Hema ontslaat winkelbediende voor hoofddoek

[p4u12767]

GENK/BRUSSEL - Over de hoofddoek van een werkneemster kwamen er bij de Hema-vestiging in Genk zoveel klachten binnen, dat de Nederlandse winkelketen haar heeft ontslagen.

Van onze redacteur

‘We hebben inderdaad een uitzendkracht ontslagen omdat ze een hoofddoek droeg.' De woordvoerster van de Nederlandse Hema-hoofdzetel windt er geen doekjes om. In zijn vestiging in Genk heeft Hema het contract met een jonge vrouw verbroken enkel en alleen omdat die een hoofddoek droeg – klachten over haar werk in de winkel waren er niet. Het gaat om een jonge Limburgse vrouw, geen allochtoon.

‘Toen de vrouw bij ons kwam werken, had ze nog geen hoofddoek op', zegt woordvoerster Judy op het Veld. ‘Pas naderhand heeft ze gevraagd om dat wel te mogen doen. De winkelleiding gaf haar daarvoor de toestemming, maar er kwamen veel negatieve reacties van klanten. Daarop werd haar gevraagd die hoofddoek af te zetten, maar ze weigerde dat. Daarop hebben we beslist de overeenkomst met de vrouw stop te zetten.'

De vrouw zelf wil niet reageren op haar ontslag.

Ook haar ex-collega's in Genk willen daarover liever zwijgen, uit schrik dat de Nederlandse leiding ook hen zou viseren.

De jonge vrouw had een contract bij het uitzendkantoor Randstad en werkte al een tijdje bij Hema in Genk. Jan Denys, de woordvoerder van Randstad, bevestigt haar ontslag. ‘Er waren blijkbaar zowel interne als externe klachten over deze hoofddoek', zegt hij. ‘Onze klant, in dit geval Hema, heeft daarop de autonome beslissing genomen om haar contract niet te verlengen. Daar kunnen wij als uitzendkantoor niet in tussenbeide komen. De klant bepaalt zelf de criteria om het contract met mensen stop te zetten.'

‘Zolang er niks onwettigs gebeurt, hebben wij hierin geen enkele bevoegdheid. Als Hema oordeelt dat de hoofddoek niet tot het uniform van het winkelpersoneel behoort, dan moeten wij dat respecteren. We hebben daarover uitgebreid juridisch advies gevraagd, en dat is het besluit. Hier is ook geen sprake van racisme.'

Opvallend is dat het incident net in Genk gebeurt, een stad die zich de voorbije jaren steeds meer als een multiculturele voorbeeldstad profileert.

Hema trekt hier in ieder geval lessen uit. ‘Het is de eerste keer dat ons zoiets overkomt', zegt woordvoerster Judy op het Veld. ‘Blijkbaar ligt de hoofddoek in België veel gevoeliger dan in Nederland. Bij ons wordt daar niet zo'n zaak van gemaakt. Maar dit wordt voor ons de aanleiding om hierover richtlijnen uit te werken. We moeten intern bekijken welk algemeen standpunt we daarover innemen.'

bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=CU377P85

eigen mening: Ik vind het zelf geen probleem dat vrouwen een hoofddoek dragen. Er zijn wel verschillende manieren om een hoofddoek te dragen: er zijn meisjes die het knopen zoals bv een bandana maar er zijn ook meisjes waarvan alleen de ogen nog zichtbaar zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd al iets anders. Ik vind dat we moeten openstaan voor andere culturen maar tergelijkertijd vind ik ook dat mensen die een hoofddoek dragen moeten beseffen dat het een heel gevoelig thema is en dat ze daardoor vaak hun eigen ruiten ingooien: zoals bv moeilijkheden op de arbeidsmarkt. Wij moeten leren leven met 'de hoofddoeken' en 'de hoofddoeken' moeten leren leven met de ongemakken/vooroordelen die het met zich meebrengt.

[p4u12767]

Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) gaat (voorlopig) geen onderzoek instellen naar het ontslag van een jonge uitzendkracht met hoofddoek bij een Hema-vestiging in Genk. Toch roept het voorval vragen op, zo stelt directeur Jozef De Witte.
Hema verbrak het contract van de Limburgse vrouw nadat er zowel intern als van buitenaf veel negatieve reacties waren binnengekomen, zo vernam onze krant. De vrouw had een contract bij het uitzendkantoor Randstad, dat zelf zegt geen enkele bevoegdheid te hebben in een dergelijke situatie.

'Wij vinden het jammer dat Randstad vooraf geen contact heeft opgenomen met ons', zegt De Witte. 'Wij beschouwen ons ter zake toch als expertisecentrum, en Randstad kent ons ook heel goed. Een tijd geleden zaten we nog samen rond de tafel.'

