jeroen.vandyck
8th October 2012, 20:27
Ronny Edry van 'Israel Loves Iran'
6 oktober 2012(MO* ) —In het straatbeeld van Tel Aviv in Israël duiken posters op met slogans als "'Niet bereid om in uw oorlog te sterven' Hatef, Iraans soldaat". De Israëlische grafische vormgever Ronny Edry ligt aan de basis van de campagne 'Israel Loves Iran'. Sinds maart biedt Edry weerwerk aan de oorlogstaal van de Israëlische en Iraanse overheid. Hij verspreidt een positieve boodschap: burgers aan weerszijden weigeren mee te stappen in de opbouw naar een militair conflict.
Donderdag, New York. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties wordt er nog eens aan herinnerd: Israëlisch eerste minister Benjamin Netanyahu wil een 'rode lijn' vastleggen voor het Iraanse nucleair programma, en Teheran riskeert een militair ingrijpen als ze deze limiet overschrijdt. De Iraans-Israëlische spanningen staan hoog op de internationale agenda, sinds midden augustus berichten opdoken dat de Israëlische regering een inval voorbereidt voor de Amerikaanse presidentsverkiezing in november.
De laatste weken zijn een déjà vu van wat zich in maart afspeelde. ook toen stonden Israëlische en internationale media bol van berichten over een gepland militair ingrijpen in Iran. Bij de Israëlische burger begon er zich iets te roeren. Grafische vormgever Ronny Edry (41) plaatste een foto online vanuit zijn studio in Tel Aviv: een poster van hem en zijn dochter met als opschrift “Iraniërs, we zullen nooit jullie land bombarderen. We houden van jullie”.
Edry raakte een gevoelige snaar. Een half jaar later heeft zijn Facebook-pagina ‘Israel Loves Iran’ 85.000 volgers en wordt de grafische vormgever elke dag wakker met een overvolle inbox. Israëlische én Iraanse burgers onderschrijven zijn boodschap dat de bevolking een oorlog verafschuwt. MO* vroeg hem naar het succes van de campagne, en of die ook politiek iets kan teweegbrengen.
Beginnen bij het begin: wat lag aan de basis van de campagne?
Ronny Edry: Ik had aanvankelijk helemaal niet het idee om een campagne op te starten. Toen ik in maart de foto van mij met mijn dochter op Facebook plaatste, was dit een eenmalige actie. Maar de poster werd onmiddellijk gedeeld, vrienden klikten op de 'Vind ik leuk'-knop en de bal ging aan het rollen. Het was erg onverwacht en spontaan. In minder dan een dag kreeg ik reacties vanuit Iran zelf van mensen die hun steun betuigden voor de actie.
Sindsdien ontwerp ik de posters stuk per stuk. Elke poster is uniek. Israëli’s, Iraniërs en anderen sturen foto’s op met een boodschap bij en die zetten wij om in een mooi design. Ik verander nooit de boodschap maar maak de poster zo aantrekkelijk mogelijk. Het resultaat wordt op het internet geplaatst en sinds enkele weken ook in de straten van Tel Aviv verspreid. We hebben ondertussen ook twee miljoen unieke bezoekers per week op de pagina.
Waarom krijgt deze specifieke campagne zoveel reactie?
Ronny Edry: Als ontwerper denk ik dat het ontwerp sexy moet zijn, alsof je schoenen adverteert. Mensen moeten de poster met elkaar willen delen. Er is een gelijkaardige campagne opgestart onder de naam 'Romancing the Border' dat het conflict tussen India en Pakistan aanklaagt. Kort geleden sprak ik met de organisatoren. Zij hebben geen grafische vormgever in huis, vertelden ze, en de foto’s worden ook niet gedeeld. Het draait volledig om de kracht van het beeld.
Je lanceerde enkele weken geleden een nieuw ontwerp, met als opschrift "Niet bereid om in uw oorlog te sterven". Waarom deze nieuwe, erg expliciete slogan?
Ronny Edry: De dreiging is enkel groter geworden in de laatste maanden. We beslisten om de campagne op te voeren. Niet enkel de slogan is anders; de hele campagne is ook geëvolueerd. Sinds de lancering van het nieuwe ontwerp ontvangen we een instroom aan foto’s vanuit Iran zelf. Voordien waren het vooral Iraniërs die in het buitenland wonen; expats of mensen uit de diaspora die hun steun betuigden. Nu publiceren we meer en meer posters van eigenlijke Iraanse burgers. Voor mij toont dit aan dat er een nieuwe band ontstaat tussen de twee groepen: een vertrouwensband.
