Barst
27th January 2011, 19:54
Op haar tandvlees
Voor één mof’er (een jongere die een als ‘misdrijf omschreven feit’ gepleegd heeft) zijn er minstens drie pos’ers (jongeren die in een ‘problematische opvoedingssituatie’ zitten). Wanneer de pos’ers niet tijdig geholpen worden, worden velen van hen later mof’ers. Dat is een nuchtere vaststelling. Ons zo geroemde systeem van jeugdbescherming kraakt in al zijn *voegen. Terwijl we ons blindstaren op een kleine groep crapuulekes, is er te weinig personeel en plaats om de kwetsbare (en gekwetste) jongeren er weer bovenop te helpen.
Wie jongeren zegt, denkt dezer dagen ‘criminaliteit’ of minstens ‘overlast’.
Dat de ontredderde generatie x worstelt met de opvoeding van haar kroost wordt zedig verzwegen. Het aantal burgerlijke zaken voor de jeugdrechter (vooral hoederecht) is verdubbeld in vier jaar tijd (!).
Volgens jeugdrechter Karen Vander Steene is dat een belangrijke maatstaf voor het pedagogische en emotionele welbevinden van de samenleving. Welnu, die samenleving zit op haar tandvlees.
Jongeren gaan later aan de slag en de babyboomers treden liefst voor hun 55e uit de arbeidsmarkt. Toch waren er nog nooit zo veel Belgen aan het werk (4,8 miljoen) en nog nooit waren de Belgen zo rijk. Maar dat is niet genoeg. Er zijn jobs, jobs, jobs nodig om ons sociale systeem overeind te houden, luidt de mantra van de nv Beurs & Wetstraat.
Maar in die hyperconcurrentiële maatschappij slaan bij steeds meer mensen de stoppen door. De zwakkeren vinden enkel flutbaantjes. Tien procent van de gezinnen heeft zelfs geen kostwinner. Kinderpsychiater Peter Adriaenssens raamt het aantal ‘verloren jongeren’ op 30 procent. Zelfmoord is de op een na belangrijkste doodsoorzaak bij tieners. En toch moet ‘de jeugd van tegenwoordig’ niet op medelijden rekenen. Geen wonder dat bij veel jongeren de middenvinger omhoog gaat.
We moeten niet zozeer bang zijn dat onze kinderen iets overkomt op straat, op de chirofuif of in de kelder van Dutroux. Dat risico is verwaarloosbaar.
We moeten vooral beseffen dat steeds meer van onze kinderen gevaar lopen wanneer ze gewoon thuis zitten.
Knack Extra, 17-11-2011 (Karl van den Broeck)
Voor één mof’er (een jongere die een als ‘misdrijf omschreven feit’ gepleegd heeft) zijn er minstens drie pos’ers (jongeren die in een ‘problematische opvoedingssituatie’ zitten). Wanneer de pos’ers niet tijdig geholpen worden, worden velen van hen later mof’ers. Dat is een nuchtere vaststelling. Ons zo geroemde systeem van jeugdbescherming kraakt in al zijn *voegen. Terwijl we ons blindstaren op een kleine groep crapuulekes, is er te weinig personeel en plaats om de kwetsbare (en gekwetste) jongeren er weer bovenop te helpen.
Wie jongeren zegt, denkt dezer dagen ‘criminaliteit’ of minstens ‘overlast’.
Dat de ontredderde generatie x worstelt met de opvoeding van haar kroost wordt zedig verzwegen. Het aantal burgerlijke zaken voor de jeugdrechter (vooral hoederecht) is verdubbeld in vier jaar tijd (!).
Volgens jeugdrechter Karen Vander Steene is dat een belangrijke maatstaf voor het pedagogische en emotionele welbevinden van de samenleving. Welnu, die samenleving zit op haar tandvlees.
Jongeren gaan later aan de slag en de babyboomers treden liefst voor hun 55e uit de arbeidsmarkt. Toch waren er nog nooit zo veel Belgen aan het werk (4,8 miljoen) en nog nooit waren de Belgen zo rijk. Maar dat is niet genoeg. Er zijn jobs, jobs, jobs nodig om ons sociale systeem overeind te houden, luidt de mantra van de nv Beurs & Wetstraat.
Maar in die hyperconcurrentiële maatschappij slaan bij steeds meer mensen de stoppen door. De zwakkeren vinden enkel flutbaantjes. Tien procent van de gezinnen heeft zelfs geen kostwinner. Kinderpsychiater Peter Adriaenssens raamt het aantal ‘verloren jongeren’ op 30 procent. Zelfmoord is de op een na belangrijkste doodsoorzaak bij tieners. En toch moet ‘de jeugd van tegenwoordig’ niet op medelijden rekenen. Geen wonder dat bij veel jongeren de middenvinger omhoog gaat.
We moeten niet zozeer bang zijn dat onze kinderen iets overkomt op straat, op de chirofuif of in de kelder van Dutroux. Dat risico is verwaarloosbaar.
We moeten vooral beseffen dat steeds meer van onze kinderen gevaar lopen wanneer ze gewoon thuis zitten.
Knack Extra, 17-11-2011 (Karl van den Broeck)