jeroen.vandyck
1st November 2012, 20:33
BRUSSEL , 31 oktober 2012(IPS ) —De speciale gezant van de Verenigde Naties (VN) voor het Recht op Voeding, de Belg Olivier De Schutter, waarschuwt dat de visgronden van ontwikkelingslanden beschermd moeten worden tegen overbevissing.
.Artisanale vissers in ontwikkelingslanden, die afhankelijkheid zijn van hun vangst voor hun overleven, vormen geen partij voor industriële en hoogtechnologische vissersschepen die voor hun kusten komen vissen.
De Schutter vergelijkt de praktijk met een ander probleem voor de voedselveiligheid, landroof. Daarbij worden grote stukken landbouwareaal gebruikt voor exportgewassen. "Oceaanroof, in de vorm van schimmige akkoorden die kleinschalige vissers schaden, ongerapporteerde vangst en het binnendringen van beschermde gebieden, kan een even grote bedreiging vormen", zei hij bij de presentatie van een nieuw rapport over visserij.
Regels overtreden
"Zonder snelle actie om de wateren te beschermen tegen niet-duurzame praktijken zullen de visbestanden niet langer hun kritieke rol kunnen spelen om de voeding van miljoenen mensen te verzekeren", zei hij. Zeker nu de landbouw onder toenemende druk staat, kijken steeds meer mensen naar rivieren, meren en oceanen om voldoende eiwitten te vinden.
"Het is duidelijk dat, naarmate vis steeds schaarser wordt, vissersschepen steeds meer in de verleiding komen om de regels te ontwijken", zei De Schutter. Hij pleit daarom voor meer controle op de vergunningen van vissersboten en op hun vangst, om illegale en ongerapporteerde vangst te vermijden.
Kleine vissers
Bovendien moet er rekening gehouden worden met de rechten van kleine vissers. Zij vangen niet alleen meer vis per liter brandstof, maar werpen ook veel minder dode vissen terug in zee. Die praktijk van "bijvangst" is erg problematisch op industriële vissersboten.
"Industriële visserij in verre wateren mag een optie lijken die economisch zin heeft", zegt hij, "maar dat is enkel zo omdat de vloten veel subsidies krijgen van hun thuisland terwijl de milieukosten die ze veroorzaken door overbevissing en vernieling van natuurlijke rijkdommen elders worden afgewenteld. De toekomstige generaties zullen de prijs betalen als de oceanen leeg zijn."
De Schutter pleit voor een symbiose tussen de industriële visserij en de rechten van de kleinschalige vissers en kustgemeenschappen, voor wie de visserij levensnoodzakelijk is. Daarvoor moeten exclusieve zones gecreëerd worden voor de kleine vissers, en moet hard opgetreden worden tegen inbreuken van de industriële vissersvloten.
(www.mo.be)
mening: Strengere regels voor visserij zijn noodzakelijk, maar lijken utopisch. Multinationals profiteren dikwijls van landen waar de overheid niet sterk staat of gewoonweg omkoopbaar is om de plaatselijke bewoners te bestelen van hun natuurlijke rijkdommen. Dat deze visserijvloten dan nog eens gesubsidieerd worden en een enorme ravage aanrichten is weer een triest voorbeeld van het feit dat economie nog steeds primeert op het welzijn van de aarde en zijn bewoners.
.Artisanale vissers in ontwikkelingslanden, die afhankelijkheid zijn van hun vangst voor hun overleven, vormen geen partij voor industriële en hoogtechnologische vissersschepen die voor hun kusten komen vissen.
De Schutter vergelijkt de praktijk met een ander probleem voor de voedselveiligheid, landroof. Daarbij worden grote stukken landbouwareaal gebruikt voor exportgewassen. "Oceaanroof, in de vorm van schimmige akkoorden die kleinschalige vissers schaden, ongerapporteerde vangst en het binnendringen van beschermde gebieden, kan een even grote bedreiging vormen", zei hij bij de presentatie van een nieuw rapport over visserij.
Regels overtreden
"Zonder snelle actie om de wateren te beschermen tegen niet-duurzame praktijken zullen de visbestanden niet langer hun kritieke rol kunnen spelen om de voeding van miljoenen mensen te verzekeren", zei hij. Zeker nu de landbouw onder toenemende druk staat, kijken steeds meer mensen naar rivieren, meren en oceanen om voldoende eiwitten te vinden.
"Het is duidelijk dat, naarmate vis steeds schaarser wordt, vissersschepen steeds meer in de verleiding komen om de regels te ontwijken", zei De Schutter. Hij pleit daarom voor meer controle op de vergunningen van vissersboten en op hun vangst, om illegale en ongerapporteerde vangst te vermijden.
Kleine vissers
Bovendien moet er rekening gehouden worden met de rechten van kleine vissers. Zij vangen niet alleen meer vis per liter brandstof, maar werpen ook veel minder dode vissen terug in zee. Die praktijk van "bijvangst" is erg problematisch op industriële vissersboten.
"Industriële visserij in verre wateren mag een optie lijken die economisch zin heeft", zegt hij, "maar dat is enkel zo omdat de vloten veel subsidies krijgen van hun thuisland terwijl de milieukosten die ze veroorzaken door overbevissing en vernieling van natuurlijke rijkdommen elders worden afgewenteld. De toekomstige generaties zullen de prijs betalen als de oceanen leeg zijn."
De Schutter pleit voor een symbiose tussen de industriële visserij en de rechten van de kleinschalige vissers en kustgemeenschappen, voor wie de visserij levensnoodzakelijk is. Daarvoor moeten exclusieve zones gecreëerd worden voor de kleine vissers, en moet hard opgetreden worden tegen inbreuken van de industriële vissersvloten.
(www.mo.be)
mening: Strengere regels voor visserij zijn noodzakelijk, maar lijken utopisch. Multinationals profiteren dikwijls van landen waar de overheid niet sterk staat of gewoonweg omkoopbaar is om de plaatselijke bewoners te bestelen van hun natuurlijke rijkdommen. Dat deze visserijvloten dan nog eens gesubsidieerd worden en een enorme ravage aanrichten is weer een triest voorbeeld van het feit dat economie nog steeds primeert op het welzijn van de aarde en zijn bewoners.