De opkomst van de millenniumstudent

[Laetitia.De.Schepper]

De opkomst van de millenniumstudent


De K.U. Leuven onderzoekt hoe docenten het best omgaan met zogenaamde millenniumstudenten. Ook op andere universiteiten zijn lawaaierige, veeleisende en ‘multitaskende’ studenten een groeiend probleem.


Ongegeneerd zitten de studenten vandaag in overvolle auditoria te eten en drinken, te sms’en, gamen, chatten of filmpjes te bekijken.
Op verzoek van verontruste docenten werd daarom nu aan de K.U.Leuven een werkgroep opgericht die moet onderzoeken hoe ze het best omgaan met hun millenniumstudenten. Want zo worden de jongeren genoemd die vanaf de eeuwwisseling aarzelend hun intrede deden in de universiteiten. Millenniumstudenten zijn veeleisend, snel verveeld en voorzien van een laptop, iPod en smartphone.

‘Het gedrag van de studenten is de afgelopen tien jaar enorm veranderd’, zegt Peter Lievens, voorzitter van de werkgroep en decaan van de faculteit Wetenschappen van de K.U.Leuven. ‘Vroeger stond de professor vooraan in het auditorium een verhaal te vertellen terwijl de studenten luisterden en notities namen. Maar vandaag is het een pak moeilijker om hen twee uur lang te boeien. En als de aandacht te veel verslapt, gebeurt het dat studenten de les verstoren.’ De bedoeling is nu dat vertegenwoordigers van de verschillende faculteiten het probleem in Leuven in kaart brengen en mogelijke oplossingen naar voren schuiven.

Ook aan de Universiteit Antwerpen (UA) zijn ze vertrouwd met het fenomeen van de millenniumgeneratie. Vorig jaar werd er zelfs al een studiedag over georganiseerd. ‘Het voornaamste kenmerk van die studenten is dat ze door middel van alle mogelijke moderne technologieën voortdurend verbonden zijn met andere studenten en met de rest van de wereld. Ook tijdens de lessen’, zegt UA-woordvoerder Peter De Meyer.


Performance

Ook de samenstelling van de studentenpopulatie is de laatste jaren enorm veranderd. De tijd dat auditoria uitsluitend door primussen uit het algemeen secundair onderwijs werden bevolkt, is al lang voorbij. ‘Veel studenten komen naar de universiteit om het eens te proberen’, zegt Rebecca Resseler, die zich op de dienst Universitair Onderwijs van de K.U.Leuven met het probleem van de millenniumstudenten bezighoudt. Daarnaast is ook de verhouding tussen een docent en zijn studenten in de loop der jaren grondig gewijzigd. ‘Vroeger spraken ze ons aan met meneer de professor en nu roepen ze hoi. Dat zegt veel, hè’, zegt Herman Buelens van de dienst Universitair Onderwijs (K.U.Leuven).

Onvermijdelijk moet de manier van lesgeven aan de universiteiten evolueren. ‘Als de aula vol millenniumstudenten zit, dan moeten wij de millenniumdocent introduceren’, zegt Buelens. ‘Het is dus de opdracht van de universiteit om de professoren nieuwe werkvormen aan te leren.’

‘Jonge docenten denken vaak dat ze geacht worden om hun hele cursus in de les te overlopen. Daar proberen we hen meteen van af te brengen’, zegt Luc Van de Poele, directeur van de afdeling onderwijskwaliteitszorg van de Universiteit Gent. ‘Ze moeten de studenten duidelijk maken wat belangrijk is en verder moeten ze er vooral stáán. Door hun performance moeten ze het auditorium motiveren en enthousiasmeren. Dat betekent dat ze voor een stuk een rol moeten spelen.’ Vandaar dat de Universiteit Gent voor sommige trainingen zelfs een beroep doet op een theateracteur die lesgevers aanleert hoe ze zich voor een groot publiek het best kunnen gedragen.


Knack, 03-11-2010 (APE/EWP)

________________________________________________________________
Tijdens de stages is het me al opgevallen dat de houding van de leerlingen in het eerste middelbaar bijvoorbeeld sterk is veranderd. Toen ik zelf nog in het eerste middelbaar zat, werd er nog meer respect getoond voor de leerkrachten. Gewoon doceren kan je tegenwoordig al bijna niet meer doen. Je moet veel variëteit brengen in je les of de leerlingen haken af en beginnen te babbelen of hun haar te kammen of weet ik wat nog allemaal.
Dat veel studenten nu ook sneller afhaken tijdens de lessen verbaast me ook niet. Als de studenten een laptop in de les mogen gebruiken dan zal je les al interessanter moeten zijn dan Facebook bij wijze van spreken. De millenniumdocent vind ik dan een zeer goed idee zodat de docenten goed weten hoe ze zulke studenten moeten aanpakken en hoe ze zulke studenten kunnen boeien tijdens hun lessen.

