M*rel.Marissen
15th July 2013, 21:14
Mammoeten klonen: kunnen we het (en willen we het wel)?
In de Japanse hoofdstad Tokio wordt momenteel een 39.000 jaar oude mammoet tentoon gesteld. Het dier werd in mei gevonden onder een Siberische ijslaag en is enorm goed bewaard gebleven. De expositie doet de discussie opnieuw oplaaien of een uitgestorven diersoort tot leven wekken mogelijk is, en of dat überhaupt ethisch verantwoord zou zijn.
Mammoeten waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?
Adrian Lister, Natural History Museum
Het recentst ontdekte mammoetkarkas wordt sinds vorige week tentoongesteld in Japan. Aan de hand van spiervezels wordt geschat dat het dier tussen de vijftig en zestig jaar oud was toen het stierf. Onderzoekers vermoeden dat de mammoet in een diepe waterplas is gevallen, of vast kwam te zitten in moerasland. Op het karkas is nog haar en spierweefsel aanwezig en de wetenschappers die het dier gevonden hebben, waren naar verluidt zelfs in staat om een bloedstaal te nemen. Dat is nooit eerder gelukt bij een wolharige mammoet.
Controversiële expert
Het bloedstaal is naar het privélaboratorium van de controversiële Zuid-Koreaanse kloonexpert Hwang Woo-suk gestuurd. Die werkt samen met Russische wetenschappers aan het klonen van een mammoet. Semyn Grigoriev, de leider van het team dat de mammoet uitgroef, speculeerde eerder al dat vlakbij het karkas bloed gevonden werd dat intacte cellen bevat. "De vondst van het bloed geeft ons een goede kans om levende cellen te vinden die we dan kunnen gebruiken in ons project om een mammoet te klonen", aldus Grigoriev in de Britse krant The Guardian.
Legaal alternatief voor olifantenivoor
"De jacht op mammoetkorpsen is de voorbije jaren veranderd", zegt de Britse professor Adrian Lister uit. Lister werkt in het Londense Natural History Museum en is medeverantwoordelijk voor de tijdelijke Extinction-tentoonstelling. "Er werden de afgelopen vijf jaar evenveel mammoeten gevonden als in de voorbije vijftig. Dat ligt deels aan de klimaatverandering die de Siberische permafrost doet smelten, waardoor steeds meer karkassen onthuld worden. Maar steeds meer mensen beseffen dat het een lucratieve bezigheid is. Mammoetivoor is een legaal alternatief voor olifantenivoor."
"Maar elke keer dat er een redelijk goed geconserveerde mammoet ontdekt wordt", legt Lister uit, "herhalen mensen de bewering dat we we binnenkort in staat zullen zijn om de uitgestorven dieren te klonen. Ik betwijfel erg of we dat kunnen."
2 manieren om te klonen
Volgens Michael Hofreiter, moleculair bioloog aan York University, zijn er twee manieren waarop je zou kunnen proberen om een mammoet te klonen. "De eerste manier is simpel. Je zou de karkassen die we al opgegraven hebben kunnen analyseren in de hoop een cel te vinden waarin nog steeds een kern met levensvatbaar genoom zit. Daarna kan je de technieken gebruiken waarmee het schaap Dolly gekloond werd (in 1996, nvdr)."
"Die kern zou je dan in een olifantenembryo kunnen plaatsen en dat zou je dan kunnen implanteren in een vrouwelijke olifant, die later zou bevallen van een mammoet", gaat Hofreiter verder. "Het probleem is dat de mammoet vele duizenden jaren geleden uitstierf en dat de kans dat we een volledig levensvatbaar genoom vinden eigenlijk onbestaande is."
