Barst
21st December 2012, 03:47
Man eat man
‘We willen de werknemers van Turnhout bedanken voor de toegewijde inspanningen die zij leveren sinds Movetis in 2010 door Shire werd overgenomen.' Dat zei Roger Adsett, grote baas van Shire, begin november. Toch tof dat je grote baas af en toe een publiek schouderklopje uitdeelt. Alleen jammer dat die bedanking de voorbode van een afdanking was. Alle 63 werknemers van Shire-Turnhout werden vriendelijk bedankt voor bewezen diensten. Dat was vreemd omdat Movetis nog niet zo lang geleden veelbelovend was op het vlak van gastro-enterologie. Het bedrijf ontwikkelde en vermarkte een behandeling voor chronische constipatie bij vrouwen. Een innovatieve farmaspeler van bij ons dus.
Movetis was een succesverhaal waarbij het snel ging. In beide richtingen dan. In 2006 zag de onderneming het levenslicht. Drie jaar later noteerde het al op de beurs. Om één jaar later, in 2010, opnieuw van diezelfde beurs gehaald te worden. Niet dat niemand daar beter van werd, want het Brits-Ierse concern Shire had er meer dan vierhonderd miljoen euro voor veil.
De overnemer had een clausule ondertekend dat de activiteiten op zijn minst twee jaar zouden blijven bestaan in Turnhout. Klokslag twee jaar later, nu dus, staat iedereen op straat. De merknaam was al verdwenen, het bedrijf gaat nu ook onherroepelijk dicht. Balans? De oprichters en aandeelhouders zijn 428 miljoen euro rijker. Shire is een concurrent armer.
Wie dacht dat dit een uitzondering was, hoeft maar even een lijstje van klinkende namen te overlopen. Sony kocht Konica Minolta om het vervolgens op te doeken. Screensport, de Europese sportzender, viel in de handen van rivaal Eurosport die het in 1993 afvoerde. In oktober 2004 gingen SN Airlines en Virgin Express samen. Uiteraard mocht elk van de twee bedrijven zijn eigen identiteit houden. Tot 2006, toen enkel Brussels Airlines overbleef. Het failliete Rijk der Vrouw werd verkocht aan Tijdschriften Uitgeversmaatschappij. Die voerde de titel af en ging verder met Libelle. Corelio, de uitgever van deze krant, kocht Het Volk, en alle abonnees van Het Volk zijn nu lezers van Het Nieuwsblad . En sommige apothekers kopen een collega op om dan gewoon zijn vestiging op te doeken. Kwestie van de eigen afzetmarkt te vergroten. Dat er veel variaties zijn op dit verhaal, illustreert Gowalla. De top van het bedrijfje achter de app die je toeliet om je op fysieke locaties ‘in te checken' op het net, werd weggekaapt door Facebook. Drie maanden later gooide Gowalla de handdoek in de ring.
Ik vind het fout als de enige reden waarom het ene bedrijf het andere opeet, erin bestaat om het van de markt te halen. De voorbeelden hierboven illustreren dat hier een pervers mechanisme aan het werk is, want de vrije markt die de concurrentie moet stimuleren, beknot hier de concurrentie. Met als resultaat: minder keuze voor de klant en hogere prijzen. Net het omgekeerde van wat een kapitalistisch systeem moet bewerkstelligen.
Vandaag treedt een concurrentiewaakhond enkel op als een overname een dominante marktpositie creëert. Maar niet wanneer een bakker zijn rivaal overkoopt om hem te sluiten. Het is immers onmogelijk een intentieproces van een overnemer te maken. Dus, ziehier een probleem dat voorlopig zonder oplossing blijft en ons geld kost. Tenzij u een geniale inval hebt tijdens de kerst. Dan hoor ik het graag.
DS, 21-12-2012 (Lorin Van Parys)
‘We willen de werknemers van Turnhout bedanken voor de toegewijde inspanningen die zij leveren sinds Movetis in 2010 door Shire werd overgenomen.' Dat zei Roger Adsett, grote baas van Shire, begin november. Toch tof dat je grote baas af en toe een publiek schouderklopje uitdeelt. Alleen jammer dat die bedanking de voorbode van een afdanking was. Alle 63 werknemers van Shire-Turnhout werden vriendelijk bedankt voor bewezen diensten. Dat was vreemd omdat Movetis nog niet zo lang geleden veelbelovend was op het vlak van gastro-enterologie. Het bedrijf ontwikkelde en vermarkte een behandeling voor chronische constipatie bij vrouwen. Een innovatieve farmaspeler van bij ons dus.
Movetis was een succesverhaal waarbij het snel ging. In beide richtingen dan. In 2006 zag de onderneming het levenslicht. Drie jaar later noteerde het al op de beurs. Om één jaar later, in 2010, opnieuw van diezelfde beurs gehaald te worden. Niet dat niemand daar beter van werd, want het Brits-Ierse concern Shire had er meer dan vierhonderd miljoen euro voor veil.
De overnemer had een clausule ondertekend dat de activiteiten op zijn minst twee jaar zouden blijven bestaan in Turnhout. Klokslag twee jaar later, nu dus, staat iedereen op straat. De merknaam was al verdwenen, het bedrijf gaat nu ook onherroepelijk dicht. Balans? De oprichters en aandeelhouders zijn 428 miljoen euro rijker. Shire is een concurrent armer.
Wie dacht dat dit een uitzondering was, hoeft maar even een lijstje van klinkende namen te overlopen. Sony kocht Konica Minolta om het vervolgens op te doeken. Screensport, de Europese sportzender, viel in de handen van rivaal Eurosport die het in 1993 afvoerde. In oktober 2004 gingen SN Airlines en Virgin Express samen. Uiteraard mocht elk van de twee bedrijven zijn eigen identiteit houden. Tot 2006, toen enkel Brussels Airlines overbleef. Het failliete Rijk der Vrouw werd verkocht aan Tijdschriften Uitgeversmaatschappij. Die voerde de titel af en ging verder met Libelle. Corelio, de uitgever van deze krant, kocht Het Volk, en alle abonnees van Het Volk zijn nu lezers van Het Nieuwsblad . En sommige apothekers kopen een collega op om dan gewoon zijn vestiging op te doeken. Kwestie van de eigen afzetmarkt te vergroten. Dat er veel variaties zijn op dit verhaal, illustreert Gowalla. De top van het bedrijfje achter de app die je toeliet om je op fysieke locaties ‘in te checken' op het net, werd weggekaapt door Facebook. Drie maanden later gooide Gowalla de handdoek in de ring.
Ik vind het fout als de enige reden waarom het ene bedrijf het andere opeet, erin bestaat om het van de markt te halen. De voorbeelden hierboven illustreren dat hier een pervers mechanisme aan het werk is, want de vrije markt die de concurrentie moet stimuleren, beknot hier de concurrentie. Met als resultaat: minder keuze voor de klant en hogere prijzen. Net het omgekeerde van wat een kapitalistisch systeem moet bewerkstelligen.
Vandaag treedt een concurrentiewaakhond enkel op als een overname een dominante marktpositie creëert. Maar niet wanneer een bakker zijn rivaal overkoopt om hem te sluiten. Het is immers onmogelijk een intentieproces van een overnemer te maken. Dus, ziehier een probleem dat voorlopig zonder oplossing blijft en ons geld kost. Tenzij u een geniale inval hebt tijdens de kerst. Dan hoor ik het graag.
DS, 21-12-2012 (Lorin Van Parys)