Joost.Appels
22nd December 2013, 21:05
Natuurlijk zat het eraan te komen. Als zelfs de nieuwe paus op de trend springt en vrijelijk fotootjes van zichzelf begint te posten, kan je er moeilijk omheen. Maar los daarvan is selfie met voorsprong het meest verfoeilijke begrip dat sinds lange tijd in de Dikke Van Dale werd opgenomen. Dat het nu - in navolging van Nederland en Groot-Brittannië - ook bij ons tot woord van het jaar is verkozen, stemt tot nadenken. Kijk niet naar anderen, focus op jezelf. Het zal wel een teken van deze tijd zijn, waar individualisme eerder als deugd dan als zwaktebod wordt ervaren.
De samenleving omgebogen tot egocentrische me, myself & I-maatschappij: het blijft een perverse contradictie. In een opstoot van optimisme zou je die evolutie nog aan een toegenomen zelfbewustzijn kunnen toeschrijven. De schuchterheid overwonnen. Eindelijk mondig en recht in de schoenen. Daar is op zich overigens niets mis mee, al kan het vast geen toeval zijn dat selfie en selfish wel heel erg op elkaar lijken. De ik-figuur gepromoveerd tot centrum van het eigen universum. Op stap met je spiegelbeeld ontstaat wellicht de illusie dat je nooit echt alleen bent. Eerlijk: te pas en te onpas die camera op je eigen gezicht richten - telkens vanop diezelfde armlengte afstand - heeft iets ontzettend eenzaams. Alsof je jezelf ervan moet overtuigen dat je nog bestaat.
En terwijl het zoveelste wat vreemd gekadreerde zelfbeeld op Twitter of Facebook wordt gepost - want ook dat maakt deel uit van het proces, blijkbaar - trekt buiten de boorden van het fotoframe het echte leven zomaar voorbij.
Selfie. Zoals haast alles dat uitgeeft op een ie-klank doet het behoorlijk kinderachtig aan. Wat onvolgroeid, bovendien. Alsof het letters betreft die zich uitsloven om samen een volwassen woord te vormen, maar dankzij die verrekte 'i' en 'e' net een zucht tekortschieten.
De Nederlandse vertaling zoals die afgelopen week door Kees Van Kooten in Joos werd geopperd, bekt nauwelijks beter. Otofoto. Ook niet echt je dat. Jammer, gezien er naast selfie genoeg andere woorden genomineerd waren waar net iets meer creatief denken aan vooraf was gegaan. Pestribbels, bijvoorbeeld. Een mooie omschrijving voor de rotstrook die de snelheid van vliegensvlugge fietsers aan banden moet leggen. Of rommeltrein: een verbloemde manier om een door de nationale buurtspoorwegen uitgestuurde schroothoop op wielen te vatten. Loodjeslijst was mijn eigen favoriet: een opsomming van plannen om af te werken voor je finaal ondergronds gaat. Maar nee dus. Selfie.
Er zit geen spat romantiek in vervat. Het ruist niet langs je zinnen zoals het poëtische goesting dat deed. Het weekt in tegenstelling tot het hoogst vermakelijke tentsletje geen glimlach los. Frietchinees suggereerde vorige winter tenminste een culturele tegenstelling waar je even stil bij kon staan. Maar selfie doet niks. Behalve inzoomen op zichzelf. 2013 is het jaar dat navelstaren een heuse hype werd. Nog anderhalve week, en het zit erop. Gelukkig.
DM COLUMN Bart Steenhaut
Bron: www.demorgen.be
Mening:
Een mooi en realistisch opiniestuk. We zijn tegenwoordig allemaal nogal op onszelf gericht. Daarvan getuigt de ongenaakbare 'selfie'. De meeste mensen zien zichzelf al te graag. Dat is op zich niet slecht, wanneer je bedenkt dat je eerst jezelf graag moet zien, vooraleer je je naaste kunt liefhebben. Maar jammer genoeg blijft het meestal bij dat eerste en draait het zichzelf graag zien vaak uit op ongebreideld narcisme. Als ik het goed heb, is het goed. Wat kan mij het nu schelen wat er buiten m'n warm nest gebeurt? Uitspraken die de dag van vandaag schering en inslag zijn. Het oog voor de medemens, de samenleving is vertroebeld. Een hernieuwde aandacht voor solidariteit en samen leven dringt zich op!
