Barst
15th June 2011, 19:13
Capitulatie in Molenbeek
Verhalen van mislukking. Dat waren de uitspraken van twee mensen uit de reclamesector, van de Mortierbrigade en VVL/BBDO, gisteren bij Peeters & Pichal. Beiden hadden ze moeten vaststellen dat hun dappere plan om zich met hun bedrijf in de Brusselse gemeente Molenbeek te vestigen, op een bittere ontgoocheling was uitgedraaid. De Mortierbrigade heeft zelfs beslist om te verkassen naar Schaarbeek. Het was niet meer te doen.
Er kwamen voorbeelden van welgemeende pogingen om de contacten met de lokale, veelkleurige bevolking te verbeteren, maar dan bleek dat de daders van inbraken in gebouwen en auto's, van intimidatie en berovingen van klanten en personeelsleden, niet van ter plekke kwamen, maar van 'elders' in Brussel. Investeringen in beveiliging waren boter aan de galg en aangezien de politie chronisch onderbemand is, was het tijd voor pijnlijke maar onvermijdelijke conclusies.
Het heeft er een tijd naar uitgezien dat het in het stuk Brussel aan de overkant van het kanaal de goede kant op zou gaan. Er werd gerenoveerd, gebouwd, geïnvesteerd. Waarom zou het niet mogelijk zijn om daar een positieve spiraal op gang te houden, waardoor de uitzichtloze situatie van veel van her en der aangespoelde inwoners structureel zou verbeteren?
Het heeft niet mogen zijn. De inner city blues heeft het gehaald van het idealisme. Misschien waren die blitse boys en girls met hun laptops en hun smartphones wat te wereldvreemd om in te zien dat ze flanerend in het mediterrane straatbeeld van Molenbeek wel erg uit de toon zouden vallen. Maar dat is natuurlijk het punt niet. Je zou van een gemeente met grootstedelijke problemen van kansarmoede, lage scholing en generatiewerkloosheid, verwachten dat ze er alles aan doet om sterkere economische spelers aan te trekken en te houden.
Dat is niet of te weinig gebeurd. De burgemeester van Molenbeek, Philippe Moureaux, staat bekend als een man met een mening. Zijn mening doet er ook toe, in zijn partij, de PS, en in Brussel. Hij zou bij uitstek diegene kunnen zijn die aan de alarmbel trekt en fundamentele ingrepen, zoals het invoeren van één politiezone voor heel Brussel, bepleit. Maar verder dan de aankondiging van een werkgroep is hij nog niet gekomen.
Niemand kan verwachten dat de overheid, in casu een burgemeester, een tovermiddel heeft voor een complexe problematiek als die in Molenbeek of belendende gebieden in de armere westsikkel van Brussel. Niemand kan ook beweren dat het volstaat om de repressie te verhogen om de kwestie snel en efficiënt te regelen.
Maar wat inwoners en bedrijven wel mogen verwachten, is dat van elementaire veiligheid een prioriteit wordt gemaakt. Nu heeft het er alle schijn van dat de overheid capituleert en de andere kant opkijkt.
DS, 15-06-2011 (Bart Sturtewagen)
Verhalen van mislukking. Dat waren de uitspraken van twee mensen uit de reclamesector, van de Mortierbrigade en VVL/BBDO, gisteren bij Peeters & Pichal. Beiden hadden ze moeten vaststellen dat hun dappere plan om zich met hun bedrijf in de Brusselse gemeente Molenbeek te vestigen, op een bittere ontgoocheling was uitgedraaid. De Mortierbrigade heeft zelfs beslist om te verkassen naar Schaarbeek. Het was niet meer te doen.
Er kwamen voorbeelden van welgemeende pogingen om de contacten met de lokale, veelkleurige bevolking te verbeteren, maar dan bleek dat de daders van inbraken in gebouwen en auto's, van intimidatie en berovingen van klanten en personeelsleden, niet van ter plekke kwamen, maar van 'elders' in Brussel. Investeringen in beveiliging waren boter aan de galg en aangezien de politie chronisch onderbemand is, was het tijd voor pijnlijke maar onvermijdelijke conclusies.
Het heeft er een tijd naar uitgezien dat het in het stuk Brussel aan de overkant van het kanaal de goede kant op zou gaan. Er werd gerenoveerd, gebouwd, geïnvesteerd. Waarom zou het niet mogelijk zijn om daar een positieve spiraal op gang te houden, waardoor de uitzichtloze situatie van veel van her en der aangespoelde inwoners structureel zou verbeteren?
Het heeft niet mogen zijn. De inner city blues heeft het gehaald van het idealisme. Misschien waren die blitse boys en girls met hun laptops en hun smartphones wat te wereldvreemd om in te zien dat ze flanerend in het mediterrane straatbeeld van Molenbeek wel erg uit de toon zouden vallen. Maar dat is natuurlijk het punt niet. Je zou van een gemeente met grootstedelijke problemen van kansarmoede, lage scholing en generatiewerkloosheid, verwachten dat ze er alles aan doet om sterkere economische spelers aan te trekken en te houden.
Dat is niet of te weinig gebeurd. De burgemeester van Molenbeek, Philippe Moureaux, staat bekend als een man met een mening. Zijn mening doet er ook toe, in zijn partij, de PS, en in Brussel. Hij zou bij uitstek diegene kunnen zijn die aan de alarmbel trekt en fundamentele ingrepen, zoals het invoeren van één politiezone voor heel Brussel, bepleit. Maar verder dan de aankondiging van een werkgroep is hij nog niet gekomen.
Niemand kan verwachten dat de overheid, in casu een burgemeester, een tovermiddel heeft voor een complexe problematiek als die in Molenbeek of belendende gebieden in de armere westsikkel van Brussel. Niemand kan ook beweren dat het volstaat om de repressie te verhogen om de kwestie snel en efficiënt te regelen.
Maar wat inwoners en bedrijven wel mogen verwachten, is dat van elementaire veiligheid een prioriteit wordt gemaakt. Nu heeft het er alle schijn van dat de overheid capituleert en de andere kant opkijkt.
DS, 15-06-2011 (Bart Sturtewagen)