Barst
19th October 2005, 23:40
Juist bij een dreigende epidemie moet Europa het heft in handen nemen
Twee maanden geleden achtte de Europese Commissie de kans dat Europa zou worden getroffen door een nieuwe vogelgriepepidemie nog verwaarloosbaar. In Brussel werd honend en zelfs geïrriteerd gereageerd op Nederland, dat al zijn kippen binnenhield uit angst voor een nieuwe uitbraak.
Nu, twee maanden later, heeft het gevreesde virus Europa bereikt. En heerst er lichte paniek, is er een run op virusremmers, discussie over een algemene ophokplicht, over het vaccineren van hobbykippen, en over farmaceuten die voort moeten maken met hun zoektocht naar een vaccin. En worden er felle debatten gevoerd over de vraag wie gevaarlijker zijn: rondtrekkende vogels of Nederlanders die straks terugkeren van een herfstvakantie in Turkije.
Europa wekt de indruk verrast te zijn door de komst van het vogelgriepvirus. Terwijl het virus al lange tijd in Azië rondwaarde en er geen enkele reden was om aan te nemen dat het daar zou blijven. Het is in de geschiedenis vaker vertoond: risico’s voor de volksgezondheid worden pas opgemerkt als ze aan de deur van welgestelden kloppen.
Het rijke Westen had meer kunnen doen om de vogelgriepepidemieën in Aziatische landen te bestrijden, ook al waren die landen niet altijd happig op westerse bemoeienis met hun veterinaire beleid. Aan de andere kant moet nu niet worden gedaan alsof een pandemie, een wereldwijde epidemie, onafwendbaar is en een deel van de mensheid ten dode is opgeschreven. De vogelgriep is vooral een dierziekte. Het virus heeft ook menselijke slachtoffers gemaakt, maar hun aantal is beperkt. En het virus lijkt (nog) niet in staat van mens op mens over te gaan.
Als dierziekte kan de vogelgriep een ramp worden voor de pluimveesector. De Europese Unie moet er alles aan doen dat te voorkomen. En hoewel er in Brussel nu een wat paniekerige stemming heerst, ontbreekt het nog aan daadkracht. In discussies over het binnenhouden van pluimvee, bijvoorbeeld, wegen nog steeds de belangen van zuidelijke lidstaten die zeggen geen hokken te hebben. De EU heeft de neiging lidstaten zelf te laten beslissen wat ze doen tegen de vogelgriep. Terwijl juist in situaties als deze de Unie zijn meerwaarde kan bewijzen. Juist nu moet Europa de nationale belangen van lidstaten, en de belangen van deze of gene sector, terzijde schuiven om te doen wat nodig is in het belang van kip en mens.
Trouw, 20-10-2005
Twee maanden geleden achtte de Europese Commissie de kans dat Europa zou worden getroffen door een nieuwe vogelgriepepidemie nog verwaarloosbaar. In Brussel werd honend en zelfs geïrriteerd gereageerd op Nederland, dat al zijn kippen binnenhield uit angst voor een nieuwe uitbraak.
Nu, twee maanden later, heeft het gevreesde virus Europa bereikt. En heerst er lichte paniek, is er een run op virusremmers, discussie over een algemene ophokplicht, over het vaccineren van hobbykippen, en over farmaceuten die voort moeten maken met hun zoektocht naar een vaccin. En worden er felle debatten gevoerd over de vraag wie gevaarlijker zijn: rondtrekkende vogels of Nederlanders die straks terugkeren van een herfstvakantie in Turkije.
Europa wekt de indruk verrast te zijn door de komst van het vogelgriepvirus. Terwijl het virus al lange tijd in Azië rondwaarde en er geen enkele reden was om aan te nemen dat het daar zou blijven. Het is in de geschiedenis vaker vertoond: risico’s voor de volksgezondheid worden pas opgemerkt als ze aan de deur van welgestelden kloppen.
Het rijke Westen had meer kunnen doen om de vogelgriepepidemieën in Aziatische landen te bestrijden, ook al waren die landen niet altijd happig op westerse bemoeienis met hun veterinaire beleid. Aan de andere kant moet nu niet worden gedaan alsof een pandemie, een wereldwijde epidemie, onafwendbaar is en een deel van de mensheid ten dode is opgeschreven. De vogelgriep is vooral een dierziekte. Het virus heeft ook menselijke slachtoffers gemaakt, maar hun aantal is beperkt. En het virus lijkt (nog) niet in staat van mens op mens over te gaan.
Als dierziekte kan de vogelgriep een ramp worden voor de pluimveesector. De Europese Unie moet er alles aan doen dat te voorkomen. En hoewel er in Brussel nu een wat paniekerige stemming heerst, ontbreekt het nog aan daadkracht. In discussies over het binnenhouden van pluimvee, bijvoorbeeld, wegen nog steeds de belangen van zuidelijke lidstaten die zeggen geen hokken te hebben. De EU heeft de neiging lidstaten zelf te laten beslissen wat ze doen tegen de vogelgriep. Terwijl juist in situaties als deze de Unie zijn meerwaarde kan bewijzen. Juist nu moet Europa de nationale belangen van lidstaten, en de belangen van deze of gene sector, terzijde schuiven om te doen wat nodig is in het belang van kip en mens.
Trouw, 20-10-2005