Barst
11th March 2014, 18:55
Gecertifieerde larie
Lorin Parys
Goede communicatie is kort en duidelijk maar duidelijk iets wat bedrijven niet onder de knie krijgen. Het beste bewijs daarvan is de gecertificeerde larie die een leger bedrijfscommunicatie-experts dagelijks produceert. Een gemiddeld persbericht lijkt geschreven voor lezers met evenveel hersencellen als een garnaal. Neem nu de communicatiejongens bij Heinz. Die legden twee weken geleden in een persbericht uit waarom hun fabriek in Turnhout dicht moest: ‘We zijn tot dit moeilijke, maar noodzakelijke voorstel gekomen om in een uitdagende omgeving effectiever en efficiënter te werken, om onze concurrentiepositie te versterken en in de toekomst versnelde groei van onze onderneming en onze wereldwijd toonaangevende merken te kunnen realiseren.’ Een zin met 41 woorden maar zonder inhoud, zoiets moet je kunnen. Ook al weten we allemaal dat iedereen bij Heinz aan de deur wordt gezet, het persbericht heeft het over een ‘voorstel’. Een verplicht circusnummer met dank aan de wet-Renault. Wat mij echt stoort is dat ze bij Heinz denken dat wij dat jobverlies zullen vergeten als we maar woorden als ‘groei’, ‘toekomst’ en ‘wereldwijd toonaangevende merken’ naar ons hoofd krijgen gegooid.
Managementspeak is een uitgelezen manier om niets te zeggen met dure woorden. Een fenomeen dat acuut de kop op steekt als er ontslagen vallen, een verboden woord in bedrijfsjargon. Zo had Ingram Micro, dat zijn hoofdkantoor in België verhuist naar Tilburg, het over een de-layering-oefening die in overtollig personeel resulteerde. De-layering? Dat doet me denken aan ajuinen pellen, niet aan ‘overtollig personeel’. TP Vision Brugge had het over het ‘aanpassen van de scope van TP Vision’s Belgische set-up om de effectiviteit, snelheid en innovatiekracht te verbeteren.’ Verloren in de vertaling: we zetten 135 mensen op straat. En wanneer persbureaus ontslaan, tonen ze blijkbaar meteen hoe het moet. Toen Reuters eind vorig jaar 3.000 mensen afdankte, had de onderneming het over mensen die ‘uit het bedrijf zullen geroteerd worden’ of van wie de rol ‘voleindigd zal worden’.
Het is een trend die slachtoffers maakt. Ook wij gaan er gewillig in mee. Of heeft u het nog nooit gehad over een win-winsituatie? Natuurlijk onderneemt u professioneel volstrekt niets vooraleer u al de mogelijke stakeholders geraadpleegd heeft. Een woord waar ik een bloedhekel aan heb, maar dat gewoon belanghebbenden betekent. Uw medewerkers beloont u niet, maar incentiveert u uiteraard. Klinkt pakken beter. ’s Ochtends voor u uw kantoorgebouw betreedt, plukt u het laaghangend fruit en heeft u al een aantal belangrijke synergieën gespot die u kunt leveragen in nieuwe opportuniteiten. U zegt nooit nee tegen een uitdaging, maar hoedt er u voor om de enveloppe niet te veel te pushen. Uw werk heeft u altijd netjes klaar tegen the close of play, daarmee bedoelen we natuurlijk gewoon COB, close of business. Of ook gewoon het einde van de werkdag. En als u iets radicaals doet, dan werkt u aan een paradigmashift. Een set deliverables afspreken is altijd handig, nog beter is om aan te duiden welke key zijn. Uiteraard staat er op uw naamkaartje niet ‘verkoper’ maar ‘product evangelist’. En zo kan ik nog even doorgaan. Een echte topper is Toyota, dat het vorig jaar had over een ‘duurzame mobiliteitsoplossing’, bedoeld was een Toyota. Speedo sprak over een ‘haar managementsysteem’, ook wel badmuts genoemd.
Maar er zijn goede redenen om de zaken niet te zeggen zoals ze zijn. Dat ondervond de grote baas van ING gisteren. Die pronkte in Het Financieel Dagblad met het feit dat de bank gegevens van zijn klanten aan andere bedrijven wilde gaan verkopen, want ‘we weten niet alleen waaraan mensen hun geld uitgeven, maar ook waar ze dat doen.’ Dat creëerde zo’n storm van protest dat de bank alweer zijn communicatie-experts aan het werk zette. Een woordvoerder van ING in België zei aan de De Standaard dat er voor de bank zelf niet per definitie een vergoeding moet tegenover staan. ‘Het is vooral een betere dienstverlening voor de klanten.’ Daar heb je het weer. Alsof wij de woorden ‘per definitie’ niet zouden opgemerkt hebben. En alsof we niet zouden doorhebben dat een betere dienstverlening in feite een bank zou zijn die ook na 14 uur ’s middags open zou zijn, in plaats van advertenties op ons scherm terwijl we elektronisch bankieren. Misschien is het tijd dat we laten weten dat we als klant, aandeelhouder en stakeholder au sérieux willen worden genomen.
Tijd voor een BBQ, tijd om dode dieren op het vuur te smijten.
Heinz won op 31 januari de Lean & Green Award. Say no more.
