dorien.van.heupen
9th January 2012, 19:57
Lang hebben we niet geweten waar ze precies voor staan, het jonge volkje dat geboren is na 1980. Maar sinds de aanzet tot de pensioenhervorming van de regering-Di Rupo en de reactie van de hyperventilerende vakbonden daarop, is er geen houden meer aan.
De millennials — ook wel de Generatie Y genoemd — roeren zich, en wel met luide stem.
[SIZE=3]Lees enkele quotes[/SIZE]
Humo bracht vier van die millennials samen.
Pieter Marechal (29) is de voorzitter van JONGCD&V, en gespecialiseerd in het thema.
Annelies Roose (25) heeft een master in geschiedenis; ze volgt nu een opleiding journalistiek, en ze blogt onder het kopje 'Nieuws doet wat met een mens'.
Thomas Stroobants (20) studeert architectuur, hij haalde het nieuws door uit protest tegen de staking van eind december van Gent naar Alken (130 kilometer!) te wandelen, en beheert de Facebookpagina 'Het kan anders'.
En Sara Jane Deputter (26) werd in het Radio 1-programma 'Peeters & Pichal' uitgeroepen tot 'hipste ambtenaar van het land'. Ze werkt voor de FOD Economie en is één van de bezielers van Club 35, een netwerk van jonge ambtenaren die de openbare sector proberen te moderniseren. Wat ze delen: een bekommernis om de toekomst van hun generatie, en een van alle franjes ontdane realiteitszin.
Pieter Marechal «Er kondigt zich een generatieclash aan op twee vlakken. Op het eerste niveau gaat het over de hoge staatsschuld die ingelost moet worden, wat extra bemoeilijkt wordt door de vergrijzing. Decennialang is er veel welvaart gecreëerd, maar daarvoor heeft het land zich wel flink in de schulden gestoken.
»Nu zijn we op het moment gekomen dat die afbetaald moeten worden, maar de mensen die dat moeten doen, zijn met veel minder dan de generatie ervoor. En ondertussen moeten we ook de pensioenen betalen, de gezondheidszorg draaiende houden en de sociale zekerheid redden.
»Dat kán niet, tenzij we alle hens aan dek roepen. Daar situeert zich dus de eerste clash: tussen de jonge generatie die beseft dat ze langer en harder zal moeten werken, en de babyboomgeneratie die nog steeds hoopt vroeg op pensioen te kunnen.
»Op het tweede niveau gaat het over een samenleving die voordelen toekent op basis van de leeftijd. In de verloning, bijvoorbeeld. Iedereen vindt het normaal dat er zoiets bestaat als anciënniteit — hoe langer je werkt, hoe beter je daarvoor betaald wordt.
»Maar is het wel zo normaal dat een twintiger veel minder krijgt dan zijn collega van vijftig, voor hetzelfde werk? Of neem het openbaar vervoer: waarom moet dat per definitie gratis zijn voor senioren? Waarom kennen we die voordelen niet toe op basis van andere criteria, zoals armoede of een handicap?
»De basis van onze welvaartsstaat is: mensen die het moeilijk hebben, geven we een duwtje in de rug. Maar is het ook nodig dat we mensen op basis van hun leeftijd grote voordelen geven?»
Sara Jane Deputter «Ik begrijp dat oudere mensen het moeilijk hebben met de maatregelen die de regering nu treft. Er is hun altijd iets voorgespiegeld, en plots wordt daarop teruggekomen. Maar hallo: het is crisis voor iederéén. Kunnen we een beetje solidair blijven? De jonge generatie kan er niet voor blijven opdraaien. Wij kunnen dat écht niet blijven dragen.»
Marechal «Ik denk dat de ernst van de situatie nog altijd niet tot iedereen is doorgedrongen. In 2030 zal het armoederisico groter zijn voor een werkende jongere dan voor een gepensioneerde. Over achttien jaar hebben wij ondanks onze job dus meer kans om in de armoede te belanden dan wie op dat moment van een pensioen leeft. Dan krijg je het Amerikaanse fenomeen van de working poor: jongeren die hard werken, maar die niet rondkomen van hun loon. Mensen moeten wakker worden. Je mag dat risico écht niet onderschatten.»
Deputter «Ik reken niet meer op een pensioen. Al sinds m'n achttiende hoor ik dat ik absoluut m'n eigen toekomst moet verzekeren, en dat pensioensparen bijvoorbeeld een must is. En dat daar doe ik dus aan mee. Ik ga uit van het principe dat ik op het eind van mijn carrière niets zal krijgen. En als er wel nog iets over is, is dat een fijn extraatje.»
