Barst
5th July 2010, 14:55
De grenzen van het automobilisme
Mobiliteitsexpert KRIS PEETERS schrijft een brief aan zijn naamgenoot, minister-president Kris Peeters. Met tips voor een beter mobiliteitsbeleid.
Geachte heer minister-president,
Misschien kent u me van naam. De laatste weken dook die her en der op naar aanleiding van de publicatie van mijn boek De File Voorbij. De ene Kris Peeters is de andere niet, werd hier en daar gegniffeld. Men verwees dan naar uw verwoede pogingen om, desnoods met Chinese vrijwilligers en veel belastinggeld, Opel Antwerpen open te houden, terwijl ik beweer dat het automobilisme zijn grenzen heeft bereikt. Toch is uw aandeel in mijn boek groter dan u vermoedt: ik schreef het met een beurs van het Fonds Pascal Decroos, waarvoor u recent het budget optrok. Mijn welgemeende dank daarvoor: een democratisch leider die de kritiek op zijn beleid zelf financiert, dat is de democratie op haar best.
En kritiek héb ik. Alle retoriek over fietsers en openbaar vervoer ten spijt, is het Vlaamse mobiliteitsbeleid nog altijd vooral een autobeleid. Auto's vallen nu eenmaal het meest op: ze nemen zoveel plaats in dat ze elkaar letterlijk voor de wielen rijden.
Files zijn dus prioriteit nummer één. Wetende dat ruim 80 procent van de automobilisten in de spits alleen in de wagen zit, zou de diagnose kunnen zijn dat er te veel auto's zijn. Maar wegeningenieurs redeneren andersom: als er zo- en zoveel auto's zijn, dan moeten de wegen zo- en zoveel capaciteit hebben. Mobiliteitsbeleid wordt zo gereduceerd tot wegenbouw: extra rijstroken op de E313, een ring rond Antwerpen, een ring rond Brussel, hier en daar nog wat missing links. Vervelend maar waar: hoe meer wegen er zijn, hoe meer missing links. En hoe meer verkeer er naartoe komt. Autoverkeer wel te verstaan, want de auto is een koekoek die de andere modi letterlijk én figuurlijk wegduwt. Spijtig voor de fietsers die bij mooi zomerweer nog massaler sneuvelen dan anders. Pech voor de kinderen die niet meer kunnen buiten spelen. Jammer voor de ouderen die bij ozonalarm niet meer mogen bewegen.
Vergeef me als ik wat kort door de bocht ga. Eigenlijk wou ik vandaag bij u langskomen om u mijn boek cadeau te doen en, als Kris Peetersen onder elkaar, even van gedachten te wisselen. Maar uw agenda besliste er anders over. Dus neem ik mijn toevlucht tot deze sluiproute om u toch enkele suggesties aan de hand te doen.
Eerste suggestie: er waren rond Antwerpen nooit zo weinig files als ten tijde van de Ringwerken. Dit dankzij een prachtig Minderhinderplan, met informatie, extra aanbod van openbaar vervoer en investeringen in fietsvoorzieningen. Als we nu eens opnieuw zo'n plan maakten? Voordelen: direct effect, miljarden uitgespaard, geen bruggen of tunnels die woonwijken en natuurgebieden doorkruisen, geen hinder tijdens de werken (want ze zijn er niet). Bonus: ook toepasbaar voor Brussel.
Tweede suggestie. Met Vlaanderen In Actie willen we op logistiek gebied tegen 2020 tot de top 5 van de regio's behoren. Maar als het gaat om verkeersveiligheid, is het bescheidenheid troef. Dan vinden we enkele honderden doden als wegentol aanvaardbaar. Nochtans kan het anders. Recent bracht Vlaanderen al zijn verkeersborden digitaal in kaart. Wat als we daar nu eens echt iets mee deden? Bijvoorbeeld door Intelligente Snelheids Aanpassing (ISA) in te voeren, waardoor auto's zelf hun snelheid afstemmen op de limiet? De techniek is er. Het draagvlak (zo bewijst onderzoek) ook. Alleen de politieke moed ontbreekt nog. We zouden meteen kunnen ophouden onze straten en wegen aan te leggen als minigolfterreinen. Met de vrijgekomen budgetten geven we chauffeurs die ISA willen een subsidie. Als 20 procent van het wagenpark over ISA beschikt, is het effect over het hele wegennet merkbaar. Wist u dat 1 km/uur minder 3 procent minder ongevallen en 5 procent minder zwaargewonden en doden oplevert? Bovendien is trager in dit geval sneller, want de wegcapaciteit wordt beter benut. Vier keer winst dus: meer veiligheid, minder files, minder energieverbruik, minder uitstoot.