DS, 11-03-2014 (Lorin Parys)
Lorin Parys
Goede communicatie is kort en duidelijk maar duidelijk iets wat bedrijven niet onder de knie krijgen. Het beste bewijs daarvan is de gecertificeerde larie die een leger bedrijfscommunicatie-experts dagelijks produceert. Een gemiddeld persbericht lijkt geschreven voor lezers met evenveel hersencellen als een garnaal. Neem nu de communicatiejongens bij Heinz. Die legden twee weken geleden in een persbericht uit waarom hun fabriek in Turnhout dicht moest: ‘We zijn tot dit moeilijke, maar noodzakelijke voorstel gekomen om in een uitdagende omgeving effectiever en efficiënter te werken, om onze concurrentiepositie te versterken en in de toekomst versnelde groei van onze onderneming en onze wereldwijd toonaangevende merken te kunnen realiseren.’ Een zin met 41 woorden maar zonder inhoud, zoiets moet je kunnen. Ook al weten we allemaal dat iedereen bij Heinz aan de deur wordt gezet, het persbericht heeft het over een ‘voorstel’. Een verplicht circusnummer met dank aan de wet-Renault. Wat mij echt stoort is dat ze bij Heinz denken dat wij dat jobverlies zullen vergeten als we maar woorden als ‘groei’, ‘toekomst’ en ‘wereldwijd toonaangevende merken’ naar ons hoofd krijgen gegooid.
Managementspeak is een uitgelezen manier om niets te zeggen met dure woorden. Een fenomeen dat acuut de kop op steekt als er ontslagen vallen, een verboden woord in bedrijfsjargon. Zo had Ingram Micro, dat zijn hoofdkantoor in België verhuist naar Tilburg, het over een de-layering-oefening die in overtollig personeel resulteerde. De-layering? Dat doet me denken aan ajuinen pellen, niet aan ‘overtollig personeel’. TP Vision Brugge had het over het ‘aanpassen van de scope van TP Vision’s Belgische set-up om de effectiviteit, snelheid en innovatiekracht te verbeteren.’ Verloren in de vertaling: we zetten 135 mensen op straat. En wanneer persbureaus ontslaan, tonen ze blijkbaar meteen hoe het moet. Toen Reuters eind vorig jaar 3.000 mensen afdankte, had de onderneming het over mensen die ‘uit het bedrijf zullen geroteerd worden’ of van wie de rol ‘voleindigd zal worden’.
Het is een trend die slachtoffers maakt. Ook wij gaan er gewillig in mee. Of heeft u het nog nooit gehad over een win-winsituatie? Natuurlijk onderneemt u professioneel volstrekt niets vooraleer u al de mogelijke stakeholders geraadpleegd heeft. Een woord waar ik een bloedhekel aan heb, maar dat gewoon belanghebbenden betekent. Uw medewerkers beloont u niet, maar incentiveert u uiteraard. Klinkt pakken beter. ’s Ochtends voor u uw kantoorgebouw betreedt, plukt u het laaghangend fruit en heeft u al een aantal belangrijke synergieën gespot die u kunt leveragen in nieuwe opportuniteiten. U zegt nooit nee tegen een uitdaging, maar hoedt er u voor om de enveloppe niet te veel te pushen. Uw werk heeft u altijd netjes klaar tegen the close of play, daarmee bedoelen we natuurlijk gewoon COB, close of business. Of ook gewoon het einde van de werkdag. En als u iets radicaals doet, dan werkt u aan een paradigmashift. Een set deliverables afspreken is altijd handig, nog beter is om aan te duiden welke key zijn. Uiteraard staat er op uw naamkaartje niet ‘verkoper’ maar ‘product evangelist’. En zo kan ik nog even doorgaan. Een echte topper is Toyota, dat het vorig jaar had over een ‘duurzame mobiliteitsoplossing’, bedoeld was een Toyota. Speedo sprak over een ‘haar managementsysteem’, ook wel badmuts genoemd.
Maar er zijn goede redenen om de zaken niet te zeggen zoals ze zijn. Dat ondervond de grote baas van ING gisteren. Die pronkte in Het Financieel Dagblad met het feit dat de bank gegevens van zijn klanten aan andere bedrijven wilde gaan verkopen, want ‘we weten niet alleen waaraan mensen hun geld uitgeven, maar ook waar ze dat doen.’ Dat creëerde zo’n storm van protest dat de bank alweer zijn communicatie-experts aan het werk zette. Een woordvoerder van ING in België zei aan de De Standaard dat er voor de bank zelf niet per definitie een vergoeding moet tegenover staan. ‘Het is vooral een betere dienstverlening voor de klanten.’ Daar heb je het weer. Alsof wij de woorden ‘per definitie’ niet zouden opgemerkt hebben. En alsof we niet zouden doorhebben dat een betere dienstverlening in feite een bank zou zijn die ook na 14 uur ’s middags open zou zijn, in plaats van advertenties op ons scherm terwijl we elektronisch bankieren. Misschien is het tijd dat we laten weten dat we als klant, aandeelhouder en stakeholder au sérieux willen worden genomen.
Tijd voor een BBQ, tijd om dode dieren op het vuur te smijten.
Heinz won op 31 januari de Lean & Green Award. Say no more.
DS, 11-03-2014 (Lorin Parys)