koning aanvaardt ontslag regering Leterme II

[Vincent]

Koning Albert heeft het ontslag van de regering Leterme aanvaard. Dat meldt het paleis.

Het ontslag van de regering volgt op de mislukking van Reynders als koninklijk bemiddelaar. De vice-premier is er duidelijk niet in geslaagd de onderhandelingen over B-H-V weer op de rails te krijgen. Het paleis heeft Reynders op zijn vraag ontheven van zijn opdracht als Koninklijk Bemiddelaar.

Verkiezingen
Nu de koning het ontslag van de regering aanvaard heeft, stevenen we af op vervroegde verkiezingen in juni. De koning kan die verkiezingen nog uitstellen en een initiatief nemen zoals de benoeming van een nieuwe bemiddelaar, een informateur of zelfs een formateur. Na het werk van Reynders als bemiddelaar liggen die pistes niet meer voor de hand en komen vervroegde verkiezingen nadrukkelijk in beeld.

Onderhandelingen
Reynders kreeg dit weekend van koning Albert de opdracht om te onderzoeken of een snelle herstart van de B-H-V-onderhandelingen mogelijk was. Principieel weigerde niemand om weer rond de tafel te gaan zitten, nadat Open Vld vorige week haar vertrouwen in de federale regering opzegde. De Vlaamse liberalen hielden wel vast aan een nieuwe deadline, komende donderdag.

Toen Reynders zich na zijn gesprekken met de partijvoorzitters positief uitliet, werd dat op veel wenkbrauwgefrons onthaald.

Nadat Reynders gisteravond langdurig verslag uitbracht op het paleis, werd daar vanochtend ontslagnemend premier Yves Leterme (CD&V) in audiëntie ontvangen. In de vooravond mocht Leterme voor de tweede keer op één dag naar de koning. Voor de tweede keer in een week ging hij om het ontslag van zijn regering aan te bieden. (be/ee)
26/04/10 17u39
bron: de morgen

[Barst]

België op weg naar verkiezingsavontuur


BRUSSEL - De koning heeft het ontslag van de regering-Leterme II aanvaard. Aangezien de SP.A niet wil depanneren, lijken nieuwe federale verkiezingen onvermijdelijk.


Koning Albert aanvaardde gisteravond het ontslag van de regering-Leterme II. BHV-bemiddelaar Didier Reynders (MR) had 's ochtends nog onomwonden verklaard dat hij 'alle elementen had verzameld om de communautaire onderhandelingen opnieuw op te starten'. Maar niet iedereen bleek die mening te delen.

Na de middag was er nog een ultieme poging om Open VLD rond de onderhandelingstafel te krijgen. Op die vergadering probeerden CD&V-voorzitster Marianne Thyssen, premier Yves Leterme en Reynders de liberale voorzitter Alexander De Croo ervan te overtuigen af te stappen van zijn deadline om uiterlijk tegen donderdag een oplossing voor BHV te hebben. Maar De Croo weigerde.

Daarop ontstond een rondje zwartepieten tussen Reynders en Leterme. De CD&V'er paste ervoor om de onderhandelingen onder die omstandigheden op te starten. En MR-vicepremier Reynders kon zijn handen niet snel genoeg van het dossier aftrekken. Hij vroeg de koning om hem van zijn taak te ontheffen, wat ook gebeurde.

Open VLD, dat de voorbije weken de forcing voerde, drong meteen aan op nieuwe verkiezingen. Voor de meeste andere partijen uit de ontslagnemende regering was dat een horrorscenario. CD&V-voorzitster Marianne Thyssen benadrukte gisteren het ongrondwettelijke karakter van verkiezingen zonder oplossing voor BHV en wees Open VLD met de vinger. Ontslagnemend premier Leterme benadrukte dat zijn regering belangrijk werk heeft geleverd, vooral op sociaal-economisch vlak. 'Dit werk moet voortgezet kunnen worden', luidde het in een mededeling.

De christendemocraten vonden meteen steun aan de overkant van de taalgrens. PS-voorzitter Elio Di Rupo verklaarde geen voorstander te zijn van vervroegde verkiezingen. 'Dat zal de extremisten alleen maar sterker maken en tot een juridische chaos leiden', klonk het. Zowat de volledige Franstalige politieke klasse nam Open VLD op de korrel als schuldige voor de regeringscrisis en toonde zich afkerig van een nieuwe stembusslag.

FDF-voorzitter Olivier Maingain verheugde zich zelfs over het feit dat de Franstaligen tijdens de crisis van de voorbije dagen een 'nooit geziene solidariteit' aan de dag hadden gelegd.

