Ouders van leerlingen almaar mondiger

[T*on.Minnen]

Morgen krijgen duizenden leerlingen hun kerstrapport. Veel leraren kijken nu al op tegen de oudercontacten met ouders van leerlingen die een slecht rapport hebben. Die oudercontacten verlopen veel moeilijker dan vroeger, zeggen leerkrachten: de ouders zijn veel mondiger geworden, spreken de leraren tegen en leggen hun adviezen naast zich neer. Het onderwijsblad 'Klasse' vindt dat beide partijen te wantrouwig tegenover elkaar staan en ze meer met elkaar zouden moeten praten.

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/1265/Onderwijs/article/detail/1761251/2013/12/19/Ouders-van-leerlingen-almaar-mondiger.dhtml

Verantwoording:
Een vriend van mij is nu 3 jaar werkzaam als leraar en vertelt eigenlijk hetzelfde als dat de leraren in dit artikel doen. Ouders zijn inderdaad mondiger geworden en zitten blijkbaar ook in een E-wereld. Ze zoeken zelf zaken op over het hoe en wat van het lesgeven en gaan dan zelf tegen de leraar zeggen hoe hij dit het beste aanpakt. Ik ben van mening dit zulk een zaken 2 kanten kan hebben. Het is een goede zaak dat ouders betrokken blijven en zich zorgen maken om hun kinderen. Ook staat het hun altijd vrij om de leraren tips te geven of raad over hun zoon. Zij wonen er al hun ganse leven bij dus kunnen misschien wel hulp bieden wanneer het gaat om gedrag. Langs de andere kant is het wel zo dat iedere schoenmaker bij zijn leest moet blijven. Leraren worden geacht om specialist te zijn in hun vak en hebben gestudeerd om de leerlingen op het vlak van leren te beoordelen. Wanneer leraren leerlingen een advies geven om bijvoorbeeld naar een andere studierichting over te schakelen doen ze dit waarschijnlijk niet zomaar. Daarom vind ik dat ouders deze adviezen moet respecteren en appreciëren ook voor het welzijn van hun kind.

[Barst]

Ouders grootste bron van frustratie bij leerkracht


Voor veel leerkrachten is de oudercontactdag een van de mindere van het jaar. Een kwart meent dat de gesprekken jaar na jaar moeizamer verlopen. ‘Vroeger kon de leraar rekenen op aanzien. Nu is het vaak oeverloos discussiëren.’


De vader die al na twee minuten uit zijn krammen schiet, de moeder die niet wil snappen waarom dochterlief niet geslaagd is voor Frans. Het zijn geen clichés, maar bittere realiteit. ‘Ouders? Ofwel doen ze te veel, ofwel te weinig, ofwel net de verkeerde dingen’, klinkt het bij leerkrachten.

De problemen nemen zulke proporties aan dat het onderwijsblad Klasse een aantal tips en tricks online heeft gezet. ‘Ouders erkennen de leraar soms te weinig als expert over hun kind’, zegt hoofdredacteur Pieter Lesaffer.

‘Moeilijke ouders zijn één van de grootste bronnen van frustratie voor leerkrachten. Ze zien mekaar alleen tijdens het oudercontact, en dan escaleert de situatie snel.’

‘Vroeger was alles wat de leraar zei heilig. Dat ging ook te ver. Het is toe te juichen dat ouders kritischer zijn geworden. Maar stilaan is er een wantrouwen geslopen in de band tussen ouder en leraar. Terwijl die relatie nochtans cruciaal is voor het welzijn van het kind.’

Dat vroeger is zelfs niet zo lang geleden, stelt leerkracht aardrijkskunde Jens Luypaert (30). ‘Ik geef nu acht jaar les. En in die acht jaar zie ik het alleen maar erger worden. Als er iets misloopt, is het onze schuld. Heeft hij niet genoeg gestudeerd, vroeg een ouder me vorig jaar. Je mag toch verwachten dat ze thuis zelf een oogje in het zeil houden!’


Slaagkansen

‘Maar neen, de zoon zit op zijn kamer, waar hij toegang heeft tot internet, maar de vader gelooft hem klakkeloos als hij zegt dat hij aan het studeren is. Hoe ga je dat oplossen, vroeg de vader mij. Dat vond ik straf.’

‘Ik begrijp dat ouders misschien niet veel tijd hebben. Maar als ze de studie wat opvolgen, heeft hun kind veel grotere slaagkansen.’

Jens Luypaert kan de situatie nog relativeren. Anderen lijden zelfs aan faalangst voor het oudercontact. ‘Vooral jonge leerkrachten’, zegt Marnix Heyndrickx van onderwijsvakbond VSOA. Waardoor de vraag zich opwerpt of het omgaan met ouders deel moet gaan uitmaken van de lerarenopleiding.

‘Daar zijn wij geen voorstander van’, zegt Heyndrickx. ‘Het is een aanvoelen, dat je al doende leert.’


Angst voor rechtszaken

Volgens hem zit bij leerkrachten vooral de angst voor rechtszaken er goed in. ‘Daardoor kunnen ze niet meer op een ontspannen manier met de ouders aan tafel gaan zitten.’

‘Ook hoor ik dat leerkrachten zich onvoldoende gesteund voelen door de directie, omdat die de ouders te veel als klanten beschouwt en vandaag elke kop telt.’

‘Ik roep iedereen, en vooral de ouders, dan ook op om de komende dagen zijn gezond verstand te gebruiken. Dan komen we er wel.’

www.klasse.be/leraren


DS, 20-12-2013 (KimClemens)