Ik was twee weken geleden op een conferentie in München en een Iraniër sprak me aan: hij vertelde dat iedereen in Teheran weet heeft van de campagne – iedereen heeft de pagina minstens een keer gezien. Alleen: Iraniërs zijn nog steeds bang om op de 'Vind ik leuk'-knop te duwen; ze zijn bang om het te delen.
Toch heeft niet iedereen internet. Is dit een initiatief voor de 'happy few'?
Ronny Edry: Het initiatief komt van een beperkt deel van de bevolking, ja. De jongeren, de progressieven, en zij die Facebook hebben. Daarom verspreiden we sinds enkele weken de nieuwe posters ook op straat: om alle Israëlische burgers te kunnen bereiken. Voorlopig doen we dit enkel in Tel Aviv; maar andere steden in Israël kunnen volgen. Een levensgrote foto van een Iraanse soldaat op de zijkant van een Israëlisch bushokje in Tel Aviv: dat is een ijzersterk signaal.
Die ene foto is trouwens de sterkste tot nu toe: we kregen hem toegestuurd door Hatef, een soldaat in het Iraanse leger. Hij vertelde me over mail dat hij zich probeerde los te maken van het beeld dat mensen van de Iraanse legermacht hebben: "Ik ben niet enkel soldaat, ik ben ook vader. En als vader ben ik tegen een toekomstige oorlog," schreef hij. Die poster is voor mij erg belangrijk.
De media in Israël en Iran staat dagelijks bol van onheilspellende berichten. Denk je dat dit verklaart waarom de campagne zoveel reactie krijgt: mensen zijn ongerust?
Ronny Edry: Volgens mij komt het omdat er voordien zo’n duidelijk gebrek was aan communicatie. Er was geen manier, geen forum om uit te drukken dat we de Iraniërs respecteren en oorlog afkeuren. Dat is de kracht van de campagne: dit zijn twee landen op de rand van oorlog, en plots beginnen hun bevolkingen spontaan te communiceren met elkaar. Het voelt alsof we een muur hebben gesloopt, alsof het gordijn is gevallen.
Maar het is ook een toonbeeld van de nieuwe generatie in het Midden-Oosten: een generatie die niet zo hartstochtelijk bezig is met grenzen, territorium of religie. Zij willen gewoon in vrede leven. En de campagne verleent hen een stem om dit te uiten.
Eerste minister Benjamin Netanyahu lijkt daarentegen vastberaden om militair in te grijpen in Iran. Kan een initiatief zoals het jouwe dan ooit de politieke krachten doorbreken?
Ronny Edry: Kijk, rechtstreekse kritiek op de overheden gaat diens acties niet veranderen, denk ik. Ik heb het gevoel dat dit is wat de Israëlische en Iraanse overheid doen: ze spelen een spel van wederzijdse bedreigingen en escalerende oorlogstaal. Dat is het politieke spel en ik probeer daar niet in verzeild te geraken.
Wij hebben een ander doel voor ogen. Als miljoenen mensen over de grenzen heen elkaar zo’n berichten beginnen sturen, ondanks het discours in media en politiek, dan bouw je een vertrouwen op. De meeste Israëli’s zijn bang voor Iran. Die angst proberen we te doorbreken door positieve beelden te tonen.
Meer dan eens toonde Google onze posters bij de eerste resultaten als je 'Israël Iran' intypte in de zoekmachine. Dat brengt een verandering in perceptie teweeg – over heel de wereld. Het beïnvloedt hoe mensen denken over het conflict. Om de aanhoudende angst te doorbreken moet je mensen tonen dat de onheilspellend berichten maar een deel van de realiteit zijn. Wij concentreren ons daarop.
Daarbij: politici zijn ook gevoelig voor de kracht van het getal. Zolang de actie groeit, blijf ik denken: wie weet heeft dit toch een effect op de politiek.
(www.mo.be)
mening: Leuk om ook eens een ander geluid uit het Midden-Oosten te horen. De sociale media spelen meer en meer een belangrijke rol in situaties waarin de politiek het laat afweten. Mensen verenigen zich om samen oplossingen te zoeken voor tal van problemen zoals oorlog, de eurocrisis, het klimaat,... Ik vind dit een zeer positieve evolutie.
