Barst
3rd December 2005, 15:08
,,Ik durfde niet gaan douchen''
,,De eerste maanden in de gevangenis ben ik nooit gaan douchen. Mijn medegevangenen hadden me duidelijk gemaakt hoe ze met pedofielen omgaan.''
De hond blaft luid, wanneer Thierry Dausque ons binnenlaat in het appartement van zijn ouders. ,,Voorlopig woon ik hier. Mijn appartement in de Tour du Renard ben ik natuurlijk kwijt.''
Tour du Renard zijn zes troosteloze appartementsblokken aan de rand van Outreau. Hier zouden zeventien mensen de drie kinderen van de familie Delay hebben misbruik. Thierry Dausque (33) is een van de elf beklaagden die onterecht beschuldigd werden. Donderdag werd hij vrijgesproken, na 38 maanden cel.
Thierry Dausque: ,,Op een ochtend in juni, drie jaar geleden, kwam de politie me met vijf combi's halen. Ik wist nergens van. Op het politiekantoor zaten toen al veertig mensen opeengepakt. Onder wie de kinderen Delay. Hun moeder had de politie wijsgemaakt dat wij allemaal in één groot pedofilienetwerk zaten.''
De zaak-Outreau groeide uit tot een monsterproces. Het hele dorp werd aan de schandpaal genageld. Iedereen was pedofiel. ,,Dat het zo kon uitgroeien, komt door de affaire-Dutroux die toen nog veel meer leefde dan vandaag'', zegt Dausque. ,,Toen werden kinderen die nog maar gewag maakten van misbruik door pedofielen, meteen geloofd.''
De Franse kinderbescherming ging blind mee in dat geloof. Zonder zelf een onderzoek te voeren, haalde zij Thierry's zoon Giovanni weg bij zijn grootouders die ervan werden verdacht weet te hebben gehad van het netwerk waarin hun zoon zat.
Thierry Dausque kan er nog altijd niet bij: ,,Het gerecht onderzocht echt niets. Alles werd zomaar voor waar aangenomen. Myriam Badaoui, de moeder van de kinderen vertelde de onderzoeksrechter dat we soms met z'n allen naar een boerderij in België trokken om daar te kinderen te misbruiken, waarna ze werden uitgeleverd aan een ezel en een varken. Denkt u dat de onderzoeksrechter natrok of wij op die dagen echt in België waren?''
,,Omdat ik zogezegd pedofiel ben, mocht ik in de gevangenis eenmaal per maand mijn zoontje één uur zien. Dan nog alleen in aanwezigheid van twee psychologen. Elke keer als ik mijn zoontje zag, moest ik voor hem knielen en vergiffenis vragen. Terwijl ik dat kind nooit iets had misdaan. Ik heb altijd geweigerd te knielen en vergiffenis te vragen.''
,,Vrijgesproken?'' Thierry Dausque lacht schamper. ,,Als ik ben vrijgesproken en ben witgewassen van alle beschuldigingen, waarom is mijn kind dan vandaag niet bij me? Weet u dat ik nog tot 20 december moet wachten voor een commissie samenkomt die zal beslissen of mijn zoontje bij het pleeggezin wordt weggehaald. De jongen zit daar nu al meer dan drie jaar en heeft zich gehecht aan zijn pleegouders en omgekeerd.''
,,Mijn grootste vrees was dat ze ons in een put hadden gegooid, waar nooit nog iemand zou in kijken'', zegt Thierry Dausque. ,,Ik zat samen in een cel met een man die twintig jaar had gekregen voor roofmoord en met een man die 25 jaar zat voor een zware gewapende overval. Natuurlijk was ik bang. Toen ze me de eerste keer naar mijn cel brachten, scandeerden de andere gevangenen Pedo! Pedo! Ik wist toen al dat priester Dominique Wiel, die ook onterecht opgesloten zat, slaag had gekregen in de gevangenis. Nee, we zaten niet in dezelfde gevangenis want daarvoor waren de pedofielen van Outreau te gevaarlijk.''
,,Na drie maanden heb ik me over mijn angst heen gezet. Ik ging alleen naar de bibliotheek, schoof bij anderen aan om te eten. Mijn medegevangenen ontdooiden. Die les heb ik geleerd: in de gevangenis mag je je niet wegstoppen. Want zo maak je jezelf alleen maar verdacht.''
Het Franse gerecht heeft toegegeven dat het zwaar blunderde. Dat biedt uitzicht op een schadevergoeding. ,,Die zal welkom zijn'', zegt Dausque ,,Maar daar ben ik niet op uit. Ik wil vooral dat die kinderpsychologen van wie ik moest knielen voor mijn zoon, nu voor mij knielen en hun excuses aanbieden. Nu neem ik twee weken vrij. Daarna ga ik gewoon weer aan de slag als wegenwerker.''
