat pleegzorg in heel veel verschillende vormen en kan je er zelf voor opteren in welke mate je een afgelijnd engagement opneemt’, aldus Heselmans. Een tekort aan woonruimte (10 procent), de eigen jonge leeftijd (9 procent) en een te drukke job (8 procent) zijn nog veelvoorkomende barrières.

Bron: De Standaard
Datum: 15/5/2014

Eigen mening
Ik weet niet goed of ik zelf een pleegkind in huis zou willen nemen. Als ik zelf geen kinderen kan krijgen zou ik dit wel sneller doen dan een kind adopteren, maar ik zit vooral met de pijn wanneer je dit kind weer moet afgeven. Dit gebeurt niet altijd, maar stel je voor dat je na 12 jaar zorg plots het kind dat je altijd als jouw kind zag weer moet afgeven aan de ouders. Ik weet niet of ik dit echt zou aankunnen omdat de ouders waarschijnlijk ook een andere opvoedingsmethode hebben en de veilige omgeving van het kind heeft plaats gemaakt voor een nieuwe.

Ik denk ook wel dat mensen met drukke jobs geen pleegkinderen moeten nemen. Deze kinderen hebben evenveel liefde nodig als je eigen kinderen en die aandacht voor liefde zal ontbreken als je alleen maar met je werk bezig bent. Dan gaat het kind van de ene onmogelijke thuissituatie naar de ander. We moeten nog wel altijd inzien dat we het hier over kinderen hebben, niet over een auto!

[C*arlotte Lodewyckx]

Ik vind het echt positief dat er zoveel gezinnen overwegen om pleegouder te worden, maar toch denk ik dat deze families hier zeer goed over moeten nadenken. Een pleegkind heeft al heel wat meegemaakt in zijn of haar leven en het is niet altijd even gemakkelijk om hier op de juiste manier op in te spelen. Deze jongeren hebben nood aan liefde, warmte en veiligheid. Ook kan het kind opeens weer weggehaald worden, ik denk dat het emotioneel heel zwaar kan zijn om afscheid te nemen. Het is belangrijk dat een pleeggezin over genoeg financiële middelen bezit om het kind zo goed mogelijk op te voeden en ook te ondersteunen. De families moeten ook goed doorgelicht en gescreend worden. Deze kinderen mogen niet nog eens in een problematische thuissituatie terechtkomen.

Weekendopvang door pleeggezinnen vind ik ook een goed initiatief. De gezinnen kunnen de kinderen een leuk weekend bezorgen, hierdoor zijn ze toch even weg van hun problematische thuissituatie of van de instelling waar ze verblijven.

[F*nne.Baeken]

Ik vind het positief dat zoveel Vlamingen overwegen om pleegouder te worden. Ik denk dat het niet simpel is, want zoals hieronder al gezegd is, kan je het zijn dat je je kind terug gaat moeten afgeven. Wanneer je dan dit kind even graag ziet als een eigen kind, is dit ontzettend moeilijk. Ik vind wel dat je een pleegkind even graag moet zien als je eigen kind, zij verdienen het ook om met veel liefde behandeld te worden. Ik denk wel dat ouders hier goed over moeten nadenken en wanneer ze er voor kiezen om pleegouders te worden, moeten ze dit wel voor de volle 100 procent doen!

[S*lvia.Verelst]

Zoals hieronder ook al is geschreven vind ik het ook positief dat er zo veel Vlamingen pleegouder willen worden. Ik zou dit zelf later ook willen overwegen. Het gevoel dat je deze kinderen kan helpen is volgens mij fantastisch. Je moet natuurlijk wel in het achterhoofd houden dat er een kans bestaat dat je het kind terug moet afgeven. Je moet dus wel heel goed nadenken voordat je er aan begint. Je moet ook aan verschillende testen deelnemen en er goed voor scoren voordat je in aanmerking komt om een pleegkind op te vangen. Het is dus niet zo dat een gezin waarvan de ouders nauwelijks thuis zijn, een pleegkind kunnen hebben. Je moet aan de organisatie duidelijk maken dat je echt veel liefde wilt geven aan het kind. Ik begrijp dat jonge mensen twijfelen om een pleeggezin te worden en zeker als ze een druk leven hebben. Ik hoop wel dat deze gezinnen binnen x aantal jaar er toch nog eens over willen nadenken en misschien hebben ze dan wel de ruimte en tijd om het kind goed op te voeden.

[E*ilie.Payne]

Ik vind dit zeer positief nieuws! Ik denk dat pleegouder zijn heel veel voldoening geeft. De meeste van deze kinderen komen uit een heel moeilijk thuissituatie en jij kan dan als pleegouder een veilige thuis bieden. Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zoals er wordt gezegd in het artikel zijn er heel wat struikelblokken. Eén van mijn goede vriendinnen heeft ook sinds haar 5 jaar in een pleeggezin gewoond. Dit is niet altijd evident geweest. Zij is dus ook vorig jaar alleen gaan wonen. Het is niet altijd gemakkelijk om aan te passen. Dit is natuurlijk wel anders als je van kinds af bij deze ouders woont of als je er in je puberjaren gaat wonen. Ik zou het graag wel willen doen maar ik weet niet of ik die stap zou zetten. Ik denk dat voor mij de drempel al snel te hoog is.