Barst
8th January 2014, 21:35
‘In een callcenter werken vond ik de hel’
Veel jongeren worstelen met de juiste studie- of beroepskeuze. Hanne Reumers en Brecht Herteleer proberen dit schooljaar veertig verschillende jobs. Nu ze halfweg zijn, doen ze verslag in een tijdschrift dat onder alle 12-18-jarigen wordt verspreid.
‘Ik ben de oudste van vier jongens en mijn ouders hebben een boerderij. Als kind dacht ik: boer worden, dat wil ik ook. Als ik het op dezelfde manier als mijn ouders zou kunnen doen, zou ik dat nog willen, maar de boerenstiel zal zo erg veranderen en zo grootschalig worden dat ik er toch niet voor kies.’
Wat Brecht Herteleers (19) na zijn studie wiskunde-wetenschappen dan wel wilde worden, dat wist hij niet. Ook Hanne Reumers (18) wist niet wat ze zou gaan studeren. ‘Voor de radio werken, iets met talen of iets met mensen doen. Ik veranderde elke week van studiekeuze.’ Om haar wispelturigheid te bevredigen stelde ze zich net als Brecht kandidaat voor het Roadies-project: veertig weken lang een andere job uitoefenen onder leiding van een coach.
Zag je niet op tegen het harde werken?
Brecht: ‘Het is op een heel andere manier intensief dan ik op voorhand dacht. Je moet je elke week opnieuw volledig smijten. De job volledig leren in een week tijd kan natuurlijk niet, maar we krijgen wel een opdracht om een deel ervan onder de knie te krijgen en ik wil ook echt dat de opdracht elke week lukt. We logeren tijdens de week in een ander gastgezin of op hotel en dat is ook psychisch zwaar. We worden er wel voor betaald: 1.350 euro netto.’
Welke job heeft je het meest positief verrast?
Brecht: ‘Mensen met een beperking begeleiden op een bioboerderij. Ik dacht eerst: oh God, met gehandicapten werken, ik heb daar totaal geen ervaring mee. Ik was er een beetje bang voor. Maar na vier dagen had ik niet meer het gevoel dat het gehandicapten waren maar gewoon collega’s. De voldoening is zo groot.’
Hanne: ‘Mijn ouders zijn allebei leerkracht en ik heb altijd gezegd dat ik nooit in het onderwijs zou gaan. Maar toen moest ik plots Nederlands aan anderstaligen geven en moest ik stiekem aan mijn ouders toegeven dat ik lesgeven toch wel heel erg leuk vind.’
Brecht: ‘Ik vond ook dakwerker erg interessant. Zo’n dakconstructie uitdenken is echt moeilijk. De combinatie van buiten werken en nadenken trekt me wel aan.’
Wat vond je de ergste job?
Brecht: ‘Ik vond het callcenter de hel. Binnenzitten achter een computer en alleen maar boze mensen aan de telefoon krijgen. Uit die job haalde ik ook geen enkele voldoening.’
Heb je al een idee welke job je zelf zou willen?
Hanne: ‘Radio had altijd iets magisch voor mij. Radiomedewerkster bij MNM: dat viel erg mee. In elk geval wordt het iets met mensen.’
Brecht: Misschien tuinarchitect. Dat is ook denkwerk en kun je ook buiten doen. Ik wil in elk geval in een klein bedrijf werken, waar je de mensen kent en waar mensen ook met goesting komen werken. Ik heb als magazijnier gewerkt en we hadden een ploeg van 70 mensen die allemaal behoorlijk tegen hun zin kwamen werken. Dit was de enige job waarbij ik dacht: ik wil in mijn bed blijven liggen.’
Wat heb je in die 20 weken geleerd?
Brecht: ‘Dat je de job vooral op de werkvloer leert en dat motivatie heel erg belangrijk is. Net als de sfeer. Want als die goed zit, dan amuseer je je en dan doe je je werk ook beter. Deze week werken we in een carrosserie. De man die mij begeleidt, kan met zoveel passie vertellen over zijn job dat ik het ook leuk begin te vinden. Als nieuwe “echte” werknemer word je misschien te vaak gewoon aan het werk gezet zonder die begeleiding, en dat is jammer.’
Wat was de zwaarste job?
Brecht: ‘Het dierencrematorium was emotioneel zwaar. Verdrietige mensen die toch veel geld betalen om hun huisdier te laten verbranden. Het was er ook zo akelig stil. Dat was de enige plek waar ik overdag niet gegeten heb. De mensen waren nochtans geweldig. En dan merk je: voor elke job is er wel iemand geschikt.’
