e*len.brosens
13th December 2013, 10:05
Cyberpesten slaat diepere wonden dan gewoon pesten
humo-archief Dinsdag 10 december 2013 - 06u00, door (sue somers)
Op de Ask-pagina van Thijs : ‘Ge zijt eig wel nen duts eh! Niemand wil u omda je zo nen stomme lul zyt!! nen lelijke gaylord, ginger with no soul die niemand kan krijge!! hahahaha keb egt zin om u kapot te slaan eh!!’ Op sommige dagen kreeg Thijs meer dan vijftig pestberichten per uur. Tot er in het voorjaar iets knapte en hij alle pillen die hij thuis kon vinden in één keer doorslikte.
De medicijnencocktail maakte Thijs ziek, maar niet meer dan dat: ’s avonds kwam hij bij, de volgende dag ging hij weer naar school. Zijn ouders hebben nooit geweten dat Thijs zelfmoord wilde plegen. Alleen zijn beste vriendin wist wat hij doormaakte. Hij was amper veertien, zat in het derde middelbaar en leefde op reserves.
'Mijn ouders wilden weten wat ik die pester had aangedaan. Ik moest uitleggen waarom ik gepest werd'
Thijs «Ik zonderde me na schooltijd vaak af op mijn kamer. Om mij af te reageren, speelde ik op mijn PlayStation of tokkelde ik wat op mijn gitaar. Er waren periodes dat ik mezelf elke avond kraste, om de pijn naar buiten te laten komen. Op school probeerde ik zo normaal mogelijk te doen. Ik lachte, deed mee met alles. Maar wanneer ik thuiskwam, werd ik depressief. Dat was ik op school ook, maar ik liet het niet zien.»
Steeds meer jongeren krijgen te maken met cyberpesten: ze ontvangen vernederende, beledigende of bedreigende boodschappen op Facebook, Ask.fm, Snapchat of via sms, een fenomeen dat flaming wordt genoemd. Er zijn ook slachtoffers die opzettelijk computervirussen krijgen doorgemaild, die het onderwerp zijn van al dan niet bewerkte foto’s of die uitgesloten worden van een onlinegroep. De pester kan ook persoonlijke informatie van de gepeste verspreiden (outing), of de gepeste overhalen om gevoelige info vrij te geven en die dan rondsturen (trickery), al dan niet onder een schuilnaam (masquerade). Minder subtiel is het verspreiden van roddels of het in elkaar knutselen van haatwebsites (denigration), of het organiseren van populariteitspolls, waarin de gepeste belabberd scoort.
Ouders stappen steeds vaker naar de politie en naar het parket, omdat de boodschappen op het internet zichtbaar blijven voor iedereen. Nicole Caluwé, jeugdrechter in Mechelen, kreeg tien jaar geleden voor het eerst ouders over de vloer die een klacht indienden omdat hun kind werd gepest.
Nicole Caluwé «Vroeger zeiden we al eens: ‘Kunnen ze dat op school niet oplossen?’ Maar ouders komen tegenwoordig naar ons met screenshots en pagina’s afgeprinte haatboodschappen: dan moeten wij in actie komen.
»Pesten en cyberpesten overstijgt de schoolomgeving. Vroeger bleef het vaak beperkt tot de klas, de speelplaats en de bus. Nu komen jongeren thuis, ze zetten de computer aan en ze zien de beledigingen daar staan. En ze weten dat veel anderen die ook zien.»
De federale politie zegt niet over exacte cijfers te beschikken omdat cyberpesten niet apart wordt geturfd in de criminaliteitsstatistieken. Belaging of stalking is het misdrijf dat het meest in de buurt komt, en daarvan werden er in 2011 bijna 24.000 feiten genoteerd – een cijfer dat al enkele jaren min of meer hetzelfde blijft. ‘We komen binnenkort wel met een nationale campagne en een app over cyberpesten,’ zegt woordvoerster Agnes Reis.
HUMO Een app waarmee je een klacht kunt indienen?
Agnes Reis «Nee, het wordt meer een bewustmakingscampagne.»
Uit een studie van de Universiteit Gent, die 875 jongeren uit de tweede graad van het middelbaar onderwijs bevroeg in het schooljaar 2011-2012, blijkt dat 31,6 procent van hen in de twaalf voorafgaande maanden te maken kreeg met klassiek pesten: ze werden uitgesloten, genegeerd of waren het onderwerp van roddels. Een bijna even grote groep (30,9 procent) gaf aan verbaal te zijn gecyberpest. Online pesten gebeurt vaker in het BSO en het TSO, met een piek in het zesde leerjaar en het eerste middelbaar. Internationale studies tonen aan dat slachtoffers van cyberpesten vaker depressieve gedachten hebben en meer aan zelfmoord denken. Ze vertonen meer zelfdestructief gedrag, ze hebben een laag zelfvertrouwen en meer problemen op school.
