Barst
9th January 2012, 20:56
Brokkenparcours
Bart Sturtewagen
De federale regering, jong als ze is, is aan een brokkenparcours bezig. Vice-premier Steven Vanackere detecteerde afgelopen weekend nog een grote opluchting bij de bevolking: eindelijk wordt er weer voluit geregeerd. Kan zijn. Maar zoals het er nu aan toegaat, is dat gevoel geen lang leven beschoren.
Het begon met de pensioenhervorming die halsoverkop door het parlement werd gejaagd. Dat vertoornde niet alleen de vakbonden en de oppositie, maar ook de Raad van State die vond dat de regering zichzelf wel erg veel bevoegdheden toekende. Tijdsdruk, zo vernamen we. In de strijd tegen de vergrijzing, die vijf van de zes coalitiepartijen ook de voorbije jaren al zegden te voeren, mocht geen seconde meer worden verloren.
Tussendoor waren er nog de steekvlamreacties op de schietpartij in Luik, waaruit splinternieuwe excellenties afleidden dat de wapenwet en de voorwaardelijke invrijheidsstelling weer maar eens op de schop moesten. Toen kwam de melding dat de kaderleden van de Dexia Holding, een onderneming waarvoor de Belgische belastingbetaler met 54 miljard euro garant staat, recht hadden op een als functiepremie vermomde bonus. Heb ik als minister van Financiën geen vat op, moest Vanackere bedremmeld toegeven.
Hij was intussen bezig een veel ernstigere brand te blussen. De Europese Commissie gelooft namelijk geen snars van het pakket maatregelen waarboven de regering vermetel de titel 'Begroting 2012' heeft geschreven. Uitgangspunten te optimistisch, besparingsmaatregelen niet voldoende, was het harde oordeel.
Vervolgens bleek dat er wat vervelende foutjes zaten in de vertaling van het regeerakkoord naar de praktijk. Daardoor was de dotatie aan de koninklijke familie dan toch niet bevroren, was de loonsverlaging van de ministers niet uitgevoerd en bleek het budget voor de kabinetten hoger dan voorheen. Vergissinkjes die zullen worden rechtgezet, zo klonk het meteen. Anders dan in het Monopoly-spel, was geen ervan in ons voordeel.
Deze regering maakt het de oppositie wel erg makkelijk. Het volstaat haar eigen beloftes naast de uitvoering ervan te leggen om er een ballentent van te maken. De ploeg-Di Rupo is zo geobsedeerd met de beperkte tijd die ze voor haar plannen heeft, hooguit 30 maanden, dat ze elke zorgvuldigheid overboord gooit. Het wordt dringend tijd dat de premier zijn ministers bij de les haalt. Het risico is immers groot dat ze, uit profileringsdrang, één voor één onhoudbare beloften gaan maken. Zoals die van minister van Justitie Annemie Turtelboom gisteren om alle celstraffen, ook die onder drie jaar, uit te voeren. Hoe? Dat zullen we nog wel zien. Als deze regering het einde van de rit in schoonheid wil halen, dan is dit soort aankondigingspolitiek wel het laatste wat ze nodig heeft.
DS, 09-01-2012 (Bart Sturtewagen)
Bart Sturtewagen
De federale regering, jong als ze is, is aan een brokkenparcours bezig. Vice-premier Steven Vanackere detecteerde afgelopen weekend nog een grote opluchting bij de bevolking: eindelijk wordt er weer voluit geregeerd. Kan zijn. Maar zoals het er nu aan toegaat, is dat gevoel geen lang leven beschoren.
Het begon met de pensioenhervorming die halsoverkop door het parlement werd gejaagd. Dat vertoornde niet alleen de vakbonden en de oppositie, maar ook de Raad van State die vond dat de regering zichzelf wel erg veel bevoegdheden toekende. Tijdsdruk, zo vernamen we. In de strijd tegen de vergrijzing, die vijf van de zes coalitiepartijen ook de voorbije jaren al zegden te voeren, mocht geen seconde meer worden verloren.
Tussendoor waren er nog de steekvlamreacties op de schietpartij in Luik, waaruit splinternieuwe excellenties afleidden dat de wapenwet en de voorwaardelijke invrijheidsstelling weer maar eens op de schop moesten. Toen kwam de melding dat de kaderleden van de Dexia Holding, een onderneming waarvoor de Belgische belastingbetaler met 54 miljard euro garant staat, recht hadden op een als functiepremie vermomde bonus. Heb ik als minister van Financiën geen vat op, moest Vanackere bedremmeld toegeven.
Hij was intussen bezig een veel ernstigere brand te blussen. De Europese Commissie gelooft namelijk geen snars van het pakket maatregelen waarboven de regering vermetel de titel 'Begroting 2012' heeft geschreven. Uitgangspunten te optimistisch, besparingsmaatregelen niet voldoende, was het harde oordeel.
Vervolgens bleek dat er wat vervelende foutjes zaten in de vertaling van het regeerakkoord naar de praktijk. Daardoor was de dotatie aan de koninklijke familie dan toch niet bevroren, was de loonsverlaging van de ministers niet uitgevoerd en bleek het budget voor de kabinetten hoger dan voorheen. Vergissinkjes die zullen worden rechtgezet, zo klonk het meteen. Anders dan in het Monopoly-spel, was geen ervan in ons voordeel.
Deze regering maakt het de oppositie wel erg makkelijk. Het volstaat haar eigen beloftes naast de uitvoering ervan te leggen om er een ballentent van te maken. De ploeg-Di Rupo is zo geobsedeerd met de beperkte tijd die ze voor haar plannen heeft, hooguit 30 maanden, dat ze elke zorgvuldigheid overboord gooit. Het wordt dringend tijd dat de premier zijn ministers bij de les haalt. Het risico is immers groot dat ze, uit profileringsdrang, één voor één onhoudbare beloften gaan maken. Zoals die van minister van Justitie Annemie Turtelboom gisteren om alle celstraffen, ook die onder drie jaar, uit te voeren. Hoe? Dat zullen we nog wel zien. Als deze regering het einde van de rit in schoonheid wil halen, dan is dit soort aankondigingspolitiek wel het laatste wat ze nodig heeft.
DS, 09-01-2012 (Bart Sturtewagen)