Welke minister zou niet op deze manier willen scoren?
Suggestie drie. Verplicht uw administratie alle kruispunten met lichten op gewestwegen conflictvrij te regelen. Een links afslaande auto kan dan niet meer gegrepen worden door een rechtdoor rijdende auto. In Nederland deden ze het ons voor. Resultaat: 45 procent doden en zwaargewonden en 30 procent ongevallen minder. Kostprijs: vrijwel nul.
En weet u wat? Voor dit alles zijn niet eens extra bevoegdheden nodig.
U kan nog meer doen. Bijvoorbeeld verkeersonderzoek waarbij alleen auto's worden geteld verbieden. Een Vlaanderen waarin iedereen meetelt, moet ook steeds zijn voetgangers, fietsers en openbaarvervoergebruikers tellen, nee? En hoe groot zou de winst in autokilometers én in termen van lokale economie niet zijn indien u een moratorium op shopping malls zou afkondigen? Als ex-Unizoman kan het niet anders of u bent daar gevoelig voor.
Genoeg. Dit en nog veel meer staat veel uitgebreider in mijn boek. Ik bezorg het u nog. Misschien is het een idee om het op de achterbank van uw dienstlimousine te leggen? 'De File Voorbij' lezen in de file en dan beseffen dat je niet in de file staat, maar de file bent. Geef toe, het hééft iets.
Kris Peeters, auteur van 'De File Voorbij' en mobiliteitsexpert
DS, 05-07-2010
Mobiliteitsexpert KRIS PEETERS schrijft een brief aan zijn naamgenoot, minister-president Kris Peeters. Met tips voor een beter mobiliteitsbeleid.
Geachte heer minister-president,
Misschien kent u me van naam. De laatste weken dook die her en der op naar aanleiding van de publicatie van mijn boek De File Voorbij. De ene Kris Peeters is de andere niet, werd hier en daar gegniffeld. Men verwees dan naar uw verwoede pogingen om, desnoods met Chinese vrijwilligers en veel belastinggeld, Opel Antwerpen open te houden, terwijl ik beweer dat het automobilisme zijn grenzen heeft bereikt. Toch is uw aandeel in mijn boek groter dan u vermoedt: ik schreef het met een beurs van het Fonds Pascal Decroos, waarvoor u recent het budget optrok. Mijn welgemeende dank daarvoor: een democratisch leider die de kritiek op zijn beleid zelf financiert, dat is de democratie op haar best.
En kritiek héb ik. Alle retoriek over fietsers en openbaar vervoer ten spijt, is het Vlaamse mobiliteitsbeleid nog altijd vooral een autobeleid. Auto's vallen nu eenmaal het meest op: ze nemen zoveel plaats in dat ze elkaar letterlijk voor de wielen rijden.
Files zijn dus prioriteit nummer één. Wetende dat ruim 80 procent van de automobilisten in de spits alleen in de wagen zit, zou de diagnose kunnen zijn dat er te veel auto's zijn. Maar wegeningenieurs redeneren andersom: als er zo- en zoveel auto's zijn, dan moeten de wegen zo- en zoveel capaciteit hebben. Mobiliteitsbeleid wordt zo gereduceerd tot wegenbouw: extra rijstroken op de E313, een ring rond Antwerpen, een ring rond Brussel, hier en daar nog wat missing links. Vervelend maar waar: hoe meer wegen er zijn, hoe meer missing links. En hoe meer verkeer er naartoe komt. Autoverkeer wel te verstaan, want de auto is een koekoek die de andere modi letterlijk én figuurlijk wegduwt. Spijtig voor de fietsers die bij mooi zomerweer nog massaler sneuvelen dan anders. Pech voor de kinderen die niet meer kunnen buiten spelen. Jammer voor de ouderen die bij ozonalarm niet meer mogen bewegen.
