Kleren vuil? Bravo, goe gespeeld!

[Paulien.Detailleur]

[SIZE=4]Kleren vuil? Bravo, goe gespeeld![/SIZE]

BRUSSEL - Al te vaak horen jeugdwerkers van kinderen dat ze een spel niet willen spelen omdat ze 'niet vuil' mogen worden. Jeugdorganisaties reageren met de campagne 'Goe gespeeld!' Ze vragen ouders hun overbezorgdheid te laten varen.
Van onze redactrice


Voetballen op een modderweide en elkaar half onder het zand begraven. Of kliederen met verf, zonder bang te zijn voor verfspatten op de kleren: kan en mag het nog?

'We krijgen de jongste jaren almaar vaker van jeugdwerkers te horen dat de ouders bezorgder zijn. Ze vinden het jeugdwerk aan de ene kant wel fantastisch, maar ze geven ook aan dat het spelen voor hen liefst binnen bepaalde grenzen gebeurt: het mag niet te vuil zijn, en niet te gevaarlijk. Jeugdwerkers weten niet zo goed hoe ze daarop moeten reageren, want zij hebben daar zelf andere ideeën over', zegt Kurt Jacobs van het Steunpunt Jeugd. De klacht werd eerder ook al meermaals gerapporteerd door de Vlaamse Dienst Speelpleinwerk.

Deze twee organisaties zochten contact met de Gezinsbond en organiseerden daarop een bevraging van ouders én jeugdwerkers. De hoofdvraag luidde: mag er nog echt gespeeld worden?

Meer dan de helft van de jeugdwerkers (61 procent) zegt te maken te krijgen met kinderen die niet aan een activiteit willen of durven meedoen omwille van hun ouders, die er om een of andere reden niet blij om zullen zijn. De belangrijkste reden (58 procent): kleren mogen niet vies of nat worden.

Tegelijk zijn er ook jeugdwerkers die dit nuanceren: soms gaat het gewoon om tieners die hun ouders als excuus inroepen wanneer ze zelf besloten hebben hun coolste kleren aan te trekken.

Ouders lovend

De ouders die werden bevraagd, zijn allemaal lovend over het jeugdwerk. Ze vinden het fijn dat hun kinderen er leren met anderen samen te spelen en te delen en dat ze er zelfstandig leren zijn. In mindere mate vinden ze ook het omgaan met verschillen belangrijk en het engagement. Een beetje in tegenstrijd met de indrukken van de jeugdwerkers, waarderen ze ook de speelkansen zelf: het buiten spelen, ravotten, spelen zonder competitie.

Als ze al klachten hebben - het overgrote deel van de ouders heeft er geen - dan met name over de leiding, met wie ze meningsverschillen hebben over taalgebruik, straffen of respect. De meeste ouders met klachten spreken de (hoofd)leiding aan. Nogal wat jeugdwerkers laten weten dat ouders veel vragen stellen, maar ook hier weer een nuance: sommige jeugdwerkers vinden dat helemaal niet erg. Ze vinden het eerder abnormaal dat een hoop ouders nooit contact neemt of vragen stelt.

Waar spelen?

Een leuk contrast levert ook de vraag op die aan ouders én aan kinderen is gesteld: waar spelen kinderen het liefst? De ouders zetten het hoogst in op 'binnen', de 'eigen tuin' en 'bij de computer of tv'. De kinderen zelf laten een heel ander, veel gevarieerder beeld zien (zie grafiek). Computer en tv horen niet tot hun favorieten.

De drie organisaties lanceren op basis van deze bevraging de campagne Goe Gespeeld! Dat is bewust zonder de eind-d van 'goed', omdat er aan goed spelen altijd wel 'een hoek af' is: een schram, een buil, een blauwe plek of vuile kleren. Ze vragen dat ouders hun schrik en hun overbezorgdheid wat zouden laten varen. Begin volgende maand gaan ze daartoe op diverse plaatsen in Vlaanderen... kleren wassen.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=I22QB3TT


