Sofie.DeWolf
13th October 2013, 13:47
Baby leeft slechts vijf weken, maar redt leven van vrouw
Een triest verhaal kreeg toch enigszins een happy ending in Groot-Brittannië. Ouders moesten al na vijf weken afscheid nemen van hun pasgeboren baby, maar ze besloten de nieren van het kind te doneren. Op die manier hebben ze het leven van een 22-jarige vrouw gered. De baby is officieel de jongste Britse orgaandonor.
De nieren van de baby waren amper 4 centimeter lang, maar ze zullen nog groeien tot ongeveer driekwart de grootte van een normale nier bij een volwassene. Nieren functioneren net zoals het hart, de lever en de longen al volledig vanaf de 37ste week in de baarmoeder. Samira Kauser onderging de zeven uur durende transplantatie in het universitair ziekenhuis van Leeds. Door een genetische afwijking werkten haar nieren niet en moest ze negen uur per nacht gedialiseerd worden.
"Toen ik ontdekte dat de donor een overleden baby was, werd ik plots heel triest", zegt ze. "Ik dacht aan de ouders en hoe ze de organen wilden schenken. En ik wist dat ik de operatie moest ondergaan, hoewel ik heel bang was. Woorden kunnen niet uitdrukken hoe dankbaar ik de ouders van deze baby ben. Ze zijn zoveel verloren, veel meer dan ik ooit zal kunnen vatten."
"Hun enige geruststelling is dat iemand anders haar leven kan verderzetten. Dat is een ongelooflijk geschenk", besluit ze. Het verhaal heropent volgens de Sunday Times de discussie over baby's die hersendood zijn en in leven worden gehouden. Hun organen zouden aan patiënten op de wachtlijst kunnen worden geschonken. "Er is zo'n accuut tekort dat we nu bereid zijn om dit te doen", zegt chirurg Niaz Ahmad, die de transplantatie bij Kauser uitvoerde. "Ik hoop dat we nu bewezen hebben dat het werkt."
Bron: Het Laatste Nieuws
Datum: 13/10/2013 om 11u54
Mening
Het is in mijn ogen een zeer goede zaak dat baby’s ook orgaandonor kunnen zijn. Ik vind het heel sterk van de ouders dat ze de organen van hun overleden kind wouden doneren. Dit moet zeer moeilijk zijn als ouder. De andere gedachtengang kan ik ook begrijpen. Als ouders de organen van de baby doneren kunnen ze een ander persoon helpen. Ze kunnen iemand zijn/haar leven redden en in dat opzicht kunnen de ouders het gevoel krijgen dat hun kind verder zal leven in het lichaam van iemand anders. De dood van het kind is dus niet voor niets geweest.
Persoonlijk was ik ook niet helemaal zeker over het feit dat dit zou kunnen, aangezien de organen nog niet volgroeid zijn bij een baby. Onderzoek heeft uitgewezen dat dit wel mogelijk is en dat het orgaan zelfs nog kan groeien in het lichaam van een volwassen persoon. Dit is zeker een goede zaak. Er zijn hele lange lijsten met mensen die op zoek zijn naar een orgaandonor. Als we de organen van hersendode kinderen kunnen gebruiken zal deze lijst zeker inkrimpen. Er kunnen dan veel meer levens gered worden.
Ik ben dus zeker een voorstander van dit fenomeen. Ik begrijp wel dat het moeilijk is voor de ouders en dat het uiteindelijk altijd hun keuze is. Aan de andere kant sluit mijn mening toch meer aan bij het feit dat het goed kan voelen om iemand anders te helpen. Een dood kind kan je niet meer tot leven wekken, maar de organen van een dood kind kunnen wel het leven redden van andere mensen.
Een triest verhaal kreeg toch enigszins een happy ending in Groot-Brittannië. Ouders moesten al na vijf weken afscheid nemen van hun pasgeboren baby, maar ze besloten de nieren van het kind te doneren. Op die manier hebben ze het leven van een 22-jarige vrouw gered. De baby is officieel de jongste Britse orgaandonor.
De nieren van de baby waren amper 4 centimeter lang, maar ze zullen nog groeien tot ongeveer driekwart de grootte van een normale nier bij een volwassene. Nieren functioneren net zoals het hart, de lever en de longen al volledig vanaf de 37ste week in de baarmoeder. Samira Kauser onderging de zeven uur durende transplantatie in het universitair ziekenhuis van Leeds. Door een genetische afwijking werkten haar nieren niet en moest ze negen uur per nacht gedialiseerd worden.
"Toen ik ontdekte dat de donor een overleden baby was, werd ik plots heel triest", zegt ze. "Ik dacht aan de ouders en hoe ze de organen wilden schenken. En ik wist dat ik de operatie moest ondergaan, hoewel ik heel bang was. Woorden kunnen niet uitdrukken hoe dankbaar ik de ouders van deze baby ben. Ze zijn zoveel verloren, veel meer dan ik ooit zal kunnen vatten."
"Hun enige geruststelling is dat iemand anders haar leven kan verderzetten. Dat is een ongelooflijk geschenk", besluit ze. Het verhaal heropent volgens de Sunday Times de discussie over baby's die hersendood zijn en in leven worden gehouden. Hun organen zouden aan patiënten op de wachtlijst kunnen worden geschonken. "Er is zo'n accuut tekort dat we nu bereid zijn om dit te doen", zegt chirurg Niaz Ahmad, die de transplantatie bij Kauser uitvoerde. "Ik hoop dat we nu bewezen hebben dat het werkt."
Bron: Het Laatste Nieuws
Datum: 13/10/2013 om 11u54
Mening
Het is in mijn ogen een zeer goede zaak dat baby’s ook orgaandonor kunnen zijn. Ik vind het heel sterk van de ouders dat ze de organen van hun overleden kind wouden doneren. Dit moet zeer moeilijk zijn als ouder. De andere gedachtengang kan ik ook begrijpen. Als ouders de organen van de baby doneren kunnen ze een ander persoon helpen. Ze kunnen iemand zijn/haar leven redden en in dat opzicht kunnen de ouders het gevoel krijgen dat hun kind verder zal leven in het lichaam van iemand anders. De dood van het kind is dus niet voor niets geweest.
Persoonlijk was ik ook niet helemaal zeker over het feit dat dit zou kunnen, aangezien de organen nog niet volgroeid zijn bij een baby. Onderzoek heeft uitgewezen dat dit wel mogelijk is en dat het orgaan zelfs nog kan groeien in het lichaam van een volwassen persoon. Dit is zeker een goede zaak. Er zijn hele lange lijsten met mensen die op zoek zijn naar een orgaandonor. Als we de organen van hersendode kinderen kunnen gebruiken zal deze lijst zeker inkrimpen. Er kunnen dan veel meer levens gered worden.
Ik ben dus zeker een voorstander van dit fenomeen. Ik begrijp wel dat het moeilijk is voor de ouders en dat het uiteindelijk altijd hun keuze is. Aan de andere kant sluit mijn mening toch meer aan bij het feit dat het goed kan voelen om iemand anders te helpen. Een dood kind kan je niet meer tot leven wekken, maar de organen van een dood kind kunnen wel het leven redden van andere mensen.