Annelies Roose «Ik heb er geen probleem mee dat de politiek probeert om de grote bedrijven hier te houden, maar Electrabel maakt gigantisch veel winst en betaalt vier procent belastingen. Een béétje meer belasten moet toch kunnen? Iederéén moet inleveren - ook de grote jongens.»
Thomas Stroobants «De vijftigers en zestigers van nu hebben het áltijd heel goed gehad. Het ging sinds de jaren vijftig alleen maar beter: meer geld, meer luxe, meer leuke voordelen die ze zelf bedachten. Nu zijn we op het punt aanbeland waarop hun welvaartsstaat is ontploft. Iemand zei onlangs: 'Oneindige groei is kanker.' Klopt, toch? Ik heb het gevoel dat we aan het einde van een cyclus staan: mijn generatie is de eerste die het met minder zal moeten doen.»
Deputter «We beweren niet dat de oudere generatie lui is. We zien maar al te goed in dat die al keihard heeft gewerkt en uitkijkt naar het pensioen. Maar: het systeem vraagt nu eenmaal om langer te werken. En waarom moeten de generaties daarin per definitie tegenover elkaar staan? We kunnen de handen toch ook in elkaar slaan? Via een systeem van peter- en meterschap bijvoorbeeld, waarin ouderen hun kennis en expertise in de laatste jaren van hun carrière doorgeven aan de jongeren.»
Roose «Mijn grootste bezorgdheid is: zal ik wel een baan vinden? Al mijn vrienden en vriendinnen vragen zich dat af. Mijn vriend en ik willen later ook geen kinderen. Mijn moeder hoort dat niet graag: ze kijkt erg uit naar kleinkinderen. Maar ik weet niet of ik het een kind mag aandoen om op te groeien in de wereld zoals die er zal uitzien. Dat is niet de enige reden voor onze keuze, maar het speelt wel mee.»
Marechal «De jongere generatie moet aan hacktivism doen: ze moet haar eigen toekomst hacken. Op een originele manier haar eigen weg zoeken, ondernemend zijn, nieuwe dingen verzinnen. Maar ze moet hiet híér doen. Mijn oproep aan alle jongeren: loop asjeblieft niet weg.»
Marechal «Ik kan het perfect vinden met mijn ouders en grootouders, en dat geldt voor het grootste deel van mijn generatie. In 1968 kwamen de jongeren op straat tégen hun ouders — ze wilden een andere moraal, een andere manier van leven. Bij ons gaat het niet om waarden, want ik kijk naar de wereld op dezelfde manier als mijn ouders. Alleen is er socio-economisch van alles fout gelopen.»
Deputter «Er zijn altijd al wrijvingen geweest tussen de verschillende generaties, maar nu wordt de kloof tussen ons en de babyboomers toch erg groot. Er is veel argwaan, en die wordt nog versterkt door de manier waarop wij communiceren: via het internet. Socialenetwerksites zijn ons platform, en ouderen staan daar vaak wat verbaasd naar te kijken.»
Stroobants «Ik sta met mijn levensvisie lijnrecht tegenover mijn ouders. Zij zijn opgegroeid in een wereld waarin meer altijd beter was. Wij hebben geleerd dat het van de ene op de andere dag voorbij kan zijn met de wereld zoals we die kennen. Plots gingen er banken falliet en vlogen ze met vliegtuigen in torens in New York. Twintig jaar geleden sprong je als jongere mee op de trein van de welvaartsstaat, en alles kwam goed. Maar nu is die trein gestopt, en we moeten te voet verder.»
Bron: http://www.humo.be/humo-archief/70181/de-brandbrief-van-de-twintigers-generatie-net-uit-het-y
Dit artikel heeft mij mij alleszins zeker gedaan wat het beoogt: mensen wakker schudden. Ik was er mij absoluut niet bewust van de ernst van de situatie. Het is wel zo dat ik weet dat het niet makkelijk zal worden in de toekomst voor jongeren van onze generatie om wensen die we hebben vervuld te krijgen, zoals ons eigen huis etc., daarom heb ik het ook altijd belangrijk gevonden om als jongere reeds te vakantiewerk en studentenjobs te doen om toch de spaarrekening al een beetje aan te dikken en met een zeker beginkapitaal in het "volwassenenleven" te stappen. Maar als ik dit artikel lees besef ik wel dat dit niet voldoende zal zijn..