DS, 08-01-2014 (Inge Ghijs)
Veel jongeren worstelen met de juiste studie- of beroepskeuze. Hanne Reumers en Brecht Herteleer proberen dit schooljaar veertig verschillende jobs. Nu ze halfweg zijn, doen ze verslag in een tijdschrift dat onder alle 12-18-jarigen wordt verspreid.
‘Ik ben de oudste van vier jongens en mijn ouders hebben een boerderij. Als kind dacht ik: boer worden, dat wil ik ook. Als ik het op dezelfde manier als mijn ouders zou kunnen doen, zou ik dat nog willen, maar de boerenstiel zal zo erg veranderen en zo grootschalig worden dat ik er toch niet voor kies.’
Wat Brecht Herteleers (19) na zijn studie wiskunde-wetenschappen dan wel wilde worden, dat wist hij niet. Ook Hanne Reumers (18) wist niet wat ze zou gaan studeren. ‘Voor de radio werken, iets met talen of iets met mensen doen. Ik veranderde elke week van studiekeuze.’ Om haar wispelturigheid te bevredigen stelde ze zich net als Brecht kandidaat voor het Roadies-project: veertig weken lang een andere job uitoefenen onder leiding van een coach.
Zag je niet op tegen het harde werken?
Brecht: ‘Het is op een heel andere manier intensief dan ik op voorhand dacht. Je moet je elke week opnieuw volledig smijten. De job volledig leren in een week tijd kan natuurlijk niet, maar we krijgen wel een opdracht om een deel ervan onder de knie te krijgen en ik wil ook echt dat de opdracht elke week lukt. We logeren tijdens de week in een ander gastgezin of op hotel en dat is ook psychisch zwaar. We worden er wel voor betaald: 1.350 euro netto.’
Welke job heeft je het meest positief verrast?
Brecht: ‘Mensen met een beperking begeleiden op een bioboerderij. Ik dacht eerst: oh God, met gehandicapten werken, ik heb daar totaal geen ervaring mee. Ik was er een beetje bang voor. Maar na vier dagen had ik niet meer het gevoel dat het gehandicapten waren maar gewoon collega’s. De voldoening is zo groot.’
Hanne: ‘Mijn ouders zijn allebei leerkracht en ik heb altijd gezegd dat ik nooit in het onderwijs zou gaan. Maar toen moest ik plots Nederlands aan anderstaligen geven en moest ik stiekem aan mijn ouders toegeven dat ik lesgeven toch wel heel erg leuk vind.’
Brecht: ‘Ik vond ook dakwerker erg interessant. Zo’n dakconstructie uitdenken is echt moeilijk. De combinatie van buiten werken en nadenken trekt me wel aan.’
Wat vond je de ergste job?
Brecht: ‘Ik vond het callcenter de hel. Binnenzitten achter een computer en alleen maar boze mensen aan de telefoon krijgen. Uit die job haalde ik ook geen enkele voldoening.’
Heb je al een idee welke job je zelf zou willen?
Hanne: ‘Radio had altijd iets magisch voor mij. Radiomedewerkster bij MNM: dat viel erg mee. In elk geval wordt het iets met mensen.’
Brecht: Misschien tuinarchitect. Dat is ook denkwerk en kun je ook buiten doen. Ik wil in elk geval in een klein bedrijf werken, waar je de mensen kent en waar mensen ook met goesting komen werken. Ik heb als magazijnier gewerkt en we hadden een ploeg van 70 mensen die allemaal behoorlijk tegen hun zin kwamen werken. Dit was de enige job waarbij ik dacht: ik wil in mijn bed blijven liggen.’
Wat heb je in die 20 weken geleerd?
Brecht: ‘Dat je de job vooral op de werkvloer leert en dat motivatie heel erg belangrijk is. Net als de sfeer. Want als die goed zit, dan amuseer je je en dan doe je je werk ook beter. Deze week werken we in een carrosserie. De man die mij begeleidt, kan met zoveel passie vertellen over zijn job dat ik het ook leuk begin te vinden. Als nieuwe “echte” werknemer word je misschien te vaak gewoon aan het werk gezet zonder die begeleiding, en dat is jammer.’
Wat was de zwaarste job?
Brecht: ‘Het dierencrematorium was emotioneel zwaar. Verdrietige mensen die toch veel geld betalen om hun huisdier te laten verbranden. Het was er ook zo akelig stil. Dat was de enige plek waar ik overdag niet gegeten heb. De mensen waren nochtans geweldig. En dan merk je: voor elke job is er wel iemand geschikt.’
DS, 08-01-2014 (Inge Ghijs)