Na de twee huizen, nu ook twee scholen

[Barst]

Na de twee huizen, nu ook twee scholen


BRUSSEL - Kinderen en jongeren moeten te veel dingen lijdzaam ondergaan: hoe ze in de jeugdhulp van het kastje naar de muur worden gestuurd, hoe ze bij het voetbal altijd op de bank moeten zitten of door hun gescheiden ouders naar twee verschillende scholen worden gestuurd.


Een gescheiden moeder haalde haar twee kinderen met een deurwaarder uit de klas. Aanleiding: een gevecht met de vader over de verblijfsregeling. Paniek bij de kinderen: ze wilden niet meegaan. Maar het moest. De volgende dag verschenen ze niet op school. Dat leidde tot angstgevoelens bij andere leerlingen van gescheiden ouders: kan zoiets met ons ook gebeuren? De directie van de basisschool kaartte de kwestie aan bij het Vlaams kinderrechtencommissariaat.

Klachten over de leefsituatie van kinderen en jongeren na de echtscheiding van hun ouders, en klachten over het onderwijs zijn klassiekers bij het kinderrechtencommissariaat. Nu komen die twee domeinen vaker samen voor, zegt kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen.

Sommige gescheiden ouders gaan zelfs zo ver dat ze hun kind om de andere week, telkens opnieuw, in de school van hun keuze inschrijven. In de week die daarop volgt doet de andere ouder hetzelfde, maar in een ándere school. ‘'sMaandags wordt het kind in- en 's vrijdags weer uitgeschreven.

‘Vroeger zagen we die trend enkel in het kleuteronderwijs. Nu schuift het co-schoolschap al op naar de lagere school. Het gaat nog maar om een handvol meldingen, maar het is toch verontrustend', zegt Vanobbergen.


Lijdend voorwerp

Kinderen en jongeren zijn volgens hem te vaak ‘het lijdend voorwerp' van de beslissingen die door volwassenen worden genomen. En nee, ze moeten ook niet het ‘leidend voorwerp' worden: ‘We moeten hen niet onnodig met een te grote verantwoordelijkheid belasten. Wat ik aanklaag, zijn situaties waarin volwassenen hun macht gebruiken zonder te luisteren naar de stem van kinderen en jongeren.'

Vorig jaar kwamen er 966 meldingen binnen bij het kinderrechtencommissariaat. Bijna de helft van de klachten kwam van ouders of andere familieleden; een op de drie van kinderen en jongeren zelf.

Eén op de zes meldingen ging over het tekortschieten van de jeugdhulp. Schrijnende gevallen, zegt de kinderrechtencommissaris. Bijvoorbeeld: de 16-jarige Branco, die autisme heeft, kreeg al twee jaar geleden het advies voor opname in een medisch-pedagogisch instituut, omdat het thuis erg moeilijk gaat. Acht maanden geleden kreeg zijn dossier het knelpuntstatuut, maar nog altijd woont Branco thuis. Meerdere MPI's weigerden hem omdat hij te sterk is, of juist te zwak, te oud of te agressief of ‘niet in de groep past'.

Vanobbergen: ‘Er is een groot tekort aan jeugdhulp, waardoor wachtlijsten ontstaan. En de jeugdhulp is niet gedifferentieerd genoeg om in te gaan op de vaak complexe hulpvragen. We stellen hier een dubbele schending van de kinderrechten vast: kinderen en jongeren worden geschonden in hun recht op hulp, dat niet meer dan een hol beleidsprincipe blijkt. Anderzijds wordt ook het recht van ouders geschonden, want het kinderrechtenverdrag bepaalt dat de overheid ouders moet helpen door hen te ondersteunen in hun opvoedrol.'

Kinderen die wel zorg krijgen, worden daarin soms helemaal niet gehoord. Zo werd er melding gemaakt van twee pleegzusjes die al van jongsaf bij hun pleeggezin woonden, en zonder enig overleg werden weggehaald. Hun biologische moeder gaf de voorkeur aan plaatsing in een instelling.

‘In de praktijk blijft participatie in de jeugdhulp nog te vaak dode letter', zegt Vanobbergen. Hij vraagt dat er in alle omstandigheden meer rekening wordt gehouden met de mening en het perspectief van de kinderen.

