1 op 2 huwelijken strandt binnen de 20 jaar

[Barst]

1 op 2 huwelijken strandt binnen de 20 jaar


Bijna 40 procent van de vrouwen is niet getrouwd en is dat ook nog nooit geweest. Dat kan te maken hebben met de angst voor een scheiding, want één op de twee huwelijken strandt binnen de 20 jaar. Dat blijkt althans uit Amerikaanse cijfers.


Het gaat om een enquête die uitgevoerd werd door het National Centre for Health Statistics bij 22.682 Amerikanen.


Ongehuwd

Zij stelden vast dat het aantal ongehuwde vrouwen blijft stijgen: van 33 procent in 1995 tot 38 procent vandaag. In absolute cijfers gaat het om 12.279 Amerikaanse vrouwen.

Voor het onderzoek werden meer dan 22.600 Amerikaanse mannen en vrouwen (geen koppels) tussen 2006 en 2010 geïnterviewd. Vooral donkere vrouwen trouwden niet (55 procent), gevolgd door in de Verenigde Staten geboren latino's (49 procent), Aziaten (39 procent) en blanken (34 procent).


Minder samenwonen

Het percentage vrouwen die zeiden dat ze in een eerste huwelijk zaten daalde tot 36%. In 1982 ging het nog om 44%. Vergelijkbare gegevens over mannen werden niet verzameld tot 2002.

"Niet alleen trouwen er minder mensen, ze gaan ook minder vaak samenwonen", stelt Galena Rhoades van de Universiteit van Denver.


Scheiding

Verder bleek uit de studie ook dat bijna één op de twee huwelijken strandt binnen de 20 jaar.

De studie wordt sinds 1973 uitgevoerd bij vrouwen tussen de 15 en 44 jaar, mannen werden later toegevoegd. "Met 44 jaar als de leeftijdsgrens, is een huwelijk van 20 jaar het langste dat kan worden geanalyseerd", zegt hoofdauteur Casey Copen.


Opleidingsniveau

Volgens de deskundigen hebben een aantal factoren invloed op de kans op echtscheiding, waaronder het opleidingsniveau.

Zo is bijvoorbeeld 78 procent van de vrouwen met minstens een bachelordiploma nog steeds getrouwd na 20 jaar. Ter vergelijking: 41 procent van de vrouwelijke respondenten die enkel hun middelbare school afmaakten, waren ook nog getrouwd. Bij mannen gaat het om 65 procent ten opzichte van 47 procent.


Blog HLN, 22-03-2012

[Shana.Loeckx]

De overheid beschikt over heel wat statistieken over hoe wij Belgen eigenlijk samenleven. Ter gelegenheid van dit feest van de liefde zetten wij graag een paar cijfers voor u op een rijtje.

Het aantal huwelijken in België zit de laatste jaren weer een beetje in de lift. In 2006 stapten 44 813 koppels in het huwelijksbootje, tegenover 43 141 huwelijken in 2005.
De gemiddelde leeftijd waarop we trouwen stijgt wel elk jaar. In 2006 waren mannen gemiddeld 35 jaar als ze trouwden en vrouwen waren gemiddeld 32 jaar.

Het aantal echtscheidingen kent dan weer een lichte dalende trend. In 2006 waren er 29 189 echtscheidingen in België, in 2005 waren dat er nog 30 840.
Voor het jaar 2006 was de gemiddelde leeftijd van mannen die scheidden 42 jaar, de gemiddelde leeftijd van vrouwen was 40 jaar.

Vanaf 2003 mogen in België ook personen van hetzelfde geslacht trouwen. In 2007 werden er 1 150 homohuwelijken afgesloten. Daarvan waren er 595 man/man huwelijken en 556 vrouw/vrouw huwelijken.
Meer dan 20 % van deze homohuwelijken vond plaats in de provincie Antwerpen. Oost-Vlaanderen en Brussel volgen respectievelijk op de tweede en derde plaats.
2007 telde ook 92 echtscheidingen van personen die gehuwd waren met iemand van hetzelfde geslacht.

http://www.belgium.be/nl/nieuws/2009/news_valentijn.jsp

We zien dat de cijfers in België toch anders liggen. De huwelijken zijn lichtjes gestegen en de echtscheidingen zijn eerder gedaald.

