Barst
30th July 2012, 14:55
Verslaafd aan pc :-) <3 xx
ANTWERPEN - Geen 13-jarig meisje zonder haar smartphone. Axelle, Juliette en Eva kunnen zich geen internetloos leven voorstellen. ‘Maar we praten ook wel gewoon met elkaar.'
Er zijn dingen die je niet per sms kunt zeggen. Daar zijn Eva, Axelle en Juliette het over eens. Zelfs al sturen ze elkaar honderden berichtjes per dag. Ruzies bijleggen bijvoorbeeld. Over diepe gevoelens praten. Of het uitmaken met je lief. ‘Het uitmaken via sms. Dat is zo walgelijk', vindt Axelle.
Zelf hebben de meisjes nog geen lief. Over jongens wordt wel druk heen en weer gegiecheld en ge-sms't. Maar die gesprekken zijn niet voor publicatie. ‘Mijn vriendin Nanou had vier maanden een lief. Van de ene dag op de andere maakte hij het uit met een sms'je', wil Axelle er wel over kwijt. ‘Hij zag het niet meer zitten omdat hij van school zou veranderen. Hij schreef dat hij haar toch alleen maar zou kwetsen. Wat een flauwerik.'
Eva en Juliette schudden afkeurend hun hoofd. ‘Dat is zo typisch voor jongens', zegt Eva. ‘Jongens durven geen dingen in je gezicht zeggen. Ze leggen hun diepste gevoelens bloot in een sms'je. En als je ze dan op de speelplaats tegenkomt, lopen ze je gewoon voorbij. Vorig jaar heeft een jongen het met mij aangevraagd in een berichtje. Zo belachelijk.'
Gegiechel aan de tafel. Hoe dat ging? ‘Eerst stuurde hij een bericht om te vragen of ik op iemand was', verduidelijkt Eva. ‘Nee, antwoordde ik hem. Waarna ik vroeg of hij wel op iemand was. En toen stuurde hij dat hij op mij was.'
Zomaar-sms
Meer gegiechel. Als een jongen het hart van een 13-jarig meisje wil veroveren, moet hij met iets beter komen.
De drie meisjes hebben een heel duidelijk idee over hoe ze met hun gsm en computer omgaan. ‘We zijn er ook heel veel mee bezig', zegt Axelle. ‘Het is een verlengstuk van ons sociaal leven. Maar we praten ook wel gewoon met elkaar hoor.'
Dagelijks stuurt Axelle zo'n 130 sms'jes. Meer dan de gemiddelde tiener (zie hiernaast), maar iets minder dan haar vriendinnen Juliette en Eva die zo'n 150 berichtjes per dag sturen. De meisjes hebben alledrie een abonnement waarbij ze voor ongeveer tien euro bijna onbeperkt kunnen sms'en.
Al is ook dat relatief. ‘Zeker in het weekend krijg ik vaak een bericht dat mijn limiet bereikt is', zegt Eva. Die daglimiet ligt op 165 stuks.
Sommige sms'jes gaan over een onderwerp en dan willen de meisjes iets te weten komen. Maar heel vaak sms'en ze gewoon uit verveling zomaar wat naar elkaar. ‘Dan vraag je bijvoorbeeld wat iemand aan het doen is', legt Juliette uit. ‘Zo kom je soms wel tot een onderwerp.'
Zomaar-sms'en sturen ze wel alleen naar hun beste vriendinnen. ‘Als je het naar een kennis of naar je ouders doet, snappen die vaak niet dat het zomaar om een sms gaat. En dan antwoorden ze niks interessant.'
Sms'en is voor een 13-jarig meisje zoals ademen. Maar toch vinden ze dat je ook te jong kunt zijn voor een gsm. ‘Laatst hoorde ik op het strand een paar 8-jarigen bezig over hun iPhone', zegt Eva. ‘Zo overdreven. Toen ik acht was, speelde ik gewoon met K3-kaarten.'
Behalve per sms ontmoeten de meisjes elkaar ook op sociaalnetwerksites. Elke dag zijn ze anderhalf uur tot twee uur online. Axelle en Eva doen dat voornamelijk via hun iPod Touch. Juliette heeft haar eigen iPad.
Facebook is het populairst. ‘Zo verslavend', vindt Juliette. ‘Ik zit er heel vaak op. Voor ik ga slapen, wil ik altijd nog heel even Facebook checken. Maar soms loopt het uit de hand en ben ik weer een half uur verder.'