Het CGKR hoedt er zich voor het ontslag zomaar af te doen als discriminatie. 'Daarvoor kennen we de feiten onvoldoende. Dat vergt verder onderzoek.' De Witte stelt wel dat er redenen zijn om aan te nemen dat het kan gaan om discriminatie op basis van geloofs- of levensbeschouwing. 'Vroegere rechtszaken hebben aangetoond dat een werkgever niet kan of mag ingaan op discriminerende vragen van klanten. Dat geldt voor Hema, maar evenzeer voor Randstad.'

De wetgeving voorziet wel in een uitzondering op de non-discriminatieregel als er sprake is van een wezenlijke en bepalende beroepsvereiste, maar het niet dragen van een hoofddoek kan niet als dusdanig beschouwd worden, vindt De Witte.

Het Centrum gaat voorlopig zelf geen stappen ondernemen. 'Het gaat hier om een individueel slachtoffer. Het komt haar toe met ons contact op te nemen', besluit de directeur van het CGKR.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110308_024

Eigen mening: ik heb dit artikel toegevoegd bij mijn vorige post omdat het hier het vervolg op is. Ik verwacht eigenlijk ook wel dat de vrouw in kwestie een klacht gaat indienen maar ik blijf toch bij mijn standpunt: IEDEREEN moet zich aanpassen! Als ik bv mijn gezicht vol piercings wil laten zetten, dan is dat mijn persoonlijke keuze maar dan moet ik ook beseffen dat als ik als leerkracht ga solliciteren mijn kansen om aangeworven te worden minimaal zullen zijn.

[Kristof.Vermeiren]

Ik sluit mij aan bij de mening die in de vorige post verkondigd werd. Volgens mij kan je hier moeilijk spreken over discriminatie of racisme, ik vind dat een werkgever nog altijd het recht heeft om bepaalde eisen voorop te stellen voor zijn werknemers. Het niet mogen dragen van piercings vind ik even erg als het niet mogen dragen van een hoofddoek. Als je ergens gaat werken moet je je houden aan de afspraken, en misschien is het etisch niet mooi te noemen van die werkgever, maar baas is baas.

[lobke.vervoort]

Ik ben het eens met het feit dat je je moet houden aan de afspraken van de werkgever, maar misschien moeten die afspraken nog eens grondig herzien worden. Als iemand van het Christendom zijn godsdienst wil uiten mag hij/zij toch ook een een ketting met een kruis dragen. Ik vind dan dat moslims ook de kans moeten krijgen om hun godsdienst te kunnen uiten.

Ik snap bovendien nog altijd niet waarom mensen zo'n groot probleem maken van de hoofddoek. Als die meisjes/vrouwen er vrijwillig voor kiezen kan je daar toch helemaal niets op tegen hebben. Ik vind dat je dat kan vergelijken met het kapsel dat mensen kiezen, daar kan je toch ook niet mee moeien. Wanneer het een teken van onderdrukking is, is het natuurlijk een andere kwestie, maar dat is moeilijk uit te maken.

[Hanne Jansen]

Als het van de N-VA afhangt, dan moet de scheiding tussen kerk en staat in het parlement strikter worden toegepast. Zowel parlementsleden als hun fractiemedewerkers zouden volgens de partij geen enkel opvallend religieus symbool mogen dragen.

"Mensen doen in hun privésfeer wat ze willen, maar in het parlement moeten we de neutraliteit verzekeren", zegt Kamerlid Zuhal Demir, de spreekbuis van de partij over het onderwerp. "Ik ga er immers van uit dat er in ons land een strikte scheiding tussen kerk en staat bestaat. Een hoofddoek in het parlement kan dus niet, maar dat geldt eveneens voor andere hoofddeksels of elke andere religieuze uiting. Ook een keppeltje, een tulband of een kruisteken horen niet thuis in het halfrond."

De discussie over religieuze symbolen in het parlement laaide op na een incident in de Kamercommissie Sociale Zaken enkele weken geleden. Een parlementaire medewerker van sp.a-Kamerlid Meryame Kitir verscheen toen mét hoofddoek op de vergadering. Tot verbazing van enkele commissieleden van onder meer MR en N-VA, die het incident ter sprake brachten bij hun respectieve fractieleiders. Uit een advies van de juridische dienst van de Kamer dat werd ingewonnen, bleek ondertussen dat het dragen van een hoofddoek volgens de huidige reglementen perfect is toegestaan, maar na eerdere voorstellen van Vlaams Belang en MR pleit nu ook N-VA voor strengere regels. "Een wetsvoorstel hebben we nog niet klaar. Er zijn andere en meer dringende problemen die we eerst moeten aanpakken, maar het is toch logisch dat we stilstaan bij de vraag", aldus Demir.