[Barst]

Proffen eisen meer respect


GENT/LEUVEN - Professoren in Gent en Leuven wapenen zich tegen de 'millenniumstudenten': laatkomers die babbelen tijdens de les, twitteren, surfen en alles doen behalve opletten.


Professor Carl Devos van de Universiteit Gent zette deze week de harde middelen in tegen zijn studenten uit het eerste jaar. 'Ik zeg al weken dat ze op tijd in mijn les politicologie moeten komen. Toch blijven sommigen tien tot twintig minuten te laat komen. Daarom heb ik dinsdag vijf medewerkers ingezet om laattijdige studenten de toegang te weigeren tot het auditorium. Als herhaaldelijk waarschuwen niet helpt, kun je niet anders dan hard optreden.'

Tijdens de les zelf zette de professor nog enkele babbelende studenten buiten. 'Wie niet horen wil, moet de gevolgen dragen', vindt Devos. 'Ik ben geen autoritaire of strenge lesgever. Ik vraag gewoon respect.'

Overigens ergeren niet alleen de proffen zich, ook de studenten zelf luiden de alarmklok. 'Een aantal jaren geleden hebben we dit probleem aangekaart in de opleiding politieke en sociale wetenschappen', zegt Tijs Vogelaere, voorzitter van de Gentse studentenraad. 'Studenten kwamen naar ons om te klagen over het vele lawaai en vroegen om maatregelen.'

Sindsdien stuurt de faculteit in het begin van het academiejaar een brief naar de nieuwe studenten en vragen ze daarin om het nodige respect aan de dag te leggen en het rustig te houden in de lessen.

Blijkbaar maakt die brief weinig indruk. 'Het rumoer neemt toe', stelt professor Devos. 'Daarom trad ik deze week zo hard op en daarom heb ik dinsdagavond, in mijn hoedanigheid van voorzitter van de facultaire opleidingscommissie, een mail gestuurd naar mijn collega's met de vraag actie te ondernemen. Ik ga niet mee in die houding dat we ons moeten aanpassen aan de studenten. Dit is geen instelling waar het willetje van de student wet is. Dit is een instelling die kwaliteitsvol onderwijs aanbiedt.'

Devos heeft het ook niet begrepen op laptops in de les. 'Ik pleit voor een verbod', zegt hij. 'Of ik wil tenminste de discussie aangaan. De helft zit te mailen of te surfen op Facebook en gebruikt de laptop niet om er notities mee te maken.'

Rector Paul Van Cauwenberge (UGent) nuanceert enigszins. 'Vroeger zaten studenten de krant te lezen', zegt hij, 'nu tokkelen ze op hun iPhone of hun laptop. Veel verschil met vroeger zie ik niet.'

Wel geeft hij toe dat lesgeven in grote groepen voor problemen zorgt. 'Als lesgever moet je over de nodige autoriteit beschikken om de studenten stil te houden. Als Carl (Devos, red.) zulke maatregelen neemt, dan zal hij daar wel goede redenen voor hebben. Ik kan hem geen ongelijk geven dat hij zijn deuren sluit als studenten te laat komen.' De rector ziet ook verschillen per faculteit. 'In de ene opleiding zijn de studenten wat gedisciplineerder dan de andere. Dat is al jaren zo.'

Ook de Leuvense universiteit krijgt meer te maken met lawaaierige, veeleisende studenten die moeilijk bij de les te houden zijn. Daarom hebben enkele docenten een werkgroep opgericht die moet uitzoeken hoe ze best omgaan met deze 'millenniumstudent'.

'Studenten zijn niet baloriger dan vroeger', zegt Peter Lievens, voorzitter van de werkgroep en decaan van de faculteit Wetenschappen. 'Ook toen ik jong was, werd er al veel gepraat tijdens de lessen. Wel hebben de jonge studenten meer moeite om hun aandacht bij de les te houden. We moeten op een andere manier lesgeven.'

De nieuwe generatie is volgens hem het resultaat van een totaal andere opvoeding. 'Al van jongs af krijgen ze heel veel informatiestromen te verwerken. Ook een les aan de universiteit benaderen ze anders. Ze beginnen in de les te overleggen of begrippen op hun laptop googelen. Dat maakt het lesgeven veel moeilijker.'

