j*ckie.van.der.hoeven
14th November 2012, 22:48
De Belg is de grootste verbruiker van antischimmelpreparaten in Europa. Voorts schrijven artsen te vaak antibiotica voor met een te breed spectrum. Dat blijkt uit een doctoraatsstudie opgesteld aan de Universiteit Antwerpen.
In zijn proefschrift analyseerde onderzoeker Niels Adriaenssens van de Universiteit Antwerpen Europese cijfers over het totale ambulante antibioticagebruik en subgroepen ervan, tussen 1997 en 2009.
Adriaenssens vergeleek onder meer de consumptie van antischimmelpreparaten en antivirale middelen tussen de Europese lidstaten. Daaruit bleek een grote variatie, waarbij België per inwoner de grootste hoeveelheid antischimmelmiddelen blijkt te gebruiken. 'De oorzaak staat niet vast', zegt Adriaenssens, 'maar mogelijk speelden reclamecampagnes van de farma-industrie over bijvoorbeeld schimmelnagels een rol.'
Verder onderzocht Adriaenssens het antibioticagebruik. 'Het gebruik ervan is duidelijk seizoensgebonden, maar de seizoensvariatie daalt jaar na jaar. Dat kan wijzen op een verbeterd voorschrijfgedrag. Problematisch daarbij blijft dat er steeds meer gebruik wordt gemaakt van antibiotica met een te breed spectrum, zoals amoxicilline met clavulaanzuur, macroliden of chinolonen. In Griekenland gebruikt men bijvoorbeeld driemaal meer antibiotica dan in Zweden en is ook het aandeel breedspectrumantibiotica bijna tweemaal zo groot. Ook in Belgie is dat aandeel met bijna 50 procent erg hoog.'
'Wanneer te vaak breedspectrumantibiotica voorgeschreven wordt, verhoogt de kans op antibioticaresistentie, waardoor de antibiotica hun nut verliezen.'
In een tweede deel van zijn doctoraatsscriptie stelde Adriaenssens kwaliteitsindicatoren op om de voorschrijfkwaliteit te bekijken. Die kunnen de artsen helpen om het eigen voorschrijfgedrag te beoordelen en bij te sturen.
Bron: De Standaard
Datum: woensdag 14 november 2012, 18u13
Eigen mening:
Ik vind het goed dat we daar nog eens op worden gewezen, toch zou ik het geen sensibilisering noemen. Dat zou volgens mij niet werken. Zoals geschreven in het artikel is bij ons de antibioticaresistentie wellicht (te) hoog en daar moet iets aan gedaan worden. Ik vind het de dokter zijn taak om op gepaste momenten antibiotica voor te schrijven en dat uitdrukkelijk af te raden wanneer het niet noodzakelijk is.
In zijn proefschrift analyseerde onderzoeker Niels Adriaenssens van de Universiteit Antwerpen Europese cijfers over het totale ambulante antibioticagebruik en subgroepen ervan, tussen 1997 en 2009.
Adriaenssens vergeleek onder meer de consumptie van antischimmelpreparaten en antivirale middelen tussen de Europese lidstaten. Daaruit bleek een grote variatie, waarbij België per inwoner de grootste hoeveelheid antischimmelmiddelen blijkt te gebruiken. 'De oorzaak staat niet vast', zegt Adriaenssens, 'maar mogelijk speelden reclamecampagnes van de farma-industrie over bijvoorbeeld schimmelnagels een rol.'
Verder onderzocht Adriaenssens het antibioticagebruik. 'Het gebruik ervan is duidelijk seizoensgebonden, maar de seizoensvariatie daalt jaar na jaar. Dat kan wijzen op een verbeterd voorschrijfgedrag. Problematisch daarbij blijft dat er steeds meer gebruik wordt gemaakt van antibiotica met een te breed spectrum, zoals amoxicilline met clavulaanzuur, macroliden of chinolonen. In Griekenland gebruikt men bijvoorbeeld driemaal meer antibiotica dan in Zweden en is ook het aandeel breedspectrumantibiotica bijna tweemaal zo groot. Ook in Belgie is dat aandeel met bijna 50 procent erg hoog.'
'Wanneer te vaak breedspectrumantibiotica voorgeschreven wordt, verhoogt de kans op antibioticaresistentie, waardoor de antibiotica hun nut verliezen.'
In een tweede deel van zijn doctoraatsscriptie stelde Adriaenssens kwaliteitsindicatoren op om de voorschrijfkwaliteit te bekijken. Die kunnen de artsen helpen om het eigen voorschrijfgedrag te beoordelen en bij te sturen.
Bron: De Standaard
Datum: woensdag 14 november 2012, 18u13
Eigen mening:
Ik vind het goed dat we daar nog eens op worden gewezen, toch zou ik het geen sensibilisering noemen. Dat zou volgens mij niet werken. Zoals geschreven in het artikel is bij ons de antibioticaresistentie wellicht (te) hoog en daar moet iets aan gedaan worden. Ik vind het de dokter zijn taak om op gepaste momenten antibiotica voor te schrijven en dat uitdrukkelijk af te raden wanneer het niet noodzakelijk is.