Bron: Melis T. (2010). N-VA weert hoofddoek uit het parlement. De Morgen 9/03/2011. Gevonden op het internet op 9/03/2011: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1233309/2011/03/09/N-VA-weert-hoofddoek-uit-het-parlement.dhtml

Mijn mening:
Normaal zou ik dit artikel bij politiek plaatsen, maar omdat het zo nauw bij dit thema aansluit plaats ik het hierbij.

Ik snap niet dat mensen een probleem maken van hoofddoeken. Het is inderdaad een religieus symbool, maar wij leven toch in een land waarin 'godsdienstvrijheid' een basisrecht is?! Door een verbod op het dragen van religieuze symbolen komt dit recht, naar mijn mening, zwaar in het gedrang.

N-VA beroept zich op de grondwettelijke scheiding van Kerk en Staat, maar ik zie niet in hoe 'het dragen van een religieus symbool in het parlement' deze scheiding in het gedrang brengt. Parlementariërs moeten volgens N-VA in het parlement godsdienstig neutraal zijn. Dat is toch ronduit belachelijk? Er is zelfs een partij die in haar naam verwijst naar haar godsdienst: CD&V.
Iets anders wordt het als men beslissingen gaat nemen ten voordele van de eigen godsdienst en/of ten nadele van andere godsdiensten.

[Barst]

Relativering helpt niet


Een jonge vrouw heeft haar baan verloren bij het warenhuis Hema in Genk. Omdat ze, na haar indiensttreding, besloot een hoofddoek te dragen, werd haar interimcontract niet verlengd. De klanten waren ertegen, zo argumenteert het bedrijf. Ook de uitzendgroep Randstad, waarbij ze contractueel in dienst was, steekt de handen in de lucht: kledingvoorschriften zijn een recht van de werkgever. En het gaat niet om racisme, want het is een gewoon Limburgs meisje.


Hema is een Nederlandse onderneming. In eigen land is de hoofddoek geen punt, hier wel, stelt Hema vast. 's Lands wijs, 's lands eer. Wij passen ons aan en volgen de lokale gewoonten, zegt het beduusde bedrijf, dat intussen de toorn van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, van de minister van Arbeid en tal van actiegroepen en verenigingen over zich heen kreeg.

Nochtans is de vaststelling onweerlegbaar: dit is niet het probleem van Hema. Het is ons probleem. Wij hebben kennelijk moeite met het bediend worden door een vrouw met hoofddoek. Hema niet. Het lijkt sterk op de zaak van het kantelpoortenbedrijf dat geen allochtonen in dienst wou nemen omdat de klanten die niet over de vloer wilden. Dat bedrijf is Europees tegen een veroordeling aangelopen. Publiekelijk te schande gemaakt. Maar aan het basisprobleem is geen moer veranderd.

Het is met de hoofddoek als met jeuk. Hoe meer je eraan denkt, hoe lastiger het wordt. De enen zeggen: wat is er in godsnaam moeilijk aan het aanvaarden dat iemand een godsdienst, of een andere godsdienst, aanhangt en dat wil tonen? Maar die tolerantie, of dat relativisme, staat haaks op het militantisme dat anderen dan weer vermoeden in het dragen van die religieuze symbolen. En zoals het dan gaat: wat een persoonlijke uiting van identiteit was, wordt een politiek signaal, of zelfs een gebaar van agressie. Het argument dat de hoofddoek een teken van vrouwelijke onderdrukking is, speelde in het Hema-incident vermoedelijk een mineure rol.

De infernale spiraal waardoor een kledingkeuze die gelinkt is aan een persoonlijke identiteitsbeleving, uitgroeit tot een maatschappelijk twistpunt, dat is de kern van ons probleem. Het duwt kampen achter scheidslijnen die rustig debat onmogelijk maken: iedereen verongelijkt, onbegrepen, miskend, geminoriseerd.

Alleen wie niets om religie geeft, beschouwt het als een non-probleem. Maar wie een hoofddoek wil dragen, strijdt om haar godsdienst en de identiteit waar ze deel van is. En wie tegen hoofddoeken is, kampt met de zichtbare aanwezigheid van een godsdienst die als vreemd of zelfs vijandig wordt ervaren. Dat is een spanning die niet met relativering valt weg te werken. Want de draagsters relativeren niet en de tegenstanders evenmin.


DS, 09-03-2011 (Bart Sturtewagen)