Modderworstelen, voedselgevecht, verf-tikkertje, dikke choco... de spelletjes waarbij je vuil wordt zijn absoluut het leukst! Jammer genoeg krijgen we de laatste jaren steeds meer boze ouders op ons dak omdat de kleren van hun kind te vuil zijn geworden, dat we geen waterspelletjes meer mogen spelen omdat natte kleren niet in de auto mogen of dat we wat voorzichtiger moeten zijn als hun kind met een schrammetje thuis gekomen is. Het jaarthema 'Goe Gespeeld' was de ideale aanzet om de koe bij de horens te vatten en de ouders weerwoord te bieden. Nu is het aan ons om bij te ouders te klagen als ze hun kinderen weer veel te licht aankleden als het gesneeuwd heeft (geen denken aan dat we dan binnen blijven!) of als ze hun kind in nieuwe kleren naar de KSJ sturen. Gelukkig beseffen de ouders nu steeds meer dat ze hun kinderen echt 'kind' moeten laten zijn en dat onze jeugdbeweging dient om te ravotten, niet om binnen rustige spelletjes te spelen. En de handige 'goe gespeeld' plakkertjes (traantjes verdwijnen dan als sneeuw voor de zon) drukken hen steeds weer met de neus op feiten ;o)

[Kim Verlooy]

eerst en vooral wil ik even kwijt dat ik dit een geweldig initiatief vind dat zeker en vast veel steun verdient. maar wat ik niet begrijp is WAAROM zo'n initiatief genomen moet worden? Omdat kinderen hun kleren niet vuil willen maken uit schrik voor hun ouders? Dan rijst bij mij de vraag hoe deze ouders hun kinderen naar deze jeugdverenigingen sturen? In zondag's pak, met een das aan? Als je er een dagje op uit trekt met een jeugdvereniging kan je je toch wel verwachten aan enkele spelletjes waar je misschien wel eens je handen vuil bij moet maken. Dan lijkt het mij niet meer dan normaal dat ouders hierop inspelen door gepaste kledij te voorzien. Ik denk dat niet te veel moeite is om een "slechte" training of dergelijke aan te schaffen.

[olibier]

Ik zie dit ook bij mijn neefjes, ze spelen enkel nog maar op de PC, of playstation en bijna nooit meer buiten. Voor die keer dat ze dan buiten spelen of ik ze aanhaal om eens te gaan voetballen zjin ze dit snel moe en na een kwartiertje zitten ze terug achter een beeldscherm.
Kinderen moeten buiten spelen en vuil worden, ze moeten ravotten met andere leeftijdsgenoten. Val je en loop je een schram of schaafwond op, dit hoort erbij en je wordt er groot en sterk van.

[Ruben Wuyts]

Ik ben blij dat dit een klacht is dat ik als chiro leider nog niet te horen heb gekregen. Want als er iets is dat kinderen graag doen is zich vuil maken. Wat ik niet begrijp is dat de ouders er zelfs over kunnen klagen sinds dat volgens mij zo goed als elke jeugdbeweging een uniform aanbied dat niet al te veel kost en waar door ze dus kleren hebben die vuil 'mogen' worden, zeker bij chiro of scouts is dit het geval, ik moet toegeven dat ik bij KSJ, KSA of KLJ er niet zeker over ben dat deze een uniform aanbieden.

[nic.andriessen]

Ik vind dit een zeer goed initiatief. Als leiding bij de KLJ merk ik ook heel vaak dat leden terughoudend zijn omdat zij "niet vuil mogen worden". Ik zeg het heel veel keren tegen onze leden: kom niet naar de KLJ met je goede kleren aan, want het is hier geen modeshow. Bij de KLJ beschikken we niet echt over een uniform, maar ik denk niet dat daar het probleem zit. Wij hebben sjaaltjes en verder bieden wij truien en T-shirts aan. Vroeger was er dat nog niet en ik kwam elke week héél vuil van de KLJ terug. Ik moet zeggen dat ik er altijd op voorzien was (en ben!) dat ik vuil zou worden op de KLJ. Want als ik niet vuil was, had ik niet goed gespeeld. Na de KLJ recht het bad in was voor mij een gewoonte. Ik kan begrijpen dat ouders bezorgd zijn, we hebben tenslotte de verantwoordelijkheid over hun kinderen. Maar als ze echt overbezorgd zijn, stel ik mij de vraag of de ouders het kind wel voldoende vrijheid geven en wat het doet en laat. Dat ouders vragen stellen vind ik ook helemaal niet erg. Als leiding probeer ik ook een goede band met de ouders na te streven. Zo is het vertrouwen tussen elkaar des te groter en zijn problemen makkelijker bespreekbaar. Daar dient leiding tenslotte ook voor, de kinderen de dag(en) van hun leven laten beleven en voor de ouders met al hun vragen en bekommernissen klaarstaan.