[Esther Lambrechts]

Dit vind ik gewoonweg triest om te lezen. Vreemd ook wel dat ik vandaag dit artikel lees, ik was hier gisteren nog over bezig tegen een vriendin.

Ik vind, persoonlijk, dat men meer en meer de waarden van het huwelijk verliest. Mensen trouwen zo snel tegenwoordig, want ze zijn verliefd. (Wat uiteraard wel een vereiste is) Maar de reden waarom men trouwt vind ik soms gewoonweg zwak: Voor het leuke feest, voor de kledij,... Zeker als je ervoor kiest om voor de kerk te trouwen vind ik deze redenen enorm zwak!

Men kiest er ook veel te snel voor om te scheiden. Bij de eerste grote ruzie gaan mensen al uit elkaar. Wat is er mis met vechten voor je relatie? Werken aan jezelf en aan je relatie? Er alles aan doen om het te doen slagen? Zeker als je elkaar eeuwige trouw belooft, in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid. Mooier kan toch niet? Waarom kiezen mensen dan toch nog zo snel en dikwijls om in een kwade dag elkaar te verlaten?

Dit zijn allemaal dingen waar ik niet bij kan. Als je er voor kiest om te trouwen, dan moet je het doen omwille van de juiste redenen en overtuigingen en je houden aan je beloften die je maakt aan elkaar.

[nic.andriessen]

Dat zal er denk ik niet op beteren. Ook ik vind het een pijnlijke zaak om zoiets te lezen. Het is al aangehaald dat tegenwoordig bepaalde mensen puur trouwen voor de show. Amerikaanse toestanden zoals een tv-show over wie het beste huwelijk heeft en dan uiteindelijk de huwelijksreis wint ... Waar zijn de waarden naartoe van een huwelijk?

Het heeft denk ik ook allemaal te maken met de evolutie van onze maatschappij. Man en vrouw gaan dag in dag uit werken en hebben amper nog tijd voor het gezin, voor elkaar. Ondanks al die veranderingen in de maatschappij denk ik dat een warm gezin de hoeksteen is van onze samenleving. Het is dan ook erg pijnlijk om te lezen dat het aantal echtscheidingen sterk stijgt.

[Francesco]

Beter eenmaal de ware, dan tienmaal de foute - vind ik.

[Jens.Mangelschots]

Ik denk dat de trend niet enkel te verklaren is door het verlies van normen en waarden of de verandering ervan.

Een belangrijk punt is volgens mij de positie van de vrouw. De vrouw is de laatste 50 jaar veel onafhankelijker geworden (gelukkig maar). Financieel hebben partners elkaar veel minder nodig. Daarvoor zullen ze niet meer samenblijven. Of dit een goede zaak is maak je natuurlijk voor jezelf uit. Je mag niet vergeten dat er vroeger ook ongelooflijk slechte huwelijken bestonden, waar één partner of beide partners niet gelukkig in waren. Dat is ook niet mijn ideaalbeeld van de liefde.

Ten tweede is het sociaal ook geen schande meer als je scheidt van elkaar. Je zal niet aan de schandpaal genageld worden door je dorpsgenoten. Je moet niet meer getrouwd blijven 'voor het zicht van de mensen'. Ook dit was vroeger een (verkeerde) reden om samen te blijven.

Ook het argument dat mensen sneller scheiden dan vroeger, omdat het zo makkelijk is, lijkt mij geen argument. Ik ken geen gescheiden mensen die hun huwelijk beëindigd hebben "omdat het makkelijk was". Er komt veel emotioneel leed kijken bij een scheiding en het is nooit de makkelijkste keuze. Denk ook niet dat alle gescheiden mensen niet gevochten hebben voor hun huwelijk. Er zullen er zijn die dat niet hebben gedaan. Maar dat zal geen meerderheid zijn.