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje angstaanjagend, de toekomst die ons te wachten staat..
De millennials — ook wel de Generatie Y genoemd — roeren zich, en wel met luide stem.
[SIZE=3]Lees enkele quotes[/SIZE]
Humo bracht vier van die millennials samen.
Pieter Marechal (29) is de voorzitter van JONGCD&V, en gespecialiseerd in het thema.
Annelies Roose (25) heeft een master in geschiedenis; ze volgt nu een opleiding journalistiek, en ze blogt onder het kopje 'Nieuws doet wat met een mens'.
Thomas Stroobants (20) studeert architectuur, hij haalde het nieuws door uit protest tegen de staking van eind december van Gent naar Alken (130 kilometer!) te wandelen, en beheert de Facebookpagina 'Het kan anders'.
En Sara Jane Deputter (26) werd in het Radio 1-programma 'Peeters & Pichal' uitgeroepen tot 'hipste ambtenaar van het land'. Ze werkt voor de FOD Economie en is één van de bezielers van Club 35, een netwerk van jonge ambtenaren die de openbare sector proberen te moderniseren. Wat ze delen: een bekommernis om de toekomst van hun generatie, en een van alle franjes ontdane realiteitszin.
Pieter Marechal «Er kondigt zich een generatieclash aan op twee vlakken. Op het eerste niveau gaat het over de hoge staatsschuld die ingelost moet worden, wat extra bemoeilijkt wordt door de vergrijzing. Decennialang is er veel welvaart gecreëerd, maar daarvoor heeft het land zich wel flink in de schulden gestoken.
»Nu zijn we op het moment gekomen dat die afbetaald moeten worden, maar de mensen die dat moeten doen, zijn met veel minder dan de generatie ervoor. En ondertussen moeten we ook de pensioenen betalen, de gezondheidszorg draaiende houden en de sociale zekerheid redden.
»Dat kán niet, tenzij we alle hens aan dek roepen. Daar situeert zich dus de eerste clash: tussen de jonge generatie die beseft dat ze langer en harder zal moeten werken, en de babyboomgeneratie die nog steeds hoopt vroeg op pensioen te kunnen.
»Op het tweede niveau gaat het over een samenleving die voordelen toekent op basis van de leeftijd. In de verloning, bijvoorbeeld. Iedereen vindt het normaal dat er zoiets bestaat als anciënniteit — hoe langer je werkt, hoe beter je daarvoor betaald wordt.
»Maar is het wel zo normaal dat een twintiger veel minder krijgt dan zijn collega van vijftig, voor hetzelfde werk? Of neem het openbaar vervoer: waarom moet dat per definitie gratis zijn voor senioren? Waarom kennen we die voordelen niet toe op basis van andere criteria, zoals armoede of een handicap?
»De basis van onze welvaartsstaat is: mensen die het moeilijk hebben, geven we een duwtje in de rug. Maar is het ook nodig dat we mensen op basis van hun leeftijd grote voordelen geven?»
Sara Jane Deputter «Ik begrijp dat oudere mensen het moeilijk hebben met de maatregelen die de regering nu treft. Er is hun altijd iets voorgespiegeld, en plots wordt daarop teruggekomen. Maar hallo: het is crisis voor iederéén. Kunnen we een beetje solidair blijven? De jonge generatie kan er niet voor blijven opdraaien. Wij kunnen dat écht niet blijven dragen.»
Marechal «Ik denk dat de ernst van de situatie nog altijd niet tot iedereen is doorgedrongen. In 2030 zal het armoederisico groter zijn voor een werkende jongere dan voor een gepensioneerde. Over achttien jaar hebben wij ondanks onze job dus meer kans om in de armoede te belanden dan wie op dat moment van een pensioen leeft. Dan krijg je het Amerikaanse fenomeen van de working poor: jongeren die hard werken, maar die niet rondkomen van hun loon. Mensen moeten wakker worden. Je mag dat risico écht niet onderschatten.»
Deputter «Ik reken niet meer op een pensioen. Al sinds m'n achttiende hoor ik dat ik absoluut m'n eigen toekomst moet verzekeren, en dat pensioensparen bijvoorbeeld een must is. En dat daar doe ik dus aan mee. Ik ga uit van het principe dat ik op het eind van mijn carrière niets zal krijgen. En als er wel nog iets over is, is dat een fijn extraatje.»
