T*ssa.Mertens
26th February 2013, 09:57
Steeds meer ouders die uit elkaar gaan, kiezen voor co-ouderschap. Volgens La Libre Belgique verdubbelde het aantal scheidende koppels dat voor die regeling koos tussen 2004 en 2010.
De wetgeving rond co-ouderschap werd in 2006 aangepast. Sindsdien werd er nadrukkelijker gestreefd naar een gedeeld ouderschap van de kinderen. Dat was bij de eerste gestemde wet in 1995 veel minder het geval. Als de ouders er niet uit raken, is co-ouderschap voor de rechter de eerste oplossing.
Verdubbeling
De cijfers komen van de Brusselse Liga voor Geestelijke Gezondheid. Die vergeleek vonnissen binnen het gerechtelijk arrondissement van Brussel en Charleroi uit de jaren 2004, 2007 en 2010. In 2004 resulteerde slechts 10 procent van de scheidingen in co-ouderschap. In 2010 bedroeg dat dus het dubbele, 20 procent.
Uit het onderzoek blijkt dat de ouders deze oplossing zelf ook verkiezen. Gaan koppels met kinderen met onderlinge toestemming uit elkaar, dan kiest 28,4 procent voor co-ouderschap. Vinden de ouders geen regeling, dan halveert meteen de kans op co-ouderschap.
Niet populairst
De keuze voor co-ouderschap steeg het sterkst tussen 2004 en 2007, vooral vlak na de wetswijziging van 2006. Hoewel er steeds meer voor co-ouderschap gekozen wordt, kiezen de meeste koppels die uit elkaar gaan nog voor een andere regeling. Daarin brengen de kinderen om de week het weekend door bij de vader. Ook voor de wetswijziging was dat al de populairste oplossing.
Bron: http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1339157/toepassing-co-ouderschap-is-verdubbeld-tussen-2004-en-2010.aspx (http://http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1339157/toepassing-co-ouderschap-is-verdubbeld-tussen-2004-en-2010.aspx)
Mening: Mijn mening hierover is vrij positief. Het is namelijk zo dat een kind bij beide moet thuis horen. Het moet zowel bij de echte mama als bij de echte papa dingen leren. Makkelijk zal het niet altijd zijn voor kinderen omdat wanneer men iets bij de mama niet mag en bij de papa wel, dan weten ze na een tijd niet goed meer wat wel en niet mag. Wanneer de ouders nog goed overeenkomen hierin, zal dit geen probleem worden want dan kunnen ze samen de regels een beetje bespreken. Indien de ouders niet overeenkomen, dan kan hier echter nog ruzie van komen. Wanneer het kind zegt: 'ja ik mag bij papa/mama dit wel...', dan kunnen de ouders hier ruzie overmaken. Ik vind het natuurlijk wel goed, dat de kinderen vooral bij de beide ouders kunnen zijn. De meeste kinderen leren toch van hun beide ouders.
De wetgeving rond co-ouderschap werd in 2006 aangepast. Sindsdien werd er nadrukkelijker gestreefd naar een gedeeld ouderschap van de kinderen. Dat was bij de eerste gestemde wet in 1995 veel minder het geval. Als de ouders er niet uit raken, is co-ouderschap voor de rechter de eerste oplossing.
Verdubbeling
De cijfers komen van de Brusselse Liga voor Geestelijke Gezondheid. Die vergeleek vonnissen binnen het gerechtelijk arrondissement van Brussel en Charleroi uit de jaren 2004, 2007 en 2010. In 2004 resulteerde slechts 10 procent van de scheidingen in co-ouderschap. In 2010 bedroeg dat dus het dubbele, 20 procent.
Uit het onderzoek blijkt dat de ouders deze oplossing zelf ook verkiezen. Gaan koppels met kinderen met onderlinge toestemming uit elkaar, dan kiest 28,4 procent voor co-ouderschap. Vinden de ouders geen regeling, dan halveert meteen de kans op co-ouderschap.
Niet populairst
De keuze voor co-ouderschap steeg het sterkst tussen 2004 en 2007, vooral vlak na de wetswijziging van 2006. Hoewel er steeds meer voor co-ouderschap gekozen wordt, kiezen de meeste koppels die uit elkaar gaan nog voor een andere regeling. Daarin brengen de kinderen om de week het weekend door bij de vader. Ook voor de wetswijziging was dat al de populairste oplossing.
Bron: http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1339157/toepassing-co-ouderschap-is-verdubbeld-tussen-2004-en-2010.aspx (http://http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1339157/toepassing-co-ouderschap-is-verdubbeld-tussen-2004-en-2010.aspx)
Mening: Mijn mening hierover is vrij positief. Het is namelijk zo dat een kind bij beide moet thuis horen. Het moet zowel bij de echte mama als bij de echte papa dingen leren. Makkelijk zal het niet altijd zijn voor kinderen omdat wanneer men iets bij de mama niet mag en bij de papa wel, dan weten ze na een tijd niet goed meer wat wel en niet mag. Wanneer de ouders nog goed overeenkomen hierin, zal dit geen probleem worden want dan kunnen ze samen de regels een beetje bespreken. Indien de ouders niet overeenkomen, dan kan hier echter nog ruzie van komen. Wanneer het kind zegt: 'ja ik mag bij papa/mama dit wel...', dan kunnen de ouders hier ruzie overmaken. Ik vind het natuurlijk wel goed, dat de kinderen vooral bij de beide ouders kunnen zijn. De meeste kinderen leren toch van hun beide ouders.