Bron: http://www.humo.be/humo-archief/265962/cyberpesten-slaat-diepere-wonden-dan-gewoon-pesten
Mening:
Ik denk dat sommige kinderen gewillige pestslachtoffers zijn. Zij worden al in de school gepest en omwille van het cyberpesten houdt het pesten inderdaad niet op wanneer deze kinderen thuiskomen. Ik denk dat vele jongeren zich schamen omdat ze gepest worden. Ze kunnen het dan ook lang verborgen houden en zeker het cyberpesten. Bij cyberpesten zijn er geen uitwendige tekens van verwondingen te bespeuren, geen blauwe plekken, geen stukgeslagen bril … Deze vorm van pesten laat echter zeker mentale sporen achter bij de slachtoffers. Het is dan ook een zware vorm van pesten. De stelling ‘Cyberpesten slaat diepere wonden dan gewoon pesten.’ vind ik wel te radicaal. Ik denk dat je al niet mag spreken van ‘gewoon’ pesten, want pesten is niet gewoon!
Volgens mij kan zowel fysiek, verbaal als seksueel pestgedrag even erge gevolgen hebben. Dit impliceert niet dat ik vind dat men geen aandacht moet besteden aan cyberpesten. Een grootschalige campagne tegen pestgedrag is noodzakelijk. Cyberpesten moet hierbij zeker in het oog gehouden worden; het mag in geen geval escaleren.
Daarom vind ik het positief dat ‘pesten’ zoveel aandacht krijgt. Voor het onderwijsvak Frans heb ik vorige week een artikel gelezen over pesten in het algemeen, ook cyberpesten werd in dit artikel aangehaald. In Frankrijk wordt er alles aan gedaan om het pestgedrag bij jongeren in te tomen. Ook bij ons wordt er veel aandacht aan besteed. Daar ben ik blij om! Zo hoorde ik deze week op de radio dat er een nieuwe organisatie ‘Jong en Van Zin’ werd opgericht om pesten tegen te gaan. De groep heeft een vormingspakket voorgesteld dat de leerkracht, de leiding van jeugdbewegingen … kan gebruiken; hierin vinden ze tips om gesprekken met jongeren te voeren en hen zo te sensibiliseren. Hun visie: alle jongeren moeten zich goed voelen in een bepaalde groep.
Ik ben er vast van overtuigd dat dit de eerste stap is om pestgedrag te stoppen!
humo-archief Dinsdag 10 december 2013 - 06u00, door (sue somers)
Op de Ask-pagina van Thijs : ‘Ge zijt eig wel nen duts eh! Niemand wil u omda je zo nen stomme lul zyt!! nen lelijke gaylord, ginger with no soul die niemand kan krijge!! hahahaha keb egt zin om u kapot te slaan eh!!’ Op sommige dagen kreeg Thijs meer dan vijftig pestberichten per uur. Tot er in het voorjaar iets knapte en hij alle pillen die hij thuis kon vinden in één keer doorslikte.
De medicijnencocktail maakte Thijs ziek, maar niet meer dan dat: ’s avonds kwam hij bij, de volgende dag ging hij weer naar school. Zijn ouders hebben nooit geweten dat Thijs zelfmoord wilde plegen. Alleen zijn beste vriendin wist wat hij doormaakte. Hij was amper veertien, zat in het derde middelbaar en leefde op reserves.
'Mijn ouders wilden weten wat ik die pester had aangedaan. Ik moest uitleggen waarom ik gepest werd'
Thijs «Ik zonderde me na schooltijd vaak af op mijn kamer. Om mij af te reageren, speelde ik op mijn PlayStation of tokkelde ik wat op mijn gitaar. Er waren periodes dat ik mezelf elke avond kraste, om de pijn naar buiten te laten komen. Op school probeerde ik zo normaal mogelijk te doen. Ik lachte, deed mee met alles. Maar wanneer ik thuiskwam, werd ik depressief. Dat was ik op school ook, maar ik liet het niet zien.»
Steeds meer jongeren krijgen te maken met cyberpesten: ze ontvangen vernederende, beledigende of bedreigende boodschappen op Facebook, Ask.fm, Snapchat of via sms, een fenomeen dat flaming wordt genoemd. Er zijn ook slachtoffers die opzettelijk computervirussen krijgen doorgemaild, die het onderwerp zijn van al dan niet bewerkte foto’s of die uitgesloten worden van een onlinegroep. De pester kan ook persoonlijke informatie van de gepeste verspreiden (outing), of de gepeste overhalen om gevoelige info vrij te geven en die dan rondsturen (trickery), al dan niet onder een schuilnaam (masquerade). Minder subtiel is het verspreiden van roddels of het in elkaar knutselen van haatwebsites (denigration), of het organiseren van populariteitspolls, waarin de gepeste belabberd scoort.
