I*te.VanHerreweghe
20th November 2013, 08:58
OCMW’s van sommige Vlaamse gemeenten, onder meer Antwerpen, sturen mensen waarover ze zich niet willen ontfermen naar Brussel. Die beschuldiging uit Brussels OCMW-voorzitter Yvan Mayeur woensdag in Le Soir.
De krant bericht over het geval van een vrouw die van Brussel naar Antwerpen verhuisde. Zij vroeg te kunnen genieten van een integratieinkomen maar het OCMW van de metropool weigerde dit, met als motief dat ze geen Nederlands sprak, “wat haar kansen op de arbeidsmarkt hypothekeert” en haar noopt “afhankelijk te blijven van de gemeenschap”, dat ze de herkomst van een aantal inkomsten niet kan rechtvaardigen en het OCMW van Anderlecht niet meldde dat ze ging verhuizen. Mondeling werd haar te kennen gegeven hulp aan te vragen bij het OCMW van de stad Brussel.
Een OCMW kan de uitkering van een integratieinkomen weigeren indien de aanvrager de oorsprong niet meldt van een inkomen dat hij ontvangt, maar steun kan niet geweigerd worden op basis van het niet kennen van een taal. Dat motief om te weigeren en door te sturen naar Brussel zou courante praktijk zijn in Vlaanderen, aldus meerdere OCMW-voorzitters die Le Soir ondervroeg.
“Niemand kan eisen dat een steunvrager een landstaal spreekt. Nochtans is dat een courante praktijk in Vlaanderen. Sommige steden, zoals Antwerpen, sturen de mensen waarover ze zich niet willen ontfermen naar de stad Brussel. Dat was het geval voor deze vrouw, maar we hebben ook documenten van andere entiteiten die voor steunaanvragers een enkel treinbiljet richting Brussel betalen. Dat is geen manier om het probleem op te lossen. Ik heb mijn buik vol van dit Vlaaanderen dat zijn verantwoordelijkheid niet opneemt. Als het Brussel nodig heeft om zijn sociale politiek te financieren, is dat een schande”, stelt Mayeur.
Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20131120_00847352
Mijn mening: Ik vind het onvoorstelbaar dat zulke praktijken gebeuren. Ik vind dit pure discriminatie. Je kent de achtergrondsituatie van de vrouw niet, maar iedereen heeft recht op de nodige hulp. Wanneer het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn zelfs weigert iemand hulp te bieden o.w.v. een andere taal, dan heeft onverdraagzaamheid de top bereikt. Ik denk dat we elkaar wat meer moeten helpen en respecteren, ookal spreken we niet dezelfde taal.
De krant bericht over het geval van een vrouw die van Brussel naar Antwerpen verhuisde. Zij vroeg te kunnen genieten van een integratieinkomen maar het OCMW van de metropool weigerde dit, met als motief dat ze geen Nederlands sprak, “wat haar kansen op de arbeidsmarkt hypothekeert” en haar noopt “afhankelijk te blijven van de gemeenschap”, dat ze de herkomst van een aantal inkomsten niet kan rechtvaardigen en het OCMW van Anderlecht niet meldde dat ze ging verhuizen. Mondeling werd haar te kennen gegeven hulp aan te vragen bij het OCMW van de stad Brussel.
Een OCMW kan de uitkering van een integratieinkomen weigeren indien de aanvrager de oorsprong niet meldt van een inkomen dat hij ontvangt, maar steun kan niet geweigerd worden op basis van het niet kennen van een taal. Dat motief om te weigeren en door te sturen naar Brussel zou courante praktijk zijn in Vlaanderen, aldus meerdere OCMW-voorzitters die Le Soir ondervroeg.
“Niemand kan eisen dat een steunvrager een landstaal spreekt. Nochtans is dat een courante praktijk in Vlaanderen. Sommige steden, zoals Antwerpen, sturen de mensen waarover ze zich niet willen ontfermen naar de stad Brussel. Dat was het geval voor deze vrouw, maar we hebben ook documenten van andere entiteiten die voor steunaanvragers een enkel treinbiljet richting Brussel betalen. Dat is geen manier om het probleem op te lossen. Ik heb mijn buik vol van dit Vlaaanderen dat zijn verantwoordelijkheid niet opneemt. Als het Brussel nodig heeft om zijn sociale politiek te financieren, is dat een schande”, stelt Mayeur.
Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20131120_00847352
Mijn mening: Ik vind het onvoorstelbaar dat zulke praktijken gebeuren. Ik vind dit pure discriminatie. Je kent de achtergrondsituatie van de vrouw niet, maar iedereen heeft recht op de nodige hulp. Wanneer het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn zelfs weigert iemand hulp te bieden o.w.v. een andere taal, dan heeft onverdraagzaamheid de top bereikt. Ik denk dat we elkaar wat meer moeten helpen en respecteren, ookal spreken we niet dezelfde taal.