Een noodregering of coalitiewissel ligt niet voor de hand. Open VLD zou ingeruild kunnen worden voor de SP.A. Maar de Vlaamse socialisten zien het niet zitten om Leterme II te steunen. 'De logische consequentie van de val van de regering is nieuwe verkiezingen', benadrukte voorzitster Caroline Gennez. 'Wij vinden al lang dat de regering perte totale is. En een auto die perte totale is, kun je niet depanneren.' Volgens fractieleider Bruno Tobback heeft het geen zin om een aantal maanden een vinger in de dijk te steken. 'Dan is het beter om naar de kiezer te gaan en voor een goede regering te gaan die vier jaar mee kan.'

De bal ligt nu in het kamp van de koning. Maar het lijkt onwaarschijnlijk dat er nog een andere oplossing mogelijk is dan nieuwe verkiezingen. Voorlopig is 6 juni de meest geciteerde datum. Probleem is dat verkiezingen zonder oplossing voor BHV volgens het Grondwettelijk Hof ongrondwettelijk zijn. Een voordeel van nieuwe verkiezingen is alvast dat de federale, Vlaamse en Europese verkiezingen in 2014 samen kunnen vallen.


Blog DS, 27-04-2010

[Barst]

De geheime evaluatie van de Franstaligen


Partijvoorzitters zagen weinig in voorstel-Dehaene — BRUSSEL - De onderhandelaars stonden niet echt dicht bij een akkoord over BHV. Dat blijkt alvast uit een analyse van het voorstel-Dehaene die de Franstalige voorzitters maakten.


Hoe dicht zaten de onderhandelaars bij een akkoord over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde? Enkele Franstalige voorzitters lieten na het afspringen van de onderhandelingen verstaan dat een compromis binnen handbereik was. Ook gisteren werd dat langs beide kanten van de taalgrens her en der herhaald. Maar stemt dat beeld wel overeen met de realiteit?

Dat blijkt alvast niet uit een evaluatie die de voorzitters van MR, PS, CDH en Ecolo maakten van de voorstellen van Jean-Luc Dehaene. De analyse belandde via een gunstige wind op de redactie van De Standaard.

In een overzichtelijke tabel werden alle positieve en negatieve punten van het voorstel-Dehaene voor de Franstaligen en Vlamingen opgelijst. Het lijstje voordelen voor de Vlamingen was volgens de Franstalige voorzitters behoorlijk lang.

Het ging in de eerste plaats niet alleen om een splitsing van het kiesarrondissement BHV voor de Kamer, maar ook voor de Senaat en voor Europese verkiezingen. Daarnaast kregen de Nederlandstaligen een goedkeuring van het zogenaamde eerste pakket in de staatshervorming en een aanzienlijke grondwetsherziening. Ten slotte was er een splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV. Daardoor komt er een aanzienlijke vermindering van de rechten van de Franstaligen in Halle-Vilvoorde, luidde het. Zij zullen zich voortaan tot een Nederlandstalig parket moeten richten.

De voordelen voor de Franstaligen wogen een pak minder zwaar, zo blijkt uit de lijst. Een ad hoc voogdij voor bepaalde bevoegdheden in de zes faciliteitengemeenten. Maar voor een heel pak specifieke bevoegdheden, waaronder de taalwetgeving, zou die voogdij niet gelden. Daarnaast konden ze alleen pronken met een minder strikt tweetalig kader op de Brusselse rechtbanken.

Natuurlijk was er ook extra geld voor Brussel. Dat werd als positief beschouwd. Al werd opgemerkt dat het 'slechts' om een herfinanciering van ongeveer 100 miljoen euro zou gaan. Een pak minder dan de gevraagde 500 miljoen. Er werd zelfs opgemerkt dat er bij de onderhandelingen over het eerste pakket al 65 miljoen was toegezegd.

Niet alleen waren de positieve elementen voor de Vlamingen veel talrijker, aldus de Franstalige voorzitters. De lijst negatieve punten voor de Franstaligen was een pak uitgebreider dan die voor de Nederlandstaligen. Die laatsten moesten alleen slikken dat de gouverneur van Vlaams-Brabant voor een beperkt deel van de voogdij in de zes faciliteitengemeenten rekening moest houden met een advies van het College van gouverneurs.

Daar stond tegenover dat 50.000 Franstaligen in de rand rond Brussel niet langer voor Brusselse politici zouden kunnen kiezen voor Kamer, Senaat en Euopa. Die 50.000 Franstaligen buiten de zes faciliteitengemeenten zouden ook niet langer op het Brusselse parket terecht kunnen.

In totaal stonden er volgens de vier voorzitters tegenover drie positieve punten voor de Franstaligen, negen voor de Vlamingen. Bij de negatieve punten lag de verhouding omgekeerd: vijf voor de Franstaligen, één voor de Vlamingen.

Op basis van die analyse lag een communautair akkoord niet echt voor het grijpen.


DS, 27-04-2010