sarah.renders
14th February 2011, 09:40
BRUSSEL - In 2009 gingen 184 Roemeense artsen aan de slag in ons land. Het gaat om een trend en betekent dat ongeveer een op de acht artsen die elk jaar in het beroep stappen, uit Roemenië komt.
Van onze redacteur
'Ik had al een sterk vermoeden dat er veel Roemeense artsen in ons land kwamen werken. Maar dat het er zo veel waren, daar schrok ik toch van', zegt Louis Ide, zelf arts en senator voor N-VA. Hij kreeg van de minister van Volksgezondheid, Laurette Onkelinx (PS), de recentste cijfers over het aantal buitenlandse artsen dat zijn diploma, behaald in de Europese Unie, in ons land laat erkennen en hier aan de slag gaat.
Sinds 2007 gaat het elk jaar in totaal om ongeveer vijfhonderdbuitenlandse artsen en dat is vooral te danken aan de grote instroom van Roemenen. In 2009 waren ze met maar liefst 184. Daarmee zijn ze goed voor 35 procent van het totale aantal artsen dat uit Europa komt.
De verklaring is dubbel. Enerzijds vluchten Roemeense artsen massaal uit hun land door de slechte werkomstandigheden. Anderzijds kampen Belgische ziekenhuizen met een tekort, zeker voor knelpuntberoepen zoals spoedartsen. De Roemenen vullen die tekorten gretig in.
'Tot 2007 vinden we hen nauwelijks in de statistieken terug', zegt Ide. 'Maar sindsdien stijgt hun aantal elk jaar. De ziekenhuizen nemen al langer Roemeense verpleegkundigen in dienst. De artsen zijn gevolgd.'
'Als we weten dat in ons land, door het systeem van contingentering, elk jaar maar ongeveer duizend Belgische artsen aan de slag mogen, verdeeld over specialisten en huisartsen, dan moeten we vaststellen dat één op de acht nieuwe artsen Roemeen is.'
Marc Moens van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten volgt die redenering. 'Mogelijk is één op de acht nog een onderschatting', zegt hij. 'Aangezien Roemenen zich hier vrijwel nooit als huisarts vestigen, moet je die 184 Roemenen eigenlijk alleen met het contingent van de Belgische specialisten vergelijken. Zo gaan er jaarlijks ongeveer vijfhonderd Belgische specialisten aan de slag. De Roemenen zijn derhalve goed voor één specialist op de drie. Onvoorstelbaar.'
Problematisch volgens Moens is dat de meeste Roemenen hier in een grijze zone opereren, omdat ze geen Riziv-nummer hebben. 'Niemand weet waar ze zitten, wat ze doen en hoeveel ze worden betaald. Dat is bijna vragen om misbruik', zegt hij. 'Het is ook onrechtvaardig dat artsen uit de EU vrij in ons land mogen komen werken, terwijl er wel een limiet staat op het aantal Belgische artsen.' Hij vraagt om een breed debat.
Bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=3U36942T
maandag 14 februari 2011, 05u00
Eigen mening
Ergens is het normaal dat de Roemeense artsen werk zoeken en vinden in ons land. In Roemenië zijn de werkomstandigheden slecht en in ons land is er een nijpend tekort aan artsen. Maar wat met het taalverschil? Als iemand naar een dokter gaat, weet hij natuurlijk graag wat er met hem aan de hand is. Dit wordt veel moeilijker om te begrijpen wanneer de arts niet dezelfde moedertaal spreekt als de patiënt. Ik denk dan ook dat er door het taalverschil nog enkele medische blunders gemaakt zullen worden. Ik vind het eveneens raar dat Belgische studenten zeer zware toelatingsexamens moeten doorstaan om nog maar aan de opleiding geneeskunde te beginnen. Het lijkt anderzijds normaal te worden dat een Roemeense arts hier onmiddellijk aan de slag kan, ook al twijfel ik of deze mensen dezelfde kansen krijgen tijdens hun opleiding als onze Belgische artsen.
Van onze redacteur
'Ik had al een sterk vermoeden dat er veel Roemeense artsen in ons land kwamen werken. Maar dat het er zo veel waren, daar schrok ik toch van', zegt Louis Ide, zelf arts en senator voor N-VA. Hij kreeg van de minister van Volksgezondheid, Laurette Onkelinx (PS), de recentste cijfers over het aantal buitenlandse artsen dat zijn diploma, behaald in de Europese Unie, in ons land laat erkennen en hier aan de slag gaat.
Sinds 2007 gaat het elk jaar in totaal om ongeveer vijfhonderdbuitenlandse artsen en dat is vooral te danken aan de grote instroom van Roemenen. In 2009 waren ze met maar liefst 184. Daarmee zijn ze goed voor 35 procent van het totale aantal artsen dat uit Europa komt.
De verklaring is dubbel. Enerzijds vluchten Roemeense artsen massaal uit hun land door de slechte werkomstandigheden. Anderzijds kampen Belgische ziekenhuizen met een tekort, zeker voor knelpuntberoepen zoals spoedartsen. De Roemenen vullen die tekorten gretig in.
'Tot 2007 vinden we hen nauwelijks in de statistieken terug', zegt Ide. 'Maar sindsdien stijgt hun aantal elk jaar. De ziekenhuizen nemen al langer Roemeense verpleegkundigen in dienst. De artsen zijn gevolgd.'
'Als we weten dat in ons land, door het systeem van contingentering, elk jaar maar ongeveer duizend Belgische artsen aan de slag mogen, verdeeld over specialisten en huisartsen, dan moeten we vaststellen dat één op de acht nieuwe artsen Roemeen is.'
Marc Moens van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten volgt die redenering. 'Mogelijk is één op de acht nog een onderschatting', zegt hij. 'Aangezien Roemenen zich hier vrijwel nooit als huisarts vestigen, moet je die 184 Roemenen eigenlijk alleen met het contingent van de Belgische specialisten vergelijken. Zo gaan er jaarlijks ongeveer vijfhonderd Belgische specialisten aan de slag. De Roemenen zijn derhalve goed voor één specialist op de drie. Onvoorstelbaar.'
Problematisch volgens Moens is dat de meeste Roemenen hier in een grijze zone opereren, omdat ze geen Riziv-nummer hebben. 'Niemand weet waar ze zitten, wat ze doen en hoeveel ze worden betaald. Dat is bijna vragen om misbruik', zegt hij. 'Het is ook onrechtvaardig dat artsen uit de EU vrij in ons land mogen komen werken, terwijl er wel een limiet staat op het aantal Belgische artsen.' Hij vraagt om een breed debat.
Bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=3U36942T
maandag 14 februari 2011, 05u00
Eigen mening
Ergens is het normaal dat de Roemeense artsen werk zoeken en vinden in ons land. In Roemenië zijn de werkomstandigheden slecht en in ons land is er een nijpend tekort aan artsen. Maar wat met het taalverschil? Als iemand naar een dokter gaat, weet hij natuurlijk graag wat er met hem aan de hand is. Dit wordt veel moeilijker om te begrijpen wanneer de arts niet dezelfde moedertaal spreekt als de patiënt. Ik denk dan ook dat er door het taalverschil nog enkele medische blunders gemaakt zullen worden. Ik vind het eveneens raar dat Belgische studenten zeer zware toelatingsexamens moeten doorstaan om nog maar aan de opleiding geneeskunde te beginnen. Het lijkt anderzijds normaal te worden dat een Roemeense arts hier onmiddellijk aan de slag kan, ook al twijfel ik of deze mensen dezelfde kansen krijgen tijdens hun opleiding als onze Belgische artsen.