Zorg voor bejaarde ouders slopend voor hun kinderen

[L*tte.Michiels]

De helft van de mantelzorgers ervaart lastig gedrag waar ze niet goed mee om kunnen.

Veel oudere mensen kampen met geheugenstoornissen. Daar weten de mantelzorgers nog wel mee om te aan. Ander ‘lastig’ gedrag is storender: de hulpbehoevende is dan negatief ingesteld, stelt zich afhankelijk of claimend op, of verwaarloost zichzelf.

‘Veel volwassenen die voor hun ouders zorgen, weten zich geen raad met die gedragingen. Vaak negeren ze die dan maar’, zeggen Sylvie Steenhaut en Nele Warlop van de Hogeschool Vives uit Kortijk. Zij deden een eerste, verkennend onderzoek naar dit taboe-onderwerp, onder 254 volwassenen tussen 40 en 65 jaar. De druk op deze generatie, die vaak nog kinderen in huis heeft en aan het werk is, is groot: de helft heeft een hulpbehoevende ouder.

Een op de drie vindt die zorg zwaar belastend, vooral wanneer werk of gezin eronder lijdt. De onderzoekers concluderen dat de professionele thuiszorg de mantelzorgers beter zou moeten ondersteunen.

Hulpverleners komen het vaakst (71 procent) aan huis voor de lichamelijke verzorging van de oudere of voor het huishouden (53 procent). Een op de drie hulpbehoevende ouders krijgt externe hulp bij verplaatsingen en bijna een op de drie krijgt maaltijden aan huis. Kinderen blijven meestal zelf de boodschappen doen ook als de oudere is opgenomen in een tehuis.

De meerderheid (87 procent) krijgt van vader of moeder waardering voor hun zorg. ‘Dat doet deugd.’

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140422_01076435

Mening: Ik kan begrijpen dat vele het moeilijk vinden om hun eigen ouders te verzorgen. Veel oudere mensen vinden het moeilijk om afhankelijk te zijn van anderen. Vroeger konden ze alles zelf doen, maar nu moeten ze rekenen op de hulp van iemand anders. Dit kan ervoor zorgen dat vele ouder mensen zich lastig voordoen. Ik dacht dat de geheugenstoornissen voor velen een groter probleem zou vormen. Het is niet elke dag even leuk om iets vele keren te herhalen en telkens weer dezelfde vragen te krijgen. Vele volwassenen hebben ook een eigen gezin en dan wordt het een moeilijke combinatie om nog je ouders te verzorgen. Dat vele oudere mensen dankbaar zijn voor de hulp had ik wel gedacht. Ze vinden het leuk om nog eens bezoek te krijgen want ze zijn vaak alleen. Ook zijn wij niet altijd opgeleid om oudere mensen te verzorgen. Een oplossing zou zijn om meer te investeren in thuisverpleging. Deze personen zijn wel opgeleid om mensen te verzorgen. Zelf zou ik het ook moeilijk vinden om mijn gezin te combineren met mijn werk en het verzorgen van mijn ouders.

[j*nthe.vermeiren]

Ik vind het eigenlijk niet meer dan logisch dat je je ouders bijstaat als ze wat ouder worden, want zij hebben jou tenslotte opgevoed en hebben zich vroeger toen je klein was ontfermt over jou. Ik vind het vanzelfsprekend dat je iets terugdoet als zij hulp nodig hebben, ook al is dit misschien niet gemakkelijk. De opvoeding van het kind zal immers ook niet altijd gemakkelijk geweest zijn.
Uiteraard is het niet altijd mogelijk om alle taken op ons te nemen en heb je soms mensen nodig die specifieke hulp kunnen bieden. Het is natuurlijk ook gemakkelijker als je een of meerdere broers of zussen hebt, omdat je dan een beurtrol kan opstellen om je ouders hulp aan te bieden. Als je enig kind bent, kan ik aannemen dat dit voor meer druk zorgt, aangezien je niet kan afwisselen.
L*tte haalde ook het voorbeeld van geheugenstoornissen aan. Ik zou het er persoonlijk wel moeilijk mee hebben als een naaste jou naam bijvoorbeeld niet meer weet. Ik denk dat er ook nog wel andere situaties zijn waarin kinderen niet goed weten hoe ze zich moeten gedragen.
Indien je zelf ervaart dat je gezin eronder lijdt of je weet niet goed hoe je in een bepaalde situatie moet reageren of je merkt dat je voor bepaalde taken specifieke hulp nodig hebt, ben ik er wel voorstander van dat je hulp van derden inschakelt. Zoals ik eerder al aanhaalde, denk ik dat het ook in dit geval belangrijk is dat je bepaalde taken die je wel kan uitvoeren voor jou rekening neemt.