Annelies Roose «Ik heb er geen probleem mee dat de politiek probeert om de grote bedrijven hier te houden, maar Electrabel maakt gigantisch veel winst en betaalt vier procent belastingen. Een béétje meer belasten moet toch kunnen? Iederéén moet inleveren - ook de grote jongens.»
Thomas Stroobants «De vijftigers en zestigers van nu hebben het áltijd heel goed gehad. Het ging sinds de jaren vijftig alleen maar beter: meer geld, meer luxe, meer leuke voordelen die ze zelf bedachten. Nu zijn we op het punt aanbeland waarop hun welvaartsstaat is ontploft. Iemand zei onlangs: 'Oneindige groei is kanker.' Klopt, toch? Ik heb het gevoel dat we aan het einde van een cyclus staan: mijn generatie is de eerste die het met minder zal moeten doen.»
Deputter «We beweren niet dat de oudere generatie lui is. We zien maar al te goed in dat die al keihard heeft gewerkt en uitkijkt naar het pensioen. Maar: het systeem vraagt nu eenmaal om langer te werken. En waarom moeten de generaties daarin per definitie tegenover elkaar staan? We kunnen de handen toch ook in elkaar slaan? Via een systeem van peter- en meterschap bijvoorbeeld, waarin ouderen hun kennis en expertise in de laatste jaren van hun carrière doorgeven aan de jongeren.»
Roose «Mijn grootste bezorgdheid is: zal ik wel een baan vinden? Al mijn vrienden en vriendinnen vragen zich dat af. Mijn vriend en ik willen later ook geen kinderen. Mijn moeder hoort dat niet graag: ze kijkt erg uit naar kleinkinderen. Maar ik weet niet of ik het een kind mag aandoen om op te groeien in de wereld zoals die er zal uitzien. Dat is niet de enige reden voor onze keuze, maar het speelt wel mee.»
Marechal «De jongere generatie moet aan hacktivism doen: ze moet haar eigen toekomst hacken. Op een originele manier haar eigen weg zoeken, ondernemend zijn, nieuwe dingen verzinnen. Maar ze moet hiet híér doen. Mijn oproep aan alle jongeren: loop asjeblieft niet weg.»
Marechal «Ik kan het perfect vinden met mijn ouders en grootouders, en dat geldt voor het grootste deel van mijn generatie. In 1968 kwamen de jongeren op straat tégen hun ouders — ze wilden een andere moraal, een andere manier van leven. Bij ons gaat het niet om waarden, want ik kijk naar de wereld op dezelfde manier als mijn ouders. Alleen is er socio-economisch van alles fout gelopen.»
Deputter «Er zijn altijd al wrijvingen geweest tussen de verschillende generaties, maar nu wordt de kloof tussen ons en de babyboomers toch erg groot. Er is veel argwaan, en die wordt nog versterkt door de manier waarop wij communiceren: via het internet. Socialenetwerksites zijn ons platform, en ouderen staan daar vaak wat verbaasd naar te kijken.»
Stroobants «Ik sta met mijn levensvisie lijnrecht tegenover mijn ouders. Zij zijn opgegroeid in een wereld waarin meer altijd beter was. Wij hebben geleerd dat het van de ene op de andere dag voorbij kan zijn met de wereld zoals we die kennen. Plots gingen er banken falliet en vlogen ze met vliegtuigen in torens in New York. Twintig jaar geleden sprong je als jongere mee op de trein van de welvaartsstaat, en alles kwam goed. Maar nu is die trein gestopt, en we moeten te voet verder.»
Bron: http://www.humo.be/humo-archief/70181/de-brandbrief-van-de-twintigers-generatie-net-uit-het-y
Dit artikel heeft mij mij alleszins zeker gedaan wat het beoogt: mensen wakker schudden. Ik was er mij absoluut niet bewust van de ernst van de situatie. Het is wel zo dat ik weet dat het niet makkelijk zal worden in de toekomst voor jongeren van onze generatie om wensen die we hebben vervuld te krijgen, zoals ons eigen huis etc., daarom heb ik het ook altijd belangrijk gevonden om als jongere reeds te vakantiewerk en studentenjobs te doen om toch de spaarrekening al een beetje aan te dikken en met een zeker beginkapitaal in het "volwassenenleven" te stappen. Maar als ik dit artikel lees besef ik wel dat dit niet voldoende zal zijn..
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje angstaanjagend, de toekomst die ons te wachten staat..