jorina
30th January 2013, 17:18
Niet regels zelf, maar hoe ouders ermee omgaan leidt tot verzet
Niet zozeer regels op zich veroorzaken protest, maar wel de manier waarop ouders met regels omgaan en hoe ze die communiceren. Dat blijkt uit onderzoek aan de vakgroep Ontwikkelings-, Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie van Gentse Universiteit.
Het onderzoek vertrok vanuit de theorie van de 'psychologische reactantie' uit de jaren zestig. Wanneer mensen zich bedreigd voelen in hun vrijheid, worden ze aangezet om die vrijheid te heroveren door net het tegenovergestelde te doen dan wat van hen verwacht wordt, zelfs als dat ten koste gaat van hun persoonlijke voorkeuren.
Introductie
"Uit één van de studies bleek dat wanneer jongeren slechte punten hebben, een dwingende reactie om meer te studeren een averechts effect zou hebben; de kans verkleinde dat de jongere een volgende keer effectief meer zou studeren", verduidelijkt doctoraatsstudent Stijn Van Petegem. Tijdens het onderzoek werden ongeveer 1.500 jongeren en 500 ouders bevraagd én er werd ook een experiment uitgevoerd. Daaruit bleek dat het cruciaal is hoe een regel of verzoek geïntroduceerd wordt.
"Wanneer je die op een dwingende en dreigende wijze communiceert, is de kans inderdaad groot dat de jongere zich bedreigd zal voelen in zijn vrijheid en het omgekeerde zal doen." Een positief alternatief kan de "autonomie ondersteunende communicatie" zijn, waarbij rekening gehouden wordt met behoeftes en het perspectief van een jongere.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/38/Kinderen/article/detail/1570560/2013/01/29/Niet-regels-zelf-maar-hoe-ouders-ermee-omgaan-leidt-tot-verzet.dhtml
Eigen mening: Iemand dwingen tot iets, lijkt me zeer normaal dat het tot een omgekeerd effect kan leiden. Zeker bij jongeren die in die tijdsperiode net iets opstandiger zijn tegen hun ouders dan in een andere periode. Het is tegelijkertijd ook niet de bedoeling dat je TE soft gaat zijn voor je kinderen, namelijk dat je ze nooit teleurstelling of pijn en verdriet laat meemaken, maar je moet ze ook niet te hard pushen. Er zou een gulden middenweg moeten gevonden worden, waarbij je je kinderen wel aanspoort om bepaalde zaken te ondernemen, zoals goede punten halen voor school, maar hou er rekening mee dat een kind nog altijd een kind is en dat ze ook eens liever buiten gaan spelen dan weeral te oefenen voor die aankomende tenniswedstrijd. Laat een kind kind zijn, maar voedt tegelijkertijd het kind wel zo op dat ze toch ook te maken krijgen met teleurstelling en verdriet. Probeer die gulden middenweg er dus in te vinden.
Niet zozeer regels op zich veroorzaken protest, maar wel de manier waarop ouders met regels omgaan en hoe ze die communiceren. Dat blijkt uit onderzoek aan de vakgroep Ontwikkelings-, Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie van Gentse Universiteit.
Het onderzoek vertrok vanuit de theorie van de 'psychologische reactantie' uit de jaren zestig. Wanneer mensen zich bedreigd voelen in hun vrijheid, worden ze aangezet om die vrijheid te heroveren door net het tegenovergestelde te doen dan wat van hen verwacht wordt, zelfs als dat ten koste gaat van hun persoonlijke voorkeuren.
Introductie
"Uit één van de studies bleek dat wanneer jongeren slechte punten hebben, een dwingende reactie om meer te studeren een averechts effect zou hebben; de kans verkleinde dat de jongere een volgende keer effectief meer zou studeren", verduidelijkt doctoraatsstudent Stijn Van Petegem. Tijdens het onderzoek werden ongeveer 1.500 jongeren en 500 ouders bevraagd én er werd ook een experiment uitgevoerd. Daaruit bleek dat het cruciaal is hoe een regel of verzoek geïntroduceerd wordt.
"Wanneer je die op een dwingende en dreigende wijze communiceert, is de kans inderdaad groot dat de jongere zich bedreigd zal voelen in zijn vrijheid en het omgekeerde zal doen." Een positief alternatief kan de "autonomie ondersteunende communicatie" zijn, waarbij rekening gehouden wordt met behoeftes en het perspectief van een jongere.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/38/Kinderen/article/detail/1570560/2013/01/29/Niet-regels-zelf-maar-hoe-ouders-ermee-omgaan-leidt-tot-verzet.dhtml
Eigen mening: Iemand dwingen tot iets, lijkt me zeer normaal dat het tot een omgekeerd effect kan leiden. Zeker bij jongeren die in die tijdsperiode net iets opstandiger zijn tegen hun ouders dan in een andere periode. Het is tegelijkertijd ook niet de bedoeling dat je TE soft gaat zijn voor je kinderen, namelijk dat je ze nooit teleurstelling of pijn en verdriet laat meemaken, maar je moet ze ook niet te hard pushen. Er zou een gulden middenweg moeten gevonden worden, waarbij je je kinderen wel aanspoort om bepaalde zaken te ondernemen, zoals goede punten halen voor school, maar hou er rekening mee dat een kind nog altijd een kind is en dat ze ook eens liever buiten gaan spelen dan weeral te oefenen voor die aankomende tenniswedstrijd. Laat een kind kind zijn, maar voedt tegelijkertijd het kind wel zo op dat ze toch ook te maken krijgen met teleurstelling en verdriet. Probeer die gulden middenweg er dus in te vinden.