DS, 03-12-2005(pom)
,,De eerste maanden in de gevangenis ben ik nooit gaan douchen. Mijn medegevangenen hadden me duidelijk gemaakt hoe ze met pedofielen omgaan.''
De hond blaft luid, wanneer Thierry Dausque ons binnenlaat in het appartement van zijn ouders. ,,Voorlopig woon ik hier. Mijn appartement in de Tour du Renard ben ik natuurlijk kwijt.''
Tour du Renard zijn zes troosteloze appartementsblokken aan de rand van Outreau. Hier zouden zeventien mensen de drie kinderen van de familie Delay hebben misbruik. Thierry Dausque (33) is een van de elf beklaagden die onterecht beschuldigd werden. Donderdag werd hij vrijgesproken, na 38 maanden cel.
Thierry Dausque: ,,Op een ochtend in juni, drie jaar geleden, kwam de politie me met vijf combi's halen. Ik wist nergens van. Op het politiekantoor zaten toen al veertig mensen opeengepakt. Onder wie de kinderen Delay. Hun moeder had de politie wijsgemaakt dat wij allemaal in één groot pedofilienetwerk zaten.''
De zaak-Outreau groeide uit tot een monsterproces. Het hele dorp werd aan de schandpaal genageld. Iedereen was pedofiel. ,,Dat het zo kon uitgroeien, komt door de affaire-Dutroux die toen nog veel meer leefde dan vandaag'', zegt Dausque. ,,Toen werden kinderen die nog maar gewag maakten van misbruik door pedofielen, meteen geloofd.''
De Franse kinderbescherming ging blind mee in dat geloof. Zonder zelf een onderzoek te voeren, haalde zij Thierry's zoon Giovanni weg bij zijn grootouders die ervan werden verdacht weet te hebben gehad van het netwerk waarin hun zoon zat.
Thierry Dausque kan er nog altijd niet bij: ,,Het gerecht onderzocht echt niets. Alles werd zomaar voor waar aangenomen. Myriam Badaoui, de moeder van de kinderen vertelde de onderzoeksrechter dat we soms met z'n allen naar een boerderij in België trokken om daar te kinderen te misbruiken, waarna ze werden uitgeleverd aan een ezel en een varken. Denkt u dat de onderzoeksrechter natrok of wij op die dagen echt in België waren?''
,,Omdat ik zogezegd pedofiel ben, mocht ik in de gevangenis eenmaal per maand mijn zoontje één uur zien. Dan nog alleen in aanwezigheid van twee psychologen. Elke keer als ik mijn zoontje zag, moest ik voor hem knielen en vergiffenis vragen. Terwijl ik dat kind nooit iets had misdaan. Ik heb altijd geweigerd te knielen en vergiffenis te vragen.''
,,Vrijgesproken?'' Thierry Dausque lacht schamper. ,,Als ik ben vrijgesproken en ben witgewassen van alle beschuldigingen, waarom is mijn kind dan vandaag niet bij me? Weet u dat ik nog tot 20 december moet wachten voor een commissie samenkomt die zal beslissen of mijn zoontje bij het pleeggezin wordt weggehaald. De jongen zit daar nu al meer dan drie jaar en heeft zich gehecht aan zijn pleegouders en omgekeerd.''
,,Mijn grootste vrees was dat ze ons in een put hadden gegooid, waar nooit nog iemand zou in kijken'', zegt Thierry Dausque. ,,Ik zat samen in een cel met een man die twintig jaar had gekregen voor roofmoord en met een man die 25 jaar zat voor een zware gewapende overval. Natuurlijk was ik bang. Toen ze me de eerste keer naar mijn cel brachten, scandeerden de andere gevangenen Pedo! Pedo! Ik wist toen al dat priester Dominique Wiel, die ook onterecht opgesloten zat, slaag had gekregen in de gevangenis. Nee, we zaten niet in dezelfde gevangenis want daarvoor waren de pedofielen van Outreau te gevaarlijk.''
,,Na drie maanden heb ik me over mijn angst heen gezet. Ik ging alleen naar de bibliotheek, schoof bij anderen aan om te eten. Mijn medegevangenen ontdooiden. Die les heb ik geleerd: in de gevangenis mag je je niet wegstoppen. Want zo maak je jezelf alleen maar verdacht.''
Het Franse gerecht heeft toegegeven dat het zwaar blunderde. Dat biedt uitzicht op een schadevergoeding. ,,Die zal welkom zijn'', zegt Dausque ,,Maar daar ben ik niet op uit. Ik wil vooral dat die kinderpsychologen van wie ik moest knielen voor mijn zoon, nu voor mij knielen en hun excuses aanbieden. Nu neem ik twee weken vrij. Daarna ga ik gewoon weer aan de slag als wegenwerker.''
DS, 03-12-2005(pom)