Ten slotte: ook klachten over de vrijetijdssector blijven ‘populair'. Hier gaat het vooral over uitsluiting bij voetbalclubs, voortdurend op de bank moeten zitten of hardhandig worden aangepakt door de coach.

www.kinderrechten.be


Blog DS, 18-11-2010 (Veerle Beel)

[veronique.geussens]

Dat is even schrikken om zulke berichten te lezen.
Zien die ouders niet in dat die kinderen er niet beter van worden.
Met alle respect voor de scheiding en dat zij ieders denken te weten wat best is, maar je kind constant ergens anders 'dumpen' weg van je ex-partner. Nee , dat zie je toch zelf wel in hoop ik.

Ik hoop dat hier iets tegen wordt gedaan want dit is echt schandalig .. en die kinderen , wat erg ...

[Mattiaswillems]

Dit is inderdaad vrij schandalig! Ouders die hun kinderen uit de klas halen omdat ze denken te weten 'wat het best is voor hun', weten niet wat voor impact dit heeft op de kinderen. Kinderen van gescheiden ouders zijn zowizo al benadeeld tegenover andere kinderen: In het ene geval hebben ze twee woonplaatsen en moeten ze steeds pendelen tussen deze, in het andere geval zien ze één van hun ouders bijna nooit. En dan nu nog deze 'trend' van kinderen uit de klas te halen, ik vind dat niet kunnen! Het gaat hier vooral over jongere kinderen (lagere school), en deze hebben juist nood aan een gestructureerde leefwereld. Maar hoe krijgen ze zo'n wereld als ze constant moeten verhuizen van school, vriendengroep...?

Kinderen zouden in geen geval het 'lijdend voorwerp' moeten van ouders die een mislukte relatie hebben, en deze ouders zouden eens tweemaal moeten nadenken voor ze hun kinderen constant van school laten veranderen en zo steeds minder en minder structuur geven.

[kaat.vennekens]

Steeds meer gescheiden ouders schrijven hun kinderen in twee scholen in.
De ene week volgen de kinderen les in de woonplaats van hun moeder, de andere week gaan ze naar school waar hun vader woont, afhankelijk van de co-ouderschapsregeling.
Dat schrijft het Kinderrechtencommissariaat (KRC) in zijn jongste jaarrapport.
Ook de onderwijskoepels en de schooldirecties laken deze praktijk.
“Het les volgen in twee verschillende scholen brengt de emotionele en sociale ontwikkeling van het kind in het gedrang: elke week een andere omgeving, andere leerkrachten, andere klasgenootjes, andere afspraken... Terwijl een kind net nood heeft aan een vertrouwde en veilige omgeving”, zegt kinderrechtencommissaris Bruno Van Obbergen.
Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet laat de omvang van het co-schoolschap nu onderzoeken en gaat desnoods de regelgeving aanpassen, om de praktijk te stoppen. Vooral kleuters zijn er het slachtoffer van. Wettelijk gezien kan een kind les volgen in twee scholen. De leerling wordt dan bijvoorbeeld vrijdagavond uitgeschreven in de ene school, en maandagochtend ingeschreven in de andere school, een systeem dat zich wekelijks herhaalt.
Ander opvallend hoofdstuk in het jaarrapport van het Kinderrechtencommissariaat is de vraag om het verbod op seks onder de 16 jaar op te heffen.
De kinderrechtencommissaris noemt dit “niet meer realistisch”. Vanaf welke leeftijd Vlaamse kinderen dan wel seksueel actief zouden mogen worden, wordt niet gepreciseerd.

Bron: gazet van Antwerpen – 18/11/2010

Eigen mening:

Ouders beseffen niet wat ze hun eigen kinderen aan doen.
Kinderen zeggen of tonen het misschien niet, maar zij zien er enorm van af.
Ze kunnen zich inderdaad niet volledig ontwikkelen en zullen later waarschijnlijk ook verschillende componenten te kort schieten.
Ook voor de leerkracht is dit geen gemakkelijke situatie. Als je bijvoorbeeld een taak geeft voor jou leerlingen tegen volgende week, hoe ga je dat dan doen met die ene leerling? Geeft hij of zij die taak dan twee weken later af of laat je voor die leerling die taak vallen? En hoe gaat dat met testen en examens?
Ik vind dat de ouders van die kinderen zich niet zo kinderachtig moeten gedragen en hun nuchter boeren verstand gebruiken. Beseffen dat ze fout zijn en dat ze op een volwassen manier een overeenkomst moeten bekomen. En naar de mening van zoon of dochter luisteren. Als het gaat om een kleuter, gaat dat natuurlijk niet. Maar er moet toch een oplossing voor zijn. Het kan zo gewoon niet verder!