Hanne.Geudens
24th October 2011, 13:06
[SIZE=3]Buitenlandse verpleegsters kennen te weinig Nederlands[/SIZE]
Eén op de vijf ziekenhuizen, rusthuizen en andere zorginstellingen heeft buitenlandse verpleegkundigen in dienst. In een vijfde van de gevallen is de slechte talenkennis van die verpleegkundigen een reden om niet meer in het buitenland te rekruteren.
Een recent onderzoek door het Vlaams Instituut voor Vorming en Opleiding (VIVO), de VDAB en de Europese instantie Eures bracht aan het licht dat de talenkennis het grootste knelpunt is bij buitenlands personeel. De helft van de instellingen moest een extra cursus Nederlands geven wanneer buitenlandse verpleegkundigen in dienst kwamen. "Veel voorzieningen merken dat de kennis ondermaats is tijdens de selectieprocedure en op het moment van aanwerven", zegt de Vlaamse minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V).
[SIZE=2]Taallessen[/SIZE]
Binnenkort zullen buitenlandse verplegers in sommige gevallen taallessen moeten volgen nog voor ze aan de slag gaan. Het Agentschap Zorg en Gezondheid onderzoekt of er binnen de Vlaamse instellingen een norm kan worden opgelegd voor de kennis van het Nederlands.
De vaakst voorkomende landen waaruit gerekruteerd wordt, zijn Roemenië (34,1 procent), Polen (30,6) en de Filipijnen (16,5). De kost om in het buitenland iemand aan te werven, loopt hoog op. Eén op de vier voorzieningen geeft meer dan 9.000 euro uit aan advertenties, inhuren van een selectiebureau en verplaatsingskosten, schrijft de krant De Standaard. (belga/vsv)
Bron: www.hln.be - 24/10/2011
Ik vind het niet aanvaardbaar dat er gebrekkig Nederlands gesproken wordt in Belgische ziekenhuizen. Dit kan heel wat gevaren met zich meebrengen. Eerst en vooral moeten buitenlandse verpleegkundigen in staat zijn te communiceren met hun collega’s en directe chef zodat ze hun opdracht begrijpen. Daarnaast is het essentieel om te weten hoe je bijvoorbeeld een infuus moet klaarmaken. Deze zaken kunnen onder andere mislopen wanneer er sprake is van miscommunicatie die het gevolg is van een gebrekkige talenkennis. Ook vind ik het belangrijk om als verpleegkundige een degelijk gesprek met de patiënt in kwestie te kunnen voeren. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat er bijkomende vragen zijn omtrent narcose bij een operatie. Het is dan van cruciaal belang dat hier een degelijk antwoord op gegeven kan worden.
Aangezien de kost om iemand in het buitenland aan te verwerven hoog oploopt, denk ik dat Belgische ziekenhuizen beter kunnen overwegen om zich toe te spitsen op mensen van eigen bodem.
Eén op de vijf ziekenhuizen, rusthuizen en andere zorginstellingen heeft buitenlandse verpleegkundigen in dienst. In een vijfde van de gevallen is de slechte talenkennis van die verpleegkundigen een reden om niet meer in het buitenland te rekruteren.
Een recent onderzoek door het Vlaams Instituut voor Vorming en Opleiding (VIVO), de VDAB en de Europese instantie Eures bracht aan het licht dat de talenkennis het grootste knelpunt is bij buitenlands personeel. De helft van de instellingen moest een extra cursus Nederlands geven wanneer buitenlandse verpleegkundigen in dienst kwamen. "Veel voorzieningen merken dat de kennis ondermaats is tijdens de selectieprocedure en op het moment van aanwerven", zegt de Vlaamse minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V).
[SIZE=2]Taallessen[/SIZE]
Binnenkort zullen buitenlandse verplegers in sommige gevallen taallessen moeten volgen nog voor ze aan de slag gaan. Het Agentschap Zorg en Gezondheid onderzoekt of er binnen de Vlaamse instellingen een norm kan worden opgelegd voor de kennis van het Nederlands.
De vaakst voorkomende landen waaruit gerekruteerd wordt, zijn Roemenië (34,1 procent), Polen (30,6) en de Filipijnen (16,5). De kost om in het buitenland iemand aan te werven, loopt hoog op. Eén op de vier voorzieningen geeft meer dan 9.000 euro uit aan advertenties, inhuren van een selectiebureau en verplaatsingskosten, schrijft de krant De Standaard. (belga/vsv)
Bron: www.hln.be - 24/10/2011
Ik vind het niet aanvaardbaar dat er gebrekkig Nederlands gesproken wordt in Belgische ziekenhuizen. Dit kan heel wat gevaren met zich meebrengen. Eerst en vooral moeten buitenlandse verpleegkundigen in staat zijn te communiceren met hun collega’s en directe chef zodat ze hun opdracht begrijpen. Daarnaast is het essentieel om te weten hoe je bijvoorbeeld een infuus moet klaarmaken. Deze zaken kunnen onder andere mislopen wanneer er sprake is van miscommunicatie die het gevolg is van een gebrekkige talenkennis. Ook vind ik het belangrijk om als verpleegkundige een degelijk gesprek met de patiënt in kwestie te kunnen voeren. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat er bijkomende vragen zijn omtrent narcose bij een operatie. Het is dan van cruciaal belang dat hier een degelijk antwoord op gegeven kan worden.
Aangezien de kost om iemand in het buitenland aan te verwerven hoog oploopt, denk ik dat Belgische ziekenhuizen beter kunnen overwegen om zich toe te spitsen op mensen van eigen bodem.