Barst
28th February 2011, 17:41
'Ik kan me een groter huis permitteren, maar waarom?'
'Het was januari. Mijn agenda voor het komende jaar stond al helemaal vol. Opeens was er die klik: ik wil dit niet meer.' Twee jaar geleden nam Rudy Vandamme (52) een sabbatical van een half jaar. Hij ging wandelen in Wales, spijkerde zijn Engels bij en volgde een cursus over duurzaamheid in Schotland. 'Ik begon te beseffen dat ik heel eenzijdig had geleefd, volledig binnen de grenzen van de consumptiemaatschappij. Ik werkte hard, verdiende veel geld. Maar op restaurant en op reis gaan, betekenden niet veel meer. De luxe was routine geworden. Ik was enorm boos. We gaan allemaal braaf mee in het verhaal van consumeren en lenen, maar eigenlijk wordt ons allemaal een loer gedraaid. Ik was ook bezorgd. Er komt een oliecrisis aan, maar we bereiden ons er niet op voor. We zijn zo kwetsbaar. En er was verdriet. De landschappen uit mijn jeugd zijn bijna allemaal verdwenen voor snelwegen, industrieterreinen en verkavelingen. In vijftig jaar tijd is luxe gedemocratiseerd en zijn we grotendeels naar binnen gekeerd.'
'Ik besloot minder te gaan werken en kocht een rijhuis aan zee. Vroeger had ik me daarvoor geschaamd, want eigenlijk kan ik me een groter huis permitteren. Maar waarom heb ik dat nodig? Ik ben tevreden zo. Het huis heeft een goede isolatie, dubbele beglazing, een pelletkachel en een serre in de tuin. Naar de winkel ga ik nog weinig, want ik eet het hele jaar door van mijn eigen oogst. Ik heb daardoor creatief vegetarisch leren koken.'
'Mijn auto heb ik verkocht. Ik doe aan autodelen, heb een treinabonnement en een vouwfiets. Ik verplaats me buiten de spitsuren en geniet van het onderweg zijn. Kleren koop ik niet meer. Met de kleren die ik heb, kom ik zeker nog tien jaar toe. Via mijn Lets-ruilgroep laat ik mijn kapotte kleren herstellen. In ruil help ik mensen met verhuizen of bied ik coaching sessies aan. Ruilen doet je veel meer nadenken over de waarde van werk.'
'Ook mijn tv heb ik weggegeven. Ik lees nu veel 's avonds. Af en toe moet ik nog wel wennen aan de stilte in huis, aan het ontbreken van prikkels. Ik werk nog ongeveer veertig dagen per jaar. Daarmee verdien ik genoeg om rond te komen. Ik schrijf ook boeken, tuinier, zwem, wandel, ga naar de sauna.'
'Als ik oude foto's van mezelf zie, schrik ik wel. Ik zag er zo moe uit. Op mijn 52ste voel ik me veel beter: meer uitgerust, rustiger en dichter bij mezelf en de natuur. Ik doe niet meer mee met de hypes. Er gebeurt misschien weinig spectaculairs in mijn langzame leven, maar ik ben veel gelukkiger zo.'
DS, 28-02-2011 (Rudy Vandamme)
'Het was januari. Mijn agenda voor het komende jaar stond al helemaal vol. Opeens was er die klik: ik wil dit niet meer.' Twee jaar geleden nam Rudy Vandamme (52) een sabbatical van een half jaar. Hij ging wandelen in Wales, spijkerde zijn Engels bij en volgde een cursus over duurzaamheid in Schotland. 'Ik begon te beseffen dat ik heel eenzijdig had geleefd, volledig binnen de grenzen van de consumptiemaatschappij. Ik werkte hard, verdiende veel geld. Maar op restaurant en op reis gaan, betekenden niet veel meer. De luxe was routine geworden. Ik was enorm boos. We gaan allemaal braaf mee in het verhaal van consumeren en lenen, maar eigenlijk wordt ons allemaal een loer gedraaid. Ik was ook bezorgd. Er komt een oliecrisis aan, maar we bereiden ons er niet op voor. We zijn zo kwetsbaar. En er was verdriet. De landschappen uit mijn jeugd zijn bijna allemaal verdwenen voor snelwegen, industrieterreinen en verkavelingen. In vijftig jaar tijd is luxe gedemocratiseerd en zijn we grotendeels naar binnen gekeerd.'
'Ik besloot minder te gaan werken en kocht een rijhuis aan zee. Vroeger had ik me daarvoor geschaamd, want eigenlijk kan ik me een groter huis permitteren. Maar waarom heb ik dat nodig? Ik ben tevreden zo. Het huis heeft een goede isolatie, dubbele beglazing, een pelletkachel en een serre in de tuin. Naar de winkel ga ik nog weinig, want ik eet het hele jaar door van mijn eigen oogst. Ik heb daardoor creatief vegetarisch leren koken.'
'Mijn auto heb ik verkocht. Ik doe aan autodelen, heb een treinabonnement en een vouwfiets. Ik verplaats me buiten de spitsuren en geniet van het onderweg zijn. Kleren koop ik niet meer. Met de kleren die ik heb, kom ik zeker nog tien jaar toe. Via mijn Lets-ruilgroep laat ik mijn kapotte kleren herstellen. In ruil help ik mensen met verhuizen of bied ik coaching sessies aan. Ruilen doet je veel meer nadenken over de waarde van werk.'
'Ook mijn tv heb ik weggegeven. Ik lees nu veel 's avonds. Af en toe moet ik nog wel wennen aan de stilte in huis, aan het ontbreken van prikkels. Ik werk nog ongeveer veertig dagen per jaar. Daarmee verdien ik genoeg om rond te komen. Ik schrijf ook boeken, tuinier, zwem, wandel, ga naar de sauna.'
'Als ik oude foto's van mezelf zie, schrik ik wel. Ik zag er zo moe uit. Op mijn 52ste voel ik me veel beter: meer uitgerust, rustiger en dichter bij mezelf en de natuur. Ik doe niet meer mee met de hypes. Er gebeurt misschien weinig spectaculairs in mijn langzame leven, maar ik ben veel gelukkiger zo.'
DS, 28-02-2011 (Rudy Vandamme)