6 oktober 2012(MO* ) —In het straatbeeld van Tel Aviv in Israël duiken posters op met slogans als "'Niet bereid om in uw oorlog te sterven' Hatef, Iraans soldaat". De Israëlische grafische vormgever Ronny Edry ligt aan de basis van de campagne 'Israel Loves Iran'. Sinds maart biedt Edry weerwerk aan de oorlogstaal van de Israëlische en Iraanse overheid. Hij verspreidt een positieve boodschap: burgers aan weerszijden weigeren mee te stappen in de opbouw naar een militair conflict.
Donderdag, New York. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties wordt er nog eens aan herinnerd: Israëlisch eerste minister Benjamin Netanyahu wil een 'rode lijn' vastleggen voor het Iraanse nucleair programma, en Teheran riskeert een militair ingrijpen als ze deze limiet overschrijdt. De Iraans-Israëlische spanningen staan hoog op de internationale agenda, sinds midden augustus berichten opdoken dat de Israëlische regering een inval voorbereidt voor de Amerikaanse presidentsverkiezing in november.
De laatste weken zijn een déjà vu van wat zich in maart afspeelde. ook toen stonden Israëlische en internationale media bol van berichten over een gepland militair ingrijpen in Iran. Bij de Israëlische burger begon er zich iets te roeren. Grafische vormgever Ronny Edry (41) plaatste een foto online vanuit zijn studio in Tel Aviv: een poster van hem en zijn dochter met als opschrift “Iraniërs, we zullen nooit jullie land bombarderen. We houden van jullie”.
Edry raakte een gevoelige snaar. Een half jaar later heeft zijn Facebook-pagina ‘Israel Loves Iran’ 85.000 volgers en wordt de grafische vormgever elke dag wakker met een overvolle inbox. Israëlische én Iraanse burgers onderschrijven zijn boodschap dat de bevolking een oorlog verafschuwt. MO* vroeg hem naar het succes van de campagne, en of die ook politiek iets kan teweegbrengen.
Beginnen bij het begin: wat lag aan de basis van de campagne?
Ronny Edry: Ik had aanvankelijk helemaal niet het idee om een campagne op te starten. Toen ik in maart de foto van mij met mijn dochter op Facebook plaatste, was dit een eenmalige actie. Maar de poster werd onmiddellijk gedeeld, vrienden klikten op de 'Vind ik leuk'-knop en de bal ging aan het rollen. Het was erg onverwacht en spontaan. In minder dan een dag kreeg ik reacties vanuit Iran zelf van mensen die hun steun betuigden voor de actie.
Sindsdien ontwerp ik de posters stuk per stuk. Elke poster is uniek. Israëli’s, Iraniërs en anderen sturen foto’s op met een boodschap bij en die zetten wij om in een mooi design. Ik verander nooit de boodschap maar maak de poster zo aantrekkelijk mogelijk. Het resultaat wordt op het internet geplaatst en sinds enkele weken ook in de straten van Tel Aviv verspreid. We hebben ondertussen ook twee miljoen unieke bezoekers per week op de pagina.
Waarom krijgt deze specifieke campagne zoveel reactie?
Ronny Edry: Als ontwerper denk ik dat het ontwerp sexy moet zijn, alsof je schoenen adverteert. Mensen moeten de poster met elkaar willen delen. Er is een gelijkaardige campagne opgestart onder de naam 'Romancing the Border' dat het conflict tussen India en Pakistan aanklaagt. Kort geleden sprak ik met de organisatoren. Zij hebben geen grafische vormgever in huis, vertelden ze, en de foto’s worden ook niet gedeeld. Het draait volledig om de kracht van het beeld.
Je lanceerde enkele weken geleden een nieuw ontwerp, met als opschrift "Niet bereid om in uw oorlog te sterven". Waarom deze nieuwe, erg expliciete slogan?
Ronny Edry: De dreiging is enkel groter geworden in de laatste maanden. We beslisten om de campagne op te voeren. Niet enkel de slogan is anders; de hele campagne is ook geëvolueerd. Sinds de lancering van het nieuwe ontwerp ontvangen we een instroom aan foto’s vanuit Iran zelf. Voordien waren het vooral Iraniërs die in het buitenland wonen; expats of mensen uit de diaspora die hun steun betuigden. Nu publiceren we meer en meer posters van eigenlijke Iraanse burgers. Voor mij toont dit aan dat er een nieuwe band ontstaat tussen de twee groepen: een vertrouwensband.
