LuytenLieselot
24th November 2012, 08:35
Alternatief wonen raakt niet van de grond
Over cohousing wordt zoveel gepraat dat je zou vergeten dat er nog maar én project gerealiseerd is in Vlaanderen. Enige stimulans van de overheid zou welkom zijn.
Dat er in Vlaanderen een groot tekort is aan betaalbare woningen, hoeft niet aan de beschikbare bouwgrond te liggen. Die is er nog genoeg, zegt de vastgoed- en bouwsector vrijdag in een brief aan de Vlaamse regering. Er moeten gewoon versneld woonuitbreidingsgebieden worden vrijgegeven, want vandaag is slechts 37 procent bebouwd.
Vlaams minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters (N-VA) wil daar niet zonder meer op ingaan. Het tijdperk van de massale verkavelingen lijkt stilaan op haar einde te komen, ‘verdichting' is het nieuwe toverwoord.
‘Cohousing', waarbij gezinnen samen huizen in aparte woningen en enkele ruimtes delen, past perfect in die visie. Politici en belangengroepen hebben er de mond van vol. Maar ook al lijkt iedereen overtuigd van de voordelen van cohousing op het vlak van ruimtelijke ordening, samenleving en milieu, in Vlaanderen komt het – in tegenstelling tot in andere landen – niet van de grond.
‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat wij benadeeld werden ten opzichte van de anderen', zegt Federico Bisschop van Cohousing Vinderhoute, voorlopig het enige echte cohousingproject in Vlaanderen. ‘Maar we hebben er veel tijd in gestopt en geluk gehad dat er toevallig heel wat expertise in onze groep zat.'
‘Mensen die zich aangetrokken voelen tot cohousing zijn van nature dromers, maar op een bepaald moment moet je harde beslissingen kunnen nemen', zegt zijn buurman Stijn Vanacker. ‘Daar loopt het vaak mis.'
Cohousing wordt in Vlaanderen niet bewust tegengewerkt, maar het wordt ook niet gestimuleerd. ‘In Nederland worden er subsidies uitgereikt voor professionele begeleiding', zegt Bisschop.
Ook op het vlak van ruimtelijke ordening kan er veel gebeuren. ‘Ik heb de indruk dat er nog voldoende bouwgrond is', zegt Bisschop. ‘Ons project ligt bijvoorbeeld in een binnengebied, een terrein omsloten door lintbebouwing. Zo zijn er nog veel beschikbaar. In Duitsland worden bepaalde gronden zelfs enkel verkocht aan groepen mensen.'
‘Maar dan moeten we wel af van het massale verkavelen', vindt hij. ‘Door bouwgronden in steeds kleinere stukjes te hakken, blijft er uiteindelijk geen open ruimte meer over. Met cohousing kun je een stuk dichter op elkaar wonen en toch voldoende open ruimte laten.'
Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche (SPA) is momenteel bezig ‘alle obstakels en rigide regeltjes die cohousing in de weg staan in kaart te brengen.' Minister Muyters vindt het een goede vorm van verdichting. ‘Maar er specifieke zones voor bepalen, zou de vrije keuze beknotten.'
Bron : www.de standaard.be
Eigen Mening:
Cohousing lijkt op het eerste zicht wel een ideale oplossing voor het tekort aan woningen, maar is dit wel zo? Ik denk niet dat het zo eenvoudig is om samen met andere gezinnen bepaalde ruimtes in je huis te delen. Hier zullen toch op voorhand duidelijke afspraken over gemaakt moeten worden. Zelf ben ik opgegroeied op het platteland, hier beginnen nu ook veel appartementsgebouwen te komen, maar zelfs wonen in je eigen appartement in zo een blok lijkt mij al een hele aanpassing. Want hier moet je ook al rekening houden met lawaai voor je buren of het feit dat je geen of een gedeelde tuin hebt. Als de regering natuurlijk subsidies zou toekennen aan deze projecten, dan kan dat mensen wel overhalen om hieraan deel te nemen. Ik denk dat er nog veel extra troeven nodig zijn om dit project voor een groot publiek aanlokkelijk te maken.
