Barst
21st September 2010, 21:55
Geschrapt wegens pedofilie
Jean-Marie Dedecker, hopman van de gelijknamige Lijst, wil het doen met twee bakstenen. De Vrije Middelbare School (VMS) in Roeselare deed het al met een schaar. Of met de delete-knop, we willen ervan af zijn. In alle geval, Dedecker wil ex-monseigneur Roger Vangheluwe uit louter burgerzin castreren, de school goochelt hem uit eigenbelang helemaal weg.
Vangheluwe was zes jaar leerling aan de VMS, en daarna nog twee jaar godsdienstleraar. Nu de school haar 75-jarig bestaan viert, was dat goed voor vijf bladzijden in het boek over die driekwart eeuw geschiedenis. Inderdaad, een bisschop van eigen kweek, 't is niet niks.
Tot dus bleek dat er wat aan te merken viel op Vangheluwe. De directie liet de auteur van het boek die vijf bladzijden wegknippen. Van 's mans passage in de school blijft nu alleen de mededeling dat hij er leraar is geweest.
Vreemd geschiedenisboek toch, waarin historische feiten pas worden erkend als ze een bewijs van goed zedelijk gedrag bezitten.
‘Nu met het wierookvat zwaaien over de ex-bisschop zou ongepast zijn', aldus de directie. Vreemd argument. Kennelijk meent de directie dat een vermelding in een historisch verhaal een eerbetuiging is. Of dat alleen heiligen er een plaats in verdienen. Zo dacht ook Stalin erover, toen hij zijn rivaal Trotski liet weggummen uit de Sovjet-geschiedenis.
De VMS ziet de geschiedenis dus letterlijk als een vorm van hagiografie — en in het geval van de geschiedenis van de school, als een vorm van eigen lof. Nooit zat daar een rotte appel tussen, meneer. Al weten we ondertussen tot welke misstanden die neiging tot ontkenning al heeft geleid.
‘We schamen er ons niet voor dat Vangheluwe hier ooit zat', zo beweert de directie dapper, maar vooral halfhartig. Ze hoeft zich niet voor hem te schamen — het is toch niet mogelijk om de geschiedenis retroactief ongedaan te maken. Maar toch doet ze het, anders had ze hem niet uit het boek geschrapt.
‘Een zeer spijtige evolutie', zo verzucht de directie nog. Maar wat vindt ze dan zo jammer: de feiten die over Vangheluwe aan het licht zijn gekomen, of dat die feiten de feestvreugde dreigen te verstoren? Het is dat laatste: ‘We willen dat het geen schaduw werpt op onze festiviteiten.'
Waarmee nog maar eens wordt geïllustreerd dat de geschiedenis soms niet over het verleden vertelt, maar alleen over het heden, meer bepaald over wat we nu graag hadden gewild dat het verleden was geweest. In dit geval creëert de school een verleden zonder Vangheluwe. Helaas voor velen: hij was en is er wel. De schaar is subtieler dan de baksteen, maar het resultaat is wel hetzelfde.
DS, 21-09-2010 (Marc Reynebeau)
Jean-Marie Dedecker, hopman van de gelijknamige Lijst, wil het doen met twee bakstenen. De Vrije Middelbare School (VMS) in Roeselare deed het al met een schaar. Of met de delete-knop, we willen ervan af zijn. In alle geval, Dedecker wil ex-monseigneur Roger Vangheluwe uit louter burgerzin castreren, de school goochelt hem uit eigenbelang helemaal weg.
Vangheluwe was zes jaar leerling aan de VMS, en daarna nog twee jaar godsdienstleraar. Nu de school haar 75-jarig bestaan viert, was dat goed voor vijf bladzijden in het boek over die driekwart eeuw geschiedenis. Inderdaad, een bisschop van eigen kweek, 't is niet niks.
Tot dus bleek dat er wat aan te merken viel op Vangheluwe. De directie liet de auteur van het boek die vijf bladzijden wegknippen. Van 's mans passage in de school blijft nu alleen de mededeling dat hij er leraar is geweest.
Vreemd geschiedenisboek toch, waarin historische feiten pas worden erkend als ze een bewijs van goed zedelijk gedrag bezitten.
‘Nu met het wierookvat zwaaien over de ex-bisschop zou ongepast zijn', aldus de directie. Vreemd argument. Kennelijk meent de directie dat een vermelding in een historisch verhaal een eerbetuiging is. Of dat alleen heiligen er een plaats in verdienen. Zo dacht ook Stalin erover, toen hij zijn rivaal Trotski liet weggummen uit de Sovjet-geschiedenis.
De VMS ziet de geschiedenis dus letterlijk als een vorm van hagiografie — en in het geval van de geschiedenis van de school, als een vorm van eigen lof. Nooit zat daar een rotte appel tussen, meneer. Al weten we ondertussen tot welke misstanden die neiging tot ontkenning al heeft geleid.
‘We schamen er ons niet voor dat Vangheluwe hier ooit zat', zo beweert de directie dapper, maar vooral halfhartig. Ze hoeft zich niet voor hem te schamen — het is toch niet mogelijk om de geschiedenis retroactief ongedaan te maken. Maar toch doet ze het, anders had ze hem niet uit het boek geschrapt.
‘Een zeer spijtige evolutie', zo verzucht de directie nog. Maar wat vindt ze dan zo jammer: de feiten die over Vangheluwe aan het licht zijn gekomen, of dat die feiten de feestvreugde dreigen te verstoren? Het is dat laatste: ‘We willen dat het geen schaduw werpt op onze festiviteiten.'
Waarmee nog maar eens wordt geïllustreerd dat de geschiedenis soms niet over het verleden vertelt, maar alleen over het heden, meer bepaald over wat we nu graag hadden gewild dat het verleden was geweest. In dit geval creëert de school een verleden zonder Vangheluwe. Helaas voor velen: hij was en is er wel. De schaar is subtieler dan de baksteen, maar het resultaat is wel hetzelfde.
DS, 21-09-2010 (Marc Reynebeau)