Simon.Boddaert
28th November 2012, 06:50
BRUSSEL - Digoxine, een medicijn uit vingerhoedskruid dat al eeuwen aan hartlijders wordt voorgeschreven, is levensgevaarlijk voor mensen met ritmestoornissen.
‘We vermoedden al langer dat dit een riskant medicijn was', zegt de Brugse cardioloog Luc Missault over het hartmedicijn digoxine. ‘Nu is het ook zwart op wit bewezen.'
De waarschuwing, vandaag in het gereputeerde European Heart Journal, dat digoxine enkel nog mag worden voorgeschreven aan mensen met hartritmestoornissen als er geen alternatieven zijn, vindt de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad van de Belgische Cardiologische Liga ‘zeer relevant'. Een studie in het medische vakblad bewijst dat die patiënten er een levensbedreigende hartstilstand kunnen aan overhouden.
‘Dit bevestigt wat we al lang vreesden. De meeste Vlaamse cardiologen hadden daarom uit zichzelf al besloten om spaarzaam met het medicijn om te springen. Het wordt al enige tijd bijna niet meer gebruikt.'
Digoxine (doorgaans verkocht onder de merknaam Lanoxin, een product van GlaxoSmithKline) is van oorsprong een kruidengeneesmiddel, uit vingerhoedskruid gewonnen. Het middel doet het hart trager, krachtiger en regelmatiger slaan en werd vaak voorgeschreven aan mensen met hartfalen en voorkamerfibrillatie (VKF). Dat is een hartritmestoornis waarbij de boezems (voorkamers) van het hart veel te snel en veel te ongeregeld samentrekken, met als resultaat dat amper nog bloed wordt rondgepompt. Eén op de vier mensen krijgt tijdens zijn of haar leven met deze ritmestoornis te maken. ‘Soms is dat voorbijgaand, soms blijvend', zegt Missault.
In wezen is digoxine een goed medicijn, zegt de cardioloog, dat evenwel uiterst moeilijk is te doseren. ‘Het behandelvenster is erg nauw. Een beetje te veel digoxine in het bloed en het wordt al snel gevaarlijk.'
Daarom moeten mensen die het middel gebruiken, regelmatig hun bloed laten controleren. ‘Het probleem is dat digoxine de neiging heeft zich op te stapelen, zeker bij nierpatiënten. Te hoog gedoseerd kan het het hart stilleggen of fatale ritmestoornissen uitlokken.'
Om uit te vinden hoe vaak zoiets gebeurt, analyseerde Samy Claude Elayi van de universiteit van Kentucky het wedervaren van 4.060 VKF-patiënten die hadden meegedaan aan een grote studie naar de behandeling van hartritmestoornissen. Zijn doel was het eventuele verband te achterhalen tussen digoxinegebruik en voortijdig overlijden in deze groep patiënten. De resultaten logen er niet om. Onder digoxineslikkers bleek de oversterfte ruim veertig procent hoger te liggen, en de sterfte door ritmestoornissen zestig procent hoger. Elayi: ‘Concreet sterft onder VKF-patiënten die digoxine gebruiken, elke vijf jaar een patiënt op de zes extra, als je vergelijkt met VKF-patiënten die geen digoxine nemen. Dat werpt de vraag op of het wel een goed idee is om dit medicijn in deze patiëntengroep te blijven voorschrijven.'
Tot dusver was geen deugdelijk onderzoek gedaan naar het gebruik van digoxine door mensen met hartritmestoornissen, zegt Missault. Het medicijn was enkel goed getest bij mensen met hartfalen – een aandoening waarbij de kamers van het hart onvoldoende kracht hebben om bloed rond te pompen. ‘Voor deze groep heeft digoxine bewezen voordelen. Door mensen met terminaal hartfalen palliatief met digoxine te behandelen, kun je hun klachten verlichten zonder hun levensverwachting te bekorten.'
Volgens Elayi doen cardiologen er goed aan de hartslag van mensen met voorkamerfibrillatie voortaan met alternatieve medicatie zoals bètablokkers of calciumblokkers te normaliseren. In Vlaanderen doen de meeste cardiologen dat al, zegt Missault. ‘In de praktijk gebruikt nog hooguit één op de honderd patiënten digoxine. Dat zal er na vandaag wellicht één op de duizend worden.'
Mensen die digoxine nemen, hoeven volgens Missault overigens niet te panikeren. ‘Ze moeten hun arts de volgende keer als ze op controle gaan, vragen of het zin heeft het medicijn te blijven nemen. Elke arts moet dat nu voor elk van z'n patiënten zorgvuldig afwegen.'
Bron: De Standaard 28 november 2012
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121127_00384226
Eigen mening: Ik vind het zeer positief dat men dit eindelijk test op een ruim aantal mensen, en niet op een specifieke groep waarbij het medicijn wel voordelen heeft. Dit komt vaak voor bij geneesmiddelen, dat men de werking bij een combinatie van aandoeningen of de werking op langere termijn niet kent. Uiteindelijk moet men dan soms concluderen dat het zogenaamd wondermiddel niet zo geweldig is als ze eerst dachten!