Ik was twee weken geleden op een conferentie in München en een Iraniër sprak me aan: hij vertelde dat iedereen in Teheran weet heeft van de campagne – iedereen heeft de pagina minstens een keer gezien. Alleen: Iraniërs zijn nog steeds bang om op de 'Vind ik leuk'-knop te duwen; ze zijn bang om het te delen.
Toch heeft niet iedereen internet. Is dit een initiatief voor de 'happy few'?
Ronny Edry: Het initiatief komt van een beperkt deel van de bevolking, ja. De jongeren, de progressieven, en zij die Facebook hebben. Daarom verspreiden we sinds enkele weken de nieuwe posters ook op straat: om alle Israëlische burgers te kunnen bereiken. Voorlopig doen we dit enkel in Tel Aviv; maar andere steden in Israël kunnen volgen. Een levensgrote foto van een Iraanse soldaat op de zijkant van een Israëlisch bushokje in Tel Aviv: dat is een ijzersterk signaal.
Die ene foto is trouwens de sterkste tot nu toe: we kregen hem toegestuurd door Hatef, een soldaat in het Iraanse leger. Hij vertelde me over mail dat hij zich probeerde los te maken van het beeld dat mensen van de Iraanse legermacht hebben: "Ik ben niet enkel soldaat, ik ben ook vader. En als vader ben ik tegen een toekomstige oorlog," schreef hij. Die poster is voor mij erg belangrijk.
De media in Israël en Iran staat dagelijks bol van onheilspellende berichten. Denk je dat dit verklaart waarom de campagne zoveel reactie krijgt: mensen zijn ongerust?
Ronny Edry: Volgens mij komt het omdat er voordien zo’n duidelijk gebrek was aan communicatie. Er was geen manier, geen forum om uit te drukken dat we de Iraniërs respecteren en oorlog afkeuren. Dat is de kracht van de campagne: dit zijn twee landen op de rand van oorlog, en plots beginnen hun bevolkingen spontaan te communiceren met elkaar. Het voelt alsof we een muur hebben gesloopt, alsof het gordijn is gevallen.
Maar het is ook een toonbeeld van de nieuwe generatie in het Midden-Oosten: een generatie die niet zo hartstochtelijk bezig is met grenzen, territorium of religie. Zij willen gewoon in vrede leven. En de campagne verleent hen een stem om dit te uiten.
Eerste minister Benjamin Netanyahu lijkt daarentegen vastberaden om militair in te grijpen in Iran. Kan een initiatief zoals het jouwe dan ooit de politieke krachten doorbreken?
Ronny Edry: Kijk, rechtstreekse kritiek op de overheden gaat diens acties niet veranderen, denk ik. Ik heb het gevoel dat dit is wat de Israëlische en Iraanse overheid doen: ze spelen een spel van wederzijdse bedreigingen en escalerende oorlogstaal. Dat is het politieke spel en ik probeer daar niet in verzeild te geraken.
Wij hebben een ander doel voor ogen. Als miljoenen mensen over de grenzen heen elkaar zo’n berichten beginnen sturen, ondanks het discours in media en politiek, dan bouw je een vertrouwen op. De meeste Israëli’s zijn bang voor Iran. Die angst proberen we te doorbreken door positieve beelden te tonen.
Meer dan eens toonde Google onze posters bij de eerste resultaten als je 'Israël Iran' intypte in de zoekmachine. Dat brengt een verandering in perceptie teweeg – over heel de wereld. Het beïnvloedt hoe mensen denken over het conflict. Om de aanhoudende angst te doorbreken moet je mensen tonen dat de onheilspellend berichten maar een deel van de realiteit zijn. Wij concentreren ons daarop.
Daarbij: politici zijn ook gevoelig voor de kracht van het getal. Zolang de actie groeit, blijf ik denken: wie weet heeft dit toch een effect op de politiek.
(www.mo.be)
mening: Leuk om ook eens een ander geluid uit het Midden-Oosten te horen. De sociale media spelen meer en meer een belangrijke rol in situaties waarin de politiek het laat afweten. Mensen verenigen zich om samen oplossingen te zoeken voor tal van problemen zoals oorlog, de eurocrisis, het klimaat,... Ik vind dit een zeer positieve evolutie.