De werkgroep wil onderzoeken hoe de docenten de nieuwe generatie studenten bij de les kunnen houden.

'We willen nagaan welke werkvormen we kunnen gebruiken om de nieuwe talenten van deze studenten te gebruiken, zoals meer interactie tijdens de lessen, het gebruik van multimedia of de studenten in groep laten werken aan voorgelegde problemen', zegt Lievens.


Blog DS, 19-11-2010

[Stefan.Scheltjens]

Ik ben het helemaal eens met professor Devos: wanneer je na het secundair onderwijs kiest om verder te studeren steek je een onzichtbare grens over: die van de leerplicht. Als je naar de universiteit gaat, doe je dat uit je eigen wil. Of met andere woorden; je gaat naar een universiteit omdat je ervan overtuigd bent dat je je situatie erop verbetert. Als je je dan niet naar de regels wilt/kunt schikken, staat het je volledig vrij toch maar wat anders te gaan doen. Indien enkele studenten erin slagen om zich te misdragen en toch te slagen, zijn zij dus enkele free-riders op het goede gedrag van de overgrote meerderheid. Indien nu de aula's gevuld raken met zulke free-riders begint hun verkeerd gedrag uiteraard op te vallen. Maar moeten de professors zich daar dan aan aanpassen? Een nieuw systeem en manier van lesgeven om aan de eisen van deze groep toe te komen? Absoluut niet. Dit gedrag is ongepast, ongewenst én vooral oneerlijk naar diegenen die zich wel gedragen. Wie dit gedrag tolereert, speelt dit gedrag enkel meer in de hand.

[Nathalie.Tilemans]

Het is wel ver gekomen wanneer men de professors aan de universiteiten
< dit zijn over het algemeen mensen die met veel toewijding gestudeerd hebben, jarenlang gedoctoreerd hebben en vervolgens hun gehele carrière besteden aan publicaties en conferenties die handelen over hun vele onderzoeken, die heel wat bijbrengen aan de kennis in hun vakgebied >
zich moeten gaan aanpassen aan een troep jongeren die zich niet eens interesseren in wat die mens te vertellen heeft. En die niet eens het fatsoen hebben om dit gebrek aan interesse op een persoonlijk probleem te houden: wat zitten lachen en facebooken is wel heel wat anders dan de aandacht die diezelfde professor krijgt op conferenties.
En dan het probleem nog bij de professor durven leggen... In mijn ogen is de milleniumstudent een verschijnsel dat niet snel genoeg verbannen kan zijn uit de academische wereld.

[Charlotte.Smekens]

Langs de ene kant ben ik het er volledig mee eens dat je als student aan de universiteit respect moet tonen ten opzichte van docent en medestudenten. De docent doet immers de moeite kennis over te dragen en het grootste deel van de studenten wil die kennis ook werkelijk opdoen. Daarom vind ik dat deze mensen niet gestoord mogen worden. Langs de andere kant zijn er twee problemen: het probleem dat de maatschappij is veranderd ten opzichte van vroeger en het probleem van de grote groepen. Het is immers zo dat leerlingen sinds de opkomst van de media veel meer nood hebben aan interactie, afwisseling, impulsen,… Doceren in de meest pure vorm kan de aandacht van de leerlingen er niet lang genoeg meer bijhouden en begint al snel te vervelen. Dit kan niet ontkend worden en het onderwijs zal hier op elk niveau (van kleuterklas tot en met hoger onderwijs) op in moeten spelen. Bovendien zijn er tegenwoordig ook erg grote groepen. Ik heb het zelf meegemaakt dat je met 300 mensen in een aula zit en je op de eerste rijen kan volgen wat de professor zegt, maar achteraan amper hoort dat hij iets zegt. Het minste geroezemoes van enkele studenten leidt de anderen af, waardoor ook zij beginnen te converseren en ga zo maar door. Na een tijdje kan meer dan de helft van de studenten de les niet meer volgen. In onze eigen school beginnen we al te merken dat het moeilijker wordt kwaliteitsvol onderwijs aan te bieden en te volgen wanneer de groepen uitbreiden. Bij het onderzoek naar de “millenniumstudent” zal men dus met een variatie aan factoren rekening moeten houden.

