Barst
22nd May 2013, 21:22
Niemand kan echt multitasken (ook vrouwen niet)
Wie thuis en op het werk geen vijf klussen tegelijk kan opknappen, heet tegenwoordig een stumper – of nog erger: een man. U mag zich al die moeite en frustraties besparen: multitasken is gewoon onverstandig.
Boterhammen smeren, ondertussen met één oog naar de krant kijken, met het andere Facebook checken, het radionieuws over een treinramp volgen en je zoon aanporren om zich wat sneller aan te kleden. Zo begint de dag van een multitasker, zo verloopt hij verder op het werk met gelijktijdig e-mails checken, koffie tappen, telefoneren en vergaderingen voorbereiden, en zo eindigt hij, twitterend over een ergerlijk tv-programma terwijl je de strijk doet.
Klinkt bekend? We denken dat we ons net zo kunnen gedragen als een computer, die probleemloos en ongestraft verschillende programma’s tegelijkertijd kan laten draaien, maar we vergissen ons schromelijk. Voor pc’s kan multitasking geen kwaad, voor mensen is het niet gezond. Dat blijkt uit onderzoek van de Amerikaanse psychologen David Sanbonmatsu en David Strayer van de universiteit van Utah. Ze onderwierpen 310 proefpersonen, 176 vrouwen en 134 mannen, aan een rist experimenten. Op voorhand werd gevraagd wie zichzelf als een uitstekende multitasker zag en wie dat ook het vaakst in de praktijk bracht. De resultaten van het onderzoek waren vernietigend voor al degenen die zichzelf als een kei in het multitasken beschouwden: ze bleken het minst in staat om verschillende taken te combineren.
Om het vermogen om te multitasken bij hun proefpersonen te checken, onderwierpen Sanbonmatsu en Strayer hen aan hun test ‘Operation Span’. ‘Ze moesten rekensommen oplossen en tegelijkertijd een reeks letters onthouden’, zegt Sanbonmatsu. ‘De deelnemers moesten na afloop hun eigen vermogen om te multitasken nogmaals quoteren op een schaal van 0 tot 100.’
Daarnaast voerden de deelnemers praktische proeven uit, zoals telefoneren tijdens het rijden en het tezelfdertijd verschillende elektronische apparaten bedienen. Ze kregen ook vragenlijsten voorgeschoteld die peilden naar hun impulsiviteit en hun drang naar opwinding en sensatie. ‘Daaruit bleek al meteen dat mensen die zich snel vervelen en meer nood hebben aan prikkels van zichzelf vinden dat ze uitstekende multitaskers zijn, terwijl de testresultaten aantonen dat ze er geen kaas van gegeten hebben’, zegt David Strayer. ‘Dat zijn ook de mensen die tijdens het rijden uit pure verveling naar hun vrienden beginnen te bellen. Dat is heel verontrustend, want eigenlijk hebben ze daar de capaciteiten niet voor. 70 procent van de deelnemers schatte zichzelf hoog in en was ervan overtuigd ruim boven de gemiddelde multitasker uit te torenen, wat statistisch gezien eigenlijk onmogelijk is.’
Wie bleek dan wél in staat om verschillende taken tegelijk uit te voeren (25 procent van de testpersonen)? Mensen die totaal niet geïnteresseerd zijn in multitasken. ‘De verklaring is simpel’, zegt Strayer. ‘Die mensen laten zich niet door prikkels afleiden en zijn heel goed in staat om op één taak te focussen. Wie wel gevoelig is voor afleiding, laat zijn aandacht makkelijk uitwaaieren over alles wat er op zijn pad komt.’ Met andere woorden: wie zich moeilijk kan concentreren, springt van de hak op de tak en troost zich met de gedachte dat hij een uitstekende multitasker is.
David Sanbonmatsu vindt multitasken sowieso niet verstandig. ‘Het is veel beter om niet alles tegelijk, maar taak na taak uit te voeren. Multitasken levert soms gevaarlijke situaties op. Denk maar aan rijden en bellen op hetzelfde moment. Het maakt dan niet eens uit of je handenvrij belt of niet: je aandacht verslapt er toch door.’
En het hardnekkige verhaal dat vrouwen veel beter zijn in multitasken dan mannen? ‘Wij hebben in ons onderzoek geen enkel bewijs gevonden dat vrouwen betere multitaskers zijn’, zegt David Sanbonmatsu. Zijn Zweedse collega Timo Mäntylä, professor cognitieve psychologie aan de universiteit van Stockholm, vond nergens wetenschappelijk onderzoek naar geslachtsverschillen bij multitasken en regelde dan maar zijn eigen experiment. Hij rekruteerde 72 vrijwilligers, de helft mannen en de helft vrouwen. Hij liet hen op de computer multitasktests met getallen op verschillende schermen uitvoeren. Daarnaast organiseerde hij nog een aantal simultaan lopende proeven, waardoor de kandidaten het gevoel kregen dat ze in overdrive aan het multitasken waren. De resultaten waren verbijsterend. De vrouwen scoorden gemiddeld 74 procent. De beste multitaskers haalden vlot 85 procent. Het waren allemaal mannen.