De samenleving omgebogen tot egocentrische me, myself & I-maatschappij: het blijft een perverse contradictie. In een opstoot van optimisme zou je die evolutie nog aan een toegenomen zelfbewustzijn kunnen toeschrijven. De schuchterheid overwonnen. Eindelijk mondig en recht in de schoenen. Daar is op zich overigens niets mis mee, al kan het vast geen toeval zijn dat selfie en selfish wel heel erg op elkaar lijken. De ik-figuur gepromoveerd tot centrum van het eigen universum. Op stap met je spiegelbeeld ontstaat wellicht de illusie dat je nooit echt alleen bent. Eerlijk: te pas en te onpas die camera op je eigen gezicht richten - telkens vanop diezelfde armlengte afstand - heeft iets ontzettend eenzaams. Alsof je jezelf ervan moet overtuigen dat je nog bestaat.
En terwijl het zoveelste wat vreemd gekadreerde zelfbeeld op Twitter of Facebook wordt gepost - want ook dat maakt deel uit van het proces, blijkbaar - trekt buiten de boorden van het fotoframe het echte leven zomaar voorbij.
Selfie. Zoals haast alles dat uitgeeft op een ie-klank doet het behoorlijk kinderachtig aan. Wat onvolgroeid, bovendien. Alsof het letters betreft die zich uitsloven om samen een volwassen woord te vormen, maar dankzij die verrekte 'i' en 'e' net een zucht tekortschieten.
De Nederlandse vertaling zoals die afgelopen week door Kees Van Kooten in Joos werd geopperd, bekt nauwelijks beter. Otofoto. Ook niet echt je dat. Jammer, gezien er naast selfie genoeg andere woorden genomineerd waren waar net iets meer creatief denken aan vooraf was gegaan. Pestribbels, bijvoorbeeld. Een mooie omschrijving voor de rotstrook die de snelheid van vliegensvlugge fietsers aan banden moet leggen. Of rommeltrein: een verbloemde manier om een door de nationale buurtspoorwegen uitgestuurde schroothoop op wielen te vatten. Loodjeslijst was mijn eigen favoriet: een opsomming van plannen om af te werken voor je finaal ondergronds gaat. Maar nee dus. Selfie.
Er zit geen spat romantiek in vervat. Het ruist niet langs je zinnen zoals het poëtische goesting dat deed. Het weekt in tegenstelling tot het hoogst vermakelijke tentsletje geen glimlach los. Frietchinees suggereerde vorige winter tenminste een culturele tegenstelling waar je even stil bij kon staan. Maar selfie doet niks. Behalve inzoomen op zichzelf. 2013 is het jaar dat navelstaren een heuse hype werd. Nog anderhalve week, en het zit erop. Gelukkig.
DM COLUMN Bart Steenhaut
Bron: www.demorgen.be
Mening:
Een mooi en realistisch opiniestuk. We zijn tegenwoordig allemaal nogal op onszelf gericht. Daarvan getuigt de ongenaakbare 'selfie'. De meeste mensen zien zichzelf al te graag. Dat is op zich niet slecht, wanneer je bedenkt dat je eerst jezelf graag moet zien, vooraleer je je naaste kunt liefhebben. Maar jammer genoeg blijft het meestal bij dat eerste en draait het zichzelf graag zien vaak uit op ongebreideld narcisme. Als ik het goed heb, is het goed. Wat kan mij het nu schelen wat er buiten m'n warm nest gebeurt? Uitspraken die de dag van vandaag schering en inslag zijn. Het oog voor de medemens, de samenleving is vertroebeld. Een hernieuwde aandacht voor solidariteit en samen leven dringt zich op!