DNA samenstellen
Er is ook nog een andere aanpak. Je zou de restjes DNA die je vindt in verschillende karkassen kunnen gebruiken om het genoom van de mammoet in kaart te brengen. Daarna zou je volgens Lister dezelfde technieken kunnen gebruiken die momenteel al worden gebruikt om DNA te maken. Daarna zou je dat stukje DNA in een embryo van een Aziatische olifant, de dichtste levende verwant van de mammoet, kunnen plaatsen. Beetje bij beetje kan je zo het DNA in de embryo volledig verwisselen met dat van de mammoeten. Daarna zou die embryo in een vrouwelijke olifant geplaatst worden.
"Het moeilijke aan deze aanpak is dat olifanten en mammoeten elk ongeveer 4 miljard genen hebben in hun genomen", zegt Hoffreiter. "Je kan per keer maximum 1 miljoen genen in het embryo inbrengen, dus je zou dat proces 4.000 keer moeten herhalen om een volledig mammoetembryo te creëren." Bovendien is het implanteren van een mammoetembryo in een olifant ook al niet zonder risico. "Het is mogelijk dat de verschillen tussen een (Aziatische) olifant en een mammoet zo groot zijn dat het embryo niet levensvatbaar is in de olifant."
"Help de dieren die bedreigd zijn"
Maar ook ethisch zijn er hindernissen. "Mammoeten leken erg op olifanten", aldus Lister. "Het waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?"
"We moeten ons geld niet steken in projecten die werken aan het opnieuw tot leven wekken van uitgestorven dieren", aldus Lister. "We moeten die diersoorten helpen die nu op de rand van de uitsterving staan. Dat is de beste manier om ons geld te investeren." Volgens cijfers van dierenorganisatie WWF verdwijnen er elk jaar 10.000 diersoorten.
Klimaatverandering
De wolharige mammoet leefde op de toendra- en permafrostgebieden van noordelijk Europa, Azië en Noord-Amerika voor de soort ongeveer tienduizend jaar geleden verdween. In 1993 rapporteerder Russische wetenschappers dat ze resten van mammoeten gevonden hadden op het eiland Wrangel, die gedateerd werden op 3.700 jaar geleden. Mammoeten stierven allicht uit door klimaatverandering, maar ook toedoen van de mens is niet uitgesloten.
Datum:15/07/2013
Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetenschap/article/detail/1669451/2013/07/15/Mammoeten-klonen-kunnen-we-het-en-willen-we-het-wel.dhtml
Mening:
Ik vind de titel van dit artikel heel goed gekozen, aangezien de eerste vraag die we ons stellen is: "Is de wetenschap van vandaag de dag reeds in staat om een mammoet te klonen?". Wij dromen graag over wat de wetenschap allemaal zou kunnen bereiken, en hier zitten we denk ik op het randje tussen droom en werkelijkheid. De tweede vraag die we ons zeker ook moeten stellen is het feit of we dit eigenlijk wel willen: willen we onszelf het recht/de verantwoordelijkheid toeëigenen om dieren die zoveel jaren geleden leefden weer "tot leven te wekken" en ze achter een tralies te stoppen in een dierentuin? Persoonlijk denk ik dat, als het al mogelijk is om dit te doen, het geen goed idee is om mammoeten weer tot leven te wekken. Elke diersoort die uitsterft sterft uit met een reden, hetzij door het feit dat ze niet genoeg aangepast zijn aan de nieuwe leefomstandigheden, hetzij door massa-extinctie. Wanneer we in deze natuurlijke levensloop aanpassingen gaan aanbrengen, dan proberen we eigenlijk baas te spelen over de wereld (voor zover we dat nu nog niet doen) en zelfs de tijd. Volgens mij komt daar weinig positiefs uit voort. De mammoeten zouden niet gelukkig kunnen leven achter een tralies en wij, ja, wij zouden een diersoort extra hebben in onze dierentuin om te bewonderen, maar waar stopt het? Welke diersoorten gaan ze klonen na de mammoet: een dino misschien? Ik begrijp niet zo goed waarom men dit wil doen, men zou inderdaad beter eens letten op de bedreigde diersoorten van onze eigen tijd en niet gewoon denken: oh, over zoveel jaar klonen we die ook wel.