Vergeef me als ik wat kort door de bocht ga. Eigenlijk wou ik vandaag bij u langskomen om u mijn boek cadeau te doen en, als Kris Peetersen onder elkaar, even van gedachten te wisselen. Maar uw agenda besliste er anders over. Dus neem ik mijn toevlucht tot deze sluiproute om u toch enkele suggesties aan de hand te doen.
Eerste suggestie: er waren rond Antwerpen nooit zo weinig files als ten tijde van de Ringwerken. Dit dankzij een prachtig Minderhinderplan, met informatie, extra aanbod van openbaar vervoer en investeringen in fietsvoorzieningen. Als we nu eens opnieuw zo'n plan maakten? Voordelen: direct effect, miljarden uitgespaard, geen bruggen of tunnels die woonwijken en natuurgebieden doorkruisen, geen hinder tijdens de werken (want ze zijn er niet). Bonus: ook toepasbaar voor Brussel.
Tweede suggestie. Met Vlaanderen In Actie willen we op logistiek gebied tegen 2020 tot de top 5 van de regio's behoren. Maar als het gaat om verkeersveiligheid, is het bescheidenheid troef. Dan vinden we enkele honderden doden als wegentol aanvaardbaar. Nochtans kan het anders. Recent bracht Vlaanderen al zijn verkeersborden digitaal in kaart. Wat als we daar nu eens echt iets mee deden? Bijvoorbeeld door Intelligente Snelheids Aanpassing (ISA) in te voeren, waardoor auto's zelf hun snelheid afstemmen op de limiet? De techniek is er. Het draagvlak (zo bewijst onderzoek) ook. Alleen de politieke moed ontbreekt nog. We zouden meteen kunnen ophouden onze straten en wegen aan te leggen als minigolfterreinen. Met de vrijgekomen budgetten geven we chauffeurs die ISA willen een subsidie. Als 20 procent van het wagenpark over ISA beschikt, is het effect over het hele wegennet merkbaar. Wist u dat 1 km/uur minder 3 procent minder ongevallen en 5 procent minder zwaargewonden en doden oplevert? Bovendien is trager in dit geval sneller, want de wegcapaciteit wordt beter benut. Vier keer winst dus: meer veiligheid, minder files, minder energieverbruik, minder uitstoot.
Welke minister zou niet op deze manier willen scoren?
Suggestie drie. Verplicht uw administratie alle kruispunten met lichten op gewestwegen conflictvrij te regelen. Een links afslaande auto kan dan niet meer gegrepen worden door een rechtdoor rijdende auto. In Nederland deden ze het ons voor. Resultaat: 45 procent doden en zwaargewonden en 30 procent ongevallen minder. Kostprijs: vrijwel nul.
En weet u wat? Voor dit alles zijn niet eens extra bevoegdheden nodig.
U kan nog meer doen. Bijvoorbeeld verkeersonderzoek waarbij alleen auto's worden geteld verbieden. Een Vlaanderen waarin iedereen meetelt, moet ook steeds zijn voetgangers, fietsers en openbaarvervoergebruikers tellen, nee? En hoe groot zou de winst in autokilometers én in termen van lokale economie niet zijn indien u een moratorium op shopping malls zou afkondigen? Als ex-Unizoman kan het niet anders of u bent daar gevoelig voor.
Genoeg. Dit en nog veel meer staat veel uitgebreider in mijn boek. Ik bezorg het u nog. Misschien is het een idee om het op de achterbank van uw dienstlimousine te leggen? 'De File Voorbij' lezen in de file en dan beseffen dat je niet in de file staat, maar de file bent. Geef toe, het hééft iets.
Kris Peeters, auteur van 'De File Voorbij' en mobiliteitsexpert
DS, 05-07-2010