Of ze de risico's kennen van het world wide web? ‘Mannen met vieze bedoelingen?', vraagt Juliette. ‘Daar waarschuwen ouders en leraars altijd voor. Mijn ouders willen per se bevriend zijn op Facebook. Dat is stom. En ik zit niet op van die rare websites. Op Facebook ken ik al mijn vrienden.'
Via hun iPod of computer luisteren ze ondertussen naar muziek. Of spelen ze computerspelletjes. Liefst op de Wii of Playstation, maar de meisjes zijn geen fanatieke gamers. Sportspelletjes of Temple Run, een spelletje waarbij een figuurtje door een tempel moet rennen en ondertussen hindernissen vermijden, doen ze het meest. Op de kermis computerspelletjes spelen, vinden ze ook leuk. ‘Maar dagen achter elkaar gamen is meer iets voor jongens.'
Mailen met oma op Hawaď
Een mailadres hebben ze wel, maar de meisjes gebruiken het amper. ‘Mailen duurt zo lang', vindt Axelle. ‘En bovendien doet niemand het nog tegenwoordig. Ik mail alleen soms met mijn oma op Hawaď. Die zit ook op Facebook, maar zij mailt liever. Met haar bel ik ook wel eens.'
Telefoneren doen de meisjes amper. Een half uur tot een uurtje per week. ‘Sms'en is zoveel handiger. Je kunt het dag en nacht doen. En het is veel goedkoper', vinden ze.
Axelle maakt wel eens wat notities op haar iPod Touch, maar helemaal uit de tijd zijn een dagboek of briefpapier. Behalve een sporadisch kaartje van op vakantie hebben de meisjes nooit brieven geschreven. ‘Op mijn achtste heb ik heel even een pennenvriendin gehad die ik had leren kennen in Frankrijk', zegt Eva. ‘We hebben geen contact gehouden. Tja. En toen bestond er nog geen Facebook.'
Of de meisjes hun smartphone zouden kunnen missen? ‘Mijn sociaal leven opgeven bedoel je', zegt Eva. ‘Nee, ik denk het niet. Een week zonder zou wel lukken. En als het moet, kan alles. Er zijn ook vrouwen die heel hun leven in een klooster gaan.' Gegiechel aan tafel. ‘Nee, dat zou ook niets voor ons zijn.'
DS, 30-07-2012
ANTWERPEN - Geen 13-jarig meisje zonder haar smartphone. Axelle, Juliette en Eva kunnen zich geen internetloos leven voorstellen. ‘Maar we praten ook wel gewoon met elkaar.'
Er zijn dingen die je niet per sms kunt zeggen. Daar zijn Eva, Axelle en Juliette het over eens. Zelfs al sturen ze elkaar honderden berichtjes per dag. Ruzies bijleggen bijvoorbeeld. Over diepe gevoelens praten. Of het uitmaken met je lief. ‘Het uitmaken via sms. Dat is zo walgelijk', vindt Axelle.
Zelf hebben de meisjes nog geen lief. Over jongens wordt wel druk heen en weer gegiecheld en ge-sms't. Maar die gesprekken zijn niet voor publicatie. ‘Mijn vriendin Nanou had vier maanden een lief. Van de ene dag op de andere maakte hij het uit met een sms'je', wil Axelle er wel over kwijt. ‘Hij zag het niet meer zitten omdat hij van school zou veranderen. Hij schreef dat hij haar toch alleen maar zou kwetsen. Wat een flauwerik.'
Eva en Juliette schudden afkeurend hun hoofd. ‘Dat is zo typisch voor jongens', zegt Eva. ‘Jongens durven geen dingen in je gezicht zeggen. Ze leggen hun diepste gevoelens bloot in een sms'je. En als je ze dan op de speelplaats tegenkomt, lopen ze je gewoon voorbij. Vorig jaar heeft een jongen het met mij aangevraagd in een berichtje. Zo belachelijk.'
Gegiechel aan de tafel. Hoe dat ging? ‘Eerst stuurde hij een bericht om te vragen of ik op iemand was', verduidelijkt Eva. ‘Nee, antwoordde ik hem. Waarna ik vroeg of hij wel op iemand was. En toen stuurde hij dat hij op mij was.'
Zomaar-sms
Meer gegiechel. Als een jongen het hart van een 13-jarig meisje wil veroveren, moet hij met iets beter komen.
De drie meisjes hebben een heel duidelijk idee over hoe ze met hun gsm en computer omgaan. ‘We zijn er ook heel veel mee bezig', zegt Axelle. ‘Het is een verlengstuk van ons sociaal leven. Maar we praten ook wel gewoon met elkaar hoor.'