Knack, 15-05-2013 (Jan Stevens)
Wie thuis en op het werk geen vijf klussen tegelijk kan opknappen, heet tegenwoordig een stumper – of nog erger: een man. U mag zich al die moeite en frustraties besparen: multitasken is gewoon onverstandig.
Boterhammen smeren, ondertussen met één oog naar de krant kijken, met het andere Facebook checken, het radionieuws over een treinramp volgen en je zoon aanporren om zich wat sneller aan te kleden. Zo begint de dag van een multitasker, zo verloopt hij verder op het werk met gelijktijdig e-mails checken, koffie tappen, telefoneren en vergaderingen voorbereiden, en zo eindigt hij, twitterend over een ergerlijk tv-programma terwijl je de strijk doet.
Klinkt bekend? We denken dat we ons net zo kunnen gedragen als een computer, die probleemloos en ongestraft verschillende programma’s tegelijkertijd kan laten draaien, maar we vergissen ons schromelijk. Voor pc’s kan multitasking geen kwaad, voor mensen is het niet gezond. Dat blijkt uit onderzoek van de Amerikaanse psychologen David Sanbonmatsu en David Strayer van de universiteit van Utah. Ze onderwierpen 310 proefpersonen, 176 vrouwen en 134 mannen, aan een rist experimenten. Op voorhand werd gevraagd wie zichzelf als een uitstekende multitasker zag en wie dat ook het vaakst in de praktijk bracht. De resultaten van het onderzoek waren vernietigend voor al degenen die zichzelf als een kei in het multitasken beschouwden: ze bleken het minst in staat om verschillende taken te combineren.
Om het vermogen om te multitasken bij hun proefpersonen te checken, onderwierpen Sanbonmatsu en Strayer hen aan hun test ‘Operation Span’. ‘Ze moesten rekensommen oplossen en tegelijkertijd een reeks letters onthouden’, zegt Sanbonmatsu. ‘De deelnemers moesten na afloop hun eigen vermogen om te multitasken nogmaals quoteren op een schaal van 0 tot 100.’
Daarnaast voerden de deelnemers praktische proeven uit, zoals telefoneren tijdens het rijden en het tezelfdertijd verschillende elektronische apparaten bedienen. Ze kregen ook vragenlijsten voorgeschoteld die peilden naar hun impulsiviteit en hun drang naar opwinding en sensatie. ‘Daaruit bleek al meteen dat mensen die zich snel vervelen en meer nood hebben aan prikkels van zichzelf vinden dat ze uitstekende multitaskers zijn, terwijl de testresultaten aantonen dat ze er geen kaas van gegeten hebben’, zegt David Strayer. ‘Dat zijn ook de mensen die tijdens het rijden uit pure verveling naar hun vrienden beginnen te bellen. Dat is heel verontrustend, want eigenlijk hebben ze daar de capaciteiten niet voor. 70 procent van de deelnemers schatte zichzelf hoog in en was ervan overtuigd ruim boven de gemiddelde multitasker uit te torenen, wat statistisch gezien eigenlijk onmogelijk is.’
Wie bleek dan wél in staat om verschillende taken tegelijk uit te voeren (25 procent van de testpersonen)? Mensen die totaal niet geïnteresseerd zijn in multitasken. ‘De verklaring is simpel’, zegt Strayer. ‘Die mensen laten zich niet door prikkels afleiden en zijn heel goed in staat om op één taak te focussen. Wie wel gevoelig is voor afleiding, laat zijn aandacht makkelijk uitwaaieren over alles wat er op zijn pad komt.’ Met andere woorden: wie zich moeilijk kan concentreren, springt van de hak op de tak en troost zich met de gedachte dat hij een uitstekende multitasker is.
David Sanbonmatsu vindt multitasken sowieso niet verstandig. ‘Het is veel beter om niet alles tegelijk, maar taak na taak uit te voeren. Multitasken levert soms gevaarlijke situaties op. Denk maar aan rijden en bellen op hetzelfde moment. Het maakt dan niet eens uit of je handenvrij belt of niet: je aandacht verslapt er toch door.’
En het hardnekkige verhaal dat vrouwen veel beter zijn in multitasken dan mannen? ‘Wij hebben in ons onderzoek geen enkel bewijs gevonden dat vrouwen betere multitaskers zijn’, zegt David Sanbonmatsu. Zijn Zweedse collega Timo Mäntylä, professor cognitieve psychologie aan de universiteit van Stockholm, vond nergens wetenschappelijk onderzoek naar geslachtsverschillen bij multitasken en regelde dan maar zijn eigen experiment. Hij rekruteerde 72 vrijwilligers, de helft mannen en de helft vrouwen. Hij liet hen op de computer multitasktests met getallen op verschillende schermen uitvoeren. Daarnaast organiseerde hij nog een aantal simultaan lopende proeven, waardoor de kandidaten het gevoel kregen dat ze in overdrive aan het multitasken waren. De resultaten waren verbijsterend. De vrouwen scoorden gemiddeld 74 procent. De beste multitaskers haalden vlot 85 procent. Het waren allemaal mannen.
Knack, 15-05-2013 (Jan Stevens)