Bart.Wielockx
26th October 2012, 15:17
Nieuwe staart hagedis is anders
Wanneer een hagedis zijn staart verliest, dan is diegene die er opnieuw aangroeit niet identiek aan de originele. Dat meldt het Amerikaanse tijdschrift voor biologie The Anatomical Record.
Het blijft een van de leukere weetjes uit de biologieles: wanneer een hagedis wordt gegrepen door een roofdier, dan weet hij soms toch nog te ontsnappen. Hagedissen beschikken namelijk over de opmerkelijke eigenschap dat hun staart gemakkelijk afbreekt wanneer hij wordt vastgegrepen en dat hij nadien opnieuw aangroeit. Een team onderzoekers van de Arizona State University en de University of Arizona heeft nu ontdekt dat de nieuwe staart op anatomisch vlak een aantal opmerkelijke verschillen vertoond met het oorspronkelijke exemplaar.
'De nieuwe staart is geen perfecte replica van de oude,' zegt Rebecca Fisher, lid van het onderzoeksteam. 'Er zijn een paar duidelijke verschillen. De nieuwe staart heeft bijvoorbeeld geen ruggengraat, maar wordt gedragen door een strookje kraakbeen. Daarnaast zijn de spieren in de nieuwe staart ook veel langer dan die van de oude.' Dit maakt dat de nieuwe staart minder flexibel is dan de oude.
De bevindingen van het team zijn gebaseerd op een studie van de roodkeelanolis (Anolis carolinensis). De onderzoekers hopen dat onderzoek naar de manier waarop hagedissen weefsel opnieuw kunnen laten aangroeien, nuttig kan zijn om een methode te ontwikkelen waarbij ook menselijk weefsel zou kunnen worden hersteld.
Bron: http://eoswetenschap.eu/artikel/nieuwe-staart-hagedis-anders
Eigen mening:
Als kind heb je geleerd dat een hagedis zijn staart kan verliezen in een gevecht. Later kom je te weten dat deze staart zelfs terug kan aangroeien. Persoonlijk vond ik dit een bijzonder fenomeen zonder hierbij verder na te denken over de eventuele verschillen.
Nu blijkt dat er wel degelijk een fundamenteel verschil is tussen de twee staarten. Op zich niet zo heel speciaal maar het feit dat een organisme op zulke manier evolueren is toch op zijn minst opmerkelijk. Laten we hopen dat deze nieuwe ontdekkingen ook zijn (toekomstige) voordelen heeft voor de mens.
Wanneer een hagedis zijn staart verliest, dan is diegene die er opnieuw aangroeit niet identiek aan de originele. Dat meldt het Amerikaanse tijdschrift voor biologie The Anatomical Record.
Het blijft een van de leukere weetjes uit de biologieles: wanneer een hagedis wordt gegrepen door een roofdier, dan weet hij soms toch nog te ontsnappen. Hagedissen beschikken namelijk over de opmerkelijke eigenschap dat hun staart gemakkelijk afbreekt wanneer hij wordt vastgegrepen en dat hij nadien opnieuw aangroeit. Een team onderzoekers van de Arizona State University en de University of Arizona heeft nu ontdekt dat de nieuwe staart op anatomisch vlak een aantal opmerkelijke verschillen vertoond met het oorspronkelijke exemplaar.
'De nieuwe staart is geen perfecte replica van de oude,' zegt Rebecca Fisher, lid van het onderzoeksteam. 'Er zijn een paar duidelijke verschillen. De nieuwe staart heeft bijvoorbeeld geen ruggengraat, maar wordt gedragen door een strookje kraakbeen. Daarnaast zijn de spieren in de nieuwe staart ook veel langer dan die van de oude.' Dit maakt dat de nieuwe staart minder flexibel is dan de oude.
De bevindingen van het team zijn gebaseerd op een studie van de roodkeelanolis (Anolis carolinensis). De onderzoekers hopen dat onderzoek naar de manier waarop hagedissen weefsel opnieuw kunnen laten aangroeien, nuttig kan zijn om een methode te ontwikkelen waarbij ook menselijk weefsel zou kunnen worden hersteld.
Bron: http://eoswetenschap.eu/artikel/nieuwe-staart-hagedis-anders
Eigen mening:
Als kind heb je geleerd dat een hagedis zijn staart kan verliezen in een gevecht. Later kom je te weten dat deze staart zelfs terug kan aangroeien. Persoonlijk vond ik dit een bijzonder fenomeen zonder hierbij verder na te denken over de eventuele verschillen.
Nu blijkt dat er wel degelijk een fundamenteel verschil is tussen de twee staarten. Op zich niet zo heel speciaal maar het feit dat een organisme op zulke manier evolueren is toch op zijn minst opmerkelijk. Laten we hopen dat deze nieuwe ontdekkingen ook zijn (toekomstige) voordelen heeft voor de mens.