[L*en van Overveld]

Ik zou zelf ook voor mijn moeder willen zorgen als zij dat niet meer alleen kan. En het zal natuurlijk niet altijd gemakkelijk te combineren zijn met je huishouden en met je werk. Maar ik denk als je goed communiceert met je gezin en duidelijke afspraken maakt dat het wel moet lukken.
Als het niet meer mogelijk is om zelf voor je ouders te zorgen is er nog steeds de thuisverpleging en huishoudhulp die te hulp kunnen schieten. Ik begrijp voor oudere mensen dat het soms moeilijk is om de stap te zetten. Maar ik denk eens dat de stap gezet is dat mensen blij zijn dat ze hulp krijgen bij hun verzorging en in het huishouden. Dat blijkt ook uit de bevraging.

Mijn moeder, die zelf thuisverpleegster is, heeft twee jaar lang voor mijn grootvader gezorgd die kanker had. Zij ging elke dag naar mijn grootouders om hen te helpen. Ze verzorgde mijn grootvader en deed mee boodschappen met mijn grootmoeder zodat zij in het huishouden er niet alleen voor stond. In die periode is het wel zwaar en is er nood aan duidelijke afspraken. Maar achteraf bekeken zou mijn moeder het meteen terug doen. En als kind zou ik het niet erg vinden dat zij hetzelfde zal doen voor mijn grootmoeder. Want het is op die momenten dat je er moet zijn voor je familie vind ik. Het is in mijn ogen belangrijk dat ze weten dat ze er niet alleen voor staan en dat ze kunnen rekenen op de hulp van hun familie. En wij als gezin zijn eigenlijk heel blij dat wij ons grootvader konden helpen en wij weten dat hij ons daar ook zeer dankbaar voor is.

Ikzelf deins er niet voor terug om mijn moeder later ook te helpen. Ik vind het onze plicht om dat te doen. Zij zorgen jarenlang voor ons en op een dag draaien de rollen om. En ik vind dat wij er dan voor hen moeten zijn.

[E*len.backx]

Mensen nemen al eeuwen de zorg op voor iemand die dat zelf niet meer kan. Zorgen voor een zieke medemens is al zo oud als de straat. Tegenwoordig komt dit fenomeen in gevaar. We leven in een maatschappij waarbij carrière en succes belangrijke maatstaven zijn in het leven. Hierdoor kunnen vele mensen mantelzorg er niet bijnemen in hun dagelijks leven. Een mantelverzorgster zijn, is zeker geen gemakkelijke opgaven. Wanneer de hulpvrager heel hulpbehoevend is, is dit een zeer zware job zowel lichamelijk als geestelijk. Het is daarom heel belangrijk dat je over deze taak goed nadenkt. Ik weet zelf nog niet goed of ik ooit deze taak er zou bijnemen in mijne latere leven. Ik zie mijn familie ongelofelijk graag maar het is zoals eerder vermeld een zeer zware en vermoeiende taak waar je veel tijd voor moet vrijmaken. Mijn ouders verdienen de beste verzorging en ik twijfel of ik die later zou kunnen geven. Gelukkig moet ik mijn hoofd hier nu nog niet over breken en zijn dit zorgen voor later.