Barst
26th October 2005, 01:25
Geen reden tot juichen
Bijna een half miljoen mensen hebben dit jaar hun belastingaangifte elektronisch ingediend. Maar niet de regering of de minister van Financiën mag daarvoor een pluim op de hoed steken. Die eer komt voor een deel toe aan de ambtenaren die Tax-on-Web uitbouwden, en vooral aan de burgers die, ondanks de tekortkomingen van het computerprogramma, toch de elektronische aangifte aandurfden.
Er zijn trouwens niet zoveel pluimen te verdelen. 500.000 is weinig: amper negen procent van de belastingplichtigen. De meeste westerse landen staan veel verder. Nederland haalt 75 procent. Canada en Ierland halen meer dan 90 procent. Hier werd het papieren aangifteformulier in 2005 nog eens hervormd. Vereenvoudigd, zei men. Voor de ambtenaren die het verwerken; voor de burger was het ,,Lottoformulier'' nog moeilijker dan het aftandse model van de voorbije jaren.
Dat staaltje van klantonvriendelijkheid en de slakkengang in de digitalisering van de belastingaangiften bewijzen dat we nergens staan met de organisatie van onze belastingdiensten. Die beschikken bijvoorbeeld al jaren over de gegevens om driekwart van de belastingbrieven zelf in te vullen, zodat die alleen nog ter goedkeuring aan de belastingplichtigen moeten voorgelegd worden. Maar daar komt niets van. Omdat het beleid geen prioriteit maakt van een goede organisatie van de belastingdiensten.
Er zijn maar drie punten waarvoor België hoog scoort in belastingmateries: de hoge belastingdruk, de belastingontduiking, en de omvang van de zwarte economie. Dat is drie keer het gevolg van een slechte organisatie. De opeenvolgende hervormingen van de belastingdiensten hebben wat kleinigheden verbeterd maar veranderden ten gronde niets aan de toestand die het gevolg is van een jarenlange bewuste verwaarlozing van het fiscale apparaat.
Een deel van de bevolking reageert zich af door de kleine letters van de ingewikkelde wetgeving uit te pluizen. Zij juichen als ze de fiscus zo 100 of 200 euro afhandig kunnen maken. Intussen worden honderden miljoenen euro niet geïnd omdat er geen controles zijn, omdat de zwarte economie welig tiert, en omdat de strijd tegen de fiscale fraude enkel de holle slotzin is van elk begrotingsconclaaf. Dat laatste is niet het geval voor de zinnen over fiscale amnestie.
Onze fiscaliteit is een van de onrechtvaardigste ter wereld. Maar niemand klaagt dat nog aan, ook niet de vakbonden of de consumentenorganisaties.
Verhofstadt II is aan de laatste helft van de regeerperiode begonnen. Het wordt tijd om na te denken over de opvolgers. Dit land heeft nood aan een minister van Financiën die eindelijk eens een punt maakt van een degelijke organisatie van de belastingdiensten. Alleen met goed bestuur kan er een einde komen aan de grote onrechtvaardigheden in de inning van de belastingen in dit land.
DS, 25-10-2005 (Guy Tegenbos)
Bijna een half miljoen mensen hebben dit jaar hun belastingaangifte elektronisch ingediend. Maar niet de regering of de minister van Financiën mag daarvoor een pluim op de hoed steken. Die eer komt voor een deel toe aan de ambtenaren die Tax-on-Web uitbouwden, en vooral aan de burgers die, ondanks de tekortkomingen van het computerprogramma, toch de elektronische aangifte aandurfden.
Er zijn trouwens niet zoveel pluimen te verdelen. 500.000 is weinig: amper negen procent van de belastingplichtigen. De meeste westerse landen staan veel verder. Nederland haalt 75 procent. Canada en Ierland halen meer dan 90 procent. Hier werd het papieren aangifteformulier in 2005 nog eens hervormd. Vereenvoudigd, zei men. Voor de ambtenaren die het verwerken; voor de burger was het ,,Lottoformulier'' nog moeilijker dan het aftandse model van de voorbije jaren.
Dat staaltje van klantonvriendelijkheid en de slakkengang in de digitalisering van de belastingaangiften bewijzen dat we nergens staan met de organisatie van onze belastingdiensten. Die beschikken bijvoorbeeld al jaren over de gegevens om driekwart van de belastingbrieven zelf in te vullen, zodat die alleen nog ter goedkeuring aan de belastingplichtigen moeten voorgelegd worden. Maar daar komt niets van. Omdat het beleid geen prioriteit maakt van een goede organisatie van de belastingdiensten.
Er zijn maar drie punten waarvoor België hoog scoort in belastingmateries: de hoge belastingdruk, de belastingontduiking, en de omvang van de zwarte economie. Dat is drie keer het gevolg van een slechte organisatie. De opeenvolgende hervormingen van de belastingdiensten hebben wat kleinigheden verbeterd maar veranderden ten gronde niets aan de toestand die het gevolg is van een jarenlange bewuste verwaarlozing van het fiscale apparaat.
Een deel van de bevolking reageert zich af door de kleine letters van de ingewikkelde wetgeving uit te pluizen. Zij juichen als ze de fiscus zo 100 of 200 euro afhandig kunnen maken. Intussen worden honderden miljoenen euro niet geïnd omdat er geen controles zijn, omdat de zwarte economie welig tiert, en omdat de strijd tegen de fiscale fraude enkel de holle slotzin is van elk begrotingsconclaaf. Dat laatste is niet het geval voor de zinnen over fiscale amnestie.
Onze fiscaliteit is een van de onrechtvaardigste ter wereld. Maar niemand klaagt dat nog aan, ook niet de vakbonden of de consumentenorganisaties.
Verhofstadt II is aan de laatste helft van de regeerperiode begonnen. Het wordt tijd om na te denken over de opvolgers. Dit land heeft nood aan een minister van Financiën die eindelijk eens een punt maakt van een degelijke organisatie van de belastingdiensten. Alleen met goed bestuur kan er een einde komen aan de grote onrechtvaardigheden in de inning van de belastingen in dit land.
DS, 25-10-2005 (Guy Tegenbos)