Barst
8th June 2011, 18:37
Straatje zonder einde
Voor ieder probleem van ons land kan je een serie oplossingen bedenken. Maar als je het geheel van uitdagingen waarvoor we staan samen neemt, dan vernauwt het aantal alternatieven pijlsnel. De keuzes die je maakt in de ene discussie, doorkruisen onvermijdelijk het debat over de andere. Als je van ieder onderdeel een taboekwestie maakt, leidt dat tot een impasse. Maar vind je de politieke wil om, vanuit een totaalvisie, de globale afweging te maken, dan worden de zaken plots opmerkelijk simpel. Dan bouw je aan een policy mix die het best het geheel van de doelstellingen realiseert. Dat is een haast wiskundige evenwichtsoefening.
De aanbevelingen die de Europese Commissie gisteren voor België publiceerde, houden geen verrassingen in. De concurrentiekracht moet worden versterkt via een of andere aanpassing van de automatische indexering. De begroting moet sneller op orde worden gesteld, bij voorrang door de uitgaven te matigen. De activiteitsgraad moet omhoog door een latere feitelijke pensionering en door activering van werklozen. Daarnaast moet de rendabiliteit van de banken worden versterkt en moet er meer concurrentie komen op de energiemarkt en in de kleinhandel.
Het is moeilijk om de evidentie van deze doelstellingen te betwisten en nog moeilijker om te ontkennen dat ze samenhangen. De begroting saneren vereist een oplossing voor de last van de vergrijzing. Dat gaat niet zonder een groeiende economie met meer mensen (langer) aan het werk. De economische motor op hoog toerental houden vereist een versterkte concurrentiekracht en dus loonmatiging, maar ook solide banken en eerlijke prijzen door een goedwerkende markt.
Dat de PS, de partij van de man die geacht wordt een federale regering te vormen, er meteen het fetisj-onderdeeltje 'handen af van de index' uitpikte, bewijst alleen dat ook zij niet meer gelooft dat we verkiezingen in het najaar nog kunnen vermijden. Als het de bedoeling was op korte termijn de handen aan de ploeg te slaan en echte beleidskeuzes te maken, dan ware het veel verstandiger even te zwijgen.
Ook bij de PS zijn er voldoende verstandige mensen die weten dat als je de loonkosten niet in de hand houdt, je banen doodt of verhindert om te ontstaan. Als je dat doet, verhoog je de druk op de sociale zekerheid. Die moet dan door hogere lasten en belastingen worden rechtgehouden. Daardoor versmacht je de economie nog meer. Het is een straatje zonder einde.
Koopkrachtbehoud is natuurlijk belangrijk. Maar de illusie dat de koopkracht werd behouden, is wat landen als Griekenland en Portugal aan de bedelstaf heeft gebracht. Op een dag spat die illusie uit elkaar en wordt de aanpassing aan de werkelijkheid pas echt pijnlijk.
DS, 08-06-2011 (Bart Sturtewagen)
Voor ieder probleem van ons land kan je een serie oplossingen bedenken. Maar als je het geheel van uitdagingen waarvoor we staan samen neemt, dan vernauwt het aantal alternatieven pijlsnel. De keuzes die je maakt in de ene discussie, doorkruisen onvermijdelijk het debat over de andere. Als je van ieder onderdeel een taboekwestie maakt, leidt dat tot een impasse. Maar vind je de politieke wil om, vanuit een totaalvisie, de globale afweging te maken, dan worden de zaken plots opmerkelijk simpel. Dan bouw je aan een policy mix die het best het geheel van de doelstellingen realiseert. Dat is een haast wiskundige evenwichtsoefening.
De aanbevelingen die de Europese Commissie gisteren voor België publiceerde, houden geen verrassingen in. De concurrentiekracht moet worden versterkt via een of andere aanpassing van de automatische indexering. De begroting moet sneller op orde worden gesteld, bij voorrang door de uitgaven te matigen. De activiteitsgraad moet omhoog door een latere feitelijke pensionering en door activering van werklozen. Daarnaast moet de rendabiliteit van de banken worden versterkt en moet er meer concurrentie komen op de energiemarkt en in de kleinhandel.
Het is moeilijk om de evidentie van deze doelstellingen te betwisten en nog moeilijker om te ontkennen dat ze samenhangen. De begroting saneren vereist een oplossing voor de last van de vergrijzing. Dat gaat niet zonder een groeiende economie met meer mensen (langer) aan het werk. De economische motor op hoog toerental houden vereist een versterkte concurrentiekracht en dus loonmatiging, maar ook solide banken en eerlijke prijzen door een goedwerkende markt.
Dat de PS, de partij van de man die geacht wordt een federale regering te vormen, er meteen het fetisj-onderdeeltje 'handen af van de index' uitpikte, bewijst alleen dat ook zij niet meer gelooft dat we verkiezingen in het najaar nog kunnen vermijden. Als het de bedoeling was op korte termijn de handen aan de ploeg te slaan en echte beleidskeuzes te maken, dan ware het veel verstandiger even te zwijgen.
Ook bij de PS zijn er voldoende verstandige mensen die weten dat als je de loonkosten niet in de hand houdt, je banen doodt of verhindert om te ontstaan. Als je dat doet, verhoog je de druk op de sociale zekerheid. Die moet dan door hogere lasten en belastingen worden rechtgehouden. Daardoor versmacht je de economie nog meer. Het is een straatje zonder einde.
Koopkrachtbehoud is natuurlijk belangrijk. Maar de illusie dat de koopkracht werd behouden, is wat landen als Griekenland en Portugal aan de bedelstaf heeft gebracht. Op een dag spat die illusie uit elkaar en wordt de aanpassing aan de werkelijkheid pas echt pijnlijk.
DS, 08-06-2011 (Bart Sturtewagen)