Ik denk niet dat er een ideaalbeeld mag opgehangen worden van het verleden. Koppels bleven soms samen om de verkeerde redenen en soms waren die huwelijken ook erg ongelukkig (met alle gevolgen vandien). De koppels die samen gelukkig oud zijn geworden bestaan vandaag de dag ook nog. De koppels die vroeger ongelukkig waren geweest, scheiden nu misschien. Is dat dan zo'n slechte zaak? Ik ken ook gescheiden mensen die het geluk wél vinden in een tweede huwelijk of relatie. Moeten we dan afwijzend kijken naar die mensen?

Soms lukt het gewoon niet. Is het niet beter om dat toe te geven en opnieuw te proberen? Of moeten we halsstarrig vasthouden aan een slecht huwelijk? Ik denk niet dat iedereen compatibel is, maar het kan soms jaren duren vooraleer je dat door hebt.

[Belinda.Vandenbempt]

Ik denk wel dat Jens gelijk heeft dat de vrouw de laatste decennia zelfstandiger geworden is en dus financieel minder afhankelijk is van haar echtgenoot. Dat maakt het gemakkelijker om de deur achter zich dicht te trekken en het huwelijk voor bekeken te houden als verder samenleven niet lukt.

De meeste vrouwen waren vroeger aan huis gekluisterd en keken niet verder dan de keuken en de wasplaats. Het hoogtepunt van de dag was waarschijnlijk het praatje met de winkelier of met de buurvrouw. Vandaag is dat wel anders. Vrouwen komen in diverse situaties met mannen in contact (werk, sport, vriendenkring, ...). Bij sommigen is de verleiding groot om het grote geluk bij iemand anders te gaan zoeken. Iedereen heeft een eigen invulling van hoe zijn huwelijksleven er moet uitzien en meestal heeft dat veel weg van een romantische film. Weinigen kunnen zich op hun huwelijksdag voorstellen dat binnen x aantal jaren de roze wolk plaats gemaakt zal hebben voor het leven van alledag (sommigen noemen dat 'sleur', maar ik vind dat die benaming een eerder negatieve klank heeft). Ze zijn ontgoocheld en gaan dan maar uit elkaar.

Er zullen nog wel redenen zijn waarom mensen scheiden.
Soms denk ik dat sommigen zich zodanig inleven in een tv-personage dat ze zich gaan gedragen als dat personage uit hun favoriete soap. Zouden ze denken dat het zo moet om 'in' te zijn? Je zou je al haast gaan verontschuldigen voor je hopeloos ouderwetse gedrag wanneer je langer dan 20 jaar getrouwd bent, zeker als dat geen optelsom is van verschillende partners.

In ieder geval vind ik dat niemand zich moet laten afschrikken om in het huwelijksbootje te stappen. Je moet het uiteraard niet halsoverkop doen. Het is verder kijken dan wat bovendrijft (geld, auto, merkkledij, ...), aanvaarden dat er al eens moeilijkere dagen zullen zijn en dat iedereen zijn mindere kantjes heeft. Wie zei ook weer dat het gras altijd groener is aan de andere kant?

[dorien.van.heupen]

Wat Jens zegt in verband met de vrouw die zelfstandiger is geworden, klopt zeker en vast, maar dat dit een reden mag zijn voor een koppel om sneller uit elkaar te gaan? Hiermee ben ik het niet eens.

Het is een heel jammere zaak dat huwelijken de dag van vandaag minder stand houden. Zelf ben ik iemand die hier nog wel sterk in gelooft, en ook in wíl geloven. Het is mooi als je onvoorwaardelijk voor elkaar wil kiezen, alleen weten veel mensen niet wat die "onvoorwaardelijk" wil zeggen, of zijn ze eigenlijk niet bereid om dit echt te doen.
Mensen zijn de dag van vandaag verwend: als ze niet krijgen wat ze willen, moeten ze het niet meer hebben. Ze hebben geen zin meer om ergens voor te vechten. Ik denk dat dit ook vaak het geval is in een relatie: men beschouwt alles als vanzelfsprekend, en eens ze erop uit gekeken zijn, hoeft het vaak niet meer. Er wordt geen moeite meer in gestoken. Dit is een heel jammere zaak.
Ik vind dat als je trouwt, je voor elkaar kiest. In goede én slechte dagen.