Dagelijks stuurt Axelle zo'n 130 sms'jes. Meer dan de gemiddelde tiener (zie hiernaast), maar iets minder dan haar vriendinnen Juliette en Eva die zo'n 150 berichtjes per dag sturen. De meisjes hebben alledrie een abonnement waarbij ze voor ongeveer tien euro bijna onbeperkt kunnen sms'en.
Al is ook dat relatief. ‘Zeker in het weekend krijg ik vaak een bericht dat mijn limiet bereikt is', zegt Eva. Die daglimiet ligt op 165 stuks.
Sommige sms'jes gaan over een onderwerp en dan willen de meisjes iets te weten komen. Maar heel vaak sms'en ze gewoon uit verveling zomaar wat naar elkaar. ‘Dan vraag je bijvoorbeeld wat iemand aan het doen is', legt Juliette uit. ‘Zo kom je soms wel tot een onderwerp.'
Zomaar-sms'en sturen ze wel alleen naar hun beste vriendinnen. ‘Als je het naar een kennis of naar je ouders doet, snappen die vaak niet dat het zomaar om een sms gaat. En dan antwoorden ze niks interessant.'
Sms'en is voor een 13-jarig meisje zoals ademen. Maar toch vinden ze dat je ook te jong kunt zijn voor een gsm. ‘Laatst hoorde ik op het strand een paar 8-jarigen bezig over hun iPhone', zegt Eva. ‘Zo overdreven. Toen ik acht was, speelde ik gewoon met K3-kaarten.'
Behalve per sms ontmoeten de meisjes elkaar ook op sociaalnetwerksites. Elke dag zijn ze anderhalf uur tot twee uur online. Axelle en Eva doen dat voornamelijk via hun iPod Touch. Juliette heeft haar eigen iPad.
Facebook is het populairst. ‘Zo verslavend', vindt Juliette. ‘Ik zit er heel vaak op. Voor ik ga slapen, wil ik altijd nog heel even Facebook checken. Maar soms loopt het uit de hand en ben ik weer een half uur verder.'
Of ze de risico's kennen van het world wide web? ‘Mannen met vieze bedoelingen?', vraagt Juliette. ‘Daar waarschuwen ouders en leraars altijd voor. Mijn ouders willen per se bevriend zijn op Facebook. Dat is stom. En ik zit niet op van die rare websites. Op Facebook ken ik al mijn vrienden.'
Via hun iPod of computer luisteren ze ondertussen naar muziek. Of spelen ze computerspelletjes. Liefst op de Wii of Playstation, maar de meisjes zijn geen fanatieke gamers. Sportspelletjes of Temple Run, een spelletje waarbij een figuurtje door een tempel moet rennen en ondertussen hindernissen vermijden, doen ze het meest. Op de kermis computerspelletjes spelen, vinden ze ook leuk. ‘Maar dagen achter elkaar gamen is meer iets voor jongens.'
Mailen met oma op Hawaď
Een mailadres hebben ze wel, maar de meisjes gebruiken het amper. ‘Mailen duurt zo lang', vindt Axelle. ‘En bovendien doet niemand het nog tegenwoordig. Ik mail alleen soms met mijn oma op Hawaď. Die zit ook op Facebook, maar zij mailt liever. Met haar bel ik ook wel eens.'
Telefoneren doen de meisjes amper. Een half uur tot een uurtje per week. ‘Sms'en is zoveel handiger. Je kunt het dag en nacht doen. En het is veel goedkoper', vinden ze.
Axelle maakt wel eens wat notities op haar iPod Touch, maar helemaal uit de tijd zijn een dagboek of briefpapier. Behalve een sporadisch kaartje van op vakantie hebben de meisjes nooit brieven geschreven. ‘Op mijn achtste heb ik heel even een pennenvriendin gehad die ik had leren kennen in Frankrijk', zegt Eva. ‘We hebben geen contact gehouden. Tja. En toen bestond er nog geen Facebook.'
Of de meisjes hun smartphone zouden kunnen missen? ‘Mijn sociaal leven opgeven bedoel je', zegt Eva. ‘Nee, ik denk het niet. Een week zonder zou wel lukken. En als het moet, kan alles. Er zijn ook vrouwen die heel hun leven in een klooster gaan.' Gegiechel aan tafel. ‘Nee, dat zou ook niets voor ons zijn.'
DS, 30-07-2012