[Laetitia.De.Schepper]

Millenniumprofs voor millenniumstudenten
dinsdag 23 november 2010

Het klopt dat de student van de 21ste eeuw tijdens de lessen niet altijd even goed luistert, zegt MANUEL SINTUBIN. Maar ze moeten tegenwoordig ook meer doen dan luisteren.
De laatste dagen stond de millenniumstudent in de schijnwerper, in de krant (‘Proffen eisen meer respect' DS 19 november), in weekbladen en op tv. Het beeld dat opgehangen wordt van deze millenniumstudent, is niet echt flatterend: hij heeft geen manieren, zit ongegeneerd te keuvelen, te sms'en, te twitteren of te surfen tijdens het hoorcollege, en komt en gaat wanneer het hem belieft. En wat met de proffen? Die worden opgeroepen zich te wapenen tegen deze balorige en veeleisende millenniumstudenten.

Door de hedendaagse student zo voor te stellen, lijkt het er tezelfdertijd op dat de prof is blijven steken in de vorige eeuw, en dat de moderne technologie aan hem is voorbijgegaan. Niets is minder waar. Ook de prof van vandaag sms't, twittert, googlet, onderhoudt een blog, en zit op Facebook. Multitasken is hem ook niet vreemd. Bovendien gaat de prof van vandaag — noem hem de millenniumprof — ijverig op zoek naar manieren om de nieuwe multimediatoepassingen, sociale netwerken en andere communicatievormen binnen te brengen in zijn onderwijs. Niet zozeer omdat het hip is, maar omdat het nieuwe kansen biedt. En steeds met in het achterhoofd: wat is de meerwaarde? Maar hiervoor zijn er uiteindelijk geen toverformules. Het blijft permanent experimenteren; het is een verhaal van vallen en opstaan, iets wat de student vaak ontgaat.

Lang leve het hoorcollege

In de discussie rond de millenniumstudent krijgt het hoorcollege als werkvorm er ook weer serieus van langs. Het is saai, inefficiënt en ongeschikt voor de multitaskende, veeleisende millenniumstudent. Wat heeft die eraan als de prof ex cathedra zijn cursus staat te debiteren? Een totaal verkeerd beeld wordt hier opgehangen van het hoorcollege. Denkt u echt dat een prof er plezier in vindt om twee uur lang gewoon een tekst te staan voorlezen? Het hoorcollege is en blijft het uitgelezen contactmoment tussen prof en de studenten. Het is de ontmoetingsplaats waar de prof — in levenden lijve — het gesprek aangaat met de studenten om samen op ontdekkingstocht te gaan door de leerstof.

Het succes van het hoorcollege is dan ook een gedeelde verantwoordelijkheid van zowel prof als student. Dit contactmoment is gewoonweg niet te vervangen door een of andere multimediatoepassing. Het hoorcollege gaat immers niet over kennisoverdracht. Kennis vergaren en verwerken gebeurt niet daar en dan; dat is uiteindelijk het werk van de student zelf. In het hoorcollege kan de prof hiervoor alleen maar een leidraad aanbieden. Het hoorcollege gaat meer over het hoe en het waarom van de wetenschap. Het is het moment waarop de prof zijn enthousiasme als onderzoeker over kan brengen; zijn onderzoekservaringen met de toekomstige generatie kan delen. En dit zal de millenniumstudent niet terugvinden op het internet.

Millenniumprof

Overigens moet de millenniumprof niet doen alsof hij vrij is van alle zonde. Iedere collega die vergaderingen voorzit of bijwoont kan erover meespreken. Elke vergadering heeft laatkomers en vroegvertrekkers. Tijdens een vergadering wordt er ook al wel eens ge-sms't of verlaat iemand de vergadering om een gsm-oproep te beantwoorden. Meer en meer duiken schootcomputers op tijdens vergaderingen, niet alleen om notities te nemen, de agenda of documenten te raadplegen, maar ook wel eens om een e-mail te beantwoorden of de digitale krant open te slaan. Ook op wetenschappelijke bijeenkomsten, lezingen en symposia moet de millenniumprof niet onderdoen voor de millenniumstudent. Zonder enige schroom wordt er tijdens mondelinge presentaties van collega's nog aan de eigen presentatie gesleuteld, aan de volgende publicatie gewerkt, ge-e-maild, gechat of gesurft op het internet.

We zijn allemaal kinderen van onze tijd. De docent is niet blijven steken in de twintigste eeuw. Als er zoiets zou bestaan als de millenniumstudent dan bestaat er evengoed zoiets als de millenniumdocent.

MANUEL SINTUBIN
Wie? Hoogleraar geologie aan de KU Leuven.
Wat? Ook de prof van vandaag sms't, twittert, googlet, onderhoudt een blog, zit op Facebook.
Waarom? We zijn allemaal kinderen van onze tijd.

Bron: De Standaard