In de Japanse hoofdstad Tokio wordt momenteel een 39.000 jaar oude mammoet tentoon gesteld. Het dier werd in mei gevonden onder een Siberische ijslaag en is enorm goed bewaard gebleven. De expositie doet de discussie opnieuw oplaaien of een uitgestorven diersoort tot leven wekken mogelijk is, en of dat überhaupt ethisch verantwoord zou zijn.
Mammoeten waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?
Adrian Lister, Natural History Museum
Het recentst ontdekte mammoetkarkas wordt sinds vorige week tentoongesteld in Japan. Aan de hand van spiervezels wordt geschat dat het dier tussen de vijftig en zestig jaar oud was toen het stierf. Onderzoekers vermoeden dat de mammoet in een diepe waterplas is gevallen, of vast kwam te zitten in moerasland. Op het karkas is nog haar en spierweefsel aanwezig en de wetenschappers die het dier gevonden hebben, waren naar verluidt zelfs in staat om een bloedstaal te nemen. Dat is nooit eerder gelukt bij een wolharige mammoet.
Controversiële expert
Het bloedstaal is naar het privélaboratorium van de controversiële Zuid-Koreaanse kloonexpert Hwang Woo-suk gestuurd. Die werkt samen met Russische wetenschappers aan het klonen van een mammoet. Semyn Grigoriev, de leider van het team dat de mammoet uitgroef, speculeerde eerder al dat vlakbij het karkas bloed gevonden werd dat intacte cellen bevat. "De vondst van het bloed geeft ons een goede kans om levende cellen te vinden die we dan kunnen gebruiken in ons project om een mammoet te klonen", aldus Grigoriev in de Britse krant The Guardian.
Legaal alternatief voor olifantenivoor
"De jacht op mammoetkorpsen is de voorbije jaren veranderd", zegt de Britse professor Adrian Lister uit. Lister werkt in het Londense Natural History Museum en is medeverantwoordelijk voor de tijdelijke Extinction-tentoonstelling. "Er werden de afgelopen vijf jaar evenveel mammoeten gevonden als in de voorbije vijftig. Dat ligt deels aan de klimaatverandering die de Siberische permafrost doet smelten, waardoor steeds meer karkassen onthuld worden. Maar steeds meer mensen beseffen dat het een lucratieve bezigheid is. Mammoetivoor is een legaal alternatief voor olifantenivoor."
"Maar elke keer dat er een redelijk goed geconserveerde mammoet ontdekt wordt", legt Lister uit, "herhalen mensen de bewering dat we we binnenkort in staat zullen zijn om de uitgestorven dieren te klonen. Ik betwijfel erg of we dat kunnen."
2 manieren om te klonen
Volgens Michael Hofreiter, moleculair bioloog aan York University, zijn er twee manieren waarop je zou kunnen proberen om een mammoet te klonen. "De eerste manier is simpel. Je zou de karkassen die we al opgegraven hebben kunnen analyseren in de hoop een cel te vinden waarin nog steeds een kern met levensvatbaar genoom zit. Daarna kan je de technieken gebruiken waarmee het schaap Dolly gekloond werd (in 1996, nvdr)."
"Die kern zou je dan in een olifantenembryo kunnen plaatsen en dat zou je dan kunnen implanteren in een vrouwelijke olifant, die later zou bevallen van een mammoet", gaat Hofreiter verder. "Het probleem is dat de mammoet vele duizenden jaren geleden uitstierf en dat de kans dat we een volledig levensvatbaar genoom vinden eigenlijk onbestaande is."