Over cohousing wordt zoveel gepraat dat je zou vergeten dat er nog maar én project gerealiseerd is in Vlaanderen. Enige stimulans van de overheid zou welkom zijn.
Dat er in Vlaanderen een groot tekort is aan betaalbare woningen, hoeft niet aan de beschikbare bouwgrond te liggen. Die is er nog genoeg, zegt de vastgoed- en bouwsector vrijdag in een brief aan de Vlaamse regering. Er moeten gewoon versneld woonuitbreidingsgebieden worden vrijgegeven, want vandaag is slechts 37 procent bebouwd.
Vlaams minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters (N-VA) wil daar niet zonder meer op ingaan. Het tijdperk van de massale verkavelingen lijkt stilaan op haar einde te komen, ‘verdichting' is het nieuwe toverwoord.
‘Cohousing', waarbij gezinnen samen huizen in aparte woningen en enkele ruimtes delen, past perfect in die visie. Politici en belangengroepen hebben er de mond van vol. Maar ook al lijkt iedereen overtuigd van de voordelen van cohousing op het vlak van ruimtelijke ordening, samenleving en milieu, in Vlaanderen komt het – in tegenstelling tot in andere landen – niet van de grond.
‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat wij benadeeld werden ten opzichte van de anderen', zegt Federico Bisschop van Cohousing Vinderhoute, voorlopig het enige echte cohousingproject in Vlaanderen. ‘Maar we hebben er veel tijd in gestopt en geluk gehad dat er toevallig heel wat expertise in onze groep zat.'
‘Mensen die zich aangetrokken voelen tot cohousing zijn van nature dromers, maar op een bepaald moment moet je harde beslissingen kunnen nemen', zegt zijn buurman Stijn Vanacker. ‘Daar loopt het vaak mis.'
Cohousing wordt in Vlaanderen niet bewust tegengewerkt, maar het wordt ook niet gestimuleerd. ‘In Nederland worden er subsidies uitgereikt voor professionele begeleiding', zegt Bisschop.
Ook op het vlak van ruimtelijke ordening kan er veel gebeuren. ‘Ik heb de indruk dat er nog voldoende bouwgrond is', zegt Bisschop. ‘Ons project ligt bijvoorbeeld in een binnengebied, een terrein omsloten door lintbebouwing. Zo zijn er nog veel beschikbaar. In Duitsland worden bepaalde gronden zelfs enkel verkocht aan groepen mensen.'
‘Maar dan moeten we wel af van het massale verkavelen', vindt hij. ‘Door bouwgronden in steeds kleinere stukjes te hakken, blijft er uiteindelijk geen open ruimte meer over. Met cohousing kun je een stuk dichter op elkaar wonen en toch voldoende open ruimte laten.'
Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche (SPA) is momenteel bezig ‘alle obstakels en rigide regeltjes die cohousing in de weg staan in kaart te brengen.' Minister Muyters vindt het een goede vorm van verdichting. ‘Maar er specifieke zones voor bepalen, zou de vrije keuze beknotten.'
Bron : www.de standaard.be
Eigen Mening:
Cohousing lijkt op het eerste zicht wel een ideale oplossing voor het tekort aan woningen, maar is dit wel zo? Ik denk niet dat het zo eenvoudig is om samen met andere gezinnen bepaalde ruimtes in je huis te delen. Hier zullen toch op voorhand duidelijke afspraken over gemaakt moeten worden. Zelf ben ik opgegroeied op het platteland, hier beginnen nu ook veel appartementsgebouwen te komen, maar zelfs wonen in je eigen appartement in zo een blok lijkt mij al een hele aanpassing. Want hier moet je ook al rekening houden met lawaai voor je buren of het feit dat je geen of een gedeelde tuin hebt. Als de regering natuurlijk subsidies zou toekennen aan deze projecten, dan kan dat mensen wel overhalen om hieraan deel te nemen. Ik denk dat er nog veel extra troeven nodig zijn om dit project voor een groot publiek aanlokkelijk te maken.