‘We vermoedden al langer dat dit een riskant medicijn was', zegt de Brugse cardioloog Luc Missault over het hartmedicijn digoxine. ‘Nu is het ook zwart op wit bewezen.'
De waarschuwing, vandaag in het gereputeerde European Heart Journal, dat digoxine enkel nog mag worden voorgeschreven aan mensen met hartritmestoornissen als er geen alternatieven zijn, vindt de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad van de Belgische Cardiologische Liga ‘zeer relevant'. Een studie in het medische vakblad bewijst dat die patiënten er een levensbedreigende hartstilstand kunnen aan overhouden.
‘Dit bevestigt wat we al lang vreesden. De meeste Vlaamse cardiologen hadden daarom uit zichzelf al besloten om spaarzaam met het medicijn om te springen. Het wordt al enige tijd bijna niet meer gebruikt.'
Digoxine (doorgaans verkocht onder de merknaam Lanoxin, een product van GlaxoSmithKline) is van oorsprong een kruidengeneesmiddel, uit vingerhoedskruid gewonnen. Het middel doet het hart trager, krachtiger en regelmatiger slaan en werd vaak voorgeschreven aan mensen met hartfalen en voorkamerfibrillatie (VKF). Dat is een hartritmestoornis waarbij de boezems (voorkamers) van het hart veel te snel en veel te ongeregeld samentrekken, met als resultaat dat amper nog bloed wordt rondgepompt. Eén op de vier mensen krijgt tijdens zijn of haar leven met deze ritmestoornis te maken. ‘Soms is dat voorbijgaand, soms blijvend', zegt Missault.
In wezen is digoxine een goed medicijn, zegt de cardioloog, dat evenwel uiterst moeilijk is te doseren. ‘Het behandelvenster is erg nauw. Een beetje te veel digoxine in het bloed en het wordt al snel gevaarlijk.'
Daarom moeten mensen die het middel gebruiken, regelmatig hun bloed laten controleren. ‘Het probleem is dat digoxine de neiging heeft zich op te stapelen, zeker bij nierpatiënten. Te hoog gedoseerd kan het het hart stilleggen of fatale ritmestoornissen uitlokken.'
Om uit te vinden hoe vaak zoiets gebeurt, analyseerde Samy Claude Elayi van de universiteit van Kentucky het wedervaren van 4.060 VKF-patiënten die hadden meegedaan aan een grote studie naar de behandeling van hartritmestoornissen. Zijn doel was het eventuele verband te achterhalen tussen digoxinegebruik en voortijdig overlijden in deze groep patiënten. De resultaten logen er niet om. Onder digoxineslikkers bleek de oversterfte ruim veertig procent hoger te liggen, en de sterfte door ritmestoornissen zestig procent hoger. Elayi: ‘Concreet sterft onder VKF-patiënten die digoxine gebruiken, elke vijf jaar een patiënt op de zes extra, als je vergelijkt met VKF-patiënten die geen digoxine nemen. Dat werpt de vraag op of het wel een goed idee is om dit medicijn in deze patiëntengroep te blijven voorschrijven.'
Tot dusver was geen deugdelijk onderzoek gedaan naar het gebruik van digoxine door mensen met hartritmestoornissen, zegt Missault. Het medicijn was enkel goed getest bij mensen met hartfalen – een aandoening waarbij de kamers van het hart onvoldoende kracht hebben om bloed rond te pompen. ‘Voor deze groep heeft digoxine bewezen voordelen. Door mensen met terminaal hartfalen palliatief met digoxine te behandelen, kun je hun klachten verlichten zonder hun levensverwachting te bekorten.'
Volgens Elayi doen cardiologen er goed aan de hartslag van mensen met voorkamerfibrillatie voortaan met alternatieve medicatie zoals bètablokkers of calciumblokkers te normaliseren. In Vlaanderen doen de meeste cardiologen dat al, zegt Missault. ‘In de praktijk gebruikt nog hooguit één op de honderd patiënten digoxine. Dat zal er na vandaag wellicht één op de duizend worden.'
Mensen die digoxine nemen, hoeven volgens Missault overigens niet te panikeren. ‘Ze moeten hun arts de volgende keer als ze op controle gaan, vragen of het zin heeft het medicijn te blijven nemen. Elke arts moet dat nu voor elk van z'n patiënten zorgvuldig afwegen.'
Bron: De Standaard 28 november 2012
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121127_00384226
Eigen mening: Ik vind het zeer positief dat men dit eindelijk test op een ruim aantal mensen, en niet op een specifieke groep waarbij het medicijn wel voordelen heeft. Dit komt vaak voor bij geneesmiddelen, dat men de werking bij een combinatie van aandoeningen of de werking op langere termijn niet kent. Uiteindelijk moet men dan soms concluderen dat het zogenaamd wondermiddel niet zo geweldig is als ze eerst dachten!