Ouders stappen steeds vaker naar de politie en naar het parket, omdat de boodschappen op het internet zichtbaar blijven voor iedereen. Nicole Caluwé, jeugdrechter in Mechelen, kreeg tien jaar geleden voor het eerst ouders over de vloer die een klacht indienden omdat hun kind werd gepest.
Nicole Caluwé «Vroeger zeiden we al eens: ‘Kunnen ze dat op school niet oplossen?’ Maar ouders komen tegenwoordig naar ons met screenshots en pagina’s afgeprinte haatboodschappen: dan moeten wij in actie komen.
»Pesten en cyberpesten overstijgt de schoolomgeving. Vroeger bleef het vaak beperkt tot de klas, de speelplaats en de bus. Nu komen jongeren thuis, ze zetten de computer aan en ze zien de beledigingen daar staan. En ze weten dat veel anderen die ook zien.»
De federale politie zegt niet over exacte cijfers te beschikken omdat cyberpesten niet apart wordt geturfd in de criminaliteitsstatistieken. Belaging of stalking is het misdrijf dat het meest in de buurt komt, en daarvan werden er in 2011 bijna 24.000 feiten genoteerd – een cijfer dat al enkele jaren min of meer hetzelfde blijft. ‘We komen binnenkort wel met een nationale campagne en een app over cyberpesten,’ zegt woordvoerster Agnes Reis.
HUMO Een app waarmee je een klacht kunt indienen?
Agnes Reis «Nee, het wordt meer een bewustmakingscampagne.»
Uit een studie van de Universiteit Gent, die 875 jongeren uit de tweede graad van het middelbaar onderwijs bevroeg in het schooljaar 2011-2012, blijkt dat 31,6 procent van hen in de twaalf voorafgaande maanden te maken kreeg met klassiek pesten: ze werden uitgesloten, genegeerd of waren het onderwerp van roddels. Een bijna even grote groep (30,9 procent) gaf aan verbaal te zijn gecyberpest. Online pesten gebeurt vaker in het BSO en het TSO, met een piek in het zesde leerjaar en het eerste middelbaar. Internationale studies tonen aan dat slachtoffers van cyberpesten vaker depressieve gedachten hebben en meer aan zelfmoord denken. Ze vertonen meer zelfdestructief gedrag, ze hebben een laag zelfvertrouwen en meer problemen op school.
Bron: http://www.humo.be/humo-archief/265962/cyberpesten-slaat-diepere-wonden-dan-gewoon-pesten
Mening:
Ik denk dat sommige kinderen gewillige pestslachtoffers zijn. Zij worden al in de school gepest en omwille van het cyberpesten houdt het pesten inderdaad niet op wanneer deze kinderen thuiskomen. Ik denk dat vele jongeren zich schamen omdat ze gepest worden. Ze kunnen het dan ook lang verborgen houden en zeker het cyberpesten. Bij cyberpesten zijn er geen uitwendige tekens van verwondingen te bespeuren, geen blauwe plekken, geen stukgeslagen bril … Deze vorm van pesten laat echter zeker mentale sporen achter bij de slachtoffers. Het is dan ook een zware vorm van pesten. De stelling ‘Cyberpesten slaat diepere wonden dan gewoon pesten.’ vind ik wel te radicaal. Ik denk dat je al niet mag spreken van ‘gewoon’ pesten, want pesten is niet gewoon!
Volgens mij kan zowel fysiek, verbaal als seksueel pestgedrag even erge gevolgen hebben. Dit impliceert niet dat ik vind dat men geen aandacht moet besteden aan cyberpesten. Een grootschalige campagne tegen pestgedrag is noodzakelijk. Cyberpesten moet hierbij zeker in het oog gehouden worden; het mag in geen geval escaleren.
Daarom vind ik het positief dat ‘pesten’ zoveel aandacht krijgt. Voor het onderwijsvak Frans heb ik vorige week een artikel gelezen over pesten in het algemeen, ook cyberpesten werd in dit artikel aangehaald. In Frankrijk wordt er alles aan gedaan om het pestgedrag bij jongeren in te tomen. Ook bij ons wordt er veel aandacht aan besteed. Daar ben ik blij om! Zo hoorde ik deze week op de radio dat er een nieuwe organisatie ‘Jong en Van Zin’ werd opgericht om pesten tegen te gaan. De groep heeft een vormingspakket voorgesteld dat de leerkracht, de leiding van jeugdbewegingen … kan gebruiken; hierin vinden ze tips om gesprekken met jongeren te voeren en hen zo te sensibiliseren. Hun visie: alle jongeren moeten zich goed voelen in een bepaalde groep.
Ik ben er vast van overtuigd dat dit de eerste stap is om pestgedrag te stoppen!