Barack Obama lijkt het tij niet te kunnen keren

[Laura.Cabanier]

zo 31/10/2010 - 17:03
Ondanks een extra inspanning ter elfder ure lijkt de Amerikaanse president Barack Obama niet bij macht om te voorkomen dat zijn Democratische partij afstevent op een nederlaag bij de tussentijdse verkiezingen van dinsdag. Dat blijkt uit een peiling van The Washington Post en ABC.

Volgens de peiling zou 49 procent voor de Republikeinen stemmen en 45 procent voor de Democratische partij van Barack Obama. Volgens berekeningen zouden de Republikeinen daardoor 50 of meer bijkomende zetels in het Huis van Afgevaardigdenveroveren. Om de meerderheid te heroveren, volstaan 39 bijkomende zitjes.

Voor de Senaat lijken de kaarten minder goed te liggen voor de Republikeinen. Daar moeten ze 10 zetels erbij krijgen om een meerderheid te veroveren, terwijl ze maar zeker lijken van 3 bijkomende zitjes.

Ook bij de gouverneursverkiezingen lijken de Republikeinen een goede beurt te zullen maken. Zo zouden ze de staten Iowa, Kansas, Michigan, Oklahoma en Tennesse binnenhalen, en mogelijk ook Maine, Pennsylvania en Winconsin. In Hawaï, Minnesota en California zouden de Democraten voorop liggen. In staten zoals Illinois, Ohio, Massachussetts en Oregon.

Volgens de peiling is 75 procent van de kiezers niet tevreden met de mannier waarop het huidige Congres de zaken aanpakt. Ook het optimisme dat opveerde na de verkiezingen van Barack Obama lijkt te zijn weggedeemsterd.

Dat heeft wellicht vel te maken met de slechte economische toestand in de VS, die veel trager verbeterd dan was verwacht

Bron: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.895837

Mening: Ik denk dat tegenwoordig de mensen de politiek redelijk weinig kans geven. Het gaat niet goed met onze wereld, maar daar kan de politiek alleen niets aan doen. Ik denk dat veel mensen plots té veel verwachten van een regering of in dit geval een president. Het is niet gemakkelijk om een land er terug boven op te brengen, geef de politici daarom gewoon genoeg tijd.

Als je gelooft in de standpunten van deze partij, waarom geef je de partij dan niet gewoon tijd genoeg om te laten zien dat ze deze punten ook kunnen waarmaken? Je kan altijd nog je mening herzien als na een tijd er echt niets van in huis komt, maar ik denk dat we niet te snel mogen oordelen.

[Kristof.Vermeiren]

Ik heb ergens wel een beetje te doen met Barack Obama. Blijkbaar zijn er al heel wat mensen die niet meer in hem geloven. Momenteel lost hij de verwachtingen van de Amerikanen niet in, de verbetering zijn er hier en daar wel, maar het gebeurt allemaal niet snel genoeg volgens het Amerikaanse volk. Ze mogen wel niet vergeten dat al de miserie die zij nu meemaken voor een groot deel te danken is aan een republikeinse president, en ik denk dat niemand kan inschatten hoe zwaar de taak van Obama wel niet is, hij heeft in mijn ogen een economisch zootje geërfd! Volgens mij is Obama echt wel de geschikte kerel om de VS er terug bovenop te helpen, hij zou alleen wat meer steun moeten krijgen van 'zijn' volk.

[Barst]

De hoop van Obama was één en al hype


Morgen weten we hoeveel schade de Amerikaanse president oploopt bij de tussentijdse verkiezingen. TARIQ ALI legt uit waarom Obama zoveel mensen op de zenuwen begint te werken.


Bij de tussentijdse verkiezingen in de VS, waarvan we morgen de resultaten kennen, zitten 15 miljoen Amerikanen zonder werk en schommelen de peilingen voor Obama tussen 40 en 45 procent. Er bestaat geen twijfel over dat de Democraten in het Huis en de Senaat de kans lopen dat ze de meerderheid gaan kwijtspelen. Democraten met een strijdplaats nemen wat afstand van de president, omdat ze weten dat het gemoed van het electoraat de wanhopige toestand weerspiegelt waarin het land zelf zich bevindt.

Obama's verkiezingstriomf in 2008 viel samen met de meest omvangrijke economische crisis sinds de Grote Depressie (een crisis die bovendien wereldomvattend was); bovendien waren er twee oorlogen aan de gang op moeilijk terrein in islamitische landen ver weg. De eerste paar maanden van 2009 waren de kortste wittebroodsweken die een nieuwe president gegund werden uit de recente geschiedenis.


Obama bindt in

In tijden van crisis ziet de verkozene af. En hoe groter de crisis, hoe groter de straf voor hen die aan de macht zijn, tenzij ze iets doen wat de zaken verandert. Obama heeft dat niet gedaan. Integendeel: zowel in binnen- als buitenland wegen de gelijkenissen tussen de regering-Obama en de regering-Bush-Cheney veel zwaarder door dan de verschillen.