DNA samenstellen
Er is ook nog een andere aanpak. Je zou de restjes DNA die je vindt in verschillende karkassen kunnen gebruiken om het genoom van de mammoet in kaart te brengen. Daarna zou je volgens Lister dezelfde technieken kunnen gebruiken die momenteel al worden gebruikt om DNA te maken. Daarna zou je dat stukje DNA in een embryo van een Aziatische olifant, de dichtste levende verwant van de mammoet, kunnen plaatsen. Beetje bij beetje kan je zo het DNA in de embryo volledig verwisselen met dat van de mammoeten. Daarna zou die embryo in een vrouwelijke olifant geplaatst worden.
"Het moeilijke aan deze aanpak is dat olifanten en mammoeten elk ongeveer 4 miljard genen hebben in hun genomen", zegt Hoffreiter. "Je kan per keer maximum 1 miljoen genen in het embryo inbrengen, dus je zou dat proces 4.000 keer moeten herhalen om een volledig mammoetembryo te creëren." Bovendien is het implanteren van een mammoetembryo in een olifant ook al niet zonder risico. "Het is mogelijk dat de verschillen tussen een (Aziatische) olifant en een mammoet zo groot zijn dat het embryo niet levensvatbaar is in de olifant."
"Help de dieren die bedreigd zijn"
Maar ook ethisch zijn er hindernissen. "Mammoeten leken erg op olifanten", aldus Lister. "Het waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?"
"We moeten ons geld niet steken in projecten die werken aan het opnieuw tot leven wekken van uitgestorven dieren", aldus Lister. "We moeten die diersoorten helpen die nu op de rand van de uitsterving staan. Dat is de beste manier om ons geld te investeren." Volgens cijfers van dierenorganisatie WWF verdwijnen er elk jaar 10.000 diersoorten.
Klimaatverandering
De wolharige mammoet leefde op de toendra- en permafrostgebieden van noordelijk Europa, Azië en Noord-Amerika voor de soort ongeveer tienduizend jaar geleden verdween. In 1993 rapporteerder Russische wetenschappers dat ze resten van mammoeten gevonden hadden op het eiland Wrangel, die gedateerd werden op 3.700 jaar geleden. Mammoeten stierven allicht uit door klimaatverandering, maar ook toedoen van de mens is niet uitgesloten.
Datum:15/07/2013
Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetenschap/article/detail/1669451/2013/07/15/Mammoeten-klonen-kunnen-we-het-en-willen-we-het-wel.dhtml
Mening:
Ik vind de titel van dit artikel heel goed gekozen, aangezien de eerste vraag die we ons stellen is: "Is de wetenschap van vandaag de dag reeds in staat om een mammoet te klonen?". Wij dromen graag over wat de wetenschap allemaal zou kunnen bereiken, en hier zitten we denk ik op het randje tussen droom en werkelijkheid. De tweede vraag die we ons zeker ook moeten stellen is het feit of we dit eigenlijk wel willen: willen we onszelf het recht/de verantwoordelijkheid toeëigenen om dieren die zoveel jaren geleden leefden weer "tot leven te wekken" en ze achter een tralies te stoppen in een dierentuin? Persoonlijk denk ik dat, als het al mogelijk is om dit te doen, het geen goed idee is om mammoeten weer tot leven te wekken. Elke diersoort die uitsterft sterft uit met een reden, hetzij door het feit dat ze niet genoeg aangepast zijn aan de nieuwe leefomstandigheden, hetzij door massa-extinctie. Wanneer we in deze natuurlijke levensloop aanpassingen gaan aanbrengen, dan proberen we eigenlijk baas te spelen over de wereld (voor zover we dat nu nog niet doen) en zelfs de tijd. Volgens mij komt daar weinig positiefs uit voort. De mammoeten zouden niet gelukkig kunnen leven achter een tralies en wij, ja, wij zouden een diersoort extra hebben in onze dierentuin om te bewonderen, maar waar stopt het? Welke diersoorten gaan ze klonen na de mammoet: een dino misschien? Ik begrijp niet zo goed waarom men dit wil doen, men zou inderdaad beter eens letten op de bedreigde diersoorten van onze eigen tijd en niet gewoon denken: oh, over zoveel jaar klonen we die ook wel.