Barst
29th November 2005, 00:28
EU hoeft zichzelf niet op de borst te kloppen over het suikerakkoord
Het was onvermijdelijk dat de Europese Unie een bres zou slaan in de muur rond haar suikerindustrie. De Wereldhandelsorganisatie had de unie al veroordeeld voor het bestaan van de tarieven, die suiker in Europa driemaal zo duur maakten als op de wereldmarkt. Komende juli zouden bovendien alle afspraken over de suikerindustrie komen te vervallen. Niets doen was geen optie. En zo is nu het laatste grootste landbouw-bastion in de EU aangepakt.
Maar het was pas na jaren uitstel en maandenlange koehandel dat de ministers van landbouw vorige week besloten de subsidie met 36 procent te verlagen. De bietenboeren in Nederland en in andere landen krijgen vier jaar de tijd zich aan te passen aan de nieuwe omstandigheden, daarbij geholpen door ruime financiële steun.
In Brussel zelf is irritatie over de inspanningen van de Britse voorzitter – die een neutrale positie zou moeten innemen – om het leed voor de eigen industrie te minimaliseren. Koehandel is een kenmerk van Europese onderhandelingen, maar deze Britse opstelling belooft weinig goeds voor de pogingen om nog dit jaar tot een akkoord te komen over de lange-termijnbegroting van de EU.
Nadelen zijn er echter ook. De arme landen die nu via speciale regelingen toegang hebben tot de Europese markt, zullen de gevolgen van het verlagen van de subsidies gaan merken. Vrijwel zeker kunnen grote suikerproducenten als Brazilië en Australië beter in staat zijn de nieuwe kansen in de EU te benutten dan de armste landen. Om die reden het akkoord afwijzen, zoals onder andere Novib heeft gedaan, is echter wat bizar. Protectionisme heeft ook de armste landen in de wereld weinig goeds gebracht.
Hét grote voordeel van het akkoord is dat de EU nu sterker staat in de onderhandelingen in de WTO over wereldhandel. De unie laat zien vermindering van subsidies serieus te nemen en dwingt zo andere landen, waaronder de VS en Japan, op dat vlak ook stappen te zetten.
Er is voor de EU echter geen reden om zichzelf op de borst te kloppen. Dit akkoord, hoe nodig ook, doet niet meer dan de suikerprijs in de EU te verlagen van driemaal de wereldprijs naar tweemaal de wereldprijs. Dat is een stap, maar slechts een halve stap. Voor bevordering van de wereldhandel en voor vermindering van de kosten voor de Europese burger, zal de EU verdere concessies moeten doen op landbouwgebied.
Trouw, 29-11-2005
Het was onvermijdelijk dat de Europese Unie een bres zou slaan in de muur rond haar suikerindustrie. De Wereldhandelsorganisatie had de unie al veroordeeld voor het bestaan van de tarieven, die suiker in Europa driemaal zo duur maakten als op de wereldmarkt. Komende juli zouden bovendien alle afspraken over de suikerindustrie komen te vervallen. Niets doen was geen optie. En zo is nu het laatste grootste landbouw-bastion in de EU aangepakt.
Maar het was pas na jaren uitstel en maandenlange koehandel dat de ministers van landbouw vorige week besloten de subsidie met 36 procent te verlagen. De bietenboeren in Nederland en in andere landen krijgen vier jaar de tijd zich aan te passen aan de nieuwe omstandigheden, daarbij geholpen door ruime financiële steun.
In Brussel zelf is irritatie over de inspanningen van de Britse voorzitter – die een neutrale positie zou moeten innemen – om het leed voor de eigen industrie te minimaliseren. Koehandel is een kenmerk van Europese onderhandelingen, maar deze Britse opstelling belooft weinig goeds voor de pogingen om nog dit jaar tot een akkoord te komen over de lange-termijnbegroting van de EU.
Nadelen zijn er echter ook. De arme landen die nu via speciale regelingen toegang hebben tot de Europese markt, zullen de gevolgen van het verlagen van de subsidies gaan merken. Vrijwel zeker kunnen grote suikerproducenten als Brazilië en Australië beter in staat zijn de nieuwe kansen in de EU te benutten dan de armste landen. Om die reden het akkoord afwijzen, zoals onder andere Novib heeft gedaan, is echter wat bizar. Protectionisme heeft ook de armste landen in de wereld weinig goeds gebracht.
Hét grote voordeel van het akkoord is dat de EU nu sterker staat in de onderhandelingen in de WTO over wereldhandel. De unie laat zien vermindering van subsidies serieus te nemen en dwingt zo andere landen, waaronder de VS en Japan, op dat vlak ook stappen te zetten.
Er is voor de EU echter geen reden om zichzelf op de borst te kloppen. Dit akkoord, hoe nodig ook, doet niet meer dan de suikerprijs in de EU te verlagen van driemaal de wereldprijs naar tweemaal de wereldprijs. Dat is een stap, maar slechts een halve stap. Voor bevordering van de wereldhandel en voor vermindering van de kosten voor de Europese burger, zal de EU verdere concessies moeten doen op landbouwgebied.
Trouw, 29-11-2005