Elke keer als gevestigde belangen weerstand boden, bond Obama in. Op economisch vlak verdedigde de president, ondanks het advies van Robert Reich en Joseph Stiglitz, precies de praktijken die leidden tot de crash van Wall Street. En dat op een moment dat de ongelijkheid in de VS veel groter was dan 40 jaar geleden.

De 'hervormingen' in de gezondheidszorg getuigden ook van een totale capitulatie voor het bedrijfsleven: de verzekeringsmaatschappijen, de farmaceutische bedrijven, de commerciële ziekenhuizen en de specialisten zullen profiteren. Zelfs de loyale Los Angeles Times voelde zich genoopt te klagen: 'Als presidentskandidaat hekelde Barack Obama de farmaceutische bedrijven en de invloed die ze uitoefenden in Washington. Hij lanceerde zelfs een televisiespotje dat de belangrijkste lobbyist van de sector, voormalig Congreslid voor Louisiana Billy Tauzin, onder vuur nam, omdat hij verhinderde dat Medicare lagere prijzen voor geneesmiddelen kon onderhandelen. Tauzin is veranderd in de partner van de president. Hij werd in de voorbije maanden een vijftal keer uitgenodigd op het Witte Huis.'

De gevestigde belangen boden weerstand. Obama bond in. De 'hervorming' van de gezondheidszorg werd in feite in elkaar gestoken door Liz Fowler, een voormalig kaderlid van een privéziekteverzekeraar en een werkneemster van senator Max Baucus, die de commissie Financiën van de Senaat voorzit en die volgens John R. MacArthur, de uitgever van Harper's Magazine, 'de begunstigde (is) van miljoenen dollars aan giften van verzekerings- en medische bedrijven'.


Drones

Een onderscheid maken tussen politici en kapitalisten is niet helemaal eerlijk, om het zacht uit te drukken. Wetgevers in de VS zijn competitief en verkopen zichzelf aan de hoogste bieder via het lobbysysteem. Het resultaat is dat het verhaal van de hervormingen in de gezondheidszorg terugkomt op talloze andere domeinen. Het 'nieuwe' onderwijs gebaseerd op privatisering en 'charterscholen', dat een ramp bleek in delen van het land, wordt voortgezet nu managers onderwijsdeskundigen zullen vervangen. Guantanamo blijft open.

Obama's juridische goeroe binnen Buitenlandse Zaken, Harold Koh, benadrukt publiekelijk dat de aanvallen met drones in Pakistan, die meer burgers doden dan 'terroristen', perfect wettelijk zijn. Elena Kagan, Obama's cadeau aan het hooggerechtshof, zei tegen het Congres dat ze het eens is met John Yoo, een Bushman die dienst deed als assistent-procureur-generaal, in de zin dat een 'terrorist' onderhevig is aan de 'krijgswet', waar hij ook gevat wordt. Net zoals zijn Republikeinse voorganger schermde de nieuwe minister van Justitie Eric Holder tevreden met 'staatsgeheimen' om een proces te verhinderen, terwijl Obama's CIA-baas (en ex-werknemer van Clinton) Leon Panetta in een uitbundige bui was toen hij de baan kreeg en pochte dat hij vast van zins was de extraordinary rendition te behouden, wat betekent dat gevangenen naar Afghanistan, Egypte, Jordanië of Pakistan worden overgebracht om er gemarteld te worden.

De hoop van 2008 verwerd al snel tot hype. Bewonderaars in de progressieve media die Obama in verband brachten met de burgerrechtenbeweging begonnen almaar onnozeler te klinken, beweerden dat het Martin King-aureool voor hun man overdreven was en snel weggenomen moest worden.

In een van zijn grote speeches, een jaar voor hij vermoord werd, voerde King aan: 'Als onze natie 35 miljard dollar per jaar kan spenderen aan een onrechtvaardige, boosaardige oorlog in Vietnam, en 20 miljard dollar om een man op de maan te zetten, dan kan ze ook miljarden dollars besteden om de Kinderen Gods op hun beide voeten te zetten hier op aarde.'

Wat heeft dit te maken met een doorgewinterde machinepoliticus uit Chicago?

Als kandidaat wierp Obama zichzelf op als de nieuwe Reagan, iemand die boven de kleine partijpolitiek staat. Hij wilde bij iedereen in de smaak vallen, maar begon uiteindelijk vele mensen te irriteren. En als de Republikeinen nog maar een half behoorlijke presidentskandidaat vinden (misschien iemand in uniform), dan zou het me sterk verbazen als de huidige een tweede termijn kreeg. Zal hij van de Clintons überhaupt kandidaat mogen zijn?

Tariq Ali (Pakistaanse schrijver, journalist en filmmaker, auteur van 